INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2011 r. (data wpływu 28.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz określenia właściwej stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.11.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz określenia właściwej stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka posiada siedzibę w Luksemburgu i jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT) w Polsce. W ramach swojej działalności Spółka sprzedaje towary (składowane w magazynie znajdującym się na terenie Polski) do innej spółki z grupy S tj. S Polska Sp. z o.o. (dalej: Kontrahent PL). Dokonując sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta PL Spółka posiada informację, że towary będą wyeksportowane poza terytorium Unii Europejskiej. Zakupione od Spółki towary Kontrahent PL sprzedaje do finalnych odbiorców z państw spoza Unii Europejskiej, takich jak Turcja, Rosja, Kazachstan, Gruzja, Ukraina etc. Towary są transportowane do finalnych odbiorców bezpośrednio z magazynu w Gliwicach. Dostawy do różnych lokalizacji podlegają różnym warunkom Incoterms tj. dla dostaw do Turcji i Gruzji - DDU u ostatecznego odbiorcy (oznacza to, że sprzedawca jest zobowiązany do dostarczenia towarów do miejsca wskazanego przez finalnego odbiorcę a koszty transportu są poniesione przez Spółkę), dla dostaw do Rosji i Ukrainy - FCA magazyn w Polsce (oznacza to, że sprzedający jest zobowiązany dostarczyć towar przewoźnikowi wyznaczonemu przez kupującego a koszty dostawy ponosi finalny nabywca towarów, tj. nabywca z Rosji, Ukrainy, etc.).

Zgłoszenie towarów do procedury eksportowej dokonywane jest przez Spółkę we własnym imieniu i na własną rzecz, na podstawie danych z pierwszej sprzedaży, dokonanej pomiędzy Spółką i Kontrahentem PL (tj. S Polska Sp. z o o.). Wszystkie eksportowe zgłoszenia celne są przygotowywane w formie elektronicznej przez uprawnione agencje celne. Agent celny działający w imieniu Spółki otrzymuje potwierdzenie eksportu towarów również w formie elektronicznej. Zaznaczyć należy, że za każdym razem kiedy towar jest zgłaszany przez agencję celną to właśnie agencja a nie Spółka otrzymuje elektroniczne potwierdzenie dokonanego eksportu. Elektroniczne potwierdzenie eksportu wysyłane jest następnie do Spółki. Komunikaty IE-599, które Spółka otrzymuje od agencji celnej na adres e-mali są wystawiane na Spółkę, jako eksportera. W szczególności IE-599 wskazuje Spółkę jako podmiot dokonujący eksportu towarów, a agencję celną działającą w imieniu Spółki jako podmiot składający zgłoszenie celne, a podmioty z krajów trzecich (kontrahentów Kontraktora PL) jako odbiorców towarów. Z kompletu zgromadzonych dokumentów (tj. faktury i elektronicznego komunikatu IE-599) jednoznacznie wynika, iż towar sprzedany przez Spółkę do Kontrahenta PL, następnie wyeksportowany bezpośrednio z Polski do ostatecznych nabywców spoza Unii Europejskiej, faktycznie opuścił teren Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z eksportem bezpośrednim w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT)...
2. Czy dokumenty zgromadzone przez Spółkę, tj. faktura sprzedaży towarów do Kontrahenta PL oraz elektroniczny komunikat IE-599 jednoznacznie potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską są wystarczające do zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie bezpośrednim...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega eksport towarów. Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz towarów dokonany jest przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Z powyższego wynika, że ustawodawca dokonał rozróżnienia między eksportem bezpośrednim i pośrednim w zależności od tego czy to dostawca czy nabywca towaru jest podmiotem dokonującym, lub na którego rzecz dokonywany jest fizyczny wywóz i na kogo są wystawiane dokument eksportowe.

