INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011r. (data wpływu 5 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2011r. (data wpływu 5 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia:

• czy Wnioskodawca ma obowiązek i na podstawie jakiego dokumentu i z wykazaniem jakiej wartości rozliczyć w firmie pozyskany złom w wyniku świadczonej usługi – jest nieprawidłowe,
• czy można w takiej sytuacji wystawić dokument – fakturę wewnętrzną – celem rozliczenia podatku należnego i naliczonego w deklaracji VAT jeśli zleceniodawca nie wystawił żadnych faktur sprzedaży – jest nieprawidłowe,
• czy można przyjąć i wykazać w fakturze wewnętrznej, że wartość nabytego złomu równa jest kwocie uzyskanej ze sprzedaży tego odpadu przez firmę Wnioskodawcy innym podmiotom – jest nieprawidłowe,
• czy pozyskany w ten sposób złom Wnioskodawca może odsprzedawać innym podmiotom stosując na fakturze klauzulę, że VAT rozlicza nabywca – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca ma obowiązek, w tym na podstawie jakiego dokumentu i z wykazaniem jakiej wartości, rozliczyć złom stalowy uzyskany w związku z zawartą z kontrahentem umową o świadczenie usługi demontażu elementów wyposażenia stacji, konstrukcji stalowych wież oraz ich fundamentów oraz czy do jego późniejszego zbycia ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2011r. (data wpływu 5 grudnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 listopada 2011r. znak: IBPP1/443-1394/11/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Po skorzystaniu ze wszystkich dostępnych źródeł informacji – w tym Krajowa Informacja Podatkowa, właściwy urząd skarbowy, w którymi się Wnioskodawca rozlicza – Wnioskodawca wciąż ma wątpliwości co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w jego sprawie.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na rozbiórce konstrukcji stalowych i podległej im infrastruktury, w tym obiektów wysokościowych takich jak: kominy przemysłowe, wieże, mosty i tym podobne. W miesiącach: lipiec-sierpień 2011r. w wyniku przetargu firma Wnioskodawcy została wytypowana do zaprojektowania i wykonania rozbiórki stacji bazowych sieci R.-G. Podpisane umowy na dokonanie rozbiórki dotyczą demontażu jedenastu obiektów – wież o różnej wysokości. Zleceniodawcą wszystkich jedenastu umów jest duża firma działająca w Polsce. W świetle tych umów jako wykonawca Wnioskodawca jest zobowiązany do przygotowania i opracowania dokumentacji rozbiórki, demontażu elementów wyposażenia stacji, demontażu konstrukcji stalowej wież, demontażu fundamentów żelbetonowych, uporządkowania terenu po rozbiórce. Ponadto między innymi Wnioskodawca ma obowiązek przekazać elementy stalowe – pozyskane w drodze rozbiórki – do złomowania. Warunkiem koniecznym do rozliczenia się z wykonanego zadania jest przedłożenie zleceniodawcy kart przekazania odpadów pochodzących z rozbiórki do utylizacji. W świetle tych umów Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umów na własny koszt z odbiorcami odpadów technologicznych i budowlanych – posiadającymi wymagane prawem pozwolenia w celu dokonania utylizacji odpadów powstałych w trakcie realizacji robót. Za wyżej opisaną usługę zgodnie z umową Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie wyrażone w jednej kwocie. Kwota ta uwzględnia upust, który jest oszacowany na podstawie prognozowanego tonażu pozyskania złomu w drodze rozbiórki i jego dalszej odsprzedaży przez firmę Wnioskodawcy innym podmiotom. Reasumując powyższe: Wnioskodawca nabywa w drodze rozbiórki różnego rodzaju odpady (w tym złom stalowy), a następnie-konsekwentnie i zgodnie z umową – pozbywa się ich. Jeśli chodzi o złom stalowy – bo z tym będzie w dalszej części związane pytanie Wnioskodawcy – to Wnioskodawca dokonuje dostaw pozyskanego złomu do podmiotów (płatników podatku VAT) uprawnionych do nabywania tego typu odpadu. Powyższe dostawy Wnioskodawca dokumentuje wystawiając fakturę VAT odbiorcy z adnotacją, że VAT rozlicza nabywca (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT).

