Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-355/15-2/AK
z 29 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi, które zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji jednego lub dwóch obiektów budowlanych – jest prawidłowe;
2. możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi, które nie zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji obiektu budowlanego i zostaną przeznaczone do dalszego wykorzystania do innych celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki – jest nieprawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. jest przedsiębiorstwem, którego podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż i dystrybucja energii elektrycznej oraz wyrobów gazowych, sprzedaż oleju napędowego oraz świadczenie usług elektroenergetycznych i usług budowlanych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka zamierza budować lub modernizować podstacje trakcyjne lub inne obiekty elektroenergetyczne, a także budynki i budowle będące własnością Spółki (dalej łącznie: „Obiekty budowlane”) we własnym zakresie, przy wykorzystaniu zasobów ludzkich Spółki lub przy pomocy podwykonawców. W trakcie inwestycji związanej z budową lub modernizacją danego Obiektu budowlanego powstanie kilka środków trwałych. Wytworzone we własnym zakresie środki trwałe będą kompletne i zdane do użytku w dniu przyjęcia do używania, będą wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ich przewidywany okres używania w Spółce będzie dłuższy niż rok. Wytworzone we własnym zakresie środki trwałe, zostaną przez Spółkę wprowadzane do ewidencji środków trwałych.

W celu wytworzenia środków trwałych (wykonania prac budowlanych lub budowlano- montażowych) Spółka zamierza nabywać drobne narzędzia, przykładowo: młotki, wiertarki, wiertła, taczki, łopaty, plandeki ochronne, tarcze, poziomice, lutownice, szpadle, itp., o wartości jednostkowej nieprzekraczającej 3.500 złotych. Narzędzia będą używane do wykonywania prac polegających na budowie lub modernizacji jednego lub kilku Obiektów budowlanych.

Inwestycje polegające na budowie lub modernizacji Obiektów budowlanych są procesami skomplikowanymi i długotrwałymi, mogącymi trwać od kilku miesięcy do kilku lat. Przeznaczone do wykorzystania przez Spółkę narzędzia, w celu wytworzenia środków trwałych, wchodzących w skład Obiektu budowlanego:

1. zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji jednego lub dwóch Obiektów budowlanych, albo
2. nie zużyją się w procesie budowy lub modernizacji Obiektu budowlanego, pomimo ich nabycia na taki cel, i zostaną przez Spółkę przeznaczone do dalszego wykorzystania do innych celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki.
   
   

Narzędzia wykorzystywane w procesie budowy lub modernizacji Obiektu budowlanego będą wydawane na konkretny cel, ze wskazaniem Obiektu budowlanego. Faktury dokumentujące nabycie narzędzi będą zawierać opisy określające budowę lub modernizację konkretnego Obiektu budowlanego, na rzecz którego budowy lub modernizacji nastąpi nabycie tych narzędzi. Spółka będzie potrafiła wskazać narzędzia nabyte w celu budowy lub modernizacji konkretnego Obiektu budowlanego.

Należy podkreślić, że narzędzia nie będą służyły do wytworzenia jednego składnika aktywów, który stanowił będzie środek trwały, lecz posłużą do wytworzenia od kilku do kilkunastu składników aktywów, które stanowiły będą środki trwałe w ramach Obiektu budowlanego. Ponieważ koszty nabycia narzędzi będą dotyczyły wytwarzanych lub ulepszanych środków trwałych, Spółka zamierza skalkulowaną proporcjonalnie wartość kosztów nabycia narzędzi, używanych w procesie wytworzenia lub ulepszenia środków trwałych, przypisać do wartości początkowej wytworzonego lub ulepszonego przy wykorzystaniu tych narzędzi środka trwałego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaliczyć koszty nabycia narzędzi do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych, które zostaną przyjęte do ewidencji środków trwałych, na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć koszty nabycia narzędzi do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych, które zostaną przyjęte do ewidencji środków trwałych, na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Niewątpliwie, wydatki związane z wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, w postaci odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych zgodnie z przepisami art. 16a -16m Ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16a ust. 1 pkt 1, 2 oraz 3 Ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Definicja kosztu wytworzenia została wskazana w art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle powołanych przepisów Ustawy o CIT, do wartości początkowej środka trwałego zalicza się nie tylko kwotę należną za nabycie materiałów do wytworzenia środka trwałego, ale także inne wydatki związane z wytworzeniem środka trwałego, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania. Wszelkie wydatki związane z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia jego przekazania do używania powinny zostać zaliczone do wartości początkowej środka trwałego (o ile nie zostały wyłączone z kosztów wytworzenia zgodnie z art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT). Należy mieć na względzie, że ustawodawca, w art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT wskazał katalog kosztów, które należy zaliczyć do wartości początkowej środka trwałego, zawierający kategorię otwartą określoną jako „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”.