W sytuacji, w której eksport towarów dokonywany jest w ten sposób, że sprzedawca (tj. Spółka) jest wskazana w dokumentacji celnej jako podmiot dokonujący eksport towarów należy uznać, że mamy do czynienia z eksportem bezpośrednim. To Spółka bowiem jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających eksport i to Spółka wskazana jest jako podmiot dokonujący eksport towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. W ust. 6 przywołanego art. 41 ustawy o VAT ustawodawca postanowił, że stawkę podatku 0% stosuje się do eksportu towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W ustawie o VAT nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 4 ustawy o VAT należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Stąd podatnik powinien posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z pkt 14 preambuły Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, dalej: rozporządzenie nr 1875/2006, aby umożliwić sprawniejszą kontrolę procedury wywozu oraz uszlachetniania biernego, jak również powrotnego wywozu, ze względów bezpieczeństwa i ochrony, a także z uwagi na kontrole celne, organy celne powinny zastąpić obecną procedurę z zastosowaniem dokumentów w formie papierowej elektroniczną wymianą danych między urzędem celnym wywozu i urzędem celnym wyprowadzenia.

Zgodnie z art. 796e ust. 1 rozporządzenia nr 1875/2006, urząd celny wywozu po otrzymaniu komunikatu „Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia” (...) potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat „Potwierdzenie wywozu” lub informując go w innej, określonej w tym celu przez ten urząd formie. Komunikat ten, w wersji elektronicznej w formacie xml opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym, jest zatem dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. nr 130, poz. 1450 z późn. zm.), dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej).

W Polsce od 31 sierpnia 2007 r. obowiązuje elektroniczny System Kontroli Eksportu (ECS), pozwalający na dokonywanie i obsługę zgłoszenia celnego w formie elektronicznej zarówno w urzędzie celnym wywozu jak i urzędzie celnym wyprowadzenia. Od tego dnia elektroniczne komunikaty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, tj. IE-599 zastąpiły wcześniejsze papierowe potwierdzenia w postaci dokumentów SAD-3. Od dnia 1 lipca 2009 r. istnieje natomiast obowiązek dokonywania zgłoszeń celnych wyłącznie w formie elektronicznej. Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa, jak również schemat transakcji, własne stanowisko Spółki w sprawie jest następujące.

Jeśli towary są zgłoszone do eksportu przez Spółkę to Spółka będzie figurowała na dokumentach eksportowych jako nadawca towaru. Bez znaczenia pozostanie w tym przypadku fakt, iż to Kontrahent PL jest właścicielem towarów podlegających eksportowi z terytorium Polski.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć „dostawca” czy też „nabywca” w przypadku eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT. Ustawodawca w tym przepisie postanowił bowiem, iż przez eksport towarów należy rozumieć potwierdzony przez urząd celny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz. Zatem istotne jest kto dokonuje eksportu towarów i występuje przed urzędem celnym jako eksporter. W przedstawionym schemacie transakcji to Spółka dokonuje eksportu towarów. W konsekwencji to Strona jako eksporter dysponuje oryginałami dokumentów, o których mowa w przepisach art. 41 ust. 6 ustawy o VAT.