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 listopada 2011r. Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek z dnia 31 sierpnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji.

We wniosku Wnioskodawca pisał, że za wykonaną usługę otrzyma wynagrodzenie wyrażone w jednej kwocie i że kwota ta uwzględnia upust, który jest oszacowany na podstawie prognozowanego tonażu pozyskanego złomu w drodze rozbiórki. Pisząc „upust” Wnioskodawca miał na myśli fakt, że kwota wynikająca z umowy na demontaż konstrukcji stalowych jest stosunkowo niska, co do nakładu pracy i zakresu przeprowadzonych czynności w ramach umowy. Dlatego podejmując się wykonania tego zadania Wnioskodawca skalkulował wartość włożonej przez niego pracy w to przedsięwzięcie oraz hipotetyczną wartość, jaką mógłby pozyskać w wyniku odsprzedaży złomu z rozbiórki. Takiej kalkulacji Wnioskodawca dokonał sam po zapoznaniu się z ofertą, w której była określona wysokość danej wieży. Ponadto doświadczenie Wnioskodawcy i znajomość cen złomu pomogły mu w przybliżeniu oszacować jego przyszły zysk. Niemniej jednak, co Wnioskodawca pragnie podkreślić, w umowie nie ma żadnej klauzuli określającej wartość złomu, czy jego tonaż, który można by pozyskać w trakcie rozbiórki. Przedmiotem umowy jest wykonanie rozbiórki stacji bazowej sieci łączności trunkingowej R.-G znajdującej się na danej nieruchomości. W świetle tej umowy pozyskany odpad, w skład którego wchodzi miedzy innymi złom stalowy z przyczyn nie nadających się do dalszego użytkowania oddany zostanie zleceniobiorcy jako złom. Wówczas w ewidencji przychodów należy do Wnioskodawcy wykazanie przychodu ze sprzedaży usług i odprowadzenie VAT-u należnego w stawce 23%. Jedynym dokumentem, dzięki któremu przeniesiona zostaje własność przedmiotowego złomu jest umowa, która powyżej w skrócie została przedstawiona. Zatem Wnioskodawca nie posiada odrębnej faktury na zakup złomu, który następnie odsprzedaje. Wnioskodawca dodaje tylko, że inne elementy, które pozyskuje podczas dokonywania rozbiórki takie jak: zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne, a które nie są złomem, Wnioskodawca sprzedaje stosując stawkę VAT adekwatną do przedmiotu określonego w fakturze i nie stosuje wówczas zasady odwrotnego obciążenia. Inne pozyskane elementy takie jak materiały izolacyjne Wnioskodawca przekazuje do utylizacji, gdyż warunkiem wykonania umowy jest całkowite „posprzątanie" terenu i przedłożenie zleceniodawcy „kart przekazania odpadów".

Jeśli chodzi o czas przeniesienia własności odpadów na firmę Wnioskodawcy, to powstaje on zgodnie z umową „podczas realizacji robót”.

Wszystkie wymienione we wniosku materiały (elementy stalowe) odzyskane w wyniku demontażu konstrukcji stalowych wież oraz ich fundamentów, które są przedmiotem dalszej odsprzedaży, zawierają elementy metalowe. Są to: złom stalowy niewsadowy (rury i kątowniki z demontażu), złom stalowy wsadowy. Powyższe materiały są złomem w rozumieniu przepisów art. 7 ust. l pkt 7 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Podmiot, od którego Wnioskodawca nabywa odzyskane materiały (elementy stalowe) również jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, ponadto nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Jeśli chodzi o dostawy, których ewentualnie dokonywałby zleceniodawca Wnioskodawcy, ww. materiałów (elementów stalowych) na rzecz firmy Wnioskodawcy to nie można powiedzieć, czy

korzystałby ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT czy nie, gdyż w ramach współpracy nigdy takich transakcji nie było.

