2016.02.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-381/15-2/PR
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% w eksporcie towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% w eksporcie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji oraz handlu profesjonalnymi kosmetykami fryzjerskimi. Odbiorcami towarów są zarówno podmioty mające siedzibę w kraju oraz na terenie innych państw członkowskich, jak i kontrahenci spoza Unii Europejskiej. Część towarów jest eksportowana, a wywozu dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju.

W przypadku, gdy ma miejsce eksport pośredni, a towary opuszczają terytorium Unii Europejskiej z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta potwierdzenia wywozu sporządzone według różnych wzorów. Polskie służby celne potwierdzają wywóz towarów poza terytorium kraju na dokumencie IE-599, jednakże w innych państwach członkowskich obowiązują innego rodzaju formularze.

Najczęściej Wnioskodawca otrzymuje dwa dokumenty (w formie elektronicznej):

„deklarację eksportową” (zwykle opisaną jako „Export Accompanying Document”), na której wskazana jest m.in. data zgłoszenia do odprawy, numer MRN (Movement Reference Number), numer urzędu celnego wyjścia;
„deklarację importową”, sporządzoną w kraju, do którego nastąpił wywóz towarów.

Oba ww. dokumenty można jednoznacznie przyporządkować do danej dostawy nie tylko poprzez dane sprzedawcy i nabywcy towarów, ale przede wszystkim przez numer faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, masę towarów oraz wartość towarów (wyrażoną w walucie EUR). Dane te zgodne są z danymi zawartymi w odpowiedniej fakturze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy dokumenty zawierające opisane wyżej informacje, można uznać za dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, z których to dokumentów wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, a tym samym czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki podatku 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej w stanie faktycznym sytuacji, tj. gdy Wnioskodawca dokonuje eksportu pośredniego z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a na zgłoszeniu celnym wywozowym oraz deklaracji potwierdzającej przywóz towarów w kraju docelowym wskazane są numer faktury, masa towarów oraz ich wartość (w EUR), można uznać, iż Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania tej dostawy według stawki podatku 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług pod pojęciem eksportu towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w eksporcie towarów, o którym mowa w przepisie art. 2 pkt 8 lit. a tej ustawy, stawka podatku wynosi 0%, przy czym stawkę tą stosuje się, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 6 tej ustawy, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Z kolei na mocy przepisu art. 41 ust. 11 tej ustawy przepis ww. ust. 4 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6 (tj. dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca dysponuje zarówno dokumentem, z którego wynika zgłoszenie towarów będących przedmiotem eksportu do odprawy w urzędzie celnym wyjścia, jak i deklarację – zgłoszenie przywozu w kraju docelowym. Oba te dokumenty wskazują nie tylko dane dostawcy (Wnioskodawcy) i nabywcy, ale i numer faktury, masę towaru oraz ich wartość wynikającą z faktury. Dane te zgodne są z danymi wskazanymi w fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyżej dokumenty potwierdzają wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Wskazane dane (numer faktury, masa, wartość towarów) pozwalają zidentyfikować jednoznacznie dostawę, której dotyczą te dokumenty, a w ten sposób potwierdzić tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym Wnioskodawca może uznać, iż przesłanki określone w przepisie art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług zostały spełnione, i ma on prawo zastosować do danej dostawy stawkę podatku 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy  przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem  miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią  miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu stawką w wysokości 0%.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany)  po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji oraz handlu profesjonalnymi kosmetykami fryzjerskimi. Odbiorcami towarów są zarówno podmioty mające siedzibę w kraju oraz na terenie innych państw członkowskich, jak i kontrahenci spoza Unii Europejskiej. Część towarów jest eksportowana, a wywozu dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju. W przypadku, gdy ma miejsce eksport pośredni, a towary opuszczają terytorium Unii Europejskiej z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta potwierdzenia wywozu sporządzone według różnych wzorów. Wnioskodawca otrzymuje dwa dokumenty (w formie elektronicznej):

„deklarację eksportową” (zwykle opisaną jako „Export Accompanying Document”), na której wskazana jest m.in. data zgłoszenia do odprawy, numer MRN (Movement Reference Number), numer urzędu celnego wyjścia;
„deklarację importową”, sporządzoną w kraju, do którego nastąpił wywóz towarów.

