Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-221/15/MT
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki – przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej i jego uzupełnieniu z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.), dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii istnienia po stronie Spółki obowiązków płatnika w związku z nabyciem i z realizacją Praw do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby Uprawnione – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Został on następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 4 sierpnia 2015 r. znak ITPB4/4511-221/15-2/MT – poprzez:

• uzupełnienie treści wniosku – pismem z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.);
• uiszczenie brakującej opłaty od wniosku – w dniu 17 sierpnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (Spółka, Wnioskodawca) zamierza zawrzeć ze swoimi pracownikami (dalej: Osoby Uprawnione) odrębne od umów o pracę umowy pochodnego instrumentu finansowego (dalej: Umowy, Umowa). Na podstawie Umowy Osobom Uprawnionym przysługiwać będzie warunkowe prawo (dalej: Prawo) do otrzymania od Spółki w przyszłości kwoty Rozliczenia Pieniężnego (dalej: Rozliczenie Pieniężne), którego wysokość uzależniona będzie od wskaźników finansowych:

• spółek z grupy M. (dalej: Spółki A) oraz
• spółki M. Sp. z o.o. (dalej: Spółka B).

Wskaźniki te będą obliczane na podstawie danych zawartych w sprawozdaniach finansowych Spółek A i Spółki B (dalej: Wskaźniki) za każdy rok obrotowy, przy czym przez rok obrotowy rozumie się rok kalendarzowy.

Prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego będzie przysługiwać Osobom Uprawnionym odpłatnie za zapłatą Spółce odpowiednio kwoty 1 PLN na rachunek bankowy Spółki, w terminie 14 dni od dnia zawarcia Umowy. Ponadto, warunkowe prawo do Rozliczenia Pieniężnego będzie niezbywalne do chwili, gdy jego realizacja stanie się możliwa zgodnie z Umową (tj. Prawo to będzie zbywalne dopiero w momencie, w którym Osoba Uprawniona będzie mogła je zrealizować).

Realizacja warunkowego prawa do otrzymania przez Osoby Uprawnione Rozliczenia Pieniężnego dokonywać się będzie poprzez wypłatę przez Spółkę kwoty Rozliczenia Pieniężnego za poszczególne lata, nie później niż w ciągu 90 dni od zatwierdzenia sprawozdań finansowych Spółek A i Spółki B. Pierwsza wypłata Rozliczenia Pieniężnego nastąpi za rok 2016, z uwzględnieniem Wskaźników za rok obrotowy 2016.

Kwota Rozliczenia Pieniężnego należna Osobom Uprawnionym będzie wypłacona na rachunek bankowy Osób Uprawnionych, na co wyrażą one zgodę.

Wysokość Rozliczenia Pieniężnego będzie uzależniona od Stopnia Realizacji (dalej: Stopień Realizacji) następujących Wskaźników Spółek A i Spółki B:

• EBITDA (Earnings before Interest, Taxes, Depreciation and Amortization);
• ROCE (Return on Capital Employed).

Stopień Realizacji determinujący wysokość Rozliczenia Pieniężnego będzie ustalany w następujący sposób:

Gdzie:

SR - to Stopień Realizacji determinujący wysokość Rozliczenia Pieniężnego określony w „%”;

EBITDAA/ROCEA – oznacza zrealizowaną wartość Wskaźnika dla Spółek A;

EBITDAB/ROCEB – oznacza zrealizowaną wartość Wskaźnika dla Spółki B;

EBITDAGGA/ROCEGGA – oznacza górną granicę Wskaźnika dla Spółek A;

EBITDAGGB/ROCEGGB – oznacza górną granicę Wskaźnika dla Spółki B;

EBITDADGA/ROCEDGA – oznacza dolną granicę Wskaźnika dla Spółek A;

EBITDADGB/ROCEDGB – oznacza dolną granicę Wskaźnika dla Spółki B.

Kalkulacja Stopnia Realizacji nastąpi w oparciu o ustalone na dany rok wartości graniczne wskaźników EBITDA (w mln) i ROCE (w %) odpowiednio dla Spółek A oraz Spółki B.

