• Zarząd Wnioskodawcy podjął Uchwałę potwierdzająca w sposób formalny wydzielenie Pionu Mieszkaniowego. Działalność Pionu Mieszkaniowego nadzoruje Dyrektor odpowiedzialny za operacje tej jednostki biznesowej
  

• Istnieje wyodrębniona grupa składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania), która jest przypisana do Pionu Mieszkaniowego
  

• Pion Mieszkaniowy posiada odrębne procedury w kwestiach kluczowych i specyficznych dla działalności tego działu (np. odrębne regulaminy wewnętrzne, w tym regulamin pracy, regulamin wynagradzania, regulamin premiowania oraz odrębne procedury).
  

• Pion Mieszkaniowy posiada własną strategię biznesową, a także odrębne budżety i plany rozwoju działalności.
  
  

W świetle powyższego, należy uznać, że Pion Mieszkaniowy spełnia warunek wyodrębnienia organizacyjnego w ramach Wnioskodawcy.

3. Wyodrębnienie finansowe
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość alokacji przychodów i kosztów do działalności prowadzonej przez ZCP. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Pogląd taki wyrażony został przykładowo przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2015 r.; sygn. IPTPP1/4512-383/15-3/ŻR;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2015 r.; sygn. IPPP2/4512-276/15-2/DG;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidulanej z dnia 20 maja 2015 r. sygn. IPTPP2/4512-178/15-2/JS.
  
  

W rezultacie, mając na uwadze opisany powyżej stan faktyczny, wydzielenie finansowe Pionu Mieszkaniowego potwierdzają następujące elementy:

• System księgowy Wnioskodawcy pozwala na odrębne ewidencjonowanie należności i zobowiązań bezpośrednio związanych z działalnością Pionu Mieszkaniowego. Istnieje możliwość generowania odrębnych sprawozdań finansowych dla Pionu Mieszkaniowego (przed dokonaniem wydzielenia Spółka przygotuje osobne sprawozdania finansowe dla Pionu Mieszkaniowego),
  

• Istnieje możliwość podziału przychodów i kosztów, a także zobowiązań i należności przypadających na Pion Mieszkaniowy (na podstawie odrębnej ewidencji przygotowywanej dla Pionu Mieszkaniowego w systemie finansowo-księgowym).
  

• Pion Mieszkaniowy posiada specjalnie przypisane rachunki bankowe, które umożliwiają dokonywanie rozliczeń związanych z działalnością mieszkaniową, jak również środki finansowe umożliwiające działalność, znajdujące się na tych rachunkach,
  

• Pion Mieszkaniowy funkcjonuje w oparciu o budżety tworzone specjalnie dla każdego Projektu Mieszkaniowego uwzględniające koszty jego funkcjonowania, jak również plany sprzedażowe, strategie finansowe.
  
  

W świetle powyższego, należy uznać, że Pion Mieszkaniowy spełnia warunek wyodrębnienia finansowego w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

4. Samodzielne realizowanie zadań gospodarczych
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, warunek samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych (określany niekiedy w doktrynie jako wyodrębnienie funkcjonalne) oznacza, że aby można było uznać zespół składników za ZCP, musi go cechować możliwość samodzielnego funkcjonowania jako niezależny podmiot. Innymi słowy, zespół składników majątkowych tworzących ZCP nie tylko musi spełniać określone funkcje gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie, ale powinien również być w stanie prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą, gdyby został wyodrębniony z istniejącego przedsiębiorstwa. Można z tego wyciągnąć wniosek, iż wydzielenie ZCP musi zatem istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa. Tak przykładowo wypowiedział się WSA w Opolu w wyroku z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Op 325/09.

Jak z kolei, podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 26 czerwca 1998 r., sygn. I SA/Gd 1097/96, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podobne podejście prezentują też organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stanął na stanowisku, że dla przyjęcia istnienia ZCP nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym (interpretacja z dnia 9 października 2009 r, sygn. ILPP2/443-1110/09-2/MN) Jak wynika z powyższego, ZCP to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębny zakład mogący realizować zadania gospodarcze.

