INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2011r. (data wpływu 28 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2011r. (data wpływu 28 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy w przypadku zakończenia umowy leasingu finansowego samochodu osobowego, a następnie sprzedaży tego samochodu przed upływem 6 m-cy od dnia nabycia własności przedmiotu leasingu, należy uznać przedmiotową transakcję za sprzedaż towaru używanego i zastosować stawkę zwolnioną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy w przypadku zakończenia umowy leasingu finansowego samochodu osobowego, a następnie sprzedaży tego samochodu przed upływem 6 m-cy od dnia nabycia własności przedmiotu leasingu, należy uznać przedmiotową transakcję za sprzedaż towaru używanego i zastosować stawkę zwolnioną.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2011r. (data wpływu 28 grudnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 grudnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o. o.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów drewnianych do mebli.

Spółka jako Korzystający – podpisała w maju 2006 roku umowę leasingu finansowego z Finansującym – Funduszem Leasingowym na leasing samochodu osobowego Toyota Avensis. Umowa została zawarta na okres od dnia zawarcia umowy, tj. 5 maja 2006r. do 15 maja 2011r. Opłaty leasingowe zostały rozłożone na 60 rat. Zgodnie z załącznikiem stanowiącym integralną część umowy odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający. Zgodnie z umową, po uiszczeniu wszystkich należnych opłat wynikających z umowy leasingu, korzystający nabywa prawo własności przedmiotu leasingu. W dniu 10 maja 2011 roku korzystający uregulował ostatnią należną opłatę wynikającą z przedmiotowej umowy Leasingu. Umowa leasingu przedmiotowego samochodu zarówno rachunkowo jak i podatkowo rozliczana była jak leasing finansowy. Przedmiotowy samochód był wprowadzony do ewidencji środków trwałych korzystającego od daty rozpoczęcia umowy leasingowej. Z faktury VAT z dnia 15 maja 2006r. wystawionej przez finansującego, korzystający odliczył 6.000,00 PLN – zgodnie z obowiązującym w tym okresie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

W dniu 9 września 2011r. przedmiotowy samochód osobowy został sprzedany.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywania samodzielnie działalności gospodarczej. Podstawowy profil działalności gospodarczej stanowi produkcja elementów drewnianych do mebli. Data rejestracji 29 stycznia 1998 roku.

Własność przedmiotu leasingu (samochodu osobowego) przeszła na korzystającego w dniu 10 maja 2011 roku, tj. po uiszczeniu ostatniej należnej opłaty wynikającej z przedmiotowej umowy leasingu.

Przedmiotowy samochód został oddany przez Wnioskodawcę do użytkowania w dniu 15 maja 2006 roku.

Wartość początkowa samochodu osobowego będącego przedmiotem niniejszego wniosku przekraczała kwotę 15.000 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zakończenia umowy leasingu finansowego samochodu osobowego (z faktury odliczony został VAT – 6.000 zł, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy) i następnie sprzedaży tego samochodu przed upływem 6 m-cy od dnia nabycia własności przedmiotu leasingu należy uznać przedmiotową transakcję za sprzedaż towaru używanego i zastosować stawkę zwolnioną...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obecnym brzmieniem ustawy o podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 2) za towar używany uważać należy ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W związku z powyższym trzeba ustalić, czy otrzymując do używania samochód na zasadach leasingu finansowego (60 miesięcy) spółka nabyła prawo „do rozporządzania tym towarem jak właściciel” w momencie zawarcia umowy leasingu finansowego. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

W prawie podatkowym przyjmuje się, że za umowę leasingu finansowego uznać należy taką umowę leasingu, zgodnie z którą w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. Chociaż umowa leasingu finansowego nie jest zdefiniowana w przepisach prawa podatkowego przyjmuje się, że jest to umowa zawarta na warunkach art. 17f -17h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zawarta przez Wnioskodawcę przedmiotowa umowa leasingowa spełnia, w jego ocenie, powyższe warunki i traktowana jest jak umowa leasingu finansowego.

W praktyce stosowania prawa podatkowego wydanie towaru (w przypadku Wnioskodawcy samochodu) na podstawie umowy leasingu finansowego uznaje się za dostawę towarów (o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), a więc również za nabycie przez leasingobiorcę prawa do korzystania z przedmiotu leasingu „jak właściciel” (por. też interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora IS w Katowicach z dnia 12 grudnia 2008r. sygn. IBPP2/443-903/08/JJ). Podobnie stwierdził również Dyrektor IS w Warszawie w piśmie z dnia 16 stycznia 2009r. (sygn. IPPP1/443-2042/08-2/AP) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 20 listopada 2009r. (sygn. IBPP2/443-698/09/ICz).

Podsumowując powyższe, należy uznać, zdaniem Wnioskodawcy, że uzyskał on prawo do władania towarem „jak właściciel” w momencie przekazania towaru (samochodu) przez leasingodawcę (w dacie wystawienia faktury – 15 maja 2006r. na podstawie podpisanej umowy leasingu). Dodatkowo należy wziąć pod uwagę fakt, iż wspomniane przekazanie nastąpiło ponad pół roku przed sprzedażą, uznać zatem należy, że w opisywanym stanie faktycznym samochód jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010r. Nr 246, poz. 1649), zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę samochodów osobowych przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji natęży uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu objęte będzie zwolnieniem z podatku VAT jako towar używany (art. 43 ust. 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przewiduje, że w przypadku, gdy jedna ze stron transakcji przenosi na drugą stronę prawo do rozporządzania przekazywaną rzeczą jak właściciel to transakcja taka stanowi dostawę towaru. W związku z faktem, że z treści cytowanego przepisu nie wynika jednoznacznie, czy odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu VAT ma miejsce jedynie w przypadku, gdy sprzedawca przenosi na nabywcę własność rzeczy w sensie cywilistycznym, czy też wystarczającą przesłanką do uznania, że doszło do dostawy towarów jest przekazanie nabywcy przedmiotu dostawy do swobodnej dyspozycji (w sensie ekonomicznym), powyższa kwestia została poddana ocenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Odnosząc się do powyższego zagadnienia ETS, w orzeczeniu C-320/88 (Staatssecretaris van Financien v. Shipping Forwarding Enterprise Safe BV), stanął na stanowisku, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia okoliczność, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się ono z cywilnoprawnym przeniesieniem własności.

W przedmiotowym orzeczeniu ETS posłużył się terminem „przeniesienia własności w sensie ekonomicznym” (praktyczna kontrola nad rzeczą; możliwość swobodnego dysponowania) uniezależniając jednoznacznie opodatkowanie podatkiem VAT od przeniesienia własności rzeczy w sensie cywilnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać iż zawarcie umowy leasingu finansowego prowadzi do przeniesienia na korzystającego prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel w rozumieniu ustawy VAT, (szerokie rozumienie definicji ustawowej), tj. przechodzi na korzystającego ekonomiczne władztwo nad rzeczą (przejawiające się w swobodnym dysponowaniu przedmiotem leasingu w trakcie trwania umowy) z dniem podpisania umowy leasingu finansowego, w której zawarto uprawnienie do definitywnego przeniesienia własności w sensie cywilnoprawnym. Tym samym przejście ekonomicznego władztwa nad rzeczą nie ulegnie zakończeniu wraz z zakończeniem umowy leasingu, lecz będzie kontynuowane i dodatkowo wzmocnione po wykonaniu opcji nabycia przez korzystającego.

Tym samym, należy stwierdzić, iż już z chwilą zawarcia umowy leasingu finansowego (moment przekazania ekonomicznego władztwa nad rzeczą) dochodzi do dostawy towaru.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku:

1. określonej w fakturze lub
2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca

– nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r. do dnia 31 grudnia 2010r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z kolei definicję towarów używanych, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, za wyjątkiem rozdziału 4 Działu XII ustawy o VAT, zawiera zapis art. 43 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r.), w myśl którego przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Uznać należy więc, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w wyżej powołanym § 13 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze, prawem do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% lub 60% (nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6.000 zł) przy nabyciu ww. samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, po drugie – uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 tej ustawy.

Mając zaś na uwadze treść przepisu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał tylko taki dostawca, u którego minęło co najmniej pół roku od nabycia przez niego prawa do rozporządzania danym towarem jak właściciel. Oznacza to, iż zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r. brzmieniem tego przepisu, okres użytkowania rzeczy ruchomej na podstawie umów leasingu, o których mowa w art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, może być liczony do limitu półrocznego, o którym mowa ww. art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako Korzystający podpisał w maju 2006 roku umowę leasingu finansowego z Finansującym na leasing samochodu osobowego Toyota Avensis. Umowa została zawarta na okres od dnia zawarcia umowy, tj. 5 maja 2006r. do 15 maja 2011r. Opłaty leasingowe zostały rozłożone na 60 rat. Zgodnie z załącznikiem stanowiącym integralną część umowy odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający. Zgodnie z umową, po uiszczeniu wszystkich należnych opłaty wynikających z umowy leasingu, korzystający nabywa prawo własności przedmiotu leasingu. W dniu 10 maja 2011 roku korzystający uregulował ostatnią należną opłatę wynikającą z przedmiotowej umowy Leasingu. Umowa leasingu przedmiotowego samochodu zarówno rachunkowo jak i podatkowo rozliczana była jak leasing finansowy. Przedmiotowy samochód był wprowadzony do ewidencji środków trwałych korzystającego od daty rozpoczęcia umowy leasingowej. Z faktury VAT z dnia 15 maja 2006r. wystawionej przez finansującego, korzystający odliczył 6.000,00 PLN – zgodnie z obowiązującym w tym okresie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

W dniu 9 września 2011r. przedmiotowy samochód osobowy został sprzedany.

Własność przedmiotu leasingu (samochodu osobowego) przeszła na korzystającego w dniu 10 maja 2011 roku, tj. po uiszczeniu ostatniej należnej opłaty wynikającej z przedmiotowej umowy leasingu. Przedmiotowy samochód został oddany przez Wnioskodawcę do użytkowania w dniu 15 maja 2006 roku.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w odniesieniu do przedmiotowego samochodu zostały spełnione obydwie, opisane wcześniej, przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, przy jego dostawie. Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, korzystający odliczył 6.000,00 PLN – zgodnie z obowiązującym w tym okresie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, tym samym przyjąć należy, że Wnioskodawca był uprawniony do odliczenia wskazanej kwoty podatku naliczonego. Ponadto przedmiotowy samochód może być uznany za towar używany w rozumieniu art. 42 ust. 2 ustawy o VAT (pomiędzy nabyciem prawa do rozporządzania samochodem, a jego dostawą upłynął okres dłuższy niż pół roku).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca przy opisanej transakcji sprzedaży, która nastąpiła w dniu 9 września 2011r., mógł traktować przedmiotowy samochód jako towar używany w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym miał prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.