Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1528/15-2/MS2
z 9 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 31 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/8 części niezabudowanej nieruchomości gruntowej (dalej: „Nieruchomość”). Nieruchomość objęta była działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta (dalej: „dekret”) i z dniem 21 listopada 1945 roku, to jest z dniem wejścia w życie dekretu przeszła zgodnie z art. 1 dekretu na własność Gminy, a od 1950 roku z chwilą likwidacji gmin - na własność Skarbu Państwa. Z dniem 27 maja 1990 roku Nieruchomość stała się własnością Gminy. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 roku o ustroju miasta Nieruchomość stała się własnością Gminy. Na podstawie art. 20 ustawy z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju miasta Nieruchomość stała się własnością Miasta. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 dekretu dotychczasowi właściciele lub następcy prawni będący w posiadaniu gruntu, uprawnieni byli w ciągu sześciu miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę, do złożenia wniosku o przyznanie prawa użytkowania wieczystego (dawniej prawa własności czasowej) z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną. Objęcie przedmiotowego gruntu w posiadanie przez gminę nastąpiło w dniu 25 listopada 1948 roku. W dniu 25 maja 1949 roku Władysław W. i Zygmunt W. - spadkobiercy dawnych właścicieli hipotecznych Nieruchomości, złożyli wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu w trybie art. 7 ust. 1 dekretu. Wniosek ten nie został jednakże wtedy rozpatrzony.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Miasta z dnia 8 lutego 1978 roku spadek po Zygmuncie Franciszku W. w drodze dziedziczenia nabyli: żona Zofia W. z domu S. i dzieci Lidia Anna A. z domu W. i Marek Jan W. po 1/3 części każde z nich. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Miasta z dnia 7 maja 2004 roku spadek po Zofii W. w drodze dziedziczenia nabyli: córka Lidia Anna A. i syn Marek Jan W. po 1/2 części każde z nich. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Miasta z dnia 1 lutego 2007 roku spadek po Władysławie Klemensie W. w drodze dziedziczenia nabyli synowie: Wojciech Jan W. oraz Jacek Włodzimierz W. po 1/2 części każdy z nich. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Miasta z dnia 4 czerwca 2008 roku spadek po Jacku Włodzimierzu W. w drodze dziedziczenia nabył syn Tomasz Jacek W. w całości. Na tej podstawie zawarto z Markiem W., Lidią A., Tomaszem W. i Wojciechem Janem W. (mężem Wnioskodawczyni) umowę o oddanie Nieruchomości w użytkowanie wieczyste udokumentowaną aktem notarialnym z dnia 8 lipca 2009 r., w związku z ostateczną decyzją z dnia 27 maja wydaną przez Prezydenta Miasta. Następnie prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone w prawo własności na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta z dnia 10 maja 2010 r. Mąż Wnioskodawczyni (Wojciech Jan W.) zmarł 3 listopada 2012 r., a spadek po nim Wnioskodawczyni nabyła na podstawie ustawy oraz syn Wnioskodawczyni Jacek Bernard W., w udziałach wynoszących po 1/2 części spadku, co zostało stwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym w dniu 15 listopada 2012 roku Repertorium A, zarejestrowanym w Rejestrze Aktów Poświadczenia Dziedziczenia prowadzonym przez Krajową Radę Notarialną. W dniu 17 listopada 2015 r. została zawarta umowa sprzedaży Nieruchomości udokumentowana aktem notarialnym. Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie udziału w Nieruchomości jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z analizy tego przepisu wynika, że kluczowym elementem do oceny, czy odpłatne zbycie m. in. udziału w nieruchomości powoduje powstanie przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, jest termin nabycia tego udziału.

Okoliczności, w jakich ustanowiono m. in. na rzecz męża Wnioskodawczyni prawo użytkowania wieczystego, które zostało następnie przekształcone w prawo własności, wskazują jednoznacznie, że doszło do aktu swoistej restytucji stosunków własnościowych, który nie może zostać traktowany jako nabycie w rozumieniu cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Art. 7 ust. 1 dekretu przewidywał dla właścicieli skomunalizowanych gruntów warszawskich różne formy rekompensat, w tym przede wszystkim przyznanie na takim gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną. Takiej rekompensaty zabrakło pomimo złożenia odpowiedniego wniosku w prawidłowym terminie przez m. in. uprawnionego Władysława W. (ojca zmarłego męża Wnioskodawczyni). Z uwagi na nabycie spadku przez męża Wnioskodawczyni (Wojciecha W.) po Władysławie W., to m. in. na rzecz męża Wnioskodawczyni ustanowiono prawo użytkowania wieczystego w 2009 r., które uległo przekształceniu w prawo własności w następnym roku. Oznacza to, że czynności, na podstawie których Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/8 części Nieruchomości, stanowią formę rekompensaty, zgodnie z art. 7 ust. 1 dekretu. W związku z tym, nie można ich uznać za nabycie Nieruchomości. W konsekwencji, odpłatne zbycie udziału w Nieruchomości nie jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje poparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w tym m. in. z dnia 12 marca 2015 r. sygn. IPPB4/415-1003/14-4/JK, z dnia 26 lutego 2015 r. sygn. IPPB1/415-1474/14-2/AM, z dnia 16 lutego 2015 r. sygn. IPPB4/415-900/14-4/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r,, poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Wobec tego, w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi, co pozwala na potraktowanie ustanowienia użytkowania wieczystego jako swoistej restytucji stosunków własnościowych.

