Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-544/15-4/AK
z 7 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem (data nadania 16 lipca 2015 r, data wpływu 20 lipca 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 6 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-544/15-2/AK (data nadania 6 lipca 2015 r., data doręczenia 15 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na kupno samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na zakup samochodu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-544/15-2/AK (data nadania 6 lipca 2015 r., data doręczenia 15 lipca 2015 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data nadania 16 lipca 2015 r., data wpływu 20 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca chciałby uzyskać opinię w kwestii prawa podatkowego, w związku z rocznym rozliczeniem podatku osoby fizycznej wykonującej wolny zawód artysty (reżysera), nie prowadzącej działalności gospodarczej.

Istotne informacje dotyczące Wnioskodawcy:

• nie jest pracownikiem etatowym,
  
• nie prowadzi działalności gospodarczej,
  
• rozlicza się jako osoba fizyczna składając zeznanie roczne,
  
• wykonuje zawód reżysera (z dużą nieregularnością wykonuje pojedyncze w skali roku prace rozliczane wyłącznie umowami o dzieło z przeniesieniem praw autorskich - stosując 50 % koszty uzyskania przychodu - do wysokości limitu ustanowionego przez ustawodawcę).
  
  

Znane Wnioskodawcy uwarunkowania prawne:

Choć ustawodawca określił próg maksymalnego 50 % kosztu uzyskania przychodu na poziomie 42.764 złotych daje podatnikowi możliwość wykazania (w zeznaniu rocznym) wyższych faktycznych poniesionych kosztów w związku z uzyskaniem przychodu (te trzeba udokumentować na zasadach ogólnych). Jeśli są wyższe od zastosowanych przez płatnika 50 % kosztów, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 updof). Faktycznie poniesione koszty mogą być zastosowane także wtedy, gdy podatnik udowodni, że łączne koszty, o których mowa w art. 22 ust. 1 -3 updof są wyższe od 42.764 zł (art. 22 ust. 10a updof).

Specyfika wykonywanej pracy (reżysera):

Specyfika pracy (konkurencja na rynku) wymusza na reżyserze absolutną elastyczność i dostępność czasową poprzedzającą realizację projektu oraz w czasie jego realizacji. Aby reżyser mógł zrealizować projekt - startuje jednocześnie do wielu konkursów, z których zaledwie kilka finalnie realizuje. Konkursy te organizują najczęściej samodzielnie firmy zlecające realizacje reklam czy innych zamawianych filmów, lub agencje reklamowe reprezentujące interesy klienta. Dla reżysera oznacza to ciągłe podróże - czasem wielokrotne rozmowy kwalifikacyjne w biurach klientów rozsianych po całym kraju (w dużej mierze niezakończone wyborem reżysera do realizacji danego projektu). Również już w „wygranym” projekcie mobilność reżysera i jego pełna dyspozycyjność są warunkiem niezbędnym do wykonywania obowiązków. Nadzór reżyserski to dojazdy do kolejnych miejsc realizacji projektu (pracownie scenograficzne, studia dźwiękowe, studia graficzne, itp.) znajdujących się często w sporej odległości od siebie - i w których obecność nierzadko w skali jednego dnia - jest warunkiem skutecznej i terminowej pracy. Mówiąc kolokwialnie - osoba powierzająca projekt reżyserowi- i płacąca mu za to zakłada, że w ciągu czasu jego realizacji będzie on dostępny na każde wezwanie - i niewyobrażalnym byłoby gdyby nie dysponował własnym samochodem.

Ów samochód, obok telefonu, komputera i aparatu fotograficznego stanowią podstawowe narzędzia pracy reżysera.

Nie mogąc wykonywać swojej pracy bez opisanej pełnej dyspozycyjności/mobilności - i chcąc być konkurencyjnym względem "dyspozycyjności" innych reżyserów - w czerwcu 2014 roku Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego.

Zyskując wspomnianą dyspozycyjność - w drugiej połowie roku udało mu się zrealizować zdecydowanie większą ilość projektów niż w pierwszej połowie roku (czy w dowolnym półroczu lat ubiegłych).

W ocenie Wnioskodawcy zakup samochodu w tym celu spełnia warunki przepisu:

"Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23."

