Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-77/16-3/BA
z 13 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 16 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla dostaw towarów o symbolu PKWiU 38.32.33.0 dokonywanych przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla dostaw towarów o symbolu PKWiU 38.32.33.0 dokonywanych przez Wnioskodawcę. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.) o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi w oparciu o stosowne zezwolenia działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania i przetwarzania odpadów, rekultywacji terenów zdegradowanych i rekultywacji składowisk. Wnioskodawca planuje zakup linii do przetwarzania tworzyw sztucznych twardych i folii i rozpoczęcie sprzedaży wyrobów pochodzących z przetworzenia tworzyw sztucznych. Proces przetwarzania rozpocznie się od zakupienia z rynku tworzywa w formie odpadowej. Odpady te klasyfikowane są zgodnie z obowiązującym katalogiem odpadów jako: 02 01 04 odpady tworzyw sztucznych, z wyłączeniem opakowań; 04 02 21 – odpady z nieprzetworzonych włókien tekstylnych; 04 02 22 – odpady z przetworzonych włókien tekstylnych; 07 02 13 – odpady tworzyw sztucznych; 12 01 05 – odpady z toczenia i wygładzania tworzyw sztucznych; 15 01 02 – opakowania z tworzyw sztucznych; 15 01 05 – opakowania wielomateriałowe; 15 01 06 zmieszane odpady opakowaniowe; 15 01 09 – opakowania z tekstyliów; 16 01 19 – tworzywa sztuczne: 17 02 03 – tworzywa sztuczne; 19 12 04 tworzywa sztuczne i guma; 20 01 39 – tworzywa sztuczne. Zakupione odpady będą dostarczane do miejsca ich przetworzenia, gdzie następnie nastąpi wysortowanie z zakupionego odpadu kolorów oraz większych zanieczyszczeń, tak aby uzyskać maksymalny efekt ekonomiczny procesu. W dalszej kolejności przesortowane kolorystycznie fakcje zostaną poddane obróbce na linii do mycia tworzyw, gdzie nastąpi podanie ich do młyna rozdrabniającego, przesłanie przemiału do myjki frykcyjnej (wymycie podstawowych zanieczyszczeń typu piasek, kamienie i szkło). Następnie surowiec trafi do wanny flotacyjnej, gdzie wszystkie zanieczyszczenia niebędące tworzywami pływającymi utoną wraz z pozostałą częścią zanieczyszczeń. Po przejściu przez wannę flotacyjną oczyszczony surowiec trafi do wirówki (gdzie zostanie odsączona woda), a następnie do systemu suszącego. W efekcie otrzymany zostanie gotowy przemiał (lub, w przypadku folii – płatek folii, który po ewentualnym zagęszczeniu w zagęszczarce zamieni się w aglomerat tworzyw sztucznych), który trafi na linie granulującą, gdzie zostanie przetworzony do postaci regranulatu.

Gotowe wyroby będą przedmiotem dostaw na rzecz odbiorców, przy czym w zależności od zamówienia klienta przedmiotem sprzedaży może być:

1. sam produkt końcowy (granulat/regranulat) albo
2. produkt pośredni (przemiał, płatek folii albo aglomerat tworzyw sztucznych – tj. produkty, z których produkuje się regranulat, również stanowiące surowiec wtórny z tworzyw sztucznych).
   
   

Skład chemiczny danego wyrobu (produktu końcowego lub pośredniego) uzależniony będzie od składu pozyskanego tworzywa w formie odpadowej lub wymagań technologicznych nabywcy gotowego wyrobu. W zależności od wskazanych wyżej czynników może to być 100% PP (polipropylen), 100% PE (polietylen), 100% PS (polistyren) – tj. surowiec wytworzony z jednorodnego materiału albo surowiec niejednorodny chemicznie, tj. wytworzony z materiału mieszanego (PP/PE/PS z domieszkami innych tworzyw sztucznych).

W ocenie Wnioskodawcy opisane wyżej wyroby (granulat/regranulat, przemiał oraz płatek folii/aglomerat tworzyw sztucznych) oznaczone są kodem 38.32.33.0 według PKWiU – jako „surowce wtórne z tworzyw sztucznych” – niezależnie od tego czy stanowią produkt końcowy (regranulat) czy produkt pośredni i niezależnie od tego, czy ich skład chemiczny jest jednorodny (100% PP/PE/PS) czy też niejednorodny (tj. PP/PS/PE z domieszkami innych tworzyw sztucznych). Pod takim też oznaczeniem Wnioskodawca zamierza sprzedawać opisane wyżej wyroby. Dodatkowo Wnioskodawca przed dniem złożenia niniejszego wniosku wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi (Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur) z wnioskiem o potwierdzenie wskazanej wyżej klasyfikacji. Wnioskodawca oświadcza ponadto, że w stosunku do dostaw opisanych wyżej wyrobów spełnione będą warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 u.p.t.u. Dostawy będą dokonywane na rzecz podmiotów zarejestrowanych jako czynni podatnicy VAT i nie będą objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122 u.p.t.u.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dostaw opisanych wyrobów, czy też wyroby te podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa opisanych wyrobów będzie podlegała odwrotnemu obciążeniu podatkiem od towarów i usług, co oznacza, iż Wnioskodawca nie będzie podatnikiem z tytułu dostaw tych wyrobów.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., wskazując, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych przepisów wynika, iż co do zasady podatnikami podatku VAT są osoby dokonujące opodatkowane dostawy towarów, występujące w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u. Niemniej jednak w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym dostawy tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Przy czym, jak stanowi przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powołany ww. przepisach załącznik nr 11 do ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 r. zawiera wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, tj. towarów, do których znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. W załączniku tym, w pozycji nr 40, wymieniono także sklasyfikowane pod kodem PKWiU 38.32.33.0 „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 u.p.t.u., w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. ustawodawca wprowadził mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy (nabywcę wyrobów), w tym wyrobów oznaczonych kodem 38.32.33.0.

Mechanizm odwrotnego obciążenia, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., ma przy tym zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są warunki:

1. dokonującym dostawy towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na zasadach ogólnych na dostawcy towarów, choćby były one wymienione w załączniku nr 11 do u.p.t.u.

Tym samym, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u., podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak zostało wskazane na wstępie, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie zagospodarowywania odpadów. Wnioskodawca planuje rozszerzyć działalność i rozpocząć sprzedaż towarów pochodzących z przetworzenia tworzyw sztucznych na zakupionej w tym celu linii do przetwarzania takich tworzyw. W wyniku opisanych na wstępie procesów technologicznych Wnioskodawca będzie uzyskiwał wyroby stanowiące surowce wtórne z tworzyw sztucznych, oznaczone kodem 38.32.33.0 zgodnie z klasyfikacją PKWiU. Na potwierdzenie takiej klasyfikacji Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Urzędu Statystycznego Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur. Jednocześnie należy wskazać, iż tak oznaczone wyroby ujęte zostały w poz. 40 załącznika nr 11 do u.p.t.u., jako wyroby objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w aktualnym stanie prawnym sprzedaż opisanych na wstępie towarów (granulatu/regranulatu, przemiału, płatka folii oraz aglomeratu), zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 38.32.33.0 jako surowce wtórne z tworzyw sztucznych, będzie objęta systemem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. – przy założeniu, że wszystkie warunki wymienione w tym przepisie zostaną spełnione w odniesieniu do danej dostawy tych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jawi się jako prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy (w szczególności, klasyfikacji statystycznej towarów mających być przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.