Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1444/15-2/JK2
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Towarzystwo Ubezpieczeń „TU” z siedzibą w W. (dalej zwane: TU) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej w zamian za zapłatę składki. TU współpracuje z podmiotami, które świadczą na rzecz TU usługi prawne. Podmioty te są osobami fizycznymi prowadzącymi we własnym imieniu i na własny rachunek działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych. Osoby te nie są pracownikami TU.

Świadczenie usług prawnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług prawnych. Usługi prawne polegają w szczególności na reprezentacji TU w postępowaniach sądowych związanych z prowadzoną przez TU działalnością gospodarczą polegająca na udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej. Postępowania sądowe dotyczą w szczególności spraw z powództwa TU o zapłatę składki ubezpieczeniowej, o zapłatę z tytułu regresu ubezpieczeniowego, jak również spraw przeciwko TU o zapłatę odszkodowania, które jest przez TU kwestionowane co do zasady lub co do kwoty.

Podmioty świadczące usługi prawne na rzecz TU otrzymują wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług prawnych zgodnie z postanowieniami umowy zawartej w tym zakresie z TU. Dodatkowo, zgodnie z ww. umową podmioty te otrzymują zwrot kosztów przejazdów niezbędnych do świadczenia ww. usług prawnych na rzecz TU. Przejazdy odbywają się samochodami niestanowiącymi składnika majątku TU. Zarówno wynagrodzenie, jak również kwota zwrotu kosztów przejazdów wypłacana jest na podstawie faktury VAT wystawianej przez podmiot świadczący usługę. Suma kwoty wynagrodzenia oraz kwoty zwrotu kosztów przejazdów stanowi kwotę netto na fakturze VAT (podstawa opodatkowania), od której obliczany jest podatek od towarów i usług według stawki 23 %.

Obecnie strony planują zmienić opisany wyżej sposób rozliczenia zwrotu kosztów przejazdów. W tym celu strony dokonają odpowiednich zmian w umowie dotyczącej świadczenia usług prawnych, w szczególności określą, że zwrot kosztów przejazdów odbywać się będzie na zasadach takich jak opisane poniżej. Planowany sposób postępowania w zakresie zwrotu kosztów przejazdów zakłada wykorzystanie instytucji podróży osoby niebędącej pracownikiem, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350, z późn. zm., dalej zwana: UoPIT). W przypadku, jeżeli świadczenie usług prawnych na rzecz TU związane będzie z koniecznością odbycia podróży samochodem niestanowiącym składnika majątku TU, TU wystawi podmiotowi świadczącemu usługę prawną polecenie wyjazdu.

W związku z otrzymanym poleceniem wyjazdu i odbytą podróżą TU otrzyma sporządzoną przez podmiot świadczący usługę prawną ewidencję przebiegu pojazdu, w której udokumentowana zostanie liczba faktycznie przejechanych kilometrów w trakcie podróży. Ewidencja przebiegu pojazdu zostanie sporządzona zgodnie z wymogami art. 23a ust. 5 UoPIT oraz zgodnie z wymogami art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z późn. zm., dalej zwana: UoCIT). W szczególności ewidencja przebiegu pojazdu zawierała będzie liczbę faktycznie przejechanych kilometrów oraz kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów oraz ustalonej stawki za kilometr. Strony ustaliły, że stawka za kilometr będzie równa stawce wynikającej z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, z późn. zm., dalej zwane: Rozporządzeniem w sprawie zwrotu kosztów używania samochodów osobowych), tj. w większości przypadków będzie to stawka w wysokości 0,8358 zł za 1 kilometr. Tak ustalona kwota będzie kwotą, jakiej podmioty świadczące usługi prawne na rzecz TU będą mogły żądać od TU tytułem zwrotu kosztów przejazdów.

Zwrot kosztów przejazdów będzie następował na podstawie wystawionego przez TU polecenia wyjazdu, ewidencji przebiegu pojazdu sporządzonej zgodnie z wymogami art. 23a ust. 5 UoPIT oraz art. 16 ust. 5 UoCIT, jak również oświadczenia złożonego przez podmiot świadczący usługę prawną o niezaliczeniu otrzymanego świadczenie w postaci zwrotu kosztów przejazdów do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 21 ust. 13 UoPIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wypłacone przez TU świadczenia pieniężne w postaci zwrotu kosztów przejazdów niezbędnych do świadczenia usług prawnych na rzecz TU będą stanowiły dla TU koszty uzyskania przychodów?
2. Czy na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wypłacone przez TU świadczenia pieniężne w postaci zwrotu kosztów przejazdów niezbędnych do świadczenia usług prawnych na rzecz TU będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na TU nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnicze ani informacyjne?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. Nr 2). Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pyt. Nr 1)została wydana interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 9 ust. 1 UoPIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c UoPIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis wyraża zasadę powszechności opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z powyższego przepisu nie podlegają opodatkowaniu otrzymane świadczenia, jeżeli spełniają warunki zwolnienia z opodatkowania wyrażone w art. 21 UoPIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi: zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 UoPIT.

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnienie w nim wyrażone będzie miało zastosowanie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1. otrzymane świadczenie stanowi dietę lub inna należność określoną w odrębnych przepisach,
2. otrzymane świadczenie wypłacane jest osobie niebędącej pracownikiem podmiotu, który dokonuje wypłaty świadczenia, w związku z odbywaną przez tę osobę podróżą,
3. kwota otrzymanego świadczenia nie przekracza wysokości określonej w odrębnych przepisach.
   
   

W przypadku zwrotu kosztów przejazdów będziemy mieli do czynienia z inną należnością określoną w odrębnych przepisach. Tymi odrębnymi przepisami są przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167, dalej zwane: Rozporządzeniem), które pomimo, że dedykowane są rozliczeniom podróży służbowych pracowników, mają odpowiednie zastosowanie również do podróży osób nie będących pracownikami.

Zgodnie z § 2 pkt 2 lit. a) Rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i w miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdów. Tym samym zwrot kosztów przejazdów, jaki ma otrzymywać Wnioskodawca będzie inną należnością określoną w odrębnych przepisach, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT.

W ocenie TU wypłacane świadczenia z tytułu zwrotu kosztów przejazdów związane będą odbywaniem podróży przez osoby niebędące pracownikami TU. Należy wskazać, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT ustawodawca posłużył się terminem: „podróż” bez określenia, że musi to być „podróż służbowa”. Należy to interpretować jako rozszerzenie zakresu tego zwolnienia, które wobec powyższego nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych (instytucji charakterystycznej dla pracowników), ale dotyczy wszelkich podróży osób niebędących pracownikami podmiotu, który dokonuje zwrotu kosztów przejazdów, tj. także takich podróży jakie odbywać będą podmioty świadczące na rzecz TU usługi prawne.

Zgodnie z § 3 ust. 3 Rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm.) Zgodnie z § 3 ust. 4 Rozporządzenia, w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Powyższe przepisy w związku z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT, stanowią, że zwolnienie z podatku dochodowego otrzymanego zwrotu kosztów przejazdów przysługuje do wysokości wynikającej z odrębnych przepisów, tj. do wysokości wynikającej z Rozporządzenia w sprawie zwrotu kosztów używania samochodów osobowych. Ewentualna nadwyżka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku wprowadzenia w życie planowanego sposobu rozliczenia zwrotu kosztów przejazdów, kwota zwrotu zostanie ustalona w oparciu o regulacje wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT oraz Rozporządzenia w sprawie zwrotu kosztów używania samochodów osobowych, tj. otrzymana kwota zwrotu kosztów przejazdów nie będzie przekraczała wysokości ustalonej w oparciu o te przepisy.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie TU spełnione są wszystkie przesłanki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT, które uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłacanego zwrotu kosztów przejazdów poniesionych przez podmioty świadczące usługi prawne w związku z odbywaniem podróży w ramach świadczenia usług prawnych na rzecz TU.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT ma zastosowanie pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 21 ust. 13 UoPIT.

Zgodnie z tym przepisem zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UoPIT stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Zastrzeżenie wskazane w art. 21 ust. 13 UoPIT w postaci zwrotu: „jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów” odnosi się do kosztów uzyskania osoby otrzymującej świadczenie, czyli w tym przypadku podmiotu świadczącego usługę prawną.

Zastrzeżenie wskazane w art. 21 ust. 13 UoPIT, w postaci zwrotu: „jeżeli otrzymane świadczenia (...) zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów” odnosi się do związku z przychodami podmiotu wypłacającego świadczenie, czyli w tym przypadku TU.