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy, należy zauważyć, iż Pion Mieszkaniowy przeznaczony jest do realizacji konkretnych zadań gospodarczych Spółki, tj. do działalności deweloperskiej na rynku mieszkaniowym.

Biorąc dodatkowo pod uwagę:

1. wykazane powyżej wydzielenie funkcjonalne, organizacyjne i finansowe Pionu Mieszkaniowego,
2. wyposażenie Pionu Mieszkaniowego w odpowiednie zasoby, a w szczególności w:
   1. nieruchomości (grunty, budynki i budowle);
   2. udziały/akcje/prawa w Spółkach Projektowych i Spółkach Komplementariuszach;
   3. rzeczowe składniki majątku (m.in. zestawy komputerowe, telefony, samochody, sprzęt biurowy);
   4. środki pieniężne znajdujące się na wyodrębnionych rachunkach bankowych;
   5. wykwalifikowany personel.
3. możliwość przyporządkowania do Pionu Mieszkaniowego praw i obowiązków (należności i zobowiązań) wynikających z umów handlowych,

należy uznać, że Pion Mieszkaniowy już w chwili obecnej cechuje się samodzielnością i niezależnością w prowadzeniu działalności gospodarczej związanej z działalnością deweloperską na rynku mieszkaniowym Spółka wskazuje, iż już obecnie zawarte są osobne umowy dotyczące najmu powierzchni biurowej w ... (gdzie zlokalizowana jest centrala Pionu Mieszkaniowego) i innych lokalizacjach gdzie prowadzona jest sprzedaż, osobna umowa dotycząca usług administrowania nieruchomościami stanowiącymi bank ziemi, zarządzania powierzchnią biurową i magazynową oraz osobna umowa dotycząca usług księgowych. Powyższe umowy dotyczą stricte świadczenia usług na rzecz Pionu Mieszkaniowego i zostaną scedowane przez Spółkę na rzecz Spółki Zależnej w ramach Aportu.

Równocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż fakt, że do Spółki Zależnej nie zostaną przeniesieni pracownicy Spółki odpowiedzialni za funkcje pomocnicze, które są scentralizowane na poziomie Spółki (nie są to pracownicy Pionu Mieszkaniowego ale innych, centralnych pionów) odpowiedzialni m.in. za doradztwo prawne, finanse, obsługę sekretarską, zarządzanie kadrami, zarządzanie systemami informatycznymi, a także pracownicy odpowiedzialni za nabywanie nieruchomości (również będący pracownikami pionu który jest scentralizowany), nie wpłynie negatywnie na możliwość samodzielnego funkcjonowania Pionu Mieszkaniowego. Wynika to z faktu, iż po dokonaniu Aportu, Spółka Zależna będzie nabywała usługi wsparcia w powyższym zakresie na podstawie umowy ramowej ze Spółką.

Zdaniem Spółki, również fakt wyłączenia z przedmiotu Aportu niektórych składników majątkowych/niemajątkowych (w tym akcji/udziałów/praw w niektórych Spółkach Projektowych i odpowiednich Spółek Komplementariuszy) związanych z zaawansowanymi (zrealizowanymi lub bliskimi zakończenia realizacji) Projektami Mieszkaniowymi nie powinien negatywnie wpłynąć na ocenę Pionu Mieszkaniowego jako ZCP. Powyższe wyłączenie wynika wyłącznie z faktu, iż są to już bardzo zaawansowane inwestycje które w najbliższym czasie zostaną całkowicie skomercjalizowane. A zatem ze względów biznesowych, ich przenoszenie jest niecelowe.

