Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1155/14-2/MK
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu amortyzacji środka transportu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu amortyzacji środka transportu.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Spółka zakupiła w dniu 22.10.2014 r. od innego przedsiębiorcy samochód specjalny R., o dopuszczalnej masie całkowitej 18 ton, stanowiący w Spółce środek trwały. Z posiadanych dokumentów, karty pojazdu i dowodu rejestracyjnego wynika, iż pierwsza rejestracja tego pojazdu miała miejsce za granicą w dniu 26.07.2004 r. Natomiast pierwsza rejestracja tego pojazdu w Polsce nastąpiła 09.10.2014 r. Spółka ustaliła dla tego środka trwałego amortyzację, przy zastosowaniu stawki indywidualnej, na okres 30 miesięcy, tj. w wysokości 40 %.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka właściwie ustaliła stawkę amortyzacyjną dla zakupionego samochodu specjalnego R.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka właściwie ustaliła stawkę amortyzacyjną dla zakupionego środka trwałego, ponieważ spełnione zostały warunki dla możliwości zastosowania stawki indywidualnej, a mianowicie:

1. samochód został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych w Spółce;
2. nabyty samochód spełnia definicję samochodu używanego, ponieważ przed nabyciem był używany za granicą, przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Świadczy o tym data pierwszej rejestracji tego pojazdu za granicą, tj. 26.07.2004 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c updop, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 16a ust. 1 pkt 1 updop,).
   
   

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego (art. 16h ust. 4 updop).

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Ponadto, podatnicy z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy w przypadku środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy (art. 16j ust. 1 pkt 2 updop).

Środki transportu (będące środkami trwałymi) uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy (art. 16j ust. 2 pkt 1 updop).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują, w jakiej formie, ani w jaki sposób należy udokumentować fakt uprzedniego użytkowania środka transportu, tj. co najmniej przez okres 6 miesięcy. Ciężar udowodnienia tego, że samochód był używany spoczywa na podatniku.

W ocenie Organu wcześniejszą eksploatację środków transportowych może dokumentować np. dowód rejestracyjny, karta pojazdu, z których to dokumentów wynika m.in. data produkcji oraz data dopuszczenia po raz pierwszy do ruchu danego pojazdu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca zakupił w dniu 22.10.2014 r. od innego przedsiębiorcy samochód specjalny R., o dopuszczalnej masie całkowitej 18 ton, stanowiący środek trwały. Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów, karty pojazdu i dowodu rejestracyjnego wynika, że pierwsza rejestracja tego pojazdu miała miejsce za granicą w dniu 26.07.2004 r. Natomiast pierwsza rejestracja tego pojazdu w Polsce nastąpiła 09.10.2014 r.

Podsumowując, Wnioskodawca prawidłowo ustalił dla ww. środka trwałego amortyzację, przy zastosowaniu stawki indywidualnej, na okres 30 miesięcy w wysokości 40%, ponieważ spełnione zostały przesłanki dla możliwości zastosowania stawki indywidualnej wynikające z art . 16j updop, tj.:

• samochód został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy;
  
• nabyty samochód spełnia definicję samochodu używanego, ponieważ przed nabyciem był używany za granicą, przez okres co najmniej sześciu miesięcy co wynika z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów (dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu).
  
  

W związku z powyższym należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.