Powyższe potwierdzają organy podatkowe w wydawanych przez siebie interpretacjach:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 lipca 2014 r., znak: IPPB2/415-290/14-2/AS: „W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.”,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2013 r., znak: IPPB2/415-111/13-2/MK: „zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób nie będących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu uzyskania przychodów przez podmiot je finansujący”.
  
  

Jak wynika ze stanu faktycznego, podmioty świadczące usługi prawne składać będą oświadczenia o tym, że nie będą zaliczać otrzymanych od TU świadczeń z tytułu zwrotu kosztów przejazdów do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, w ocenie TU wydatki ponoszone na zwrot kosztów przejazdów zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez TU. Zwrot kosztów przejazdów leży w interesie TU, albowiem dzięki temu możliwe jest terminowe stawienie się przez podmiot świadczący usługę prawną w sądzie i reprezentowanie TU w sprawach, które mają na celu osiągnięcie przychodów przez TU, np. w postaci składki ubezpieczeniowej lub regresu ubezpieczeniowego.

W konsekwencji w ocenie TU, w przypadku wprowadzenia w życie planowanego sposobu rozliczania zwrotu kosztów przejazdów spełnione będą warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 UoPIT, a w konsekwencji zwrot kosztów przejazdów korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na TU nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnicze ani informacyjne.

W ocenie TU bez znaczenia pozostaje, że usługi prawne świadczone przez podmioty współpracujące z TU wykonywane są w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej. Przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 13 UoPIT nie rozróżniają - dla możliwości skorzystania ze zwolnienia w związku z jakim źródłem przychodu podatnik otrzymuje określone świadczenia. Powyższe potwierdzają również interpretacje organów podatkowych: Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2013 r., Nr IPPB1/415-1373/12-2/IF, zgodnie z którą „biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, iż dokonany przez Wnioskodawcę zwrot wydatków osobom niebędącymi pracownikami (wykonujący zlecenie w ramach własnej działalności) z tytułu odbytych podróży w celu realizacji zlecenia na rzecz Wnioskodawcy stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z działalności gospodarczej, jednakże na podstawie powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dopuścił możliwość zwolnienia z tego przychodu z opodatkowania, pod warunkiem spełnienia przesłanek wymienionych w art. 21 ust. 13 ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu.

Z powyższego wynika, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, że korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także zwolnienie podatnika z obowiązku wydatkowania określonych środków, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku, gdyby do takiego nieodpłatnego świadczenia nie doszło, a podatnik musiałby taką kwotę wydatkować.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W myśl powołanych przepisów wszystkie nieodpłatne przysporzenia osób prowadzących działalność gospodarczą należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka współpracuje z podmiotami, które świadczą jej na rzecz usługi prawne. Podmioty te są osobami fizycznymi prowadzącymi we własnym imieniu i na własny rachunek działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych. Osoby te nie są pracownikami Spółki. Świadczenie usług prawnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług prawnych. Podmioty świadczące usługi prawne otrzymują wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług prawnych. Dodatkowo, zgodnie z ww. umową podmioty te otrzymują zwrot kosztów przejazdów niezbędnych do świadczenia ww. usług prawnych na rzecz Spółki. Przejazdy odbywają się samochodami niestanowiącymi składnika majątku Spółki. Zarówno wynagrodzenie, jak również kwota zwrotu kosztów przejazdów wypłacana jest na podstawie faktury VAT wystawianej przez podmiot świadczący usługę.

Zatem jeżeli świadczenie w postaci zwrotu kosztów przejazdu otrzymuje osoba prowadząca działalność gospodarczą to przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, tj. do obowiązków Spółki jako płatnika w stosunku do osób prowadzących działalność gospodarczą, wskazać należy, że obowiązki płatnika regulują przepisy art. 41 oraz 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z powyższych przepisów nie wynika, aby Spółka była zobowiązana jako płatnik do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych lub wystawienia informacji PIT-8C dla osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnicze, ani informacyjne.

Ponadto wskazać należy, że w związku z tym, że z tytułu zwrot kosztów przejazdu osoby prowadzące działalność gospodarczą uzyskają przychód z działalności gospodarczej, a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika tut. organ nie dokonał analizy zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie stosowania powyższego zwolnienia Wnioskodawca nie jest osobą zainteresowaną. Osobami zainteresowanymi są bowiem podatnicy (osoby prowadzące działalność gospodarczą) otrzymujący taki przychód.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. Ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.