Nabywane narzędzia, wykorzystywane w procesie mający na celu wytworzenie środka trwałego/ środków trwałych powinny być uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego/środków trwałych, gdyż wydatki z nimi związane są kosztami dającym się przypisać do wartości wytworzonych środków trwałych. W przypadku kosztów nabycia narzędzi, niezbędnych do wytworzenia środków trwałych w Spółce, wartość tych narzędzi będzie przypisana do konkretnego procesu inwestycyjnego, związanego z budową/modernizacją danego Obiektu budowlanego, a tym samym z wytworzeniem od kilku do kilkunastu środków trwałych. Cel polegający na budowie/modernizacji Obiektu budowlanego, do którego zostaną przypisane narzędzia, będzie uwidoczniony w opisie faktury dokumentującej nabycie narzędzi. Bez użycia narzędzi w procesie budowy/modernizacji Obiektu budowlanego, Spółka nie wytworzyłaby środków trwałych, wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Z tego względu nabywane narzędzia będą klasyfikowanego przez Spółkę jako związane, a tym samym niezbędne do budowy lub modernizacji Obiektu budowlanego.

Spółka uważa, że zgodnie z definicją kosztu wytworzenia, zawartą w art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT, może zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych wartość zużytych narzędzi, przy czym nie jest tutaj istotne, czy w trakcie wytwarzania danego środka trwałego dojdzie do fizycznego, całkowitego zużycia narzędzia (przykładowo: zniszczenia młotka w trakcie budowy środka trwałego Obiektu budowlanego), lecz istotne jest, że dane narzędzie zostanie wykorzystane w trakcie wytwarzania środka trwałego. W przypadku braku podjęcia przez Spółkę decyzji o budowie lub modernizacji Obiektu budowlanego, nie doszłoby do nabycia narzędzi, przypisanych ewidencyjnie przez Spółkę do danego projektu inwestycyjnego.

Następnie wartość tych kosztów będzie dzielona na wartość wytwarzanych środków trwałych przy wykorzystaniu proporcji. W związku z tym, pomiędzy kosztem nabycia narzędzia a wytworzeniem środka trwałego będzie istnieć ścisły związek, który umożliwi zakwalifikowanie kosztów nabycia narzędzi do wartości początkowej środka trwałego. Bez znaczenia pozostaje fakt, że nabycie narzędzi dotyczy wytworzenia więcej niż jednego środka trwałego. Konieczność podziału kosztów nabycia narzędzi na koszty dotyczące wytworzenia poszczególnych środków trwałych, jest kwestią czysto techniczną, która nie może prowadzić do braku stosowania, jasno określonej w art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT, zasady wskazującej na obowiązek zaliczenia tych kosztów do wartości początkowej środków trwałych.

Podjęcie decyzji przez Spółkę o rozpoczęciu procesu zmierzającego do wytworzenia środków trwałych spowoduje poniesienie przez Spółkę różnego rodzaju wydatków związanych z wytworzeniem środków trwałych. Wydatki takie nie zostałyby poniesione w przypadku braku podjęcia przez Spółkę decyzji biznesowej o wytworzeniu środków trwałych, a zatem narzędzia nie byłyby nabywane do wytworzenia środków trwałych. Należy mieć na względzie, że nabywanie narzędzi w celu budowy/modernizacji Obiektu budowlanego nie jest działaniem związanym z ogólnym funkcjonowaniem Spółki, lecz jest działaniem celowym podejmowanym z zamiarem wytworzenia środków trwałych. W związku z powyższym, koszty nabycia narzędzi dotyczące procesu wytworzenia środków trwałych w Spółce są elementem składowym wartości wytwarzanych środków trwałych.

