INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.04.012 r. (data wpływu 24.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi finansowej dla kontrahenta z Litwy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi finansowej dla kontrahenta z Litwy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się dystrybucją usług finansowych na rzecz innych spółek z grupy. Jednym z kontrahentów Spółki jest spółka (zwana dalej A. Litwa), podmiot prowadzący działalność ubezpieczeniową na terytorium Republiki Litewskiej. A. Litwa, zgodnie z litewskimi przepisami podatkowymi, jest zobowiązana do rozliczania podatku VAT, jednakże nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Spółka sprzedaje na rzecz A. Litwa usługi pomocnicze do usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. W celu udokumentowania świadczonych usług Spółka wystawia na rzecz A. Litwa faktury VAT bez stawki i kwoty podatku z adnotacją, iż odbiorca usługi jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo uznając, iż miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest miejsce siedziby usługobiorcy (A. Litwa).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa powyżej, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Dokonując transakcji transgranicznych, w przypadku świadczenia usług istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ustawy o VAT. I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem przypadków określonych w ustawie. Natomiast wmyśl art. 28c ust. 1 ustawy VAT miejsce świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem przypadków określonych w ustawie.

W świetle powyższego, dla określenia miejsca świadczenia usług istotne znaczenie ma status podmiotu, na rzecz którego świadczone są usługi. Definicję podatnika na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług określa art. 28a ustawy VAT. W myśl wskazanego powyżej przepisu, na potrzeby określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Także Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie Wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, definiując podatnika VAT (art. 9) stanowi, iż jest nim każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultat takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, iż dla ustalenia czy dany podmiot świadczy usługi na rzecz podatnika, czy też na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, nie ma znaczenia posiadanie numeru potwierdzającego rejestrację usługobiorcy jako podatnika VAT-UE. Istotne jest natomiast, czy dany usługobiorca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą.

A. Litwa prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą na terytorium Republiki Litewskiej od 2001 roku w zakresie ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń emerytalnych. Tym samym A. Litwa wykorzystuje swój majątek rzeczowy oraz wartości niematerialne w celu uzyskiwania z tego tytułu przychodu. Chcąc zapewnić swoim klientom najwyższą jakość świadczonych usług A. Litwa nabywa od Spółki usługi pomocnicze do usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Tryb weryfikacji statusu usługobiorcy przez usługodawcę mający na celu ustalenie czy dany podmiot ma status podatnika określono w art. 18 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W myśl ust. 2 wskazanego przepisu o ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status osoby niebędącej podatnikiem, jeżeli wykaże, że ten usługobiorca nie przekazał mu swojego indywidualnego numeru indentyfikacyjnego VAT.

Jak zostało wskazane powyżej, Spółka nie ma wątpliwości, iż A Litwa prowadzi działalność gospodarczą, Spółka może także wykazać, że A. Litwa nie przekazała Spółce swojego indywidualnego numeru indentyfikacyjnego VAT, w związku z powyższym Spółka mogłaby uznać, iż A. Litwa ma status osoby niebędącej podatnikiem. Jednakże w analizowanej sytuacji Spółka posiada „odmienne informacje” wskazujące, iż A Litwa jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT na terytorium Litwy, natomiast nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE. Spółka uzyskała także od A. Litwa informację potwierdzającą, iż zgodnie z litewskimi przepisami podatkowymi A. Litwa nabywając od Spółki wskazane powyżej usługi nalicza podatek VAT z tytułu importu usług.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, w celu ustalenia miejsca świadczenia usługi należy przyjąć, iż A Litwa jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT. Tym samym, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, należy uznać, iż w analizowanej sytuacji miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (A. Litwa) posiada siedzibę działalności gospodarczej (Litwa). W konsekwencji powyższego Spółka postępuje prawidłowo wystawiając na rzecz A. Litwa faktury VAT w kwocie netto (bez polskiego podatku VAT).

Ponadto Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż zastosowanie odmiennej interpretacji (tj. uznanie, że miejscem świadczenia usług jest miejsce siedziby usługodawcy), w świetle informacji uzyskanych od A. Litwa, o których mowa powyżej, prowadziłoby do podwójnego opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług. W takiej sytuacji Spółka wystawiłaby bowiem fakturę z podatkiem VAT (świadczone usługi opodatkowane zostałyby w miejscu siedziby usługodawcy), a A. Litwa dokonałaby opodatkowania importu przedmiotowych usług także naliczając podatek VAT zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym na Litwie. Działanie takie byłoby sprzeczne z zasadą neutralności podatku VAT.

Podsumowując, w ocenie Spółki, A. Litwa jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT i tym samym miejscem opodatkowania przedmiotowych usług świadczonych przez Spółkę jest terytorium Litwy, tj. miejsce, w którym usługobiorca (A. Litwa) posiada siedzibę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilno prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.