Dostawa wskazanych we wniosku materiałów (elementów stalowych), dokonywana przez firmę Wnioskodawcy nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Podmioty, na rzecz których Wnioskodawca dokonuje dostaw wskazanych materiałów (elementów stalowych) są podatnikami podatku VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT. Właściwe symbole PKWiU dla wskazanych we wniosku materiałów (elementów stalowych), które są przedmiotem dostaw złomu, a uzyskanych w związku z zawartą umową o demontaż konstrukcji stalowych wież to: 24.10.14.0, 24.45.30.0, 38.11.58.0.

W oparciu o wyżej przedstawione fakty proszę o wyczerpującą odpowiedź dotyczącą przedmiotu zapytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek i na podstawie jakiego dokumentu i z wykazaniem jakiej wartości rozliczyć w firmie pozyskany złom w wyniku świadczonej usługi...

Czy można w takiej sytuacji wystawić dokument – fakturę wewnętrzną – celem rozliczenia podatku należnego i naliczonego w deklaracji VAT jeśli zleceniodawca nie wystawił żadnych faktur sprzedaży...

Czy można przyjąć i wykazać w fakturze wewnętrznej, że wartość nabytego złomu równa jest kwocie uzyskanej ze sprzedaży tego odpadu przez firmę Wnioskodawcy innym podmiotom...

Czy pozyskany w ten sposób złom Wnioskodawca może odsprzedawać innym podmiotom stosując na fakturze klauzulę, że VAT rozlicza nabywca...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle nowych przepisów dotyczących dostaw złomu to nabywca towaru dokonuje rozliczenia VAT z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę. Podstawą opodatkowania powinna być wtedy kwota, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić dostawcy. Świadczone przeze Wnioskodawcę usługi rozbiórki konstrukcji stalowych nie stanowią dostawy towaru. Ponadto w sytuacji kiedy zgodnie z umową zleceniodawca nie wystawia faktury sprzedaży – Wnioskodawca nie ma także możliwości wystawienia faktury wewnętrznej i rozliczenia nabycia złomu, gdyż nie są spełnione powyższe warunki. W związku z tym Wnioskodawca nie rozlicza pozyskanego złomu – tak jak w przypadku dostaw – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT. Jeśli chodzi o wystawiane przez firmę Wnioskodawcy faktury sprzedaży na dostawy złomu to stosowanie adnotacji, że VAT rozlicza nabywca jest zgodne z przepisami, gdyż transakcje zachodzą między przedsiębiorcami będącymi podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, tj. między osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej oraz osobami fizycznymi wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą. Znowelizowane przepisy mają właśnie zastosowanie tylko do takich transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie stwierdzenia:

• czy Wnioskodawca ma obowiązek i na podstawie jakiego dokumentu i z wykazaniem jakiej wartości rozliczyć w firmie pozyskany złom w wyniku świadczonej usługi – za nieprawidłowe,
• czy można w takiej sytuacji wystawić dokument – fakturę wewnętrzną – celem rozliczenia podatku należnego i naliczonego w deklaracji VAT jeśli zleceniodawca nie wystawił żadnych faktur sprzedaży – za nieprawidłowe,
• czy można przyjąć i wykazać w fakturze wewnętrznej, że wartość nabytego złomu równa jest kwocie uzyskanej ze sprzedaży tego odpadu przez firmę Wnioskodawcy innym podmiotom – za nieprawidłowe,
• czy pozyskany w ten sposób złom Wnioskodawca może odsprzedawać innym podmiotom stosując na fakturze klauzulę, że VAT rozlicza nabywca – za prawidłowe.
  
