Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-540/15-4/JS
z 7 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2015 r. (data wpływu 9 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 10 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej realizowanej:

• na dachu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² – jest prawidłowe;

• na gruncie w pobliżu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² lub na dachu budynku gospodarczego – jest nieprawidłowe;

• w jednorodzinnym budynku mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m2 lub lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m² – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej realizowanej na dachu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², na gruncie w pobliżu tego budynku lub na dachu budynku gospodarczego oraz w jednorodzinnym budynku mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m² lub lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m².

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, zakresu pytania nr 1 wniosku oraz własnego stanowiska dotyczącego tego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przyszłym zdarzeniem będzie wykonanie przez spółkę ….. Spółka z o.o. kompleksowej mikroinstalacji fotowoltaicznej (o mocy do 40 kW) osobie fizycznej (klientowi indywidualnemu) i podłączenia jej do niskiego napięcia.

Do czynności należy zaliczyć:

• usługę stworzenia projektu elektrycznego,
  

• wypełnienie niezbędnej dokumentacji w imieniu klienta, w celu otrzymania zgody od zakładu energetycznego na podłączenie instalacji do sieci energetycznej,
  

• sprzedaż urządzeń i podzespołów mikroinstalacji fotowoltaicznej m.in. panele fotowoltaiczne, falowniki, elementy mocowań, przewody elektryczne oraz złączki, rozdzielnice, zabezpieczenia elektryczne oraz system monitoringu,
  

• dostarczenie podzespołów instalacji fotowoltaicznej na miejsce instalacji,
  

• usługę wykonania montażu mikroinstalacji (m.in. montaż elektryczny i podłączenie mikroinstalacji, zamocowanie paneli fotowoltaicznych, montaż falowników i niezbędnych zabezpieczeń oraz systemu monitorującego).
  
  

Wspomniana mikroinstalacja fotowoltaiczna będzie wykonana dla jednorodzinnego budynku mieszkalnego, którego powierzchnia nie przekracza 300 m² lub dla lokalu mieszkalnego, którego powierzchnia nie przekracza 150 m².

Panele fotowoltaiczne mikroinstalacji będą posadowione w miarę możliwości na dachu budynku mieszkalnego, na gruncie w pobliżu tegoż budynku w dogodnym miejscu lub na dachu, będącego w sąsiedztwie, budynku gospodarczego przy założeniu, że wspomniane miejsca należą do wspólnej działki budynku/lokalu mieszkalnego, do którego podłączona jest instalacja.

Mikroinstalacja fotowoltaiczna będzie podłączona do instalacji elektrycznej wspomnianego jednorodzinnego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w taki sposób, że wyprodukowana energia elektryczna w mikroinstalacji fotowoltaicznej będzie w pierwszej kolejności wykorzystywana na potrzeby urządzeń elektrycznych budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, np. ogrzewanie ciepłej wody użytkowej, wspomaganie centralnego ogrzewania, zasilanie oświetlenia i wszystkich innych odbiorników podłączonych w danej chwili do instalacji elektrycznej lokalu. Niewykorzystane nadwyżki wyprodukowanej energii elektrycznej będą oddawane do sieci energetycznej za co właściciel instalacji będzie mógł otrzymać odpowiednie wynagrodzenie od spółki obrotu energią.

W piśmie z dnia 9 grudnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) w zdarzeniu przyszłym mowa jest o budynku mieszkalnym, jednorodzinnym: Sekcja 1, Dział 11, Grupa 111, Klasa 1110;
3. wykonanie mikroinstalacji fotowoltaicznej nastąpi w ramach modernizacji, termomodernizacji przedmiotowego budynku mieszkalnego;
4. przedmiotowa mikroinstalacja fotowoltaiczna będzie związana z obiektem budowlanym zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.);
5. mikroinstalacja fotowoltaiczna będzie wykonana także dla jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni przekraczającej 300 m² (zgodnie z klasą PKOB wymienioną w punkcie 2).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do przyszłego zdarzenia Wnioskodawca może zastosować stawkę VAT w wysokości 8%?W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, iż powyższe pytanie dotyczy jednorodzinnych budynków określonych zgodnie z PKOB w punkcie 2 zdarzenia przyszłego, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m².
   
2. Jeśli do przyszłego zdarzenia można zastosować stawkę VAT w wysokości 8%, to czy dla jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni powyżej 300 m² lub lokalu mieszkalnego o powierzchni powyżej 150 m² można zastosować stawkę VAT 8% tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w stosunku do całkowitej powierzchni użytkowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Montaż instalacji fotowoltaicznej i podłączenie jej do instalacji elektrycznej należącej do jednorodzinnego budynku mieszkalnego wskazanego w zdarzeniu przyszłym, należy zaliczyć jako modernizację lub termomodernizację obiektu zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług – art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Tym samym w tym przypadku powinno mieć zastosowanie stawki VAT w wysokości 8%, jeżeli powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² (stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).
2. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług – art. 41 ust. 12c – obniżoną stawkę VAT stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej realizowanej:

• na dachu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² – jest prawidłowe;

• na gruncie w pobliżu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² lub na dachu budynku gospodarczego – jest nieprawidłowe;

• w jednorodzinnym budynku mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m² lub lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m² – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się – w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, w świetle art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Na mocy ww. rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje m.in. grupę 111, klasę 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne. Klasa obejmuje: samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp. domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Klasa nie obejmuje: budynków gospodarstw rolnych (1271), budynków o dwóch mieszkaniach (1121), budynków o trzech i więcej mieszkaniach (1122).

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i pkt 2 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, w odniesieniu do pytania nr 1 wniosku ORD-IN, należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – będzie wykonywał kompleksową mikroinstalację fotowoltaiczną, której montaż nastąpi na dachu jednorodzinnego budynku mieszkalnego, w ramach modernizacji, termomodernizacji, tj. czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, a przedmiotowy budynek będzie budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² i budynek ten będzie stanowić obiekt budowlany zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, to ww. czynność będzie opodatkowana 8% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast w przypadku mikroinstalacji fotowoltaicznej wykonanej na gruncie w pobliżu jednorodzinnego budynku mieszkalnego lub na dachu, będącego w sąsiedztwie, budynku gospodarczego, należy stwierdzić, że ww. czynność będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej realizowanej na dachu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² należało uznać za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej stawki podatku VAT dla ww. usługi wykonywanej na gruncie w pobliżu jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² lub na dachu budynku gospodarczego należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do pytania nr 2 wniosku ORD-IN dotyczącego usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej wykonywanej dla jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni przekraczającej 300 m² lub lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m² należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał możliwość zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% – zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy – tylko do części podstawy opodatkowania przedmiotowej usługi odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej ten obiekt do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. W stosunku do pozostałej części podstawy opodatkowania odpowiadającej części przekraczającej udział powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, dla usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej należy zastosować opodatkowanie 23% stawką podatku VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej realizowanej w jednorodzinnym budynku mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m² lub lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m² należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Mając na uwadze art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy –Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649, z późn. zm.) tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przepisów rozdziału 1a Działu II ustawy Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., jak również skutki prawne związane z zastosowaniem się do niniejszej interpretacji ocenia się na podstawie ww. przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2015 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.