Jako, że koszt zakupu samochodu (108.700 złotych) przekracza limit kosztów dla zryczałtowanych 50 % kosztów uzyskania przychodu – Wnioskodawca chciałby zrezygnować z ryczałtowego 50 % kosztu uzyskania przychodu i wykazać faktyczne koszty – w postaci kosztu zakupu samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy interpretacja art. 22 ust. 10 updof w odniesieniu do zakupionego samochodu jest poprawna, tj. czy koszt zakupu samochodu w sytuacji Wnioskodawcy można wykazać jako koszty poniesione w celu uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty jakie poniósł w związku z zakupem samochodu, były kosztami "poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów". Bez samochodu Wnioskodawca nie był w stanie osiągnąć wystarczającej dyspozycyjności i tempa realizacji projektów, aby być konkurencyjnym na rynku, świadczy o tym choćby wzrost ilości realizacji już po zakupie samochodu i uzyskaniu niezależnej mobilności. A dla specyfiki pracy reżysera wykonującego wolny zawód, dla którego wygrane konkursy na realizacje projektów i ich realizacja stanowią źródło utrzymania - kwestia konkurencyjności decyduje o ekonomicznym sensie wykonywania zawodu. Samochód stanowi narzędzie pracy na równi z komputerem, telefonem czy aparatem fotograficznym. W tym jednak wypadku jednorazowy koszt jego zakupu osiąga poziom, który przekracza limit zryczałtowanych 50 % kosztów uzyskania przychodu. W świetle powyższego oraz (art. 22 ust. 10 updof), poniesiony przez Wnioskodawcę koszt zakupu samochodu może wykazać jako koszty poniesione w celu uzyskania przychodu w rocznym zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, gdzie między innymi w pkt 2 wymieniono działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 cyt. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18 % przychodu.

Stosownie do art. 30 ust. 3 ww. ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem obejmuje również dochody reżysera uzyskiwane z realizacji projektów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podstawową zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz niebudzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wykonuje wolny zawód artysty - reżysera. Specyfika pracy wymusza na reżyserze absolutną elastyczność i dostępność czasową poprzedzającą realizację projektu oraz w czasie jego realizacji.

Aby reżyser mógł zrealizować projekt - startuje jednocześnie do wielu konkursów z których zaledwie kilka finalnie realizuje. Dla reżysera oznacza to ciągłe podróże - czasem wielokrotne rozmowy kwalifikacyjne w biurach klientów rozsianych po całym kraju (w dużej mierze niezakończone wyborem reżysera do realizacji danego projektu). Również już w „wygranym” projekcie mobilność reżysera i jego pełna dyspozycyjność są warunkiem niezbędnym do wykonywania obowiązków. Nadzór reżyserski to dojazdy do kolejnych miejsc realizacji projektu (pracownie scenograficzne, studia dźwiękowe, studia graficzne, itp.) znajdujących się często w sporej odległości od siebie - i w których obecność nierzadko w skali jednego dnia - jest warunkiem skutecznej i terminowej pracy. Mówiąc kolokwialnie - osoba powierzająca projekt reżyserowi- i płacąca mu za to zakłada, że w ciągu czasu jego realizacji będzie on dostępny na każde wezwanie - i niewyobrażalnym byłoby gdyby nie dysponował własnym samochodem.

Niewątpliwie w wykonywanym przez Wnioskodawcę zawodzie posiadanie własnego środka transportu jest istotne w szybszej realizacji projektów, jednakże nie można tu mówić o konieczności posiadania pojazdu. Posiadanie samochodu nie jest niezbędne do wykonywania tego rodzaju pracy, związane jest jedynie z poprawą wydajności pracy Wnioskodawcy i nie jest ściśle związane z wykonywaną przez niego pracą. Nie kwestionując walorów posiadania i użytkowania samochodu osobowego należy stwierdzić, że pojazd taki mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół pracujących osób. Trudno zatem mówić o niebudzącym wątpliwości powiązaniu kosztów poniesionych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą wydatek na zakup samochodu, który stanowi środek trwały, również nie jest kosztem. Wydatki z tego tytułu wliczane są w ciężar kosztów poprzez tzw. odpisy amortyzacyjne.

Obowiązek amortyzacji środków trwałych dotyczy jedynie osób fizycznych, które prowadzą działalność gospodarczą albo najem (dzierżawę) lub zawarły umowę określoną w treści art. 23a pkt 1 ustawy (umowę leasingu). Zatem - wobec braku stosownego wskazania w treści ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - obowiązek amortyzacji środków trwałych nie dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na zakup samochodu nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.