  

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że zakres wniosku dotyczy opodatkowania i dokumentowania przez Wnioskodawcę nabycia i sprzedaży złomu stalowego uzyskanego w związku z zawartą z kontrahentem (w wyniku przetargu przeprowadzonego w miesiącach lipiec i sierpień 2011r.) umową o świadczenie usługi demontażu (rozbiórki) 11 stacji bazowych sieci R.-G., zatem niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące od 1 lipca 2011r., t.j. w okresie w którym przedmiotowy złom został pozyskany w wyniku rozbiórki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od dnia 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy o VAT).

Ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) do ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 lipca 2011r. został zmieniony przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku 11 do ustawy o VAT (stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) wymieniono:

• poz. 1 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu – PKWiU ex 24.10.14.0,
• poz. 2 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych – PKWiU ex 24.45.30.0,
• poz. 3 – Odpady szklane – PKWiU 38.11.51.0,
• poz. 4 – Pozostałe odpady gumowe – PKWiU 38.11.54.0,
• poz 5 – Odpady z tworzyw sztucznych – 38.11.55.0,
• poz. 6 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal – PKWiU 38.11.58.0,
• poz. 7 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne – PKWiU 38.12.27,
• poz. 8 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom” – PKWiU ex 38.32.29.0.
  
  

Ustawodawca zatem na potrzeby stosowania ww. znowelizowanej ustawy o VAT odwołał się od dnia 1 lipca 2011r., do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności, zgodnie z ww. art. 5a ustawy o VAT.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być rozliczona przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą przeniesiony zostaje na dostawcę złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w załączniku 11 do ustawy o VAT stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Pod pojęciem sprzedaży – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 rozporządzenia, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na rozbiórce konstrukcji stalowych i podległej im infrastruktury, w tym obiektów wysokościowych takich jak: kominy przemysłowe, wieże, mosty i tym podobne. W miesiącach: lipiec-sierpień 2011r. w wyniku przetargu firma Wnioskodawcy została wytypowana do zaprojektowania i wykonania rozbiórki stacji bazowych sieci R.-G. Podpisane umowy na dokonanie rozbiórki dotyczą demontażu jedenastu obiektów – wież o różnej wysokości. Zleceniodawcą wszystkich jedenastu umów jest duża firma działająca w Polsce. W świetle tych umów jako wykonawca Wnioskodawca jest zobowiązany do przygotowania i opracowania dokumentacji rozbiórki, demontażu elementów wyposażenia stacji, demontażu konstrukcji stalowej wież, demontażu fundamentów żelbetonowych, uporządkowania terenu po rozbiórce. Ponadto między innymi Wnioskodawca ma obowiązek przekazać elementy stalowe – pozyskane w drodze rozbiórki – do złomowania. Warunkiem koniecznym do rozliczenia się z wykonanego zadania jest przedłożenie zleceniodawcy kart przekazania odpadów pochodzących z rozbiórki do utylizacji. W świetle tych umów Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umów na własny koszt z odbiorcami odpadów technologicznych i budowlanych – posiadającymi wymagane prawem pozwolenia w celu dokonania utylizacji odpadów powstałych w trakcie realizacji robót. Za wyżej opisaną usługę zgodnie z umową Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie wyrażone w jednej kwocie. Kwota ta uwzględnia upust, który jest oszacowany na podstawie prognozowanego tonażu pozyskania złomu w drodze rozbiórki i jego dalszej odsprzedaży przez firmę Wnioskodawcy innym podmiotom. Reasumując powyższe: Wnioskodawca nabywa w drodze rozbiórki różnego rodzaju odpady (w tym złom stalowy), a następnie-konsekwentnie i zgodnie z umową – pozbywa się ich.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT demontaż (rozbiórka) stacji bazowych sieci Radio-Gaz jest świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi na rzecz kontrahenta. Jednocześnie zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT kwota należna z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę przedmiotowej usługi powinna obejmować całość świadczenia należnego od kontrahenta Wnioskodawcy, nabywcy zleconej usługi.

Przy czym jak wynika z postanowień art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się m. in. o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont). Wskazany we wniosku upust stanowiący równowartość pozyskanego w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozbiórkowych złomu nie stanowi upustu (rabatu) o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Pozyskany w wyniku prac rozbiórkowych złom stanowi bowiem własność kontrahenta Wnioskodawcy a nie Wnioskodawcy przez co Wnioskodawca nie ma podstaw prawnych do uwzględnienia jego wartości jako upustu pomniejszającego podstawę opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług demontażu (rozbiórki) stacji bazowych sieci R.-G.. Działanie takie skutkuje bowiem bezpodstawnym zaniżeniem podstawy opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie przedmiotowego demontażu (rozbiórki) stacji bazowych sieci R.-G., jednocześnie nie skutkuje wbrew stanowisku zawartemu we wniosku przeniesieniem na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania pozyskanym w wyniku rozbiórki złomem jak właściciel. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje przez dostawę towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przeniesienie własności pozyskanego złomu następuje zgodnie z umową podczas realizacji robót, tj. w związku z rozliczeniem świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie demontażu (rozbiórki) stacji bazowych sieci R.-G. poprzez zmniejszenie podstawy opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług o upust stanowiący równowartość pozyskanego w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozbiórkowych złomu należało uznać za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika ponadto, że Wnioskodawca nabywa pozyskany w wyniku prowadzonych prac rozbiórkowych złom a następnie zobowiązany jest do jego sprzedaży. Ponadto wszystkie wymienione we wniosku materiały (elementy stalowe) odzyskane w wyniku demontażu konstrukcji stalowych wież oraz ich fundamentów, które są przedmiotem dalszej odsprzedaży, zawierają elementy metalowe. Są to: złom stalowy niewsadowy (rury i kątowniki z demontażu), złom stalowy wsadowy. Powyższe materiały są złomem w rozumieniu przepisów art. 7 ust. l pkt 7 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Podmiot, od którego Wnioskodawca nabywa odzyskane materiały (elementy stalowe) również jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, ponadto nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Dostawa wskazanych we wniosku materiałów (elementów stalowych), dokonywana przez firmę Wnioskodawcy nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Podmioty, na rzecz których Wnioskodawca dokonuje dostaw wskazanych materiałów (elementów stalowych) są podatnikami podatku VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Właściwe symbole PKWiU dla wskazanych we wniosku materiałów (elementów stalowych), które są przedmiotem dostaw złomu, a uzyskanych w związku z zawartą umową o demontaż konstrukcji stalowych wież to: 24.10.14.0, 24.45.30.0, 38.11.58.0.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca dokonując nabycia wskazanych we wniosku towarów od kontrahenta – odzyskanych w wyniku świadczonej usługi materiałów (elementów stalowych) będzie miał obowiązek, a jeśli tak to na podstawie jakiego dokumentu i z wykazaniem jakiej wartości, rozliczyć w firmie pozyskany złom, w sytuacji, gdy dokonującym jego dostawy będzie podatnik, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W konsekwencji wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy również kwestii czy Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży przedmiotowych materiałów (elementów stalowych).

Należy zauważyć, iż jak już uprzednio stwierdzono ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym do ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 lipca 2011r. został zmieniony ww. przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku 11 do ustawy o VAT (stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) wymieniono towary, z tytułu dostawy których podatnikami są podmioty nabywające przedmiotowe towary.

Ustawodawca zatem na potrzeby stosowania ww. znowelizowanej ustawy o VAT odwołał się od dnia 1 lipca 2011r., do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności, zgodnie z ww. art. 5a ustawy o VAT.