Mając zatem powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w opisanym powyżej przypadku mamy do czynienia z eksportem bezpośrednim w rozumieniu art. 2 ust. 8 lit a ustawy o VAT. W związku z tym odpowiedź na pytanie nr 1 postawione przez Spółkę powinna być pozytywna. Z uwagi na fakt, iż eksport dokonywany jest przez Spółkę, będzie ona miała prawo do zastosowania stawki 0% z tytułu tej transakcji po zgromadzeniu stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dokumenty te to faktura sprzedaży towarów do Kontrahenta PL oraz komunikat elektroniczny IE-599 potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. Jednocześnie wyjaśnić należy, iż zgodnie z ust. 3 art. 22 ustawy o VAT dostawę towarów, która ma miejsce przed wysyłką towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki. Natomiast dostawę towarów następującą po wysyłce uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki. Z powyższego wynika, że wysyłka lub transport towarów powinna zostać przypisana do jednej dostawy. W prezentowanym schemacie transport może zostać przypisany do 1) transakcji pomiędzy Spółką a Kontrahentem PL lub 2) transakcji pomiędzy Kontrahentem PL a finalnymi odbiorcami. W związku z tym, że w stanie faktycznym opisanym przez Spółkę, druga cześć zdania art. 22 ust. 2 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania (tj. towary nie są wysyłane lub transportowane przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, tj. Kontrahenta PL), wysyłka lub transport towarów przyporządkowana winna być dostawie dokonywanej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta. Powyższe znajduje potwierdzenie w zasadzie ogólnej dotyczącej miejsca świadczenia dostawy towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT, zgodnie z którą miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W rezultacie, jako że transport jest przyporządkowany do dostawy towarów dokonywanej pomiędzy Spółką a Kontrahentem PL, miejsce dostawy towarów, która następuje po wysyłce lub transporcie towarów (tj. dostawy towarów pomiędzy Kontrahentem PL a finalnym nabywcą towarów z państw spoza Unii Europejskiej) uznać z kolei należy za dokonaną w miejscu zakończenia transportu towarów, tj. na terytorium danego państwa trzeciego. W konsekwencji transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce (art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT). Dostawa towarów pomiędzy Spółką a Kontrahentem PL zgodnie z przywołaną wcześniej zasadą ogólną o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT, będzie miała miejsce dostawy w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy, tj. w Polsce. W związku z powyższym dostawa towarów pomiędzy Spółką a Kontrahentem PL powinna zostać opodatkowana w Polsce, a Spółka zobowiązana jest do rozpoznania eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż to Spółka dokonuje eksportu towarów, po zgromadzeniu stosownych dokumentów ma prawo do zastosowania stawki 0% z tytułu eksportu bezpośredniego. Prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% przysługuje na podstawie przepisu art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, pod warunkiem, że spełnione będą przesłanki przepisu art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o VAT, tj. Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy lub następny otrzyma z właściwego urzędu celnego lub reprezentującej ją agencji celnej dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Posiadanie przez Spółkę komunikatu elektronicznego IE-599 przesłanego przez agencję celną również wypełnia przesłanki określone w przepisie art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o VAT. W związku z tym, odpowiedź na pytanie nr 2 powinna, zdaniem Spółki, być pozytywna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwaną dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy. Jeżeli jednak warunek ten nie został spełniony podatnik, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, nie wykazuje takiej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9).

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

Należy podkreślić, iż tylko w szczególnych przypadkach ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów innych ustaw. Przypadkiem, w którym ustawa odwołuje się do przepisów celnych jest eksport towarów. Zakres tego odwołania odnosi się w tym przypadku do dokumentów, w których urząd celny określony w przepisach celnych potwierdza wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów, zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług, należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Wnioskodawca winien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Ponieważ wspólnotowe przepisy celne szczegółowo określają tryb wydawania przez urzędy celne potwierdzeń wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, to za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 11 ustawy – uprawniający do zastosowania stawki 0% – można uznać tylko taki dokument, który został wystawiony i potwierdzony zgodnie z zasadami przedstawionymi w prawie celnym, nie zaś każdy dokument, z którego w jakiś sposób wynika, iż towary opuściły terytorium Wspólnoty.

Dla podatku od towarów i usług w przedmiotowej sytuacji ma przede wszystkim znaczenie czy wywóz nastąpił poza terytorium Wspólnoty i czy został dokonany przez podatnika lub nabywcę towaru nieposiadającego siedziby na terytorium kraju oraz czy wywóz ten został potwierdzony w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości przez urząd celny.

Z przedstawionej wyżej definicji eksportu wynika, że ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej – stanowi tzw. eksport bezpośredni.

Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. W takim przypadku polski eksporter sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granice Wspólnoty i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu.