Podsumowując, zdaniem Spółki, Spółka powinna kapitalizować do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, koszty nabycia narzędzi, służących do wytworzenia środka trwałego, wchodzącego w skład Obiektu budowlanego.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FSK 1603/09 z dnia 01.02.2011 r.), zgodnie z którym „pojęcie inwestycji obejmuje swym zakresem również czynności podejmowane przed rozpoczęciem budowy w celu stworzenia warunków do jej prowadzenia. Są to działania, które nie wchodzą w zakres jego zwykłej, bieżącej działalności, lecz są podejmowane w związku z zamierzoną budową środka trwałego. Do takich działań inwestycyjnych należy zaliczyć prace związane z przygotowywaniem i przeprowadzeniem przetargu, badań i pomiarów geologicznych i geodezyjnych, uzyskaniem pozwoleń budowlanych, które to czynności są niezbędne do realizacji konkretnego obiektu. Proces inwestycyjny obejmuje również prace związane z przygotowaniem placu pod budowę, w tym również likwidację (rozbiórkę) starego środka trwałego. (...) Sąd pierwszej instancji, kontrolując prawidłowość dokonania interpretacji przez Ministra Finansów zasadnie przyjął, że nie można uznać wydatków na: 1) likwidację (rozbiórkę) starego środka trwałego, 2) na organizacje przetargów, badań i pomiarów geologicznych i geodezyjnych, na uzyskanie pozwoleń budowlanych i środowiskowych niezbędnych do realizacji danego projektu inwestycyjnego, 3) ubezpieczenie inwestycji w trakcie realizacji, opłat ubezpieczenia obiektu w czasie budowy z tego tylko względu, że nie stanowią ogólnych kosztów zarządu, nie dotyczą codziennego funkcjonowania spółki, lecz odnoszą się do konkretnej inwestycji. Wydatki te nie zostałyby przez spółkę poniesione, gdyby nie podjęto decyzji o wytworzeniu środka trwałego. Gdyby spółka nie prowadziła przedmiotowej inwestycji nie musiałaby ponosić wyżej wymienionych wydatków”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

1. możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi, które zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji jednego lub dwóch obiektów budowlanych, jest prawidłowe;
2. możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi, które nie zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji obiektu budowlanego i zostaną przeznaczone do dalszego wykorzystania do innych celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki, jest nieprawidłowe.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Aby zatem wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

1. wydatek musi być definitywnie poniesiony;
2. wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
3. wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;
4. wydatek powinien być właściwie udokumentowany;
5. wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się bowiem odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W art. 16a ust. 1 powołanej ustawy został przedstawiony katalog środków trwałych, podlegających amortyzacji, pod warunkiem, że będą one używane przez okres dłuższy niż rok oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Natomiast aby Podatnik mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, musi ustalić ich wartość początkową. W przypadku wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych za wartość początkową uważa się koszt wytworzenia. Art. 16g ust. 4 powołanej ustawy określa zaś, jakiego rodzaju koszty można zaliczyć do kosztów wytworzenia, a jakich do tych kosztów nie zaliczamy.

Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego można zaliczyć tylko te koszty, które rzeczywiście przyczyniły się do wytworzenia tego środka trwałego i były ściśle związane z jego wytworzeniem, poniesione koszty muszą odnosić się do tego konkretnego środka trwałego. Ich poniesienie nie może pozostawać w związku z pozostałą działalnością Spółki i przyczyniać się do wykonywania także innych zadań w Spółce.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza budować lub modernizować we własnym zakresie obiekty budowlane, będące składnikami majątku Spółki. W wyniku tych prac powstanie kilka nowych środków trwałych, które Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych. Będą one kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, będą wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ich przewidywany okres używania w Spółce będzie dłuższy niż rok. W celu wytworzenia środków trwałych Spółka zamierza nabywać rożne drobne narzędzia, których wartości jednostkowe nie przekroczą trzech tysięcy pięciuset złotych. Wnioskodawca chce koszty nabycia narzędzi zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych.

Uwzględniając opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że koszty nabycia narzędzi zużytych w procesie budowy lub modernizacji, które zostaną rozliczone na konkretne środki trwałe mogą zostać zaliczone do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych, natomiast koszty nabycia narzędzi, które nie zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji i zostaną przeznaczone do dalszego wykorzystania do innych celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki nie mogą zostać zaliczone do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych.

Jeżeli dane narzędzia są zakupione wyłącznie w celu wytworzenia lub zmodernizowania danego obiektu budowlanego i w całości zużywają się w trakcie budowy lub modernizacji tego obiektu, należy uznać, że koszt ich zakupu powinien powiększyć wartość początkową środków trwałych. Wnioskodawca musi jednak proporcjonalnie przyporządkować koszty do wartości konkretnych środków trwałych.

Jeżeli jednak dane narzędzia mogą być wykorzystywane także po zakończonej inwestycji, dla innych celów, aniżeli wytworzenie obiektu budowlanego, kosztu ich zakupu nie należy doliczać do jego wartości początkowej. W takim przypadku trudno bowiem uznać, że zostały one zużyte do wytworzenia konkretnego składnika majątku. Z tej też przyczyny, wydatki poniesione na zakup tych narzędzi nie mogą powiększać wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych, lecz mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi, które zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji jednego lub dwóch obiektów budowlanych należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kosztów nabycia narzędzi, które nie zostaną zużyte w procesie budowy lub modernizacji obiektu budowlanego i zostaną przeznaczone do dalszego wykorzystania do innych celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.