Stopień Realizacji obliczony zgodnie z wzorem wskazanym powyżej będzie wpływał na wysokość Rozliczenia Pieniężnego w następujący sposób:

• Jeżeli którykolwiek ze Wskaźników dla Spółek A oraz dla Spółki B nie osiągnie dolnej granicy wskaźnika, wysokość Rozliczenia Pieniężnego wynosić będzie 0 PLN.
• Jeżeli SR < 100%, wysokość Rozliczenia Pieniężnego będzie kalkulowana jako iloczyn SR oraz określonej w Umowie kwoty w PLN.
• Jeżeli SR > 100%, wysokość Rozliczenia Pieniężnego będzie wynosić 100% określonej w Umowie kwoty w PLN.

Realizacja Prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego może nastąpić po upływie określonego okresu i po spełnieniu określonych w Umowie warunków (np. Prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego nie powstanie, jeżeli wartość Wskaźników w danym roku obrotowym nie przekroczy dolnej granicy Wskaźnika określonej przez Wnioskodawcę i zapisanej w Umowie). Prawo to jest zatem warunkowe.

Umowa zostanie zawarta na czas nieokreślony, z możliwością jej wypowiedzenia z zachowaniem wskazanego w Umowie okresu wypowiedzenia. W przypadku, gdy Umowa zostanie rozwiązana w trakcie roku obrotowego, określona w Umowie kwota w PLN, stanowiąca podstawę ustalania wartości Rozliczenia Pieniężnego, będzie pomniejszona proporcjonalnie do czasu obowiązywania Umowy w roku obrotowym, którego dotyczy Rozliczenie Pieniężne. Zawarcie Umów przez Osoby Uprawnione będzie dobrowolne.

W uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego:

• w odpowiedzi na pytanie: „Czy wartość rynkowa Prawa do Rozliczenia Pieniężnego na moment jego nabycia przez Osobę Uprawnioną jest wyższa niż 1 zł?”, Wnioskodawca wskazał, że według jego najlepszej wiedzy, odpłatność ponoszona przez Osoby Uprawnione w wysokości 1 zł odpowiada wartości rynkowej na moment nabycia Prawa do Rozliczenia Pieniężnego;
• w odpowiedzi na pytanie: „Czy Prawo do Rozliczenia Pieniężnego jest instrumentem finansowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) - i) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r., poz. 94, z późń. zm.)?”, Wnioskodawca wskazał, że według jego najlepszej wiedzy, przyznane zgodnie z umową Prawo do Rozliczenia Pieniężnego stanowi instrument finansowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o obrocie instrumentami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Osób Uprawnionych z tytułu nabycia i realizacji Prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego powstanie dopiero w momencie realizacji Prawa (tj. w momencie, kiedy kwota Rozliczenia Pieniężnego stanie się należna stosownie do zapisów wynikających z Umowy) i stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu (po odjęciu kosztów uzyskania przychodu) z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy i czy w związku z tym na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Osób Uprawnionych z tytułu nabycia i realizacji Prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego powstanie dopiero w momencie realizacji Prawa (tj. w momencie, kiedy kwota Rozliczenia Pieniężnego stanie się należna stosownie do zapisów wynikających z Umowy) i stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu (po odjęciu kosztów uzyskania przychodu) z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika, jednak zobowiązana ona będzie do sporządzenia i przesłania do urzędów skarbowych i Osób Uprawnionych imiennych informacji o wysokości osiągniętego dochodu z kapitałów pieniężnych (informacji PIT-8C) zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzasadnieniu tego stanowiska Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f – są „otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie powyższego przepisu, przychód po stronie Osób Uprawnionych nie powstanie w momencie nabycia przez nie Prawa, gdyż na tym etapie nie otrzymują one jeszcze środków pieniężnych. Co więcej, Osoby Uprawnione ponoszą odpłatność za nabycie Prawa w kwocie 1 zł.

„Przysporzenie”, które otrzymują Osoby Uprawnione na tym etapie, jest jedynie „potencjalne”, gdyż nabycie Prawa stanowi jedynie uzyskanie uprawnienia do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego w przyszłości (po spełnieniu określonych warunków). W związku z tym, że Prawo jest warunkowe, brak jest jakiejkolwiek gwarancji, że Osoby Uprawnione otrzymają kwoty Rozliczeń Pieniężnych (dotyczy to przypadku, gdy warunki określone w Programie nie zostaną spełnione). Ponadto, Osoby Uprawnione nie mogą rozporządzać ww. Prawami aż do momentu, w którym ich realizacja stanie się możliwa.