Zdefiniowanie eksportu towarów bezpośredniego i pośredniego ma znaczenie z punktu widzenia rozróżnienia warunków zastosowania przez eksportera preferencyjnej stawki podatku 0%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada siedzibę w Luksemburgu i jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. W ramach swojej działalności Spółka sprzedaje towary (składowane w magazynie znajdującym się na terenie Polski) do innej spółki z grupy - Kontrahenta PL. Dokonując sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta PL Spółka posiada informację, że towary będą wyeksportowane poza terytorium Unii Europejskiej. Zakupione od Spółki towary Kontrahent PL sprzedaje do finalnych odbiorców z państw spoza Unii Europejskiej, takich jak Turcja, Rosja, Kazachstan, Gruzja, Ukraina etc. Towary są transportowane do finalnych odbiorców bezpośrednio z magazynu w Gliwicach. Dostawy do różnych lokalizacji podlegają różnym warunkom Incoterms. Zgłoszenie towarów do procedury eksportowej dokonywane jest przez Spółkę we własnym imieniu i na własną rzecz, na podstawie danych z pierwszej sprzedaży, dokonanej pomiędzy Spółką i Kontrahentem PL. Wszystkie eksportowe zgłoszenia celne są przygotowywane w formie elektronicznej przez uprawnione agencje celne. Agent celny działający w imieniu Spółki otrzymuje potwierdzenie eksportu towarów również w formie elektronicznej. Spółka zaznacza, że za każdym razem kiedy towar jest zgłaszany przez agencję celną to właśnie agencja a nie Spółka otrzymuje elektroniczne potwierdzenie dokonanego eksportu. Elektroniczne potwierdzenie eksportu wysyłane jest następnie do Spółki. Komunikaty IE-599, które Spółka otrzymuje od agencji celnej na adres e-mali są wystawiane na Spółkę, jako eksportera. W szczególności IE-599 wskazuje Spółkę jako podmiot dokonujący eksportu towarów, a agencję celną działającą w imieniu Spółki jako podmiot składający zgłoszenie celne, a podmioty z krajów trzecich (kontrahentów Kontraktora PL) jako odbiorców towarów. Z kompletu zgromadzonych dokumentów (tj. faktury i elektronicznego komunikatu IE-599) jednoznacznie wynika, iż towar sprzedany przez Spółkę do Kontrahenta PL, następnie wyeksportowany bezpośrednio z Polski do ostatecznych nabywców spoza Unii Europejskiej, faktycznie opuścił teren Unii Europejskiej.

Zgodnie z zaistniałym stanem faktycznym działające w imieniu Wnioskodawcy agencje celne dokonują zgłoszenia towarów do procedury eksportowej a zatem stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku mamy do czynienia z eksportem bezpośrednim, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika uwarunkowanie zastosowania stawki 0% podatku przy eksporcie od otrzymania dokumentu potwierdzonego przez urząd celny określony w przepisach celnych, że nastąpił wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, w jakiej formie powinien być sporządzony ww. dokument.

Podatnik winien posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Wspólnoty.

Od dnia 31 sierpnia 2007r. rozpoczęła się elektroniczna obsługa zgłoszeń wywozowych składanych przez polskich eksporterów/zgłaszających z wykorzystaniem Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. ECS jest wspólnotowym systemem obsługującym elektronicznie zgłoszenie wywozowe. Umożliwia wymianę komunikatów między urzędami celnymi wywozu i wyprowadzenia we wszystkich krajach UE oraz przesyłanie komunikatów między przedsiębiorcami a urzędami celnymi. System ECS zapewnia automatyzację procedury wywozu i jej pełny monitoring, a także umożliwia elektroniczne potwierdzanie wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty (w drodze komunikatu przesyłanego z urzędu celnego wywozu do eksportera/zgłaszającego). Od dnia 1 lipca 2009 r. likwidacji uległa karta 3 SAD jako potwierdzenie tego wyprowadzenia, a zastąpił ją elektroniczny komunikat, wysłany natychmiast po opuszczeniu przez towary obszar Wspólnoty.

Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, urząd wywozu po otrzymaniu komunikatu „Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia”, o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat „Potwierdzenie wywozu” lub informując go w innej określonej w tym celu przez ten urząd formie.

Podpisany przez system ECS komunikat przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Jak wskazano powyżej Wnioskodawca dokonał eksportu bezpośredniego towarów, za dowód na udokumentowanie przedmiotowego eksportu należy uznać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty tj. elektroniczny Komunikat IE-599 otrzymany od reprezentującej Wnioskodawcę agencji celnej, a więc dla określenia prawidłowej stawki podatku zastosowanie znajdzie art. 41 ust. 4 i 6 ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki w wysokości 0%, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzyma od reprezentującej Wnioskodawcę agencji celnej komunikat potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Uwzględniając zatem przytoczone powyżej regulacje prawne oraz opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonuje eksportu bezpośredniego oraz dysponując fakturą sprzedaży oraz elektronicznym komunikatem IE-599, jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.