Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-66/16-4/MT
z 21 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2016 r. (data nadania 5 marca 2016 r., data wpływu 9 marca 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB1/4511-66/16-2/MT z dnia 19 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia PIT-36 w Polsce - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia PIT-36 w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od 31.12.2013 r. do 31.12.2015 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą i wyjechał wraz z całą rodziną do Wielkiej Brytanii. W trakcie 2015 roku w Polsce Wnioskodawca przebywał tylko przez kilka dni w okresie Świąt Wielkanocnych oraz Bożego Narodzenia. Wnioskodawca posiada tylko obywatelstwo polskie. W Polsce pobiera emeryturę z Zakładu Emerytalno-Rentowego Służby Więziennej i z tego tytułu otrzyma PIT-40. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych dochodów uzyskanych na terenie Polski w 2015 roku. W Polsce Wnioskodawca posiada mieszkanie komunalne, z którego korzysta sporadycznie przyjeżdżając do Polski. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca prowadzi własną działalność gospodarczą, wynajmuje dom, w którym mieszka z całą rodziną. Żona Wnioskodawcy oraz Jego dorosłe dzieci również pracują w Wielkiej Brytanii.

Pismem z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny wskazując, że w okresie całego 2015 roku nie prowadził działalności gospodarczej w Polsce, gdyż działalność ta była zawieszona. Forma opodatkowania tej działalności to zasady ogólne. W roku 2015 Wnioskodawca osiągnął w Polsce wyłącznie dochody z tytułu emerytury. Stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest Wielka Brytania, w tym państwie jest ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca przeformułował również pytanie oraz uzupełnił własne stanowisko w sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia zeznania rocznego PIT-36 za 2015 rok w Polsce z tytułu osiągniętych dochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest On zobowiązany do złożenia zeznania rocznego za 2015 rok w Polsce.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Polska zawarła z Wielką Brytanią Konwencję w dniu 20.07.2006 r. W myśl art. 4 Konwencji osoba fizyczna podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z uwagi na jej miejsce zamieszkania lub miejsce stałego pobytu. Ponadto zgodnie z art. 7 Konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym osoba prowadząca przedsiębiorstwo ma miejsce zamieszkania. Określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii. Przebywa w tym kraju ponad 350 dni w roku. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Wielkiej Brytanii. W związku z tym Wnioskodawca opodatkowaniu podlega wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W Polsce Wnioskodawca otrzymuje emeryturę i jest rozliczany przez Zakład Emerytalno-Rentowy, otrzymując PIT-40. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych dochodów.

Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do złożenia zeznania rocznego za 2015 rok w Polsce z uwagi na fakt, iż miejscem Jego zamieszkania i centrum Jego interesów życiowych jest Wielka Brytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w okresie od 31.12.2013 r. do 31.12.2015 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą i wyjechał wraz z całą rodziną do Wielkiej Brytanii. Forma opodatkowania tej działalności to zasady ogólne. W trakcie 2015 roku w Polsce Wnioskodawca przebywał tylko przez kilka dni w okresie Świąt Wielkanocnych oraz Bożego Narodzenia. Wnioskodawca posiada tylko obywatelstwo polskie. W Polsce pobiera emeryturę z Zakładu Emerytalno-Rentowego Służby Więziennej i z tego tytułu otrzyma PIT-40. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych dochodów uzyskanych na terenie Polski w 2015 roku. W Polsce Wnioskodawca posiada mieszkanie komunalne, z którego korzysta sporadycznie przyjeżdżając do Polski. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca prowadzi własną działalność gospodarczą, wynajmuje dom, w którym mieszka z całą rodziną. Żona Wnioskodawcy oraz Jego dorosłe dzieci również pracują w Wielkiej Brytanii. W roku 2015 Wnioskodawca osiągnął w Polsce wyłącznie dochody z tytułu emerytury. Stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest Wielka Brytania, w tym państwie jest ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest objęty w Polsce ograniczonym obowiązkiem podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W stosunku do przedstawionego powyżej stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji znajdą zastosowanie uregulowania Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 250, poz. 1840).

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Art. 18 ust. 2 ww. Konwencji stanowi zaś, że:

1. Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.
   
   

Wskazane przepisy jednoznacznie regulują, że co do zasady emerytura wypłacana z Polski osobie, która ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii – podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii. Wyjątek dotyczy tzw. emerytur z funduszy publicznych, których zasady opodatkowania reguluje art. 18 Konwencji.

Zauważyć trzeba, że art. 18 ust. 2 ww. Konwencji dotyczy emerytur wypłacanych z tytułu uprzednio wykonywanej pracy, jednakże nie każdej emerytury, a wyłącznie związanej z usługami na rzecz wypłacającego je państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego. Nadmienić należy, iż wspomniane przepisy dotyczą osób piastujących funkcje publiczne w ramach administracji publicznej (tj. państwowej czy samorządowej). W znaczeniu potocznym tego terminu – bowiem przepisy podatkowe nie definiują „funkcji publicznych” – funkcjonariuszem publicznym jest osoba będąca pracownikiem administracji publicznej, nie pełniąca funkcji wyłącznie usługowych (np. funkcjonariusz Służby Więziennej), a także osoba korzystająca z ochrony prawnej z mocy przepisu szczególnego (np. poseł, senator, radny). W przypadku tej emerytury podlega ona – co do zasady opodatkowaniu w Polsce. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy taką emeryturę otrzymuje osoba, która mieszka w Wielkiej Brytanii i jest obywatelem Wielkiej Brytanii. Wówczas tego rodzaju emerytura podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Wielkiej Brytanii.

Zatem zważywszy na fakt, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii natomiast nie jest obywatelem Wielkiej Brytanii otrzymywana emerytura z Polski wypłacana z funduszy publicznych stosownie do postanowień art. 18 ust. 2 lit a) Konwencji polsko-brytyjskiej podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Odnosząc się do opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej wskazać należy, że jak stanowi art. 7 ust. 1 konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Natomiast określenie zakład zostało zdefiniowane w art. 5 konwencji i oznacza oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom, albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. g) konwencji, określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Jednakże w myśl art. 22 ust. 2 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Zjednoczonym Królestwie.
3. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.
   
   

Ponadto w myśl art. 22 ust. 3 Konwencji, dla potrzeb ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, przychody, dochody i zyski majątkowe osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, będą traktowane jako powstające ze źródeł położonych w tym drugim Państwie.

Natomiast ust. 4 tegoż artykułu wskazuje, iż bez względu na postanowienia poprzednich ustępów niniejszego artykułu:

1. Jeżeli zyski mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie wyłącznie na podstawie artykułu 13 ustęp 6 niniejszej Konwencji, wówczas to Umawiające się Państwo a nie drugie Umawiające się Państwo, będzie unikać podwójnego opodatkowania zgodnie z metodami określonymi w niniejszym artykule tak, jakby zyski pochodziły ze źródeł położonych w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Jeżeli zyski mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie na podstawie artykułu 13 ustęp 1, 2 lub 3 niniejszej Konwencji, to drugie Umawiające się Państwo a nie pierwsze wymienione Umawiające się Państwo będzie unikać podwójnego opodatkowania zgodnie z metodami określonymi w niniejszym artykule.
   
   

Wyżej powołany art. 22 Konwencji stosuję się w przypadku, gdy należy uniknąć podwójnego opodatkowania dochodu osiągniętego w jednym Umawiającym się Państwie przez osobę mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie.

W związku z powyższym dochód z tytułu działalności prowadzonej na terytorium Wielkiej Brytanii będzie podlegał opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W konsekwencji dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonej w Wielkiej Brytanii będą w Polsce zwolnione z opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika jednak, że Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą w Polsce, którą w okresie od 31.12.2013 r. do 31.12.2015 r. zawiesił. Forma prowadzenia tej działalności to zasady ogólne.

W tym miejscu należy wskazać, że zawieszenie działalności gospodarczej w świetle przepisów obowiązujących w przedstawionym stanie faktycznym nie jest równoznaczne z jej zaprzestaniem. W związku z powyższym zawieszenie działalności gospodarczej nie powoduje żadnych skutków prawnych, nie wpływa w żaden sposób na zakres praw i obowiązków podatnika wynikających z przepisów prawa podatkowego. Nie może być wątpliwości co do tego, że o zawieszeniu działalności, można mówić wyłącznie wtedy, gdy taka działalność jest prowadzona. Tylko złożenie w Urzędzie Miasta oświadczenia o likwidacji działalności gospodarczej skutkuje wykreśleniem z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Oznacza to, że niezależnie od tego, że Wnioskodawca zawiesił działalność jest on nadal osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują bowiem żadnych przerw w prowadzeniu działalności gospodarczej. W związku z powyższym działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia, w którym Wnioskodawca zgłosi jej likwidację.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (art. 45 ust. 1a pkt 2 ustawy).

Przepis art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada obowiązek składania rocznych zeznań podatkowych i nie zawiera zwolnienia z tego obowiązku podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej.

Należy wyjaśnić, iż w przypadku, kiedy Wnioskodawca nie powiadomił organu podatkowego o likwidacji działalności gospodarczej, obowiązek w zakresie składania zeznań podatkowych nie ustaje. Z obowiązku tego nie zwalnia fakt, iż w ramach tego źródła przychodu nie są uzyskiwane żadne przychody, ani też nie są ponoszone żadne koszty, jak również, że działalność gospodarcza została zawieszona.

Wobec powyższego, w świetle przytoczonych przepisów, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w okresie zawieszenia w Polsce działalności gospodarczej jest obowiązany do złożenia zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na formularzu przeznaczonym dla podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą (na gruncie niniejszej sprawy na formularzu PIT-36).

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego PIT-36 za 2015 r. o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z emerytury oraz działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce bez względu na to, że w 2015 r. była zawieszona.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.