Jak podnosi Wnioskodawca, stanowisko takie potwierdzają następujące interpretacje indywidualne wydane w imieniu Ministra Finansów w podobnych stanach faktycznych:

• interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2014 r. nr ILPB2/415-858/14-2/JK wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której stwierdzono: „(...) w momencie przyznania w ramach programu motywacyjnego pochodnych instrumentów finansowych po stronie Uprawnionych nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód tytułu udziału Uprawnionych w omawianym programie motywacyjnym powstanie w momencie realizacji praw (tj. w momencie, gdy Kwoty Rozliczeń staną się należne) i będzie on stanowić przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika.”;
• interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2014 r. nr IPPB2/415-682/14-2/MK wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której stwierdzono: „ewentualny przychód po stronie Osób Uprawnionych powstanie dopiero w momencie realizacji Prawa (tj. w momencie, gdy kwota Rozliczenia Pieniężnego stanie się należna), który w konsekwencji stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 updof, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 updof. W rezultacie, na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu updof, natomiast będzie na niej ciążył obowiązek sporządzenia i przesłania do urzędu skarbowego oraz Osób Uprawnionych imiennych informacji o wysokości dochodu z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).”;
• interpretacja indywidualna z dnia 16 kwietnia 2014 r. nr IPPB2/415-82/14-5/MK1 wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w której stwierdzono: „Ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Podatnika z tytułu nabycia i realizacji Prawa powstanie tylko w momencie realizacji Prawa (tj. w momencie, gdy Kwota Rozliczenia stanie się należna) i będzie on stanowić przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 updof podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 updof i zadeklarowaniu zgodnie z art. 30b ust. 6 (tj. w zeznaniu podatkowym Podatnika)".

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, po stronie Osób Uprawnionych nie powstanie przychód w chwili nabycia przez nich Prawa, a Spółka nie będzie miała w tym momencie obowiązków płatnika ani obowiązków informacyjnych, o których mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dopiero w momencie realizacji Prawa wynikającego z każdej Umowy możliwe będzie określenie konkretnej wielkości przysporzenia.

Jednocześnie – zdaniem Wnioskodawcy – przychód uzyskany z tytułu realizacji Prawa powinien zostać zaliczony do kategorii kapitałów pieniężnych. Takie wnioski wynikają z analizy następujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy źródłem przychodów są „kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż: nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, a także prawo wieczystego użytkowania gruntów”. Natomiast, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, przychodami z kapitałów pieniężnych są m.in. „przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających”.

Definicja pochodnych instrumentów finansowych została zawarta w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nią pochodnymi instrumentami finansowymi są „instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi” (Dz. U. z 2014 r., poz. 94), z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Według art. 2 ust. 1 pkt 2 c) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, instrumentami finansowymi są m.in. „niebędące papierami wartościowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne”.

Ponadto, zgodnie z art. 3 pkt 28a ww. ustawy przez pochodne instrumenty finansowe należy rozumieć „opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego”.

Jak zaznacza Wnioskodawca, pojawiające się w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi pojęcia „prawo”, „umowa” i „instrument finansowy” to określenia mające w zasadzie to samo znaczenie. W praktyce instrumenty finansowe mogą w sensie cywilnoprawnym stanowić wiązkę umów lub złożone konstrukcje umowne składające się z powiązanych ze sobą funkcjonalnie relacji kontraktowych. Powyższe oznacza, że umowy cywilnoprawne, w tym Umowy zawarte z Osobami Uprawnionymi mogą być, po spełnieniu warunków określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, kwalifikowane jako instrumenty finansowe.

W rezultacie, instrumentem bazowym dla pochodnych instrumentów finansowych mogą być również w szczególności wskaźniki finansowe. Przyjmuje się powszechnie, że wskaźniki finansowe to wskaźniki ilustrujące ekonomiczną sytuację przedsiębiorstwa.