Co istotne, wyłączenie wyżej wymienionych składników z przedmiotu Aportu nie wpłynie na możliwość prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej przez Spółkę Zależną w oparciu o nabyte w ramach transakcji aktywa i pasywa.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy zespół składników majątkowych (w tym zobowiązania i akcje/udziały/prawa w Spółkach Projektowych i związanych Spółkach Komplementariuszach) wchodzących w skład Pionu Mieszkaniowego może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Reasumując powyższe rozważania w opinii Wnioskodawcy Pion Mieszkaniowy, będący przedmiotem Aportu do Spółki Zależnej, stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, z zakresu opodatkowania VAT zostały wyłączone transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP. Ustawodawca nie zdefiniował jednak co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę wykładnię przepisów ustawy o VAT nie budzi wątpliwości, iż transakcje zbycia obejmują również przeniesienie własności w drodze aportu do spółki kapitałowej, a co za tym idzie wniesienie aportem ZCP do spółki kapitałowej pozostanie poza zakresem opodatkowania VAT (por. interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 października 2015 r. nr IPPP1/4512-823/15-2/AS).

W konsekwencji, zdaniem Spółki wniesienie Aportu do Spółki Zależnej pozostanie poza zakresem opodatkowania VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ przedmiot aportu będzie stanowić ZCP.

Pytanie nr 2

Z dniem 1 stycznia 2016 r. wejdą w życie przepisy ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r poz. 605, dalej: ustawa nowelizująca), wprowadzające m.in. nowe regulacje w zakresie odliczania podatku naliczonego w odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych (tj. do celów działalności gospodarczej jak i celów innych niż działalność gospodarcza). Ponieważ opisana we wniosku transakcja Aportu będzie miała miejsce w roku 2016, Wnioskodawca chciałby potwierdzić swoje stanowisko na gruncie nowych przepisów (obowiązujących od 1 stycznia 2016 r.).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to jest elementem konstrukcyjnym podatku od towarów i usług, realizującym zasadę neutralności VAT. Poprzez realizację prawa do odliczenia podatnik nie ponosi faktycznego (ekonomicznego) ciężaru tego podatku.

Warunkiem dokonania tego odliczenia jest istnienie związku pomiędzy nabywanymi towarami i usługami a wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych. Prawo to zasadniczo, nie przysługuje więc w przypadku istnienia związku ponoszonych wydatków wyłącznie z działalnością niepodlegającą VAT albo z działalnością zwolnioną z podatku.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których podatnicy w ramach swojej działalności dokonują zarówno czynności podlegających opodatkowaniu (tak opodatkowanych jak i zwolnionych) jak i niepodlegających opodatkowaniu. O tym w jaki sposób ustalać zakres przysługującego podatnikowi odliczenia podatku naliczonego w tego rodzaju sytuacjach decydują w obecnym stanie prawnym przede wszystkim przepisy zawarte w art. 90 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT. w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, (tzw. metoda alokacji bezpośredniej).

W praktyce zdarza się jednak, że podatnik nie jest w stanie przyporządkować kwot podatku naliczonego do danego rodzaju czynności (opodatkowanej VAT lub takiej w stosunku do której nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego). W takich sytuacjach podatnik może zastosować przepisy dotyczące proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego (art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję odliczenia podatku naliczonego ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W dotychczasowej praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, że całkowity obrót (o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT) nie obejmuje czynności niepodlegających VAT (znajdujących się poza zakresem ustawy o VAT). Zarówno w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” albo „Trybunał”), jak i sądów administracyjnych prezentowane jest stanowisko, iż czynności nieobjęte VAT nie wpływają na określenie współczynnika odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 8 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1605/08, a także NSA w uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 9/10). Stanowisko to podzielane jest także przez organy podatkowe, co znajduje potwierdzenie m.in. w: interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn.IPTPP4/443-186/13-4/ALN; interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2015 r. sygn. ILPP1/4512-1-363/15-5/HW: interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2009 r., sygn. IBPP2/443-435/09/RSZ.

