Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-325/15-2/BH
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty statusu podatnika VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty statusu podatnika VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz jest podatnikiem VAT czynnym. Działalność gospodarcza była i jest w całości opodatkowana i obejmuje sprzedaż detaliczną mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach (według PKD 2007 – 47.59.Z).

Wnioskodawczyni w maju 2006 roku nabyła lokal usługowy z przeznaczeniem do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej. Zakup został udokumentowany fakturą VAT, podatek naliczony został w całości odliczony, jako związany z prowadzoną i opodatkowaną działalnością gospodarczą, składnik majątku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować działalność gospodarczą, dokonując wykreślenia z CEIDG, jednakże nie złoży wyrejestrowania VAT-Z, składnik majątku w postaci lokalu użytkowego zostanie przeniesiony do majątku prywatnego celem dalszego wykorzystania do świadczenia usług najmu w ramach tzw. najmu prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy likwidacja działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) nie spowoduje utraty statusu podatnika VAT czynnego, czy wynajmując składnik majątku prywatnego Wnioskodawczyni nadal pozostanie podatnikiem VAT czynnym, gdy najem lokalu usługowego będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług? Czy w konsekwencji na Wnioskodawczyni nie będzie ciążyć obowiązek, o którym mowa w art. 7 ust. 2 oraz art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Pomimo likwidacji działalności gospodarczej poprzez wykreślenie z CEIDG, Wnioskodawczyni może pozostać podatnikiem VAT czynnym i wykonywać czynności opodatkowane, bowiem prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT zgodnie z art. 15 ust. 2 ma szerszy zakres niż ustawa o podatku dochodowym i ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i najem odnosi się do takiego stanu.

Po likwidacji działalności gospodarczej składnik majątku firmowego stanie się składnikiem majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą, ale też nie będzie wykorzystywany na cele osobiste – lokal usługowy jest przystosowany do wykonywania w nim tylko działalności gospodarczej i nie nadaje się do wykorzystania na cele osobiste. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Wnioskodawczyni wynajmując lokal będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych bez względu na na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w momencie zakończenia działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu działalności handlowej oraz wykreśleniu tej działalności z CEIDG, na podatniku nie będzie ciążyć obowiązek wynikający z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie będzie miała miejsca dostawa towarów na cele osobiste podatnika oraz nie wystąpi obowiązek wynikający z art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku art. 5 ust. 3, ponieważ podatnik nadal będzie podatnikiem VAT czynnym w rozumieniu art. 15 ust. 1 wykonując czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 5 ust. 3 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14 (…).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa a art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego na podstawie art. 96 ust. 6 do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako VAT czynnego.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz jest podatnikiem VAT czynnym. Działalność gospodarcza była i jest w całości opodatkowana i obejmuje sprzedaż detaliczną mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach (według PKD 2007 – 47.59.Z).

Wnioskodawczyni w maju 2006 roku nabyła lokal usługowy z przeznaczeniem do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej. Zakup został udokumentowany fakturą VAT, podatek naliczony został w całości odliczony, jako związany z prowadzoną i opodatkowaną działalnością gospodarczą; składnik majątku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować działalność gospodarczą, dokonując wykreślenia z CEIDG, jednakże nie złoży wyrejestrowania VAT-Z, składnik majątku w postaci lokalu użytkowego zostanie przeniesiony do majątku prywatnego celem dalszego wykorzystania do świadczenia usług najmu w ramach tzw. najmu prywatnego.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy likwidacja działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG) nie spowoduje utraty statusu podatnika VAT czynnego, oraz czy wynajmując składnik majątku prywatnego Wnioskodawczyni nadal pozostanie podatnikiem VAT czynnym, gdy najem lokalu usługowego będzie opodatkowany podatkiem VAT, a także czy w konsekwencji na Wnioskodawczyni nie będzie ciążyć obowiązek, o którym mowa w art. 7 ust. 2 oraz art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014, poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz możne być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do ozywania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni wynajmując składnik majątku prywatnego (lokal użytkowy) będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (wykorzystywanie lokalu usługowego przeniesionego do majątku prywatnego celem świadczenia usług najmu w ramach tzw. najmu prywatnego) bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu użytkowego świadczony w ramach tzw. najmu prywatnego stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni likwidując działalność gospodarczą nie utraci statusu podatnika VAT.

Uwzględniając powołane przepisy należy wskazać, że przedmiotowy lokal użytkowy, który zostanie przeniesiony do majątku prywatnego i przeznaczony na cele najmu „prywatnego”, będzie nadal wykorzystywany do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ nie nastąpi przekazanie lokalu usługowego na cele osobiste. Przedmiotowy lokal jako towar, w rozumieniu ustawy, będzie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem lokalu w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Wnioskodawczyni będzie nadal prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność wykonywana przez Wnioskodawczynię będzie świadczona w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji również oznacza to, że w opisanej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.