Wysokość Wskaźników, od których zależeć będzie Rozliczenie Pieniężne, będzie ustalana na podstawie danych zawartych w sprawozdaniu finansowym Spółki. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby Uprawnione może być uznane zarówno jako:

• instrument pochodny w rozumieniu art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, ze względu na to, że Prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego jest prawem majątkowym, którego cena (tj. wartość Rozliczenia Pieniężnego) zależy bezpośrednio od Wskaźnika Spółki; i tym samym jako
• instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, gdyż Prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego jest (jak wskazano powyżej) instrumentem pochodnym, którego instrumentem bazowym będą Wskaźniki Spółki i jest ono wykonywane przez rozliczenie pieniężne.

Z Umów, które Spółka zamierza podpisywać z Osobami Uprawnionymi będzie wynikać, że będą oni uprawnieni z tytułu posiadanego Prawa do uzyskania świadczeń, zaś Spółka będzie zobowiązana do realizacji zobowiązania, w określonym terminie i na określonych warunkach. Jest to charakterystyczne dla (odpowiednio) nabywcy i wystawcy instrumentów finansowych. Zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi, realizacja pochodnego instrumentu finansowego może nastąpić poprzez rozliczenie pieniężne. W takiej formie (tj. poprzez zapłatę Rozliczenia Pieniężnego) będą właśnie realizowane Prawa nabyte przez Osoby Uprawnione. W rezultacie, zgodnie z ww. ustawą, Prawo do żądania przez Osoby Uprawnione wypłat Rozliczenia Pieniężnego po spełnieniu określonych warunków, należy – zdaniem Wnioskodawcy – uznać za instrument finansowy, którego cena (kwota Rozliczenia Pieniężnego) zależy bezpośrednio od wartości Wskaźników. W związku z tym wypełnia ono definicję pochodnego instrumentu finansowego z art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z powyższego, realizacja Prawa dokonana przez Osoby Uprawnione stanowi realizację instrumentów finansowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będąc przychodem z kapitałów pieniężnych.

Wnioskodawca podnosi, że takie stanowisko zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2014 r. nr IPTPB2/415-451/14-2/JR, interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2014 r. nr IPTPB1/415-302/14-2/MD oraz interpretacji indywidualnej z dnia 30 lipca 2014 r. nr IPTPB1/415-266/14-2/AP, wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi;

interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2014 r. nr IPPB2/415-674/14-2/AS, interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2014 r. nr IPPB2/415-295/14-2/MK1, interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2014 r. nr IPPB2/415-664/10/14-9/S/MK, interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2014 r. nr IPPB2/415-110/14-2/AS, interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2013 r. nr IPPB2/415-181/13-4/MK, interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2013 r. nr IPPB2/415-564/13-2/AK oraz interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2014 r. nr IPPB2/415-891/13-4/MG, wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie;

• interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2013 r. nr ILPB2/415-274/13-2/TR oraz interpretacji indywidualnej z dnia 5 grudnia 2013 r. nr ILPB2/415-839/13-4/WM, wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu;
• interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2014 r. nr IBPBII/2/415-507/14/ŁCz wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zgodnie z treścią art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów uzyskanych m.in. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Zgodnie z art. 30b ust. 6 ww. ustawy, uzyskane w roku podatkowym dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających podatnik obowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał przychód podatkowy.

W rezultacie – zdaniem Wnioskodawcy – kwota Rozliczenia Pieniężnego wynikająca z realizacji Prawa przez Osoby Uprawnione (w oparciu o Wskaźniki wskazane w Umowie) stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy. Zatem, również w chwili realizacji Prawa i dokonania na rzecz Osób Uprawnionych wypłaty Rozliczenia Pieniężnego, Spółka nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Niemniej jednak, zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka będzie zobligowana do sporządzenia dla Osób Uprawnionych imiennych informacji o wysokości dochodu z kapitałów pieniężnych (informacji PIT-8C) w terminie do końca lutego następnego roku, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, i przesłania ich do Osób Uprawnionych i właściwych urzędów skarbowych.

Reasumując, zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanowiskiem, ewentualny przychód po stronie Osób Uprawnionych, powstanie dopiero w momencie realizacji Prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego (tj. w momencie, gdy kwota Rozliczenia Pieniężnego stanie się należna), który w konsekwencji stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu (po odjęciu kosztów uzyskania przychodu) z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 tej ustawy. W rezultacie, na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast będzie na niej ciążył obowiązek sporządzenia i przesłania do urzędu skarbowego oraz Osób Uprawnionych imiennych informacji o wysokości dochodu z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

• w odpowiedzi na pytania: „Czy zdaniem Wnioskodawcy na moment nabycia Prawa do Rozliczenia Pieniężnego przez Osobę Uprawnioną będą na nim ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych? Na jakich przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących obowiązków płatnika i na jakich okolicznościach faktycznych sprawy Wnioskodawca opiera to stanowisko?”, Wnioskodawca wskazał, że – jego zdaniem – w momencie nabycia Prawa do Rozliczenia Pieniężnego nie powstanie przychód wobec Osób Uprawnionych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na tym etapie nie otrzymują oni środków pieniężnych, a co więcej ponoszą odpłatność za nabycie tego prawa. W związku z powyższym, w momencie nabycia Prawa do Rozliczenia Pieniężnego, brak jest możliwości zaistnienia obowiązków płatnika, o których mowa w art. 31, art. 32, art. 37, art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
• w odpowiedzi na pytanie: „Na jakich przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących obowiązków płatnika Wnioskodawca opiera swoje stanowisko dotyczące momentu realizacji Prawa do Rozliczenia Pieniężnego przez Osobę Uprawnioną?”, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązki płatnika zostały unormowane w art. 31, art. 32, art. 37, art. 38 tej ustawy. Niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy te nie będą miały zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę, że Prawo do Rozliczenia Pieniężnego spełnia warunki uznania za instrument pochodny, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ww. ustawy, przychód z jego realizacji powinien być – zdaniem Wnioskodawcy – uznany za przychód z kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 tej ustawy. Powinien on zostać opodatkowany z zastosowaniem 19% stawki podatkowej, o której mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten, na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy podatnik wykazuje w odrębnym zeznaniu podatkowym.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują pobierania podatku przez płatnika dla przychodów z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych. Na podstawie art. 39 ust. 3 tej ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany jedynie do sporządzenia dla Osób Uprawnionych imiennych informacji o wysokości dochodu z kapitałów pieniężnych (informacji PIT-8C) w terminie do końca lutego następnego roku, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, i przesłania ich do Osób Uprawnionych i właściwych urzędów skarbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast – stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Należy przy tym wskazać, że wartość pieniężną świadczeń w naturze i wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się na zasadach określonych w art. 11 ust. 2 i 2a ustawy. Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b omawianej ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzgledniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);
• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3);
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7);
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy.

Ustawodawca wprowadził jednocześnie dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

• tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
• obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych na:

• osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane „zakładami pracy” – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego (art. 31),
• spółdzielnie pracy – w odniesieniu do wypłat z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31);
• rolnicze spółdzielnie produkcyjne oraz inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną – w odniesieniu do wypłat dokonywanych na rzecz ich członków lub domowników tych członków z tytułu dniówek obrachunkowych, udziału w dochodzie podzielnym spółdzielni, a także uzyskiwanych od spółdzielni przez te osoby zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego (art. 33 ust. 1);
• organy rentowe – w odniesieniu do wypłacanych bezpośrednio przez nie emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych (art. 34 ust. 1);
• osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – w odniesieniu do wypłacanych przez nie emerytur i rent (art. 35 ust. 1 pkt 1);
• jednostki organizacyjne uczelni, placówki naukowe, zakłady pracy oraz inne jednostki organizacyjne – w odniesieniu do wypłacanych przez nie stypendiów (art. 35 ust. 1 pkt 2);
• organy zatrudnienia – w odniesieniu do świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy (art. 35 ust. 1 pkt 3);
• wojewódzkie urzędy pracy – w odniesieniu do świadczeń wypłacanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 35 ust. 1 pkt 3a);
• areszty śledcze oraz zakłady karne – w odniesieniu do należności za pracę przypadającej tymczasowo aresztowanym oraz skazanym (art. 35 ust. 1 pkt 4);
• spółdzielnie – w odniesieniu do oprocentowania wkładów pieniężnych członków spółdzielni, zaliczonego w ciężar kosztów spółdzielni (art. 35 ust. 1 pkt 5);
• oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej – w odniesieniu do wypłacanych żołnierzom świadczeń pieniężnych wynikających z przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (art. 35 ust. 1 pkt 6);
• centrum integracji społecznej – w odniesieniu do wypłacanych świadczeń integracyjnych i motywacyjnej premii integracyjnej, przyznanych na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (art. 35 ust. 1 pkt 7);
• podmiot przyjmujący na praktykę absolwencką – w odniesieniu do świadczeń pieniężnych wypłacanych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (art. 35 ust. 1 pkt 8);
• osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);
• osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 (art. 41 ust. 4);
• spółkę przejmującą, nowo zawiązaną lub powstałą w wyniku przekształcenia – w odniesieniu do dochodu określonego w art. 24 ust. 5 pkt 7 lub 8 (art. 41 ust. 4c);
• podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników – w odniesieniu do związanych z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach i uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 – jeżeli wypłata świadczenia na rzecz podatnika następuje za pośrednictwem tych podmiotów (art. 41 ust. 4d);
• podmioty prowadzące rachunki zbiorcze papierów wartościowych, za pośrednictwem których są wypłacane należności posiadacza rachunku zbiorczego – w odniesieniu do związanych z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach: dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 (art. 41 ust. 10);
• komorników sądowych lub podmioty niebędące następcami prawnymi zakładu pracy, przejmujące jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy – w odniesieniu do świadczeń określonych w art. 12 dokonywanych (wypłacanych) za zakład pracy (art. 42e ust. 1).

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Należy ponadto wskazać, że w określonych przez ustawodawcę sytuacjach wypłaty należności na rzecz podatnika lub realizacji świadczeń na rzecz podatnika, na podmiotach dokonujących tych wypłat lub świadczeń ciążą obowiązki o charakterze informacyjnym (np. art. 39 ust. 3, art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W sytuacji przedstawionej we wniosku Spółka z o.o. (osoba prawna) zamierza zawrzeć ze swoimi pracownikami (Osobami Uprawnionymi) odrębne od umów o pracę umowy, na mocy których osoby te uzyskają – za odpłatnością – Prawo do Rozliczenia Pieniężnego. Prawo do Rozliczenia Pieniężnego będzie nabywane przez Osoby Uprawnione za cenę 1 zł, która – jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego – odpowiada wartości rynkowej tego Prawa na moment jego nabycia. Prawo będzie realizowane na rzecz Osób Uprawnionych, po spełnieniu warunków określonych w umowie, poprzez wypłatę świadczenia pieniężnego.

Jak stwierdzono w opisie zdarzenia przyszłego, Prawo do Rozliczenia Pieniężnego stanowi instrument finansowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94, z poźn. zm.). Tym samym, jest ono pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do tego przepisu, ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

W związku z powyższym opisem, Wnioskodawca rozważa, czy będą na nim ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w związku z nabyciem Prawa do Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby Uprawnione;
• w związku z realizacją tego Prawa na rzecz Osób Uprawnionych.

Rozstrzygnięcie tych kwestii wymaga rozważenia, czy opisane zdarzenia przyszłe są objęte zakresem zastosowania powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących obowiązków płatników. Istotnym jest, czy Wnioskodawca mieści się w kategorii podmiotów wskazanych w tych przepisach i czy dokonuje wypłaty (postawienia do dyspozycji, świadczenia) przychodów określonych w tych przepisach.

I tak, Wnioskodawca nie należy do kategorii podmiotów wskazanych w art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 35 ust. 1 pkt 1-8, art. 41 ust. 4c, art. 41 ust. 4d, art. 41 ust. 10 ani w art. 42e ust. 1 omawianej ustawy. Analizowana sytuacja faktyczna nie mieści się więc w zakresie zastosowania tych przepisów ustanawiających obowiązki płatników.