W świetle powyższego, w przypadku prowadzenia przez podatnika działalności niemającej charakteru działalności opodatkowanej VAT (czyli pozostającej poza zakresem ustawy o VAT), w dotychczasowym stanie prawnym (tj. do 31 grudnia 2015 r.) brak było przepisów określających wprost konieczność oraz sposób określania proporcji odliczania podatku naliczonego (za wyjątkiem art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, który nie ma w analizowanej sprawie zastosowania). Przepisy precyzujące sposób rozliczania podatku VAT naliczonego w takich sytuacjach wprowadzone przez ustawę nowelizującą, wejdą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Dla właściwego stosowania nowych przepisów decydujące jest więc wyznaczenie zakresu działalności gospodarczej podatnika. Określenie to powinno zostać dokonane w oparciu o przepisy art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, za działalność gospodarczą rozumie się działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji projektów deweloperskich w 3 segmentach mieszkaniowym, biurowym i centr handlowych, a działalność ta podlega opodatkowaniu VAT. Zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca wniesie Aportem Pion Mieszkaniowy do Spółki Zależnej. Spółka stoi na stanowisku, iż Pion Mieszkaniowy stanowi ZCP (w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT).

W konsekwencji, transakcja Aportu pozostanie poza zakresem opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT a zatem, Wnioskodawca dokona czynności niepodlegającej VAT (będącej poza zakresem opodatkowania tym podatkiem).

Zdaniem Wnioskodawcy, wyłączenie z opodatkowania zbycia ZCP nie będzie miało jednak wpływu na zakres prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego, a zatem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania do opisanej w niniejszym wniosku sytuacji. Przepis ten odnosi się bowiem do wykorzystywania wydatków „do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej” oraz do „celów innych niż działalność gospodarcza” - a nie do czynności opodatkowanych VAT lub wyłączonych z opodatkowania VAT.

Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej, w zakresie czynności służących do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej zawierają się także działania same w sobie niegenerujące opodatkowania VAT, jak np. sprzedaż wierzytelności „trudnych”, otrzymywanie odszkodowań czy kar umownych.

Przykładem czynności niemających na celu wykonywania działalności gospodarczej są zaś np. zadania własne jednostek samorządu terytorialnego, działalność statutowa fundacji lub czynności dotyczące sfery osobistej podatnika.

W projekcie do ustawy nowelizującej wyraźnie zatem wskazano, że istnieje katalog czynności, które jakkolwiek nie podlegają zakresowi ustawy o VAT, to mogą służyć celom wykonywanej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, jedną z tego rodzaju czynności jest również zbycie przedsiębiorstwa (także w postaci aportu). Transakcja ta, choć pozostająca poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, mieści się bowiem w ramach działalności gospodarczej podatnika.

Zaprezentowane powyżej stanowisko Spółki potwierdza także orzecznictwo sądowe. Przykładowo, w wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r. sygn. I FSK 2011/09 NSA uznał, że „przekazanie majątku w formie podziału przez wydzielenie nastąpiło w ramach prowadzonej działalności spółki, (...) o związku danej czynności z prowadzonym przedsiębiorstwem najlepiej świadczy, iż czynność podziału warunkuje prawidłowe funkcjonowanie tego przedsiębiorstwa”. Podobnie wypowiedział się WSA w Krakowie w wyroku z dnia 18 grudnia 2014 r. sygn. I SA/Kr1226/14, gdzie wskazał, iż „(...) przeniesienie praw własności przemysłowej do nowo założonej spółki jawnej nastąpi w związku z prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Przeniesienie to nastąpi w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej”.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet gdy czynność o charakterze reorganizacyjnym (np. w formie aportu) podlega wyłączeniu z zakresu ustawy o VAT (gdy dotyczy przedsiębiorstwa lub ZCP), nie przesądza to o konieczności stosowania przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o VAT i następnych przez podatników dokonujących takich czynności. Transakcja taka pozostaje bowiem nadal związana z celami prowadzonej działalności gospodarczej.

O tym, że czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT mogą wykazywać związek z prowadzoną działalnością przesądza także orzecznictwo TSUE. Przykładowo, w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. w sprawie C 515/07 VNLTO TSUE uznał, że „(...) art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane „w celach innych” niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy”.