Zatem jeśli nabywane przez Wnioskodawcę elementy metalowe pozyskane w wyniku świadczonej przez Wnioskodawcę usługi demontażu (rozbiórki) stacji bazowych sieci R.-G. objęte są klasyfikacją PKWiU – 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu, 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych, 38.11.58.0. – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal, to ich nabycie i sprzedaż, jako towarów wymienionych w załączniku Nr 11 do ustawy o VAT, od dnia 1 lipca 2011r. będzie objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W konsekwencji do nabycia przedmiotowego złomu z uwagi na to, iż Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, jak i kontrahent od którego Wnioskodawca nabywa odzyskane materiały (elementy stalowe) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, niekorzystajacym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa wskazanych we wniosku materiałów (elementów stalowych), dokonywana zarówno przez Zleceniodawcę na rzecz Wnioskodawcy jak i dalej przez firmę Wnioskodawcy na rzecz kolejnego podmiotu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę. Natomiast dokonujący dostawy, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy ww. towarów.

W tym przypadku zgodnie z art. art. 106 ust. 1a ustawy o VAT kontrahent Wnioskodawcy będzie zobowiązany dla udokumentowania dostawy na rzecz Wnioskodawcy ww. złomu wystawiając fakturę VAT nie wykazując w niej danych dotyczących stawki i kwoty podatku zwierającą jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 15 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Wnioskodawca winien natomiast dla udokumentowania i opodatkowania tej transakcji wystawić fakturę wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

Przy czym zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przedmiotowej dostawy złomu powinna być kwota należna z tytułu tej dostawy.

W odniesieniu czy podstawą opodatkowania dostawy przedmiotowego złomu może być kwota uzyskana z jego sprzedaży przez firmę Wnioskodawcy innym podmiotom tut. organ informuje, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego. Przepisy ustawy o VAT, nie odnoszą się do sposobu określenia/kalkulacji wynagrodzenia przez kontrahentów. Tak więc wynagrodzenie za dostawę towarów czy świadczenie usługi może być określone przez strony dowolnie, z poszanowaniem cywilistycznej zasady swobodnego kształtowania treści umów.

Dokonanie powyższych czynności w zakresie udokumentowania dostawy/nabycia złomu należy do obowiązków stron przedmiotowej czynności. Odstąpienie od powyższego w żadnym przypadku nie zależy od uznania stron i postanowień ujętych w zawartej między nimi umowie.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku gdy kontrahent Wnioskodawcy nie wystawi zgodnie z art. art. 106 ust. 1a ustawy o VAT celem udokumentowania dostawy pozyskanego w wyniku rozbiórki złomu faktury VAT nie wykazując w niej danych dotyczących stawki i kwoty podatku zwierającej jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 15 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub oznaczenie „odwrotne obciążenie”, nie będzie można uznać transakcji za prawidłowo udokumentowaną i rozliczoną zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w sytuacji kiedy zgodnie z umową zleceniodawca (kontrahent Wnioskodawcy) nie wystawia faktury sprzedaży (złomu) – Wnioskodawca nie ma także możliwości wystawienia faktury wewnętrznej i rozliczenia nabycia złomu, gdyż nie są spełnione powyższe warunki, w związku z tym Wnioskodawca nie rozlicza pozyskanego złomu – tak jak w przypadku dostaw – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. złomu, w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy będzie Wnioskodawca będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę, tj. przez kontrahenta na rzecz którego Wnioskodawca dokonuje dostawy złomu.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT Wnioskodawca będzie zobowiązany dla udokumentowania dostawy ww. towarów wystawić fakturę VAT nie wykazując w niej danych dotyczących stawki i kwoty podatku zwierającą jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 15 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Natomiast kontrahent Wnioskodawcy na rzecz którego dokonywana będzie dostawa przedmiotowego złomu winien natomiast dla udokumentowania i opodatkowania tej transakcji wystawić fakturę wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że do sprzedaży przez niego pozyskanego złomu ma zastosowanie metoda opodatkowania dostawy przez nabywcę, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania innych materiałów (odpadów), które Wnioskodawca pozyskuję podczas dokonywania rozbiórki stacji bazowych sieci Radio-Gaz takich jak: zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne oraz materiały izolacyjne gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania jak również nie przedstawił swojego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.