INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010r., sygn. akt I SA/Kr 29/10 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 29 listopada 2011r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2011r. sygn. akt I FSK 1383/10, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. organu 26 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2009r. (data wpływu 20 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy opisana we wniosku transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w zakresie ustalenia, czy opisana we wniosku transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2009r. (data wpływu 20 lipca 2009r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) należy do Grupy będącej światowym liderem w dziedzinie profesjonalnego utrzymania higieny. Grupa zajmuje się produkcją środków czystości, żywności, środków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz świadczy usługi dla przemysłu spożywczego, podmiotów ochrony zdrowia oraz innych gałęzi przemysłu.

W efekcie działań restrukturyzacyjnych planowane jest stworzenie nowego modelu biznesowego spółek z Grupy, m.in. poprzez wydzielenie działalności produkcyjnej oraz dystrybucyjnej (sprzedażowej) do odrębnych podmiotów.

Obecna struktura organizacyjna

W chwili obecnej działalność produkcyjna i dystrybucyjna w Polsce skupiona jest w jednym podmiocie – Spółce z o.o. Jednocześnie w Spółce z o.o. istnieje faktyczne rozdzielenie funkcji i zadań związanych z produkcją od funkcji dystrybucyjnych.

Cała działalność produkcyjna prowadzona jest w odrębnym zakładzie produkcyjnym , podczas gdy funkcje dystrybucyjne realizuje centrala Spółki. W konsekwencji, również wszelkie aktywa materialne i niematerialne przypisane są odrębnie do zakładu produkcyjnego i odrębnie do pionu dystrybucji.

Zakład produkcyjny posiada swoich pracowników przypisanych wyłącznie do wykonywania zadań w zakresie produkcji, natomiast odrębny personel wykonuje działania w zakresie sprzedaży. Zakład produkcyjny ma również swoje własne procedury postępowania ISO.

Zakład produkcyjny nie stanowi oddziału Spółki, nie jest też dla niego sporządzany odrębny bilans. Jednakże system księgowy używany przez Spółkę umożliwia przyporządkowanie do działalności produkcyjnej związanych z nią przychodów i kosztów (w wewnętrznej strukturze księgowej Spółki prowadzone są odrębne centra przychodów i kosztów dla działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej).

Struktura docelowa

W związku z działaniami restrukturyzacyjnymi w ramach Grupy, planowane jest rozdzielenie funkcji produkcyjnych i sprzedażowych (dystrybucyjnych) realizowanych dotychczas przez Spółke z o.o. Wydzielenie przeprowadzone zostanie poprzez wniesienie w formie wkładu niepieniężnego wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością produkcyjną (realizowaną dotychczas przez zakład produkcyjny do nowej spółki – zwanej dalej Spółka P. Aktywa tworzące pion dystrybucji pozostaną w rękach Spółki z o.o. W rezultacie funkcjonować będą dwa odrębne podmioty: nowa spółka produkcyjna –Spółka P i dotychczas istniejąca spółka, w której pozostaną jedynie funkcje dystrybucyjne, tj. Spółka z o.o.

Przedmiot aportu

Spółka P będzie kontynuować działalność w zakresie produkcji prowadzoną wcześniej przez zakład produkcyjny Spółki z o.o.

W ramach aportu do Spółki P zostaną wniesione wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z działalnością produkcyjną tj. m.in.:

• nieruchomości (grunty, budynki), na których znajduje się zakład produkcyjny;
• ruchomości związane z działalnością produkcyjną (w tym: maszyny produkcyjne, wózki widłowe, narzędzia, zapasy materiałów i towarów handlowych, wyposażenie biurowe, komputery itp.);
• wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności produkcyjnej;
• zezwolenia (pozwolenia związane z działalnością produkcyjną (w tym: zintegrowane pozwolenie produkcyjne Wojewody, zezwolenia do używania wózków widłowych, kompresorów wysokociśnieniowych itp.);
• zobowiązania związane z działalnością produkcyjną;
• wierzytelności związane z działalnością produkcyjną;
• prawa i obowiązki z umów związanych z działalnością produkcyjną, w tym m.in.:
  • umowa produkcyjna zawarta z centralą Grupy z siedzibą w Szwajcarii, na podstawie której realizowana jest całość produkcji Spółki,
  • umowa o usługi logistyczne zawarta ze Spółką w Szwajcarii,
  • umowa najmu gruntów,
  • umowy dotyczące mediów zakładu (prąd, gaz, nieczystości itp.),
  • (umowy zostaną przeniesione w drodze cesji praw i obowiązków zawartej w dniu wniesienia aportu).
  