Podobne konkluzje zostały wywiedzione także w opiniach:

• rzecznik generalnej Eleanor Sharpston wydanej w sprawie C 92/13, zgodnie z którą „(...) kwestią, którą musiał zbadać Trybunał, było czy art. 6 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy może być stosowany w przypadku korzystania z towarów i usług nabytych przez VNLTO i zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa, do celów transakcji nieobjętych zakresem stosowania podatku VAT. Odpowiedź była negatywna. Transakcje o których mowa, nie mogły zostać uznane za niezwiązane z działalnością gospodarczą, skoro stanowiły one główny przedmiot działalności tego stowarzyszenia”;
  

• rzecznika generalnego Paolo Mengozzi w sprawie C 515/07, zgodnie z którą „(...) art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy dotyczy wyłącznie przypadków korzystania z towarów, które są całkowicie niezwiązane z prowadzeniem opodatkowanej działalności przedsiębiorstwa to znaczy które nie służą ani bezpośrednio, ani pośrednio interesom przedsiębiorstwa”.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o VAT obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. (art. 86 ust. 2a i następne) wniesienie Aportem Pionu Mieszkaniowego, traktowane jako zbycie ZCP, nie wpłynie na zakres prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja ta realizowana jest w ramach wykonywanej przez Spółkę działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa wyżej, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 przez „towar” rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak już wskazano powyżej, przepis art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie m.in. w przypadku zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie treścią art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle tej definicji zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem, wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Należy zatem wskazać, że nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W przeciwnym razie nie można uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.)

W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Zatem w ocenie tut. Organu, dla uznania, że zbywana jednostka organizacyjna stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w związku z czym nie znajdą do niej zastosowania przepisy ustawy, istotne znaczenie ma ocena, czy omawiana zbywana jednostka jest zdolna do prowadzenia niezależnej pod względem finansowym i organizacyjnym działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Projekty Mieszkaniowe realizowane są między innymi bezpośrednio przez Spółkę, poprzez samodzielną jednostkę biznesową funkcjonującą w Spółce, tj. wyodrębniony pod względem finansowym, organizacyjnym i funkcjonalnym pion mieszkaniowy.

W przypadku opisanych we wniosku składników majątkowych został spełniony warunek wyodrębnienia organizacyjnego, co potwierdza uchwała dotycząca wydzielenia zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa - Pionu Mieszkaniowego. Do Pionu Mieszkaniowego również są przypisani pracownicy dedykowani tylko do działalności związanej z realizacją Projektów Mieszkaniowych.

Ponadto opis sprawy wskazuje, że został również spełniony warunek wyodrębnienia finansowego, gdyż Pion Mieszkaniowy posiada również rachunki bankowe dedykowane tylko do prowadzenia jego działalności gospodarczej, a także rachunki powiernicze, które przypisane są do poszczególnych Projektów Mieszkaniowych realizowanych przez Pion Mieszkaniowy. Na powyższych rachunkach znajdują się środki finansowe, które umożliwiają osobne funkcjonowanie Pionu Mieszkaniowego. System informatyczny funkcjonujący w ramach Spółki pozwala na prowadzenie odrębnej ewidencji księgowej dla Pionu. Wnioskodawca przed przeniesieniem Pionu Mieszkaniowego do Spółki Zależnej, w oparciu o prowadzone ewidencje oraz dane zawarte w systemie księgowym, rozpocznie sporządzanie osobnych sprawozdań finansowych dla Pionu Mieszkaniowego (tj. przygotuje rachunek zysków i strat oraz bilans). Ponadto Pion Mieszkaniowy posiada osobny rejestr środków trwałych, wskazujący na amortyzację księgową i podatkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przypisanych do Pionu Mieszkaniowego.

Natomiast o wyodrębnieniu funkcjonalnym świadczy m.in. to, że po przeniesieniu Pionu Mieszkaniowego do Spółki Zależnej nie będzie konieczności współdzielenia środków trwałych pomiędzy Spółką Zależną i Spółką, ponieważ wszystkie środki trwałe wykorzystywane obecnie przez Pion Mieszkaniowy zostaną przeniesione do Spółki Zależnej. Pion Mieszkaniowy posiada przypisane wyłącznie do niego składniki majątkowe, obejmujące w szczególności: nieruchomości, tj. grunty, budynki i budowle związane z konkretnymi Projektami Mieszkaniowymi; komputery, pozostały sprzęt informatyczny, inne wartości niematerialne i prawne, telefony, samochody, jak również sprzęt biurowy, należności i zobowiązania, środki pieniężne pochodzące z wpływów ze sprzedaży.

