Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-29/15-2/AJ
z 5 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynagrodzenia w części odnoszącej się do korzystania z praw autorskich do Wizerunków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynagrodzenia w części odnoszącej się do korzystania z praw autorskich do Wizerunków.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

T. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową prawa francuskiego z siedzibą w P. i będącą francuskim rezydentem podatkowym. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest udzielanie odpłatnych niewyłącznych licencji na wykorzystywanie praw autorskich przede wszystkim do wizerunków postaci z bajek, komiksów oraz filmów produkowanych / wydawanych przez koncern T. (dalej: Wizerunki). W szczególności Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z praw autorskich do Wizerunków kontrahentom z siedzibą w Polsce.

Licencje udzielane są w szczególności w celu produkcji przez kontrahentów lub na ich zlecenie, książek, czasopism, produktów konsumenckich oznaczonych Wizerunkami (dalej: Produkty). W tym zakresie Wnioskodawca zawiera umowy licencji, posługując się ujednoliconymi wzorami umów (odrębne wzory w zależności od kategorii Produktów), które są modyfikowane w zależności od ustaleń z konkretnym kontrahentem.

Zezwolenie na wykorzystanie praw autorskich do Wizerunków obejmuje m.in. pole eksploatacji jakim jest zwielokrotnianie i wprowadzanie do obrotu Wizerunków jako elementu oznaczenia różnego rodzaju Produktów oraz zezwolenie na wykonywanie przez kontrahentów autorskiego prawa zależnego w zakresie określonym w umowie licencyjnej.

Wraz z licencją na wykorzystanie praw autorskich do Wizerunków kontrahent nabywa również „pomocniczo” prawo do wykorzystania towarzyszących elementów graficznych, które nie są objęte prawami autorskimi T., a także znaków towarowych związanych z Wizerunkami, np. w postaci słów, nazw, projektów, iogo, symboli, urządzeń, itd., w szczególności nazwy X. oraz logo, które mogą być używane wyłącznie z Wizerunkami.

Zgodnie z umowa licencyjną, kontrahent ma także dodatkowe uprawnienie do wykorzystywania Wizerunków oraz towarzyszących elementów graficznych i znaków handlowych na opakowaniach Produktów, a także na materiałach promocyjnych i reklamowych związanych z Produktami. W zamian za udzieloną kontrahentowi licencję do wykorzystania praw autorskich do Wizerunków oraz dodatkowe uprawnienie do wykorzystywania towarzyszących elementów graficznych oraz znaków handlowych, Spółka pobiera wynagrodzenie obliczane, co do zasady jako określony procent zysków osiąganych przez kontrahentów z tytułu eksploatacji nabytych przez nich wyżej wymienionych praw.

Z uwagi na wartość, rozmiar i charakter wykorzystywanych przez kontrahentów praw, uzgodniono, że wynagrodzenie wypłacane Spółce na podstawie zawartych z kontrahentami umów licencyjnych:

• w 95 % stanowi wynagrodzenie za korzystanie z praw autorskich do Wizerunków,
  
• w pozostałej części, tj. w 5 %, będzie należnością licencyjną za korzystanie z towarzyszących elementów graficznych oraz ze znaków towarowych związanych z Wizerunkami.
  
  

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce poprzez położony na jej terytorium zakład w rozumieniu art. 5 Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie Spółki w części odnoszącej się do korzystania z praw autorskich do Wizerunków podlega w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu należności licencyjnych ? (stan faktyczny)
2. Czy wynagrodzenie Spółki w części odnoszącej się do korzystania z praw autorskich do Wizerunków będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu należności licencyjnych ? (zdarzenie przyszłe)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki otrzymywane przez nią wynagrodzenie w części odnoszącej się korzystania z praw autorskich do Wizerunków nie podlega / nie będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu należności licencyjnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nierezydentów przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury iub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do treści art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Odpowiednio więc, w przypadku Wnioskodawcy, do otrzymywanych od kontrahenta z siedzibą w Polsce płatności należy stosować postanowienia Umowy dotyczące należności licencyjnych.

Poprzez „należności licencyjne”, w rozumieniu Umowy należy rozumieć: wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanych dla radia i telewizji, do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej i za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością (know-how). Zgodnie z art. 12 ust. 1 Umowy tak zdefiniowane należności licencyjne powinny być opodatkowane w państwie odbiorcy tych należności. Jednakże, zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu: „takie należności mogą być opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba pobierająca należności licencyjne jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności.”

Co do zasady więc, należności licencyjne wypłacane podmiotowi z siedzibą we Francji podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych według stawki 10% (art. 12 ust. 2 Umowy).

Od wyżej wskazanej zasady, Umowa przewiduje jednak wyjątek. Artykuł 12 ust. 3 Umowy stanowi, że: „Bez względu na postanowienia ustępu 2 należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma miejsce zamieszkania

Zgodnie więc z art. 12 ust. 3 Umowy należności licencyjne wypłacane z Polski do Francji nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce jeżeli:

1. odbiorcą tych należności będzie osoba posiadająca miejsce zamieszkania we Francji,
2. należność licencyjna odnosić się będzie do praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej.
   
   

Kluczowe zatem dla odpowiedzi na pytanie zadane przez Wnioskodawcę będzie miało ustalenie, czy w ramach zdarzenia przyszłego opisanego przez Spółkę zajdą powyższe okoliczności.

Ad. 1)

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca ma status spółki kapitałowej z siedzibą na terytorium Francji. Z kolei, polskie brzmienie przepisu art. 12 ust. 3 Umowy mówi o „osobie mającej miejsce zamieszkania”.

Wobec powyższego należy zwrócić uwagę, iż we francuskiej wersji językowej Umowy Państwa- strony użyły (w art. 12 ust. 3) pojęcia „résident” w miejsce „osoby mającej miejsce zamieszkania”, odpowiadające definicji „rezydenta podatkowego”, zdefiniowanego w art. 4 Umowy, jako „osoba, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona”.

Niewątpliwie zatem wersja francuska Umowy wyraźniej niż wersja polska, odwołuje się, zarówno do osób mających miejsce zamieszkania, jak i siedzibę w danym państwie. Z uwagi na brak wersji językowej determinującej (w razie sprzeczności), właściwą interpretację ww. normy prawnej należy się odwołać do wykładni systemowej i celowościowej.

Zauważyć także należy, iż użyte w art. 12 ust. 3 Umowy pojęcie „osoba” jest zdefiniowane w art. 3 ust. 1 lit. b) tej Umowy. Zgodnie z postanowieniami tego artykułu, określenie „osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszystkie inne zrzeszenia osób. A zatem, obejmuje nie tylko osoby fizyczne ale i spółki (wskazane expressis verbis), jak również inne osoby prawne i inne jednostki niemające osobowości prawnej. Gdyby więc wolą stron Umowy było ograniczenie zakresu stosowania przepisu art. 12 ust. 3 Umowy do osób fizycznych (mających miejsce zamieszkania) użyto by innego aparatu pojęciowego.

W konsekwencji należy więc uznać, że art. 12 ust. 3 Umowy będzie miał zastosowanie również do osób prawnych mających siedzibę we Francji, a więc może on zostać uwzględniony przy ocenie stanowiska Spółki.

Ad. 2)

W dalszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy wynagrodzenie za korzystanie z praw autorskich do Wizerunków, będzie nosić charakter „należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej”.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 Umowy jako „należności licencyjne” należy rozumieć m.in. „wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji.”

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 Umowy, przy stosowaniu Umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, każde inaczej nie zdefiniowane określenie ma takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, które są przedmiotem Umowy. W konsekwencji, wykładni art. 12 Umowy należy dokonać posiłkując się przepisami polskich ustaw.

W ustawie o CIT nie znajdziemy zapisów, które przybliżałyby charakter „należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej”. Zasadne więc jest odniesienie się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm„ dalej: ustawa o prawie autorskim).

Zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, rozumiany jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory plastyczne, fotograficzne czy audiowizualne.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust 1 Konwencji Berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych z dnia 9 września 1886 r. przejrzanej w Berlinie dnia 13 listopada 1908 r. i w Rzymie dnia 2 czerwca 1928 r. (Dz. U. z 1935 r. Nr 84, poz. 515): „Wyrazy „dzieła literackie i artystyczne" obejmują wszelkie utwory literackie, naukowe i artystyczne, bez względu na sposób lub formę ich wyrażenia, jako to: książki, broszury i inne pisma; odczyty, przemówienia, kazania i inne dzieła tego samego rodzaju; dzieła dramatyczne lub dramatyczno-muzyczne; dzieła choreograficzne i pantomimy; których układ sceniczny został ustalony na piśmie lub w inny sposób; utwory muzyczne ze słowami lub bez słów; utwory rysunkowe, malarskie, architektoniczne, rzeźby, utwory rytownicze i litograficzne; ilustracje, mapy geograficzne; plany, szkice i wyroby plastyczne, dotyczące geografii, topografii, architektury lub nauk.”

W świetle powyższego, prawa do korzystania z Wizerunków są niewątpliwie przedmiotem prawa autorskiego. W rezultacie, wynagrodzenie za korzystanie z nich mieści się w pojęciu „należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej”, które na podstawie art. 12 ust. 3 Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowo należy mieć również na uwadze, że zgodnie z art. 12 ust. 5 Umowy, postanowień ustępów 1, 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli odbiorca należności licencyjnych posiadający miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności, bądź działalność przemysłową lub handlową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu, bądź wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie, a prawa lub wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne rzeczywiście należą do tego zakładu lub są związane z wykonywaniem wolnego zawodu. W tym przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 mają odpowiednie zastosowanie.

Wskazane wyżej wyłączenie ze stosowania postanowień art. 12 Umowy, nie będzie mieć jednak zastosowania, gdyż jak wykazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie prowadzi w Polsce działalności poprzez położony na jej terytorium zakład.

A zatem spełnione są warunki przewidziane w art. 12 ust. 3 Umowy, aby należności licencyjne wypłacane z Polski do Francji nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że część wynagrodzenia Spółki odnosząca się do wykorzystania praw autorskich do Wizerunków nie będzie opodatkowana w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r., nr IPPB5/423-888/12-2/AJ, wydanej w analogicznym stanie faktycznym, w którym organ podatkowy stwierdził, że „wykładnia literalna, systemowa i funkcjonalna art. 12 ust 3 w związku z art. 12 ust 4 UPO wskazuje, iż należności licencyjne wynikające z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej, w tym także należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do postaci fikcyjnej jako utworu plastycznego, elementu utworu audiowizualnego podlegają opodatkowaniu tylko w państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma siedzibę. Konsekwencją powyższych stwierdzeń jest uznanie, iż wolą umawiających się stron UPO było uzgodnienie, iż należności licencyjne z tytułu przedmiotowych praw autorskich nie podlegają podatkowi u źródła, co oznacza, że od tych należności licencyjnych Spółka nie powinna potrącać podatku u źródła.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.