  

Wnioskodawca stwierdził także, iż Spółka P przejmie w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy, tych pracowników, którzy obecnie zatrudnieni są w Spółce z o.o. i wykonują pracę związaną z działalnością w zakresie produkcji.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca stanie się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Dodatkowo, w dniu wniesienia aportu do Spółki P, pomiędzy tą Spółką a Spółka z o.o. zostanie zawarta umowa , na podstawie której spółka z o.o. będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych.

Planowany aport nie obejmuje natomiast składników majątkowych i niemajątkowych Spółki, które nie są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością produkcyjną, tj.:

ksiąg handlowych Spółki,

składników majątkowych i niemajątkowych oraz pracowników Spółki związanych z prowadzeniem księgowości, kadr oraz działu informatycznego Spółki,

składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością handlową Spółki.

W związku z przedstawionym powyżej zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy analizowana transakcja podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, iż zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, obowiązującym od 1 grudnia 2008r., przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy zespół składników przeznaczonych do prowadzenia działalności produkcyjnej, który ma zostać wniesiony w formie aportu do nowoutworzonej spółki stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W konsekwencji, zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, transakcja ta pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W dniu 18 września 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-756/09/BW uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 6 października 2009r., złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 27 października 2009r. znak: IBPP2/443W-69/09/BW podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 18 września 2009r. znak: IBPP2/443-756/09/BW.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 18 września 2009r. znak: IBPP2/443-756/09/BW złożył skargę z dnia 3 grudnia 2009r. (data wpływu 7 grudnia 2009r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 29/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd wskazał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem wydane interpretacja indywidualna wydana została z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.

Sąd stwierdził, iż zasadniczą kwestią sporną pomiędzy stronami było ustalenie, czy planowane przez stronę skarżącą wniesienie do Spółki P aportu obejmowało swym zakresem zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w konsekwencji tego faktu, czy transakcja ta objęta była wyłączeniem z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Co do zasady, transakcje zbycia należą do czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczą się bowiem w zakresie odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług. Jednak ze względu na wskazane wyłączenie czynności te nie podlegają opodatkowaniu. Jeżeli w sprawie nie doszło do transakcji zbycia składników przedsiębiorstwa stanowiących minimum, bez którego konkretne przedsiębiorstwo nie mogło realizować swoich zadań gospodarczych, to przeprowadzona transakcja nie mieści się w zakresie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie korzysta z wyłączenia spod działania ustawy o podatku VAT.

Zdaniem Sądu, rozstrzygnięcie sprawy sprowadza się więc do oceny, czy przedstawiony we wniosku stan przyszły pozwala na przyjęcie, że przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa. Sąd stwierdził, iż pojęcie "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" obejmuje składniki materialne i niematerialne, które połączone funkcjonalnie mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Warunek wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT będzie zatem spełniony wtedy, gdy przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa mogąca samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

Sąd wskazał, że w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zorganizowana część przedsiębiorstwa jest:

1. zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych;
2. istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa;
3. wyodrębnionym organizacyjnie;
4. wyodrębnionym finansowo;
5. mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa.
   
   

Przy czym najistotniejszym dla określenia, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są trzy ostatnie, formułujące warunki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a więc przesądzające o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Z tych warunków najistotniejszy jest ostatni z nich – przesądzenie czy dany zespół składników majątkowych może stanowić niezależne przedsiębiorstwo – decyduje o tym, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Sąd stwierdził, iż wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przyjmuje się, że zorganizowana część przedsiębiorstwa to określony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności odpowiadającej definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Sąd wskazał, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że strony mają swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, jednak zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Wynika z tego, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład musi stanowić niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych, co oznacza, że nie wszystkie elementy wskazane w art. 55¹ kodeksu cywilnego muszą wystąpić łącznie, aby uznać je za przedsiębiorstwo. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

Sąd stwierdził, że Organ podkreślił, że w związku z tym, iż w dniu wniesienia aportu zostanie zawarta umowa, na podstawie której Spółka będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie kadr, usług informatycznych i finansowych, przedmiotem aportu nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa. W ocenie organu powyższe przesądza, iż opisany zespół składników majątkowych nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo.

Powyższe stanowisko, w ocenie Sądu, nie jest prawidłowe.