W analizowanych zdarzeniach przyszłych, Wnioskodawca nie występuje również w charakterze „zakładu pracy”, tj. płatnika, o którym mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, pomimo, że Osobami Uprawnionymi są pracownicy Wnioskodawcy, nabycie przez nich pochodnych instrumentów finansowych następuje na podstawie umów odrębnych od umów o pracę.

Ponieważ Wnioskodawca jest osobą prawną, należy ponadto ustalić, czy nie ciążą na nim obowiązku płatnika na podstawie art. 41 ust. 1 albo ust. 4 omawianej ustawy. Konieczna jest więc analiza, czy w opisanych zdarzeniach przyszłych Spółka dokonuje wypłat należności, o których mowa w ww. przepisach (wypłat świadczeń z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 ustawy; wypłat przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy; wypłat/postawienia do dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14, art. 30a ust. 1 ustawy).

W odniesieniu do sytuacji wystawienia pochodnego instrumentu finansowego na rzecz osób uprawnionych w zamian za ponoszoną przez te osoby odpłatność, świadczenie realizowane przez wystawcę instrumentu na rzecz osób uprawnionych mogłoby być rozpatrywane w kategoriach przychodu tych osób, jeżeli miałoby charakter częściowo odpłatny (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Niemniej jednak, w sytuacji przedstawionej we wniosku odpłatność ponoszona przez Osoby Uprawnione w wysokości 1 zł odpowiada wartości rynkowej Prawa do Rozliczenia Pieniężnego na moment jego nabycia. Wobec powyższego, nie ma podstaw do rozpoznania na ten moment przychodu po stronie Osób Uprawnionych. W konsekwencji, skoro w momencie przyznania Osobom Uprawnionym Prawa do Rozliczenia Pieniężnego Spółka nie dokonuje świadczeń generujących przychód po stronie tych Osób, nie ma możliwości powstania po jej stronie obowiązków płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 oraz w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani obowiązku informowania podatnika lub urzędu skarbowego o przychodach (dochodach) uzyskanych przez podatnika.

W odniesieniu do realizacji Praw do Rozliczenia Pieniężnego, należy natomiast wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających uważa się za przychody z kapitałów pieniężnych (tj. przychody ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy).

Szczegółowe regulacje dotyczące zasad opodatkowania przychodów z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych zawiera art. 30b omawianej ustawy. Stosownie do tego przepisu:

• od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu (art. 30b ust. 1);
• dochodem, o którym mowa w jego ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a (art. 30b ust. 2 pkt 3);
• jego ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (art. 30b ust. 4) – oznacza to, że jeżeli uzyskanie przychodu z realizacji pochodnych instrumentów finansowych jest efektem prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej, przychody te nie są traktowane jak uzyskiwane ze źródła kapitały pieniężne, ale przypisywane do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy – „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Jak wynika z powołanych regulacji, wypłata przez Spółkę środków pieniężnych z tytułu realizacji Prawa do Rozliczenia Pieniężnego (będącego pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie mieści się w kategorii przychodów wymienionych w art. 41 ust. 1 i art. 41 ust. 4 tej ustawy. W związku z powyższym, realizacja Prawa do Rozliczenia Pieniężnego nie będzie wiązać się z powstaniem obowiązków płatnika podatku po stronie Wnioskodawcy.

Niemniej jednak, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, po jego stronie powstanie obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy tego przepisu, osoby prawne są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać:

• podatnikowi oraz
• urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Spółka będzie więc obowiązana przesłać Osobom Uprawnionym oraz odpowiednim urzędom skarbowym imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Tutejszy organ dokonał analizy skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego przyjmując – zgodnie z opisem okoliczności faktycznych sprawy zawartym we wniosku – że Prawo do Rozliczenia Pieniężnego jest instrumentem finansowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Tym samym, tutejszy organ nie ocenił (w tym nie uznał za prawidłowe) stanowiska Wnioskodawcy w części, w jakiej dotyczy ono uznania Prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby Uprawnione za: instrument pochodny w rozumieniu art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz za instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) tej ustawy. Takie działanie organu miałoby bowiem charakter oceny, czy przedstawione okoliczności faktyczne sprawy są prawdziwe. Procedura wydawania interpretacji indywidualnych nie daje organom upoważnionym tego rodzaju uprawnień.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację indywidualną może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.