Jak wynika z powyższych informacji, część towarów Wnioskodawcy jest eksportowana, a wywozu dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju. W związku z tym w niniejszej sprawie spełniony został pierwszy z warunków, aby dokonaną dostawę towarów uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy (eksport pośredni).

Jednak aby spełniona została definicja eksportu, w myśl ww. przepisu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również drugiego warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy  w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy  stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy  dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc powyższe uregulowania prawne pod uwagę należy stwierdzić, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 11 ustawy, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 253 z 11.10.1993 r. s. 1, z późn. zm.).

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu, jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń.

Począwszy od dnia 1 lipca 2009 r. zgłoszenia celne do procedury wywozu mogą być składane w zasadzie wyłącznie w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu ECS.

Zgłoszenia celne w formie papierowej składają jedynie podróżni, którzy nie posiadają dostępu do systemu teleinformatycznego organu celnego. Taka forma zgłoszeń stosowana jest również w przypadku procedury awaryjnej w urzędzie wywozu albo awarii aplikacji bądź sieci po stronie zgłaszającego. Obecnie funkcjonuje w zasadzie już tylko zgłaszanie elektroniczne, a zgłoszenie papierowe (na kartach 1, 2, 3 SAD) stosowane jest w wyżej wymienionych dwóch przypadkach.

Obsługa wywozu w systemie ECS rozpoczyna się od złożenia przez podmiot zgłoszenia w formie elektronicznego komunikatu IE-515 (przez stronę internetową lub pocztę elektroniczną, na nośnikach danych – jeśli zgłoszenie jest składane na papierze wtedy komunikat IE-515 wprowadzany jest „ręcznie” przez funkcjonariusza) do właściwego urzędu celnego wywozu. Zgłoszenie jest składane do systemu eksportowego, który stanowi aplikację odrębną od systemu Celina.

Po przeprowadzeniu weryfikacji przyjęte zgłoszenie celne otrzymuje numer ewidencyjny MRN nadany mu przez system. O przyjęciu zgłoszenia celnego i o numerze MRN zgłaszający jest informowany zwrotnie za pomocą komunikatu IE-528.

Jeżeli towary zostały zwolnione do wywozu do zgłaszającego wysyłany jest komunikat IE-529 informujący o zwolnieniu towaru do procedury wywozu. Jednocześnie w urzędzie celnym wywozu drukowany jest Wywozowy Dokument Towarzyszący (EAD – Export Accompanying Document), który wydawany jest osobie przedstawiającej towar. Wywozowy Dokument Towarzyszący powinien towarzyszyć przesyłce na całej trasie przejazdu do urzędu celnego wyprowadzenia, a następnie być przedstawionym wraz z towarem w tym urzędzie.

W dalszej kolejności następuje wymiana komunikatów pomiędzy urzędem objęcia procedurą (urzędem celnym wywozu) a urzędem docelowym (urzędem celnym wyprowadzenia) lub ewentualnie urzędem, do którego przesyłka trafia w rzeczywistości (faktycznym urzędem wyprowadzenia) – w przypadku, gdy następuje zmiana deklarowanego urzędu wyprowadzenia w wyniku zmiany zaplanowanej trasy.

Potwierdzanie wywozu w systemie ECS jest dokonywane przez ten urząd, w którym towar wystąpił z obszaru celnego Unii Europejskiej lub przez urząd, w którym został objęty wywozem (po otrzymaniu przez ten urząd komunikatu zwrotnego z urzędu granicznego o wystąpieniu towaru). Wywóz jest potwierdzany elektronicznie, za pomocą specjalnego komunikatu IE-599, który zostaje wysłany do zgłaszającego.