Sąd wskazał, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wskazane przez Spółkę składniki majątku będące przedmiotem aportu, są przeznaczone do realizacji konkretnego zadania gospodarczego, jakim jest działalność w zakresie produkcji. Składniki te są wyodrębnione pod względem organizacyjnym i finansowym ze Spółki (istniejącego przedsiębiorstwa) w taki sposób, że przedmiotowa działalność może być realizowana samodzielnie. Nie ma znaczenia, w ocenie Sądu, że Spółka P w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych będzie korzystać z usług zewnętrznych świadczonych przez Spółkę na podstawie umowy. Obecnie coraz więcej podmiotów gospodarczych, zwłaszcza w celu redukcji kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników, bądź ze względów organizacyjnych, decyduje się na korzystanie w pewnych obszarach działalności z usług świadczonych przez podmioty zewnętrzne (outsourcing), co bynajmniej nie odbiera takim podmiotom charakteru samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Co więcej, z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku wynika, że działalność produkcyjna Spółki była dotychczas prowadzona w oparciu o przedmiot aportu, co wskazuje, iż pomiędzy składnikami aportu istnieje funkcjonalny związek pozwalający na prowadzenie działalności gospodarczej.

Ocena przedstawiona więc przez stronę skarżącą we wniosku zdarzenia przyszłego, w ocenie Sądu, pozwala przyjąć, iż przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie te zadania.

Sąd wskazał, iż przy udzieleniu ponownej interpretacji przepisów Minister Finansów winien dokonać wykładni w oparciu o powyższe wskazania.

Od powyższego wyroku Minister Finansów, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem tego Sądu z dnia 27 września 2011r. sygn. akt I FSK 1383/10 skarga kasacyjna została oddalona.

NSA wskazał, iż zasadniczą kwestią sporną w tej sprawie jest, czy zespół składników, który ma być przedmiotem aportu do spółki P, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.tu.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e u.p.t.u., kiedy w ustawie tej mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zdaniem NSA, przypomnieć zatem należy, że – jak wynika z wniosku o interpretację podatnika – przedmiotem aportu do spółki P mają być wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z działalnością produkcyjną, tj. m. in: nieruchomości (grunty i budynki), na których znajduje się zakład w R, ruchomości związane z działalnością produkcyjną (w tym: maszyny produkcyjne, wózki widłowe, narzędzia, zapasy materiałów i towarów handlowych, wyposażenie biurowe, komputery itp.), wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez spółkę działalności produkcyjnej, zezwolenia/pozwolenia związane z działalnością produkcyjną, zobowiązania związane z działalnością produkcyjną, wierzytelności związane z działalnością produkcyjną, prawa i obowiązki z umów związanych z działalnością produkcyjną. Spółka P ma przejąć również w trybie art. 23¹ ustawy z 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy, tych pracowników, którzy obecnie zatrudnieni są przez spółkę i wykonują pracę związaną z działalnością w zakresie produkcji.

NSA stwierdził, iż zgodzić się w pełni należy z Sądem pierwszej instancji, że tak określony przedmiot aportu spełnia przesłanki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

Nie jest bowiem trafny zarzut naruszenia tego przepisu, w którym podnosi się brak możliwości uznania tak określonych składników aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z tego względu, że tak wyodrębniona część przedsiębiorstwa nie będzie w pełni samodzielna, gdyż w zakresie spraw kadrowych, informatycznych i finansowych będzie korzystała z outsourcingu.

Zdaniem NSA, powołana wyżej definicja wskazuje jakie kluczowe cechy powinna zawierać zorganizowana część przedsiębiorstwa:

1. obejmuje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół składników składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze.
   
   

NSA stwierdził, iż zakreślony w pytaniu podatnika zakres przedmiotowy aportu do spółki P w całości spełnia te warunki. W szczególności spełnia warunek czwarty, tj. jest zespołem składników, który stanowić może niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze, które dotychczas były przez ten zespół realizowane. Zdaniem NSA, definicja ta nie wymaga, aby zespół ten obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych.

NSA stwierdził, iż istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowania jako podmiotu gospodarczego. Stanowisko skarżącego organu prowadziłoby do wniosku, że podmiot gospodarczy, który realizując swoje zadania gospodarcze korzysta z zewnętrznych usług niematerialnych, np. w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej – nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. Praktyka gospodarcza pokazuje natomiast coś przeciwnego: wiele przedsiębiorstw realizujących zadania gospodarcze, dla których zostały powołane, korzysta w powyższych spornych zakresach z usług outsourcingowych, co nie wyklucza uznawania ich za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Zdaniem NSA, reasumując: dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie są niezbędne do realizacji, przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych.

Tym samym, zdaniem NSA, za niepodważone należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, że określony przez podatnika zakres przedmiotowy składników, które mają stanowić aport do nowotworzonej spółki, może być uznany za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w ujęciu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

NSA stwierdził, że skoro zatem zarzut skargi kasacyjnej podnoszący naruszenie art. 2 pkt 27e u.p.t.u. jest chybiony, za nietrafny uznać także należy zarzut naruszenia art. 6 pkt 1 u.p.t.u., stanowiącego, że przepisów ustawy nie stosuje się, m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd obu instancji oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przy czym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 19 – art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

Natomiast w świetle art. 6 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach aportu do Spółki P zostaną wniesione wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z działalnością produkcyjną tj. m.in.:

• nieruchomości (grunty, budynki), na których znajduje się zakład w R;
• ruchomości związane z działalnością produkcyjną (w tym: maszyny produkcyjne, wózki widłowe, narzędzia, zapasy materiałów i towarów handlowych, wyposażenie biurowe, komputery itp.);
• wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności produkcyjnej;
• zezwolenia/pozwolenia związane z działalnością produkcyjną (w tym: zintegrowane pozwolenie produkcyjne Wojewody, zezwolenia do używania wózków widłowych, kompresorów wysokociśnieniowych itp.);
• zobowiązania związane z działalnością produkcyjną;
• wierzytelności związane z działalnością produkcyjną;
• prawa i obowiązki z umów związanych z działalnością produkcyjną, w tym m.in.:
  • umowa produkcyjna zawarta z centralą Grupy z siedzibą w Szwajcarii, na podstawie której realizowana jest całość produkcji Spółki,
  • umowa o usługi logistyczne zawarta ze Spółką w Szwajcarii,
  • umowa najmu gruntów w R zawarta z S.A.,
  • umowy dotyczące mediów zakładu w R (prąd, gaz, nieczystości itp.),
  (umowy zostaną przeniesione w drodze cesji praw i obowiązków zawartej w dniu wniesienia aportu).
  
  

Wnioskodawca stwierdził także, iż Spółka P przejmie w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy, tych pracowników, którzy obecnie zatrudnieni są w Spółce z o.o. i wykonują pracę związaną z działalnością w zakresie produkcji.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca stanie się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Dodatkowo, w dniu wniesienia aportu do Spółki P, pomiędzy tą Spółką a Spółką z o.o. zostanie zawarta umowa, na podstawie której spółka z o.o. będzie świadczyła na rzecz Spółki P usługi w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych.

Należy wskazać, że w świetle ww. wyroku WSA w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010r. 2010r., o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład musi stanowić niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych, co oznacza, że nie wszystkie elementy wskazane w art. 55¹ kodeksu cywilnego muszą wystąpić łącznie, aby uznać je za przedsiębiorstwo. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

Sąd wskazał, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wskazane przez Spółkę składniki majątku będące przedmiotem aportu, są przeznaczone do realizacji konkretnego zadania gospodarczego, jakim jest działalność w zakresie produkcji. Składniki te są wyodrębnione pod względem organizacyjnym i finansowym ze Spółki (istniejącego przedsiębiorstwa) w taki sposób, że przedmiotowa działalność może być realizowana samodzielnie. Co więcej, z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku wynika, że działalność produkcyjna Spółki była dotychczas prowadzona w oparciu o przedmiot aportu, co wskazuje, iż pomiędzy składnikami aportu istnieje funkcjonalny związek pozwalający na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem powyższe, w ocenie Sądu, pozwala przyjąć, iż przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie te zadania.

Zauważa się, iż NSA w ww. wyroku z dnia 27 września 2010r. sygn. akt I FSK 1383/10 niepodważalnie podzielił ww. stanowisko Sądu pierwszej instancji, tj. że określony przez podatnika zakres przedmiotowy składników, które mają stanowić aport do nowotworzonej spółki, może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w ujęciu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, skoro uznano, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (co wykazano wyżej) zespół składników będących przedmiotem wkładu niepieniężnego do Spółki P stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o jakiej mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, to konsekwentnie należy przyjąć, że w opisanej sytuacji znajduje zastosowanie ww. art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniach WSA w Krakowie oraz NSA w Warszawie stanowisko Wnioskodawcy, że opisana we wniosku transakcja podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 29/10, tj. na dzień 18 września 2009r.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie objęte pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 1 i nr 2 będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.