INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 8 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wprowadzenie.

Przedmiotem działalności Spółki (dalej również Wnioskodawca) jest produkcja poduszek powietrznych. W strukturze organizacyjnej Spółki znajdują się działy (X oraz Y - charakterystyka działów została opisana poniżej), gdzie wykonywana jest praca spełniająca, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki jej zakwalifikowania do pracy o charakterze twórczym.

Przez wykonywanie zadań o charakterze twórczym Wnioskodawca ma na uwadze pracę, której rezultatem jest powstawanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Ustawa).

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca zamierza wprowadzić do umów o pracę pracowników ww. działów postanowienia regulujące:

• status pracowników ww. działów jako twórców w rozumieniu Ustawy;
• przeniesienie na Wnioskodawcę praw do utworów wytworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy;
• podział wynagrodzenia za pracę w części dotyczącej zadań o charakterze twórczym oraz w części dotyczącej wykonywania innych zadań, niemających waloru twórczego.
  
  

2. Wykonywanie pracy twórczej przez pracowników Spółki.

2.1. Dział X.

Wśród pracowników działu X, wykonujących, zdaniem Wnioskodawcy, pracę o charakterze twórczym w rozumieniu Ustawy, są designerzy oraz pracownicy platformy Z. Osoby te są zatrudnione na następujących stanowiskach:

• konstruktor,
• inżynier produktu.
  
  

Ww. pracownicy są odpowiedzialni za projektowanie poduszek powietrznych bądź poszczególnych ich elementów. Zasadniczo proces ten polega na stworzeniu tzw. konceptu, który jest ustalany w formie rysunków.

Każdy projekt ma charakter indywidualnego i niepowtarzalnego dzieła, co wynika ze specyfiki produkowanego towaru. Każdy samochód bowiem jest inny i wymaga opracowania nowego konceptu poduszki, dodatkowo z uwzględnieniem również wymagań danego rynku (inne są np. potrzeby rynku europejskiego, inne rynku amerykańskiego czy azjatyckiego). W rezultacie więc za każdym razem powstaje zupełnie nowy projekt.

Nie zawsze jednak konieczne jest tworzenie od samego początku. Czasami bowiem istnieje już koncept, natomiast koncept ten nie działa i wówczas należy podjąć szereg działań, które de facto sprowadzają się również do powstania nowego projektu.

W toku procesu twórczego są również przeprowadzane testy (czasami typowo materiałowe), mające na celu usprawnienie czy udoskonalenie projektu albo po prostu wyeliminowanie błędów, które zostały zidentyfikowane już na tym etapie.

Rezultat opisanej powyżej pracy, rozumiany jako stworzenie nowego projektu, może zostać osiągnięty tylko i wyłącznie poprzez ścisłą współpracę pomiędzy designerami i Z. Innymi słowy, bez współdziałania tych dwóch grup nie dojdzie do realizacji projektu. Niemniej jednak możliwe jest indywidualne przyporządkowanie zadań twórczych realizowanych w ramach tego działu.

2.2. Dział Y.

Pracownicy działu Y zatrudnieni na stanowiskach:

• technik oprzyrządowania,
• inżynier procesu Y,
• inżynier elektronik

mają z kolei za zadanie usprawnienie procesu produkcji poprzez zaprojektowanie oraz wykonanie narzędzi / urządzeń wykorzystywanych w tym procesie, w tym również programowania tych narzędzi / urządzeń. Ma to służyć podstawowemu celowi, jakim jest uszycie poduszki jak najszybciej, jak najlepiej i jak najtaniej.

Zadania wykonywane w ramach tego działu obejmują zaprojektowanie urządzenia, jego techniczne wykonanie, jak również zaprojektowanie / napisanie programu umożliwiającego następnie obsługę danego urządzenia. Przy czym, dany projekt nigdy nie jest wykonywany od samego początku do końca przez jedną tylko osobę, lecz jest dziełem kilku osób, wykonujących poszczególne czynności w ramach przypisanych kompetencji.

Dział ten nie tylko tworzy i wykonuje dany projekt od podstaw, ale zajmuje się również usprawnianiem czy ulepszaniem gotowego już projektu. Podkreślenia wymaga również, że każde urządzenie jest inne, co wynika z tego, iż nie ma dwóch takich samych poduszek. Za każdym razem więc Wnioskodawca ma do czynienia z indywidualnym i niepowtarzalnym projektem.

Powyższy dział nie ma w swoim zakresie zadań naprawiania czy konserwacji zaprojektowanych wykonanych narzędzi / urządzeń.

3. Dokumentowanie pracy twórczej.

3.1. Ustalenie utworów.

Proces twórczy w dziale X jest utrwalany w postaci rysunków, które są ostatecznie zatwierdzane w specjalnym systemie w formie elektronicznej i opatrzone podpisem twórcy bądź twórców. Twórca / twórcy projektu podpisują się również na uszytym prototypie poduszki.

Proces twórczy w dziale Y jest również utrwalany - w postaci rysunków technicznych, tworzona jest dokumentacja elektryczna, pneumatyczna, mechaniczna (2D, 3D). Dokumentacja powstaje na bieżąco i jest tworzona na samym początku. Na jej podstawie wykonywany jest projekt.

3.2. Ewidencja czasu pracy.

Każdy projekt ma określone ramy czasowe, często dana osoba pracuje równolegle nad kilkoma projektami. Czas pracy nad danym projektem jest na bieżąco raportowany (za pomocą systemu informatycznego) i dokładnie wynika z niego kto i ile czasu poświęcił na dany projekt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Spółka ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów - na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w odniesieniu do części wynagrodzeń ww. pracowników, stanowiących przychody z tytułu przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów...

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny należy uznać, iż przysługuje Mu prawo do odliczenia kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50%, przewidzianej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do tej części wynagrodzenia pracowników, która jest przychodem z tytułu przekazania na rzecz pracodawcy praw autorskich do utworów wytworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. l ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. l pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Odrębne przepisy, do których odsyła ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. 2006 nr 90, poz. 631). Ustawa ta określa m.in. pojęcie utworu, którym, zgodnie z art. 1 ust. l, jest „każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia”.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż wymienione przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego czynności wykonywane przez Jej pracowników, tzn. projektowanie poduszek powietrznych oraz projektowanie i wykonanie narzędzi / urządzeń dla usprawnienia procesu produkcji, stanowią działalność twórczą, której efektem jest powstanie utworów. Każdy projekt ma bowiem charakter indywidualny i niepowtarzalny, przez co wykazuje cechy niezbędne do uznania go za utwór. Jednocześnie jest możliwe indywidualne przyporządkowanie wykonywania zadań twórczych do poszczególnych pracowników. Wykonywana przez pracowników działalność ma w tej części charakter twórczy.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami mają miejsce w razie spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania, będącego wynikiem działalności twórczej pracownika. Po drugie zaś, osiągnięty przez pracownika przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzania nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli w następstwie twórczej działalności pracowników Spółki powstanie utwór, zaś osiągnięty przez pracownika przychód będzie związany bezpośrednio z korzystaniem z praw autorskich do utworu lub rozporządzaniem nimi, można będzie rozpoznać koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych określa, w jakim momencie dochodzi do rozporządzenia prawami autorskimi przez pracownika jako twórcę. Zgodnie z ust. l tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z treści zawartych przez Spółkę umów o pracę wynikać będzie, że jej pracownicy wykonują w części pracę o charakterze twórczym, w następstwie której wytwarzają utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, po czym przekazują prawa autorskie do utworu na rzecz pracodawcy, w związku z czym dochodzi do rozporządzenia prawami autorskimi. Należy podkreślić, iż postanowienia umów będą określać także, jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie autorskie z tytułu rozporządzania przez pracownika prawem autorskim i przekazania tego prawa na rzecz Spółki, a jaka wynagrodzenia związanego z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych.

Ponadto, Spółka będzie prowadzić ewidencję i dokumentację utworów wytworzonych przez swoich pracowników. Dzięki temu będzie możliwe dokładne ustalenie, ile czasu dany pracownik poświęcił na określony projekt, a przez to wyodrębnienie części wynagrodzenia przypadającego na wynagrodzenie za korzystanie z praw autorskich.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż będzie Jej przysługiwać prawo do odliczenia kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50%, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi, w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Pracownikowi uzyskującemu przychody m.in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Jak już wspomniano wcześniej, powyższe rozróżnienie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika – twórcy. Na podstawie szacunkowego (procentowego) określenia ilości wykonywanych przez pracownika prac objętych prawami autorskimi spośród ogółu jego obowiązków pracowniczych nie można ustalić, jaka konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie połączone z udokumentowaniem prac – utworów chronionych prawem autorskim - daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Należy wskazać, że 50% koszty uzyskania przychodów mogą być zastosowane do tej części wynagrodzeń pracowników (twórców), która została zakwalifikowana jako wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich, jeżeli konkretne prace lub czynności znajdują odzwierciedlenie w stosownej ewidencji prac twórczych prowadzonej przez pracodawcę. Zakres zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzeń wypłacanych poszczególnym pracownikom, uzależniony powinien być bowiem zawsze od zakresu wykonywanych przez nich prac o twórczym charakterze, co z kolei wynikać powinno z umowy o pracę oraz szczegółowo określonych obowiązków służbowych każdego pracownika.

Zakres ten powinien znaleźć udokumentowanie w prowadzonej przez pracodawcę ewidencji prac twórczych, wykonywanych przez poszczególnych pracowników, która to ewidencja służyć może ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie.

Należy wyjaśnić, że obowiązek ten spoczywa na pracodawcy (płatniku), bowiem tylko wówczas, gdy pracodawca dopełnia swoich obowiązków nałożonych przez ustawodawcę, istnieje możliwość prawidłowego zastosowania przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w strukturze organizacyjnej Spółki znajdują się działy, gdzie pracownicy Spółki wykonują pracę o charakterze twórczym, której efektem jest powstawanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza wprowadzić do umów o pracę pracowników tych działów postanowienia regulujące: status pracowników jako twórców w rozumieniu ww. ustawy, przeniesienie na Wnioskodawcę praw do utworów wytworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy oraz podział wynagrodzenia za pracę w części dotyczącej zadań o charakterze twórczym oraz w części dotyczącej wykonywania innych zadań, niemających waloru twórczego. Ponadto, Spółka będzie prowadzić ewidencję i dokumentację utworów wytworzonych przez pracowników.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że jeżeli pracownicy będą wykonywać pracę, która jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a w umowie o pracę nastąpi podział wynagrodzenia wypłacanego za wykonanie utworów i przejście na pracodawcę praw autorskich do tych utworów oraz wynagrodzenia za wykonywanie pracy o normalnym charakterze, a także będzie prowadzona przez pracodawcę ewidencja prac twórczych, wówczas w odniesieniu do tej części wynagrodzeń pracowników, które stanowią przychody z tytułu przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów, Spółka ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z treścią art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi utwór. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.