Dodatkowo w ramach Aportu do Spółki Zależnej zostaną przeniesione:

• dokumentacja związana z prowadzoną działalnością;
  

• dokumenty korporacyjne (odrębne dla Pionu Mieszkaniowego strategie i cele biznesowe, budżety operacyjne itp.);
  

• formalne procedury wewnętrzne regulujące kluczowe aspekty funkcjonowania Pionu Mieszkaniowego;
  

• pracownicy związani z Pionem Mieszkaniowym zatrudnieni w Spółce - przeniesienie nastąpi w trybie art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. Z 2014 r poz. 1502 jt. ze zm.).
  
  

W wyniku Aportu zostaną również przeniesione na Spółkę Zależną pozwolenia, decyzje administracyjne (w tym decyzje o warunkach zabudowy, decyzje o pozwoleniu na budowę, pozwolenia wodno-prawne, pozwolenia na wycinkę drzew itp.) związane z działalnością realizowaną przez Pion Mieszkaniowy wydane na rzecz Wnioskodawcy.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż wskazany we wniosku zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań składający się na Pion Mieszkaniowy będący przedmiotem aportu, wypełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca będzie on odznaczał się odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zatem stwierdzić należy, że wniesienie aportem do Spółki Zależnej Pionu Mieszkaniowego w postaci części przedsiębiorstwa spełniającego wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa określone w art. 2 pkt 27e ustawy, zgodnie z art. 6 ust. 1 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że czynność wniesienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, traktowanych jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki Zależnej, stosowanie do art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Zakres pytania nr 2 dotyczy wątpliwości Wnioskodawcy, czy aport Pionu Mieszkaniowego do Spółki Zależnej wpłynie na prawo do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę na gruncie przepisów art. 86 ust. 1 i 86 ust. 2a- ust. 2h ustawy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
   1. nabycia towarów i usług,
   2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   
   

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a oraz pkt 9 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z dnia 4 maja 2015 r.) dodano do ustawy art. 86 ust. 2a – 2h oraz art. 90c, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca uzyska wynagrodzenie (udziały w Spółce) z tytułu aportu Pionu Mieszkaniowego. Wynagrodzenie to nie będzie stanowiło jednak bezpośredniego wynagrodzenia należnego w zamian za konkretne czynności podlegające VAT. Stąd, mimo iż nabycie udziałów w Spółce w zamian za wniesienie aportu, wynika z działalności gospodarczej realizowanej przez Wnioskodawcę, to ich uzyskanie „nie generuje” po stronie Wnioskodawcy sprzedaży opodatkowanej. Taka czynność objęta wnioskiem jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ planowane wniesienie aportem do Spółki Zależnej, zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, będzie spełniało przesłankę z art. 6 ust. 1 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca funkcjonuje wyłącznie w sferze działalność gospodarczej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Pion Mieszkaniowy, który będzie przedmiotem aportu jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem okoliczności sprawy wskazują, że aport Pionu Mieszkaniowego odbędzie się w ramach i w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,

Jak już wyżej wskazano, powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W omawianej sprawie, wniesienie aportem do Spółki Zależnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy będzie czynnością wykonywaną przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, skoro jak wynika z okoliczności sprawy nabycie udziałów w Spółce w zamian za wniesienie aportu związane będzie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, to czynność ta mieści się w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. W związku z wystąpieniem tej czynności Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego VAT Wnioskodawcy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż aport Pionu Mieszkaniowego do Spółki Zależnej nie będzie miał wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę na gruncie przepisów art. 86 ust. 1 i 86 ust. 2a- ust. 2h ustawy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.