Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4510.361.2016.2.EN
z 26 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 16 listopada 2016 r.), uzupełnionym 10 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości momentu zaliczenia do kosztów podatkowych wydatku poniesionego w związku z partycypowaniem w kosztach rozbudowy drogi publicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości momentu zaliczenia do kosztów podatkowych wydatku poniesionego w związku z partycypowaniem w kosztach rozbudowy drogi publicznej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 grudnia 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.361.2016.1.EN wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 stycznia 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej również: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów (dalej: „Produkty”).

W związku z realizowaną przez Spółkę inwestycją polegającą na rozbudowie siedziby oraz budowie centrum logistycznego (dalej: „Inwestycja”) na działkach będących jej własnością lub w stosunku do których posiada prawo wieczystego użytkowania, Spółka zawarła porozumienie z Gminą Miejską (dalej: „Gmina”). W ramach tego porozumienia Spółka zobowiązała się partycypować w kosztach rozbudowy drogi przeznaczonej do obsługi komunikacyjnej terenu, na którym realizuje Inwestycję (dalej: „Zadanie”). Zadanie jest realizowane przez Gminę, która zleca jego wykonanie podmiotowi wyłonionemu w ramach przetargu. Spółka nie odpowiada za żadne zobowiązania ani wydatki poniesione przez Gminę w związku z realizacją Zadania.

Przekazanie kwoty uzgodnionej porozumieniem na rzecz Gminy w celu realizacji Zadania ma umożliwić Spółce prawidłowe korzystanie z Inwestycji. Inwestycja umożliwi Spółce m.in. utrzymywanie optymalnej ilości zapasów towarów w jednym miejscu, a także sprawne reagowanie na zapotrzebowanie klientów, poprawi konkurencyjność Spółki dzięki skróceniu terminów dostaw towarów do sieci salonów Spółki oraz bezpośrednio do klientów poprzez realizowaną sprzedaż wysyłkową. Rozbudowa drogi do obsługi komunikacyjnej terenu na którym Spółka realizuje Inwestycję pozwoli m.in. na spełnienie parametrów umożliwiających transport towarów przy wykorzystaniu pojazdów o dużej masie. Z punktu widzenia Spółki oraz charakteru Inwestycji jest więc to wydatek niezbędny, a samo Zadanie ma charakter komplementarny względem Inwestycji.

Uzgodniona porozumieniem kwota została przekazana przez Spółkę przelewem bankowym na rachunek Gminy 1 września 2016 r. Zgodnie z porozumieniem, różnicę pomiędzy kwotą potrzebną na realizację Zadania, a kwotą przekazaną przez Spółkę pokryje Gmina. W przypadku gdyby kwota potrzebna na realizację Zadania okazała się niższa od kwoty przekazanej przez Spółkę, wówczas Gmina zwróci Spółce nadwyżkę środków.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 2 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wskazał również, że nie posiada żadnego tytułu prawnego do drogi, o której mowa we wniosku. W szczególności, Spółka nie jest stroną umowy dzierżawy drogi, umowy najmu drogi ani innej umowy o podobnym charakterze. Wskazana we wniosku droga jest drogą publiczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia kwoty przekazanej na rachunek Gminy do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dacie poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zaliczenia kwoty przekazanej na rachunek Gminy do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dacie poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w Ustawie CIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz utrwaloną w orzecznictwie i doktrynie praktykę przyjmuje się, że przesłanki warunkujące uznanie wydatku za koszt uzyskania przychodów są następujące:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Wydatki ponoszone przez podatnika należy rozpatrywać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie wydatki, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są więc wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu.

Z kolei koszty pośrednie to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, brak jest możliwości ustalenia w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Partycypowanie w kosztach Zadania realizowanego przez Gminę jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, gdyż rozbudowa drogi dojazdowej powiązana jest z Inwestycją Spółki. Kwota przekazana Gminie nie jest jednak związana bezpośrednio z uzyskaniem przez Spółkę żadnego przychodu. Zdarzenie to będzie miało jednak pośredni wpływ na przychody Wnioskodawcy poprzez stworzenie lepszej infrastruktury, co wpłynie na zwiększenie efektywności obsługi procesów logistycznych i umożliwi Spółce m.in. utrzymywanie optymalnej ilości zapasów towarów w jednym miejscu, a także sprawne reagowanie na zapotrzebowanie klientów. Biorąc pod uwagę powyższe, związek przekazania Gminie środków pieniężnych na potrzeby realizacji Zadania jest niewątpliwie związane z osiąganiem przychodów przez Spółkę i uzasadnia zaliczenie ww. wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Kwestia związana z ustaleniem momentu potrącalności kosztów pośrednich została uregulowana w art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f- 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze treść ww. regulacji, uzasadnione jest stwierdzenie, że kwota przekazana Gminie na potrzeby realizacji Zadania stanowi dla Spółki koszt pośredni, potrącalny w dacie poniesienia. Brak jest bowiem możliwości zarówno powiązania tego wydatku z konkretnym przychodem, jak i możliwości przypisania tego kosztu do konkretnego okresu i rozliczania w czasie.

Wnioskodawca wskazał, iż analogiczne stanowisko wynika m.in. z wydanej w zbliżonej sprawie interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-537/15/TS, który stwierdził, że „poniesione przez Spółkę wydatki na budowę lub przebudowę drogi na gruncie będącym własnością Gminy, w tym na sfinansowanie kosztów odszkodowań wypłacanych przez Gminę, stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, który zgodnie z art. 15 ust. 4d tej ustawy jest potrącalny w dacie jego poniesienia.

Zadaniem Wnioskodawcy, podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2014 r., Znak: ITPB4/423-153/13/AM, który potwierdził pogląd przedstawiony przez Wnioskodawcę, iż „przekazane przez Spółkę środki pieniężne na dofinansowanie Inwestycji będą więc potrącane (zaliczone do kosztów uzyskania przychodów) w dacie ich przekazania, gdyż poniesione wydatki należy kwalifikować do kosztów „pośrednich”, jako że nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania, stosownie do zapisów art. 15 ust. 4d i 4e ustawy.

Ponadto na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał również interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 października 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-833/14/IZ oraz z 18 marca 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1714/13/MS.

Podsumowując, w ocenie Spółki, kwota przekazana na realizację Zadania przez Gminę stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, który zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT jest potrącalny w dacie jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.