W sytuacji złożenia zgłoszenia wywozowego w formie papierowej na formularzu SAD (jeżeli obsługa operacji wywozowej odbywa się poza systemem ECS), potwierdzenie wyprowadzenia towarów jest dokonywane na karcie 3 SAD (musi ona zostać przedstawiona wraz z towarem w urzędzie celnym wyprowadzenia). Jeśli zgłoszenie wywozowe zostanie złożone w formie papierowej w urzędzie celnym wywozu podłączonym do systemu ECS, karta 3 SAD pozostaje w tym urzędzie, a eksporterowi zostaje wydany dokument EAD, który wraz z towarem musi być przedstawiony w urzędzie celnym wyprowadzenia. Potwierdzenie wywozu (i wyprowadzenia towarów) jest dokonywane przez urząd celny wywozu, po otrzymaniu przez ten urząd komunikatu zwrotnego z urzędu wyprowadzenia, że towary opuściły obszar celny UE. Wywóz potwierdzany jest elektronicznie za pomocą komunikatu IE-599, który zostaje wysyłany do zgłaszającego/eksportera.

W przypadku eksportu towarów przepisy celne nie dokonują podziału eksportu na bezpośredni i pośredni, przewidzianego w art. 2 pkt 8 ustawy. We wskazanym wcześniej rozporządzeniu Komisji (WE), podmiotem, którego władze celne informują o dokonaniu wywozu jest zgłaszający.

Podsumowując, dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej są przede wszystkim podpisane i przesłane w Systemie Kontroli Eksportu (ECS) przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikaty IE-599 (w przypadku obsługi zgłoszenia wywozowego w systemie ECS). Kopiami takich dokumentów są w szczególności potwierdzone przez właściwy urząd celny (przez zamieszczenie pieczęci i podpisu) wydruki komunikatów IE-599, czy przesłane drogą elektroniczną pliki z komunikatem IE-599 (w przypadku obsługi zgłoszenia wywozowego w systemie ECS).

Z przedstawionego powyżej systemu obsługi zgłoszeń wywozowych jednoznacznie wynika natomiast, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej nie jest Wywozowy Dokument Towarzyszący (EAD). Mianowicie jest to dokument, który generowany jest w związku ze zwolnieniem towaru do wywozu, a zatem związany z dokumentacją etapu wcześniejszego niż wywóz (wyprowadzenie) towarów poza granice Unii Europejskiej.

Zaznaczyć należy, że przepisy celne w sposób szczegółowy określają miejsca dokonania odprawy towarów oraz rodzaje dokumentów jakie wystawiane są przez urzędy celne w związku z wyprowadzaniem towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Opisany System Kontroli Eksportu jest systemem unijnym obowiązującym i stosowanym przez wszystkie urzędy celne potwierdzające wywóz towarów poza obszar Unii Europejskiej.

Transakcje eksportowe korzystają z 0% stawki VAT pod warunkiem posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Przepisy ustawy wskazują, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny, określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem ustalając zakres zastosowania przepisów art. 41 ustawy należy się odwołać do przepisów prawa celnego. Na jego gruncie natomiast, dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest Komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy i jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Zatem w przypadku obydwu rodzajów eksportu (bezpośredniego i pośredniego) do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ustawa wprowadza dla obu tych rodzajów eksportu różne warunki formalne, których dopełnienie jest warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Jest to spowodowane różnym ich charakterem, a w szczególności tym, że w każdym przypadku inny podmiot dokonuje wywozu towaru.

W przypadku eksportu pośredniego  zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy  zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostały warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymuje dwa dokumenty (w formie elektronicznej):

„deklarację eksportową” (zwykle opisaną jako „Export Accompanying Document”), na której wskazana jest m.in. data zgłoszenia do odprawy, numer MRN (Movement Reference Number), numer urzędu celnego wyjścia;
„deklarację importową”, sporządzoną w kraju, do którego nastąpił wywóz towarów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę wyżej wskazane dokumenty w postaci deklaracji eksportowej jak i deklaracji importowej nie stanowią dokumentów wystawionych przez urząd celny, które potwierdzałyby, że będące przedmiotem dostawy towary zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji nie zostaną spełnione warunki do uznania opisanych we wniosku dostaw towarów za eksport pośredni, opodatkowany preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%.

Podsumowując, opisane we wniosku dokumenty nie będą uprawniały Wnioskodawcy do zastosowania stawki podatku 0% w eksporcie towarów zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin