2016.03.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-278/15/NL
z 3 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 24 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w związku ze spotkaniami z kontrahentami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w związku ze spotkaniami z kontrahentami.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, który jest spółką z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) świadczy usługi kadrowo-księgowe oraz usługi informatyczne dla spółek należących do grupy kapitałowej. Jedynym właścicielem udziałów Spółki jest spółka X z siedzibą Niemczech, której jedynym udziałowcem jest niemiecka spółka Y, której jedynym udziałowcem jest spółka Z z siedzibą w Niemczech.

Wielkość Spółki i ciągły rozwój powodują konieczność częstych spotkań z jej kontrahentami, zarówno w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych. Wszystkie te spotkania związane są przedmiotowo z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Jeżeli chodzi o spotkania z kontrahentami w biurze Spółki, to w ich trakcie uczestnikom serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), a jeżeli spotkanie trwa dłużej, to także przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), czy słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Natomiast spotkania poza Spółką odbywają się głównie w restauracjach, w trakcie których uczestnicy zamawiają posiłki z karty dań i napojów. Zdarza się, że serwowane są alkohole, to jest piwo lub wino. Spotkania z kontrahentami w restauracji (lub innym lokalu gastronomicznym) mają na celu omówienie spraw związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca nie częstuje kontrahentów w swym biurze, ani nie zaprasza ich do lokali gastronomicznych w celu wykreowania swego pozytywnego wizerunku, stworzenia obrazu dobrej kondycji finansowej Spółki, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Ponadto, Spółka przeprowadza wewnętrzne spotkania w swym biurze z pracownikami i współpracownikami (osobami zatrudnionymi na podstawie umowy cywilnoprawnej) w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Spotkania te poświęcone są, przykładowo, analizie wyników finansowych Spółki, omówieniu strategii na przyszłość, rozwiązywaniu bieżących spraw w działalności Spółki. Często takie spotkania trwają po kilka godzin. W trakcie tych spotkań uczestnikom (pracownikom i współpracownikom) serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Spółka nabywa również artykuły spożywcze, które stanowią napoje lub służą do przygotowania napojów przez pracowników i współpracowników. Chodzi tu o taki asortyment, jak: kawa, herbata, soki, woda, mleko, cukier. Są one wystawiane w pomieszczeniach kuchennych w biurze Spółki, w których każdy pracownik lub współpracownik może sobie przyrządzić napój.

Z uwagi na wielkość Spółki i jej liczne operacje gospodarcze, Spółka często wysyła swoich pracowników i współpracowników w podróże o charakterze służbowym, tj. związanym z jej działalnością gospodarczą. W trakcie tych wyjazdów, poza miejscowość w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, pracownicy i współpracownicy nabywają na koszt Spółki, celem konsumpcji, posiłki i napoje. Chodzi tu o gotową do bezpośredniego spożycia żywność oferowaną w punktach gastronomicznych, takich jak: bary, bistra, stołówki, kantyny, restauracje, punkty sprzedażowe oferujące gotowe kanapki, itp. Pracownicy i współpracownicy nabywają również napoje bezalkoholowe, przykładowo: kawę, herbatę, soki, wodę. Przedmiotowe wydatki są dokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedawców posiłków (napoi) bezpośrednio na Spółkę albo paragonami fiskalnymi, które następnie pracownik lub współpracownik dołącza do dokumentu stanowiącego rozliczenie kosztów podróży służbowej. Może się zdarzyć, że wypłacona w ten sposób przez Spółkę kwota, odzwierciedlająca koszt nabytych posiłków i napoi, przekracza limity diet wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167). Ponadto Spółka organizuje dla swoich pracowników i współpracowników imprezy, na których są serwowane posiłki i napoje. Imprezy te mają charakter integracyjny, często są one związane z powszechnie obchodzonymi świętami, takimi jak Boże Narodzenie, czy Wielkanoc. Tego rodzaju spotkania wpływają pozytywnie na atmosferę w miejscu pracy i na relacje pomiędzy poszczególnymi pracownikami i współpracownikami, budują zespół, a przez to pośrednio wpływają na efektywność pracy załogi. Wnioskodawca nie traktuje organizacji imprez integracyjnych, jako działalności socjalnej i nie finansuje ich z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane ze spotkaniami z kontrahentami w biurze Spółki - poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy, a ponadto wydatki związane ze spotkaniami z kontrahentami w punktach gastronomicznych - poniesione na nabycie napoi i posiłków?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane ze spotkaniami z kontrahentami w biurze Spółki - poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy, a ponadto wydatki związane ze spotkaniami z kontrahentami w punktach gastronomicznych - poniesione na nabycie napoi i posiłków. Spotkania z kontrahentami związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, a więc z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogły mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, z wyłączeniem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Jedną z pozycji, która nie może być uznana za koszt podatkowy są wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, o czym przesądza treść art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT. Analiza tego przepisu wskazuje, że nie w każdym przypadku wydatki na usługi gastronomiczne, żywność i napoje są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, lecz jedynie wówczas, gdy mają one charakter kosztów reprezentacji. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Sąd zwrócił tu uwagę na konieczność zastosowania dynamicznej wykładni funkcjonalnej pojęcia „reprezentacja”, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co bowiem dawniej mogło zostać uznane za reprezentację, obecnie do takiej kategorii nie może już zostać zaliczone ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej. Przyjęte w tym zakresie są bowiem dobre praktyki i obyczaje obejmujące stosowane powszechnie zachowania, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej, a przez to uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu.

W identycznym tonie wypowiedział się też Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 25 listopada 2013 r., Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521. Wskazał w niej, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków. Z kosztów podatkowych należy wyłączyć, jako reprezentacja, jedynie te wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Jednocześnie Minister Finansów wskazał, że dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację, nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, a więc bez znaczenia jest miejsce serwowania poczęstunków, czy posiłków. Tym samym może to mieć miejsce zarówno w biurze podatnika, jak i w lokalu gastronomicznym.

W konsekwencji, skoro spotkania z kontrahentami w biurze Spółki lub w lokalach gastronomicznych są przedmiotowo związane z działalnością gospodarczą Spółki, a ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, wrażenia o jej dobrej kondycji finansowej, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z uczestnikami spotkań, to wydatki w tym zakresie (zakup napoi, przekąsek i słodyczy na spotkania w biurze, a ponadto posiłków i napoi w punktach gastronomicznych) stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łąc

znie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił – w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej – uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11).

Innymi słowy, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników Spółki

Wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, świadczy usługi kadrowo-księgowe oraz usługi informatyczne dla spółek należących do grupy kapitałowej. Wielkość Spółki i ciągły rozwój powodują konieczność częstych spotkań z jej kontrahentami, zarówno w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych. Wszystkie te spotkania związane są przedmiotowo z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

W trakcie spotkań z kontrahentami w biurze Spółki, serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), a jeżeli spotkanie trwa dłużej, to także przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), czy słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Natomiast spotkania poza Spółką odbywają się głównie w restauracjach, w trakcie których uczestnicy zamawiają posiłki z karty dań i napojów. Zdarza się, że serwowane są alkohole, to jest piwo lub wino. Spotkania z kontrahentami w restauracji (lub innym lokalu gastronomicznym) mają na celu omówienie spraw związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca nie częstuje kontrahentów w swym biurze, ani nie zaprasza ich do lokali gastronomicznych w celu wykreowania swego pozytywnego wizerunku, stworzenia obrazu dobrej kondycji finansowej Spółki, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki przedstawione w opisie stanu faktycznego nie noszą znamion reprezentacji, gdyż nie mają na celu stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki. Nie należą zatem do katalogu wydatków, które zgodnie z art . 16 ust. 1 pkt 28 u o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na napoje, przekąski i słodycze oraz usługi gastronomiczne/cateringowe w ramach organizowanych spotkań z kontrahentami mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest natomiast miejsce organizacji tych spotkań, tj. czy przedmiotowe imprezy będą odbywały się w siedzibie Spółki, czy też w poza nią (w lokalu zewnętrznym).

Należy jednak pamiętać, że jeśli spotkania z kontrahentami, mają jedynie charakter rozrywkowy, a przebywanie ww. osób ze sobą, czy konsumpcja były celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania mają związek z przychodem; nie mogą tym samym stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin