2015.10.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-596/15-2/JSK
z 28 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności nieodpłatnego przekazania klientom materiałów drukowanych oraz prawa do złożenia korekty deklaracji podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności nieodpłatnego przekazania klientom materiałów drukowanych oraz prawa do złożenia korekty deklaracji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca, Zainteresowany) należy do międzynarodowej grupy przedsiębiorstw zajmujących się produkcją i sprzedażą wyrobów filtracyjnych dla motoryzacji, maszyn i urządzeń silnikowych. Spółka dokonuje tych sprzedaży na cały świat.

Spółka w ramach prowadzonej działalności, w celu zwiększenia sprzedaży i rozpoznawalności swoich produktów, podejmuje szereg działań o charakterze promocyjno-reklamowym.

Wspomniane działania są skierowane do partnerów handlowych Spółki, m.in: hurtowni, sklepów motoryzacyjnych, jak również do ostatecznych odbiorców oferowanych przez Spółkę towarów.

W ramach szeroko rozumianych działań marketingowych Spółka wydaje nieodpłatnie materiały o charakterze reklamowo-informacyjnym.

Wśród wspomnianych powyżej materiałów reklamowo-informacyjnych znajdują się przede wszystkim:

katalogi + cenniki produktów prezentujące informacje o oferowanych przez Spółkę produktach oraz umożliwiających ich prawidłowe zastosowanie;
materiały drukowane, takie jak:
ulotki;
foldery;
flagi;
plakaty w różnej formie;
banery;
standy (ekspozytory);
walizki prezentacyjne z wzorami filtrów - są wykonane z tworzywa sztucznego z nadrukowanym po obu stronach walizki logo. Wewnątrz walizki znajduje się - w dolnej części - wypełnienie w postaci pianki z specjalnie przygotowanym miejscem - wyciętymi formami, w których umieszczone są wzory filtrów produkowanych przez Spółkę (przez wzory rozumiemy filtry ucięte, rozdęte, pokazujące elementy składowe filtra) - natomiast górna część zawiera reklamę wizualną z logo marki B. lub marki C. oraz opis przedstawiający ofertę produkowanych przez Spółkę filtrów, jako filtrów w jakości oryginalnego wyposażenia i dostarczanych do najważniejszych producentów aut z całego świata. Dodatkowo przedstawiona jest specyfikacja umieszczonych w walizce wzorów filtrów, dotyczących parametrów technicznych, wykorzystanych materiałów do ich wytworzenia oraz skuteczności filtrowania. Walizka ta ma zastosowanie do wykorzystania przy prezentacji produkowanych przez Spółkę filtrów, gdzie przy pomocy wzorów kontrahenci mogą zapoznać się z budową, sposobem wykonania i elementami składowymi filtrów marki B. lub C. Celem jest prezentowanie produktów oraz budowanie świadomości klientów;
zawieszki wizualizacyjne - są to reklamy wizualne marki filtra B. - wydrukowane w technologii 3D, przedstawiają logo filtra marki B. i grafikę złożoną z filtrów i opakowań filtrów marki B., do materiału drukowanego dodano dwie sprężynki umożliwiające powieszenie pod sufitem, stąd nazwa zawieszka;
kasetony podświetlane - są to dwustronne reklamy wizualne filtra marki B. przeznaczone do zastosowania na zewnątrz, montowane prostopadle do elewacji budynku.

Wspomniane materiały reklamowo-informacyjne zawierają logo Spółki.

Cena jednostkowa zakupu powyższych materiałów przekracza 10 złotych.

Generalnie, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług: „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: (...) wszystkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Zatem, opodatkowaniu VAT podlegać będzie przekazanie towarów, w przypadku gdy będą to towary nabyte przez podatnika, a także wówczas, gdy będą to towary przez niego wytworzone. Mimo, że zmienił się zapis art. 7 ust. 3 (od kwietnia 2013 r.) ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka nadal od kwietnia 2013 r. do marca 2014 r. naliczała podatek VAT od katalogów, drukowanych materiałów (ulotki, foldery, flagi, plakaty w różnej formie, banery, standy, walizki prezentacyjne z wzorami filtrów, zawieszki wizualizacyjne, kaseton podświetlany), przekazując hurtownikom, dystrybutorom, klientom, gdyż uważała, iż tylko prezenty o małej wartości i próbki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Od 1 kwietnia 2014 r. Spółka zaprzestała naliczać podatku VAT od drukowanych materiałów reklamowo-informacyjnych (ulotki, foldery, flagi, plakaty w różnej formie, banery, standy, walizki prezentacyjne z wzorami filtrów, zawieszki wizualizacyjne, kaseton podświetlany), katalogów i cenników, podczas wydawania ich hurtownikom, dystrybutorom, klientom. Wnioskodawca wyjaśnia, że drukowane materiały reklamowo-informacyjne nie stanowią czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego (użytkowego) charakteru. Spółka podkreśla, że przedmiotowe materiały reklamowo-informacyjne są wydawane tylko i wyłącznie w celach reklamowych, tj. nie są one przekazywane na potrzeby osobiste konkretnych osób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka słusznie od 1 kwietnia 2014 r. nie nalicza podatku VAT od nieodpłatnie drukowanych materiałów (ulotki, foldery, flagi, plakaty w różnej formie, banery, standy walizki prezentacyjne z wzorami filtrów, zawieszki) przekazywanych klientom?
Czy Spółka ma prawo do złożenia korekty deklaracji podatku VAT za okres od kwietnia 2013 r. do marca 2014 r., kiedy przy wydawaniu tych materiałów drukowanych naliczała podatek?
Jeśli Spółka będzie miała możliwość zwrotu VAT, błędnie naliczonego podatku VAT za materiały drukowane, to czy będzie w stanie to rozliczyć w jednej bieżącej deklaracji? W konsekwencji Spółka zamierza wystawić wewnętrzną zbiorczą fakturę korygującą do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych, w których wykazany został podatek. W rezultacie podatek VAT wynikający z pierwotnie wystawionych faktur wewnętrznych zostanie odpowiednio skorygowany.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydawanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych z logo firmy, nie podlega opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji Spółka uważa, że słusznie od kwietnia 2014 r. nie nalicza podatku VAT od nieodpłatnie wydawanych drukowanych materiałów reklamowych oraz, że może dokonać korekty deklaracji VAT-7 za okres od kwietnia 2013 r. do marca 2014 r., w którym to czasie od ww. wydań naliczała 23% VAT.

Przekazanie kontrahentowi informacji o Spółce i oferowanych przez Spółkę produktach nie ma żadnej wartości użytkowej, jest jedynie nośnikiem informacji o Spółce i ta informacja w nich zawarta jest istotna dla podmiotu, który otrzymuje od Spółki katalog czy nieodpłatnie drukowane materiały (ulotki, foldery, flagi, plakaty w różnej formie, banery, standy, walizki prezentacyjne z wzorami filtrów, zawieszki wizualizacyjne, kaseton podświetlany).

Analogiczne podejście zostało zaprezentowane w „broszurze” informacyjnej Ministerstwa Finansów: „Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r.”, która została opublikowana na stronie internetowej Ministerstwa Finansów: „przy badaniu, czy nieodpłatne przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT, należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Dodatkowo można powołać się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. IPTPP1/443-326/13-2/MW, który uznał, że „w świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe”.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. IPPP1/443-145/13-2/PR Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyraził pogląd, że „(...) przekazanie podmiotowych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, tj. broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych nie będzie podlegało opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów. Tym samym przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy”.

W interpretacji indywidualnej Dyrektor IS w Warszawie z dnia 30 maja 2014 r., sygn. IPPP3/443-251/14-2/IG wskazał, że: „nieodpłatne wydanie opisanych powyżej materiałów informacyjnych (ulotek reklamowych, folderów, katalogów, broszur, standów itp.) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż materiały te nie wyrażają wartości materialnej - nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego. Istotą i celem ich wydania jest przekazanie informacji zawartej w ulotce, folderze itp. i zachęcenie potencjalnego klienta do zakupu towarów podatnika realizując tym samym jedynie reklamę i promocję swoich towarów lub działań poprzez foldery, ulotki, broszury, banery, standy, itp., które stanowią wyłącznie nośnik informacji”.

Spółka uważa, że może wystawić zbiorczą fakturę korygującą na ogólną kwotę podatku. Faktura korygująca będzie zawierała informację o wszystkich numerach faktur wewnętrznych, w których był wykazany podatek należny w okresie od kwietnia 2013 r. do marca 2014 r. oraz zostanie wskazana kwota przed i po korekcie.

W opinii Spółki, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego poprzez wystawienie wewnętrznej faktury korygującej będzie przysługiwało w rozliczeniu za miesiąc wystawienia wewnętrznej faktury korygującej.

Przepis art. 29a ust. 14 mówi, że przepis ust. 13 tego artykułu stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę wyższą niż należna.

Art. 29a ust. 15 pkt 4 mówi o warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru. W sytuacji Spółki jest brak odbiorcy zewnętrznego faktury korygującej, bo będzie to faktura korygująca wewnętrzna wystawiona na …. w związku z powyższym takie potwierdzenie nie będzie miało miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy - przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika

Wskazać należy, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Z wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności, w celu zwiększenia sprzedaży i rozpoznawalności swoich produktów podejmuje szereg działań o charakterze promocyjno-reklamowym. Wspomniane działania są skierowane do partnerów handlowych Spółki: m.in: hurtowni, sklepów motoryzacyjnych, jak również do ostatecznych odbiorców oferowanych przez Spółkę towarów. W ramach szeroko rozumianych działań marketingowych Spółka wydaje nieodpłatnie materiały o charakterze reklamowo-informacyjnym.

Wśród wspomnianych powyżej materiałów reklamowo-informacyjnych znajdują się przede wszystkim: katalogi + cenniki produktów prezentujące informacje o oferowanych przez Spółkę produktach oraz umożliwiających ich prawidłowe zastosowanie; materiały drukowane, takie jak: ulotki, foldery, flagi, plakaty w różnej formie, banery, standy (ekspozytory), walizki prezentacyjne z wzorami filtrów, zawieszki wizualizacyjne, kasetony podświetlane. Wspomniane materiały reklamowo-informacyjne zawierają logo Spółki. Cena jednostkowa zakupu powyższych materiałów przekracza 10 złotych.

Od 1 kwietnia 2014 r. Spółka zaprzestała naliczać podatku VAT od drukowanych materiałów reklamowo-informacyjnych (ulotki, foldery, flagi, plakaty w różnej formie, banery, standy, walizki prezentacyjne z wzorami filtrów, zawieszki wizualizacyjne, kaseton podświetlany), katalogów i cenników, podczas wydawania ich hurtownikom, dystrybutorom, klientom. Drukowane materiały reklamowo-informacyjne nie stanowią czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego (użytkowego) charakteru. Przedmiotowe materiały reklamowo-informacyjne są wydawane tylko i wyłącznie w celach reklamowych, tj. nie są one przekazywane na potrzeby osobiste konkretnych osób.

Wątpliwości Spółki dotyczą m.in. kwestii, czy dokonywane przez Zainteresowanego nieodpłatne wydania (przekazania) materiałów wskazanych w stanie faktycznym (tj. materiałów reklamowych i informacyjnych) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl) - „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; natomiast drukować oznacza: 1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”, 2. „oddawać do druku, publikować”, 3. „wytłaczać deseń na tkaninie”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom i klientom materiałów reklamowych i informacyjnych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom i klientom materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Należy stwierdzić, że wymienione we wniosku materiały reklamowe i informacyjne nie mają - jak twierdzi Wnioskodawca - konsumpcyjnego (użytkowego) charakteru, bowiem materiały te wydawane są tylko i wyłącznie w celach reklamowych i nie są przekazywane na potrzeby osobiste konkretnych osób. W związku z tym przekazania te będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. Zatem przekazanie na rzecz kontrahentów i klientów ww. materiałów nie spełnia przesłanek określonych w art. 7 ust. 2 ustawy i nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania (przekazania) towarów, o których mowa w stanie faktycznym (tj. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych), z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Zatem Spółka słusznie od dnia 1 kwietnia 2014 r. nie nalicza podatku od towarów i usług od nieodpłatnie drukowanych materiałów (ulotek, folderów, flag, plakatów w różnej formie, banerów, standów, walizek prezentacyjnych z wzorami filtrów, zawieszek) przekazywanych klientom.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy Spółka ma prawo do złożenia korekty deklaracji podatku VAT za okres od kwietnia 2013 r. do marca 2014 r., kiedy przy wydawaniu tych materiałów drukowanych naliczała podatek oraz jeśli Spółka będzie miała możliwość zwrotu błędnie naliczonego podatku VAT za materiały drukowane, to czy będzie w stanie, to rozliczyć w jednej bieżącej deklaracji.

Tut. Organ zaznacza, że do dnia 31 grudnia 2013 r. regulacje dotyczące kwestii korygowania podstawy opodatkowania i kwot podatku należnego zawarte były w art. 29 ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (ust. 4 ww. artykułu).

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W świetle ust. 4b analizowanego artykułu, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązuje art. 29a, wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), zwanej dalej „ustawą zmieniajacą”.

W myśl postanowień art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wskazuje art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna - art. 29a ust. 14 ustawy.

W ust. 15 tegoż artykułu postanowiono, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W tym miejscu należy wskazać, że podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl ust. 14 ww. artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Kwestię wystawiania faktur korygujących od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. określały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Stosownie do § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jak z kolei wskazuje § 24 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepis § 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych. Zgodnie z brzmieniem § 24 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 rozporządzenia mogą być odpowiednio stosowane do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura wewnętrzna nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury wewnętrzne mogą nie zawierać numeru, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przedstawione powyżej regulacje prowadzą do wniosku, że korekta czynności dokumentowanych fakturą wewnętrzną powinna mieć miejsce w drodze wystawienia faktury korygującej do faktury wewnętrznej.

Wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2014 r., ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.), powyższy artykuł 106 został uchylony. Tak więc, w odniesieniu do czynności wskazanych w ww. art. 106 ust. 7 ustawy, w tym. m.in. do czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 tej ustawy, przepisy z zakresu podatku od towarów i usług kwestię wystawiania faktur wewnętrznych regulowały tylko do końca 2013 roku.

Zatem od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie regulują kwestii wystawiania faktur wewnętrznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dokumentowały będą one czynności dokonane przed dniem 1 stycznia 2014 r. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 1 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Tym samym, na gruncie obecnie obowiązującego stanu prawnego, w zakresie korygowania faktur wewnętrznych wystawionych do końca roku 2013 należy stosować przepisy dotyczące korygowania faktur obowiązujące od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z powołanych wyżej regulacji wynika zatem, że korekty czynności udokumentowanych fakturą wewnętrzną wystawioną przed rokiem 2014, lub wystawioną już w roku 2014, ale dotyczącą czynności dokonanych do końca 2013 r., należy dokonać poprzez wystawienie faktury korygującej do faktury wewnętrznej zgodnie z przepisami z zakresu podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1;
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań;
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4;
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Według art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Na mocy art. 106j ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Powyższy przepis (art. 106j ust. 3 ustawy) odnosi się do przypadków, gdy w danym okresie podatnik opustem lub obniżką ceny obejmuje wszystkie dostawy towarów lub usługi dokonane dla jednego odbiorcy. Oznacza to więc, że nie ma on zastosowania, gdy opustem takim lub obniżką ceny objęta jest tylko część dostaw dokonanych w danym okresie dla konkretnego nabywcy. Regulacji tej nie będzie mógł więc zastosować podatnik, który udziela rabatu z tytułu dostawy w danym okresie jednemu nabywcy towarów jednego rodzaju - jeżeli w tym samym okresie podatników realizował na rzecz tego nabywcy także dostawy innych towarów (względnie wykonywał usługi), i które nie są objęte przedmiotowym opustem lub obniżką ceny.

Z brzmienia przedstawionych wyżej regulacji prawnych wynika, że kwoty, o które zmniejsza się lub zwiększa podstawę opodatkowania oraz podatku należnego (co jest wynikiem zdarzeń wymienionych w art. 106j ust. 1 ustawy) muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą, zgodnie z art. 106j ustawy. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy nie ograniczają możliwości wystawiania faktur zbiorczych jedynie do przypadków, kiedy zmiana ceny (jej zmniejszenie) dotyczy wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie. Jednak tylko w takiej sytuacji faktura korygująca nie musi zawierać wszystkich informacji o fakturze pierwotnej. W pozostałych przypadkach również można wystawiać zbiorcze korekty, ale one muszą zawierać wszystkie elementy wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy.

W przypadku zbiorczych faktur korygujących związanych ze zmianą cen wszystkich towarów dostarczanych w danym okresie, trzeba w szczególności wskazywać (obok danych z przepisu art. 106j ust. 2 ustawy) jakiego okresu ww. faktura ma dotyczyć.

Przepisy prawa podatkowego nie stanowią wprost o zbiorczej fakturze korygującej, lecz wystawienie takiego dokumentu, o ile dokumentuje prawnie dopuszczalną zmianę obrotu i zawiera wszystkie wymagane dla faktury korygującej elementy, należy uznać za prawidłowe. Dlatego też nie ma przeszkód, by wystawiać zbiorczą fakturę korygującą do co najmniej kilku faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż.

Należy również nadmienić, że zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie § 2 ww. artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Ze wskazanych powyżej regulacji prawnych wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Faktury korygujące wystawia się więc w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Podkreślić należy, że dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. Natomiast nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy pierwotna faktura została wystawiona, ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, iż nie została przekazana adresatowi), bowiem nie wywołuje wówczas żadnych skutków prawnych.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia - jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań - jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. W tym miejscu zaznaczyć należy, że prawo do wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy (Wnioskodawcy) i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku.

W przypadku faktur wewnętrznych, jak i faktur wewnętrznych korygujących, wystawca faktury nie przesyła jej do żadnego innego podmiotu. Nie może zatem otrzymać potwierdzenia odbioru wewnętrznej faktury korygującej. Tak więc w przypadku wystawienia korekty do faktury wewnętrznej, wystawca korekt faktur wewnętrznych jest równocześnie ich odbiorcą, a to powoduje, że data wystawienia korekt faktur wewnętrznych jest jednocześnie datą potwierdzenia ich odbioru.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowany wystawił faktury wewnętrzne i błędnie naliczył podatek z tytułu nieodpłatnego przekazania na rzecz kontrahentów i klientów materiałów drukowanych (która to czynność - jak wskazano powyżej - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Uwzględniając powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca uprawniony jest do dokonania korekty podatku należnego. Podstawą wystawienia faktur wewnętrznych korygujących będą błędnie ustalone w pierwotnych fakturach wewnętrznych kwoty podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca w analizowanej sprawie ma prawo do dokonania korekty błędnie wykazanego podatku należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych poprzez wystawienie faktury wewnętrznej korygującej i uwzględnienie jej w bieżącej deklaracji. Wnioskodawcy przysługuje więc prawo do skorygowania podatku należnego wykazanego na fakturze wewnętrznej na bieżąco, czyli w momencie, w którym wystawi fakturę wewnętrzną korygującą.

Podsumowując, obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu dostawy na rzecz klientów i kontrahentów drukowanych materiałów (która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług) Wnioskodawca może dokonać na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej korygującej do faktury wewnętrznej. Tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego w jednej bieżącej deklaracji VAT za okres, w którym wystawi fakturę wewnętrzną korygującą do faktury wewnętrznej.

Podkreślić należy, że możliwość taka istnieje również w przypadku, gdy faktury wewnętrzne korygujące do faktur wewnętrznych są wystawiane od dnia 1 stycznia 2014 r., tj. gdy pojęcie faktury wewnętrznej zostało usunięte z ustawy o podatku od towarów i usług natomiast podatnik wystawia faktury wewnętrzne traktując je jako wewnętrzne narzędzie ewidencyjne. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2014 r. nie regulują kwestii wystawiania faktur wewnętrznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dokumentują one czynności dokonane przed dniem 1 stycznia 2014 r. Jednakże, jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nadal wystawiał takie faktury. Zatem jeśli, dla Wnioskodawcy zarówno faktura wewnętrzna, jak i odnosząca się do niej faktura wewnętrzna korygująca, występują jako narzędzia ewidencyjne wybrane dla realizacji celu postawionego przez art. 109 ustawy, mogą być wewnętrznie przez Wnioskodawcę stosowane.

Podsumowując, Spółka ma prawo wystawić jedną zbiorczą fakturę wewnętrzną korygującą (zmniejszającą podstawę opodatkowania i podatek należny z tytułu nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych na rzecz klientów i kontrahentów). Wnioskodawca ma także prawo do złożenia korekty deklaracji podatku VAT-7 za okres od kwietnia 2013 r. do marca 2014 r., kiedy przy wydawaniu tych materiałów drukowanych naliczał podatek. Korekta deklaracji powinna nastąpić w rozliczeniu za okres (miesiąc), w którym zostanie wystawiona faktura wewnętrzna korygująca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin