Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.919.2016.1.BW
z 23 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 października 2016r. (data wpływu 23 listopada 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji oraz obowiązku uwzględnienia jej przy obliczaniu proporcji, zgodnie z art. 90 ust. 3-6 ustawy o podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2016r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji oraz obowiązku uwzględnienia jej przy obliczaniu proporcji, zgodnie z art. 90 ust. 3-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę jednoosobową pod nazwą "/…/" i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przeważającym rodzajem działalności firmy są usługi zakwalifikowane w PKD jako pozaszkolne formy edukacji zgodnie z kodem 85.59.B. Wnioskodawca nie jest objęty regulacjami ustawy o systemie oświaty z 7 września 1991 czyli nie posiada wpisu do rejestru instytucji szkoleniowych jak również nie uzyskał akredytacji kształcenia dla ściśle określonego zakresu szkoleń. Do chwili obecnej firma wykonywała głównie szkolenia komercyjne opodatkowane stawką podstawową 23% jak również szkolenia na zlecenie beneficjentów projektów unijnych, finansowane w 100% lub w co najmniej w 70% ze środków publicznych - korzystające ze zwolnienia przedmiotowego w podatku VAT, odpowiednio na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 (Dz. U. t.j. z 2011, nr 177, poz.1054 wraz z późn. zmianami) lub w drugim przypadku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień z 20 grudnia 2013 (Dz. U. t.j. 28 maja 2015, poz. 736). Jak z powyższego wynika Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane i zwolnione z podatku od towarów i usług rozliczając podatek VAT naliczony wynikający z dokonanych zakupów na podstawie procentowej proporcji udziału rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym rocznym obrocie zgodnie z treścią art. 90 ust. 3-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od miesiąca czerwca 2016 Wnioskodawca bierze udział jako partner w realizacji projektu unijnego „/…/". Podstawą tego działania jest umowa o dofinansowanie w/w projektu w ramach programu operacyjnego "Wiedza edukacja rozwój 2014-2020" zawarta pomiędzy Wojewódzkim Urzędem Pracy w /…/, a firmą "S" z /…/, będącej beneficjentem projektu. Firma "S" jako leader projektu zawarła z Wnioskodawcą umowę partnerską na rzecz realizacji projektu „/…/", w której szczegółowo opisano prawa i obowiązki leadera i partnera projektu. Podstawą prawną takiego działania jest ustawa o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2014, poz. 1146 wraz ze zmianami).

Celem realizowanego projektu jest zwiększenie kompetencji i umiejętności zawodowych związanych z branżą spawalniczą i pokrewną osób długotrwale bezrobotnych lub biernych zawodowo oraz ich aktywizacja zawodowa.

Projekt ma być zrealizowany do 31 marca 2017r. i jest finansowany w następujący sposób:

• środki publiczne tj. środki unijne w wysokości 84,28 %, dotacja celowa z budżetu państwa w wys. 10,72%,
• wkład własny beneficjenta i partnera 5%.
  
  

Wydatki kwalifikowalne obejmują koszt podatku od towarów i usług.

Całość wydatków w ujęciu zadaniowym i kwotowym zawarta jest w budżecie projektu i obejmuje koszty bezpośrednie i koszty pośrednie.

Koszty bezpośrednie finansowane są środkami publicznymi lub wkładem własnym i obejmują wydatki kwalifikowalne na takie zadania jak: rekrutacja oraz weryfikacja predyspozycji potencjalnych uczestników, identyfikacja oraz przygotowanie uczestników do wejścia na rynek pracy, kursy i szkolenia, staże zawodowe, wsparcie integracji z rynkiem pracy.

Z kolei koszty pośrednie finansowane są z dotacji (środki unijne, dotacja celowa), a ich wysokość ustalona jest w formie ryczałtowej jako 20% od poniesionych, udokumentowanych i zatwierdzonych kosztów bezpośrednich. Koszty te dotyczą tzw. obsługi technicznej projektu i obejmują wydatki na np. obsługę księgową projektu, zatrudnienie personelu pomocniczego zajmującego się utrzymaniem czystości czy ochroną pomieszczeń wykorzystywanych przy realizacji projektu itd. Koszty pośrednie nie wymagają ścisłego udokumentowania .

Wnioskodawca jako partner projektu ma do wykonania konkretne zadania na sfinansowanie których otrzymuje na specjalnie wyodrębniony rachunek bankowy zwany "rachunkiem projektu" środki finansowe przekazywane transzami z Banku Gospodarstwa Krajowego. Na podstawie poniesionych kosztów bezpośrednich w m-cach czerwiec-lipiec 2016 Wnioskodawca otrzymał w miesiącu lipcu 2016r. dotację na pokrycie poniesionych kosztów pośrednich. Wnioskodawca uznał, że dotacja ta nie stanowi obrotu w rozumieniu ustawy o podatku od towarowi usług i w związku z tym nie została ona wykazana w rejestrach podatku od towarów i usług i dalej w deklaracji VAT za m-c lipiec 2016r. Tym samym kwota dotacji nie została zaliczona do podstawy opodatkowania podatkiem VAT działalności firmy w m-cu lipiec 2016.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania:

1. Czy dotacja na pokrycie kosztów pośrednich realizowanego projektu unijnego stanowi obrót w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i winna być wliczona do podstawy opodatkowania tym podatkiem?
2. Czy otrzymana dotacja winna być uwzględniona przy obliczaniu proporcji czynności opodatkowanych do obrotu ogółem na rok 2017 (wstępna proporcja) w rozumieniu art. 90 ust. 3-6 ustawy podatku od towarów i usług?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Z art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą do opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z powyższego wynika, że aby dotacja stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem VAT musi mieć bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Innymi słowy dotacja stanowi podstawę do opodatkowania p. VAT jeśli służy dofinansowaniu konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dotacja na sfinansowanie kosztów pośrednich realizowanego projektu unijnego nie ma bezpośredniego wpływu na cenę realizowanych usług, natomiast jej celem jest pokrycie kosztów, które nie zostały enumeratywnie wymienione w budżecie projektu i jako nie stanowiące kosztów bezpośrednich mają jedynie pośredni wpływ na wykonywane w ramach opisanego przedsięwzięcia usługi. Ponadto otrzymanej dotacji na sfinansowanie kosztów pośrednich nie można powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług .

W związku z powyższym omawiana dotacja nie mająca, jak uzasadniono wyżej, charakteru cenotwórczego nie stanowi obrotu do podatku VAT i nie może być uwzględniana przy wyliczaniu proporcji służącej do rozliczania podatku VAT naliczonego na podstawie art. 90 w/w ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki zawartej we wniosku, tut. Organ udzielił odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytania w jednej interpretacji:

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Ponadto należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) dalej: „dyrektywa VAT”.

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcąi usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: „17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

18. W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

19. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C 40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo).”.

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOrSARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances. ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: „ (...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej, (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09. Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56).”.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Generalnie ustawa o podatku VAT, jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca/usługodawca od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej za dostarczone towary/wykonane usługi, a więc za dokonaną sprzedaż.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że nie każda subwencja uwzględniana jest w podstawie opodatkowania dostawy towaru lub świadczenia usługi (tylko subwencje związane bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia). Zgodnie z orzecznictwem TSUE, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 dyrektywy VAT, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (np. pkt 26 wyroku z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec, ECLI:EU:C:2004:444). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (np. wyrok TSUE z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00, Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu, ECLI:EU:C:2001:629, pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (także pkt 29 ww. wyroku C-144/02).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że od miesiąca czerwca 2016r Wnioskodawca bierze udział jako partner w realizacji projektu unijnego „/…/". Podstawą tego działania jest umowa o dofinansowanie w/w projektu w ramach programu operacyjnego "Wiedza edukacja rozwój 2014-2020" zawarta pomiędzy Wojewódzkim Urzędem Pracy w /…/, a firmą "S" z /…/, będącej beneficjentem projektu. Firma "S" jako leader projektu zawarła z Wnioskodawcą umowę partnerską na rzecz realizacji projektu „/…/", w której szczegółowo opisano prawa i obowiązki leadera i partnera projektu. Podstawą prawną takiego działania jest ustawa o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020.

Wnioskodawca jako partner projektu ma do wykonania konkretne zadania na sfinansowanie których otrzymuje na specjalnie wyodrębniony rachunek bankowy zwany "rachunkiem projektu" środki finansowe przekazywane transzami z Banku Gospodarstwa Krajowego. Na podstawie poniesionych kosztów bezpośrednich w m-cach czerwiec-lipiec 2016 Wnioskodawca otrzymał w miesiącu lipcu 2016r. dotację na pokrycie poniesionych kosztów pośrednich.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy otrzymana dotacja na pokrycie kosztów pośrednich stanowi obrót w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług a w konsekwencji czy winna być uwzględniona przy obliczaniu proporcji w rozumieniu art. 90 ust. 3-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do powyższego należy przyjąć, że Wnioskodawca w ramach stosunku zobowiązaniowego jakim jest zawarta z leaderem projektu firmą „S” umowa partnerska jest zobowiązany jako partner projektu do wykonania konkretnego zadania, na sfinansowanie którego otrzymuje środki finansowe przekazywane transzami z Banku Gospodarstwa Krajowego. W tych okolicznościach Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonania określonego umową świadczenia, za wykonanie którego otrzymuje środki finansowe od podmiotu trzeciego, stanowiące de facto wynagrodzenie (zapłatę). Tym samym wykonanie określonych umową partnerską czynności za wynagrodzeniem stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Otrzymane środki finansowe od podmiotu trzeciego będące zapłatą za wykonanie zadania stanowią podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że otrzymaną (przez niego) dotację nie można powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak bowiem wynika z okoliczności sprawy otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja nie jest przeznaczona na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz stanowi zapłatę za wykonywanie przez niego (jako partner projektu) konkretnych przydzielonych mu zadań.

W konsekwencji powyższego (mając na uwadze ww. powołane przepisy prawa) stwierdzić należy, że przedmiotowa dotacja stanowi obrót, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym winna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według właściwej stawki dla świadczonych w ramach zawartej umowy partnerskiej usług.

Odnosząc się z kolei do kwestii uwzględniania otrzymanej dotacji przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 - 6 ustawy o VAT na wstępie należy wskazać, że zgodnie art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że przy obliczaniu proporcji, w liczniku uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, natomiast w mianowniku uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro jak wykazano wyżej otrzymana przez Wnioskodawcę, w związku realizacją opisanego we wniosku projektu, dotacja stanowi zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, to winna być uwzględniona w proporcji ustalanej zgodnie z art. 90 ustawy.

W konsekwencji powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja rozstrzyga ściśle z w zakresie przedstawionych we wniosku pytań. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.