Oddanie w użytkowanie wieczyste „gruntu warszawskiego” skomunalizowanego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z późn. zm.), w wypadku spełnienia przesłanek przewidzianych w tym akcie prawnym przez ubiegającego się o to dotychczasowego właściciela tego gruntu lub jego następców prawnych, miało niewątpliwie charakter rekompensacyjny.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. dekretu przewidywał, że:

• dotychczasowy właściciel gruntu, prawni następcy właściciela, będący w posiadaniu gruntu, lub osoby prawa jego reprezentujące, mogą w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o przyznanie na tym gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłata symboliczna;
  
• gmina uwzględni wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania, a jeżeli chodzi o osoby prawne – ponadto, gdy użytkowanie gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem w myśl planu zabudowania nie pozostaje w sprzeczności z zadaniami ustawowymi lub statutowymi tej osoby prawnej;
  
• w razie uwzględnienia wniosku gmina ustali, czy przekazanie gruntu nastąpi tytułem wieczystej dzierżawy, czy na prawie zabudowy, oraz określi warunki, pod którymi umowa może być zawarta;
  
• w przypadku nieuwzględnienia wniosku, gmina zaofiaruje uprawnionemu, w miarę posiadania zapasu gruntów - na tych samych warunkach dzierżawę wieczysta gruntu równej wartości użytkowej, bądź prawo zabudowy na takim gruncie;
  
• w razie niezgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1, lub nieprzyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9.
  
  

Jak wynika z przytoczonej regulacji, prawodawcy niewątpliwie chodziło o zrekompensowanie dotychczasowym właścicielom (ich następcom prawnym) przejścia na własność Miasta gruntów stanowiących dotąd ich własność. W dekrecie od razu uregulowano kwestię stosownych rekompensat. Odzyskanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną (art. 7 ust. 1 dekretu, obecnie prawa wieczystego użytkowania) było ustawowo zagwarantowaną formą rekompensaty.

Z opisu stanu faktycznego wynika, Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/8 części niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Nieruchomość objęta była działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta. Udział w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w spadku po mężu zmarłym w dniu 3 listopada 2012 r. Mąż Wnioskodawczyni był spadkobiercą po dawnych właścicielach przedmiotowej nieruchomości. Prawo do udziału w nieruchomości mąż Wnioskodawczyni nabył w spadku po ojcu zmarłym w dniu 1 lutego 2007 r. Umową w formie aktu notarialnego z dnia 8 lipca 2009 r. ustanowiono na rzecz osób uprawnionych (w tym na rzecz męża Wnioskodawczyni) tj., spadkobierców po dawnych właścicielach przedmiotowej nieruchomości, prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości. W dniu 10 maja 2010 r. przekształcono użytkowanie wieczyste w prawo własności. W dniu 17 listopada 2015 r. została zawarta umowa sprzedaży Nieruchomości udokumentowana aktem notarialnym. Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, stwierdza się, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do restytucji wcześniej panujących stosunków prawno rzeczowych. Wnioskodawczyni nie była w przeszłości właścicielem, ani nie jest spadkobiercą właścicieli skomunalizowanej nieruchomości warszawskiej. Wnioskodawczyni w spadku po zmarłym mężu nabyła udział w prawie własności nieruchomości. To mąż Wnioskodawczyni był spadkobiercą właścicieli skomunalizowanej nieruchomości warszawskiej i w spadku nabył prawa i roszczenia do nieruchomości. Na podstawie art. 7 dekretu na rzecz męża Wnioskodawczyni ustanowiono prawo użytkowania wieczystego, które następnie przekształcono w prawo własnościowe. Zatem w przedmiotowej sprawie to nie do Wnioskodawczyni, ale do Jej męża zastosowanie ma przepis art. 7 dekretu, stanowiący substytut zwrotu nieruchomości, jako forma rekompensaty.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawczynię jest data śmierci spadkodawcy, tj. 3 listopada 2012 r.

Zatem oceniając skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię w spadku w 2012 r. należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39) wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Należy jednakże zauważyć, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe i uwarunkowania, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 26, ust. 27, ust. 28, ust. 29 i ust. 30 cytowanej ustawy.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawczyni nie była w przeszłości właścicielem, ani nie jest spadkobiercą właścicieli skomunalizowanej nieruchomości warszawskiej. Wnioskodawczyni udział w prawie własności nieruchomości nabyła w spadku po zmarłym mężu, na rzecz którego ustanowiono prawo użytkowania wieczystego. Zatem w stosunku do Wnioskodawczyni nie ma zastosowania art. 7 dekretu i charakter restytucyjny.

W związku z powyższym, z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku po zmarłym mężu w dniu 3 listopada 2012 r., po stronie Wnioskodawczyni powstanie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z odpłatnego zbycia tego udziału podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Uzyskany dochód może jednak korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostanie przeznaczony na własne cele mieszkaniowe i przy spełnieniu warunków określonych w ww. przepisie art. 21 ust. 25 - 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Ponadto należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawczynię interpretacje indywidualne dotyczą innego stanu faktycznego, a mianowicie w interpretacjach tych decyzje na podstawie art. 7 dekretu są wydane na rzecz Wnioskodawców, którzy w spadku nabyli prawa i roszczenia do nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.