2017.01.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-2.4510.943.2016.2.BG

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.943.2016.2.BG
z 16 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 w zw. z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych, przedstawione we wniosku wspólnym z 7 października 2016 r., (data wpływu do tut. Biura 3 listopada 2016 r.), uzupełnionym 30 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat na rzecz Podmiotu szwajcarskiego za udostępnienie Klasyfikacji CHC – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat na rzecz Podmiotu szwajcarskiego za udostępnienie Klasyfikacji CHC. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.943.2016.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 30 grudnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

przedmiot przeważającej działalności (wg kodów PKD):

46.46.Z, Sprzedaż hurtowa wyrobów farmaceutycznych i medycznych, przedmiot pozostałej działalności (wg kodów PKD):
46.31.Z, Sprzedaż hurtowa owoców i warzyw,
46.34.A, Sprzedaż hurtowa napojów alkoholowych,
46.34.B, Sprzedaż hurtowa napojów bezalkoholowych,
46.35.Z, Sprzedaż hurtowa wyrobów tytoniowych,
46.36.Z, Sprzedaż hurtowa cukru, czekolady, wyrobów cukierniczych i piekarskich,
46.37.Z, Sprzedaż hurtowa herbaty, kawy, kakao i przypraw,
46.39.Z, Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych,
46.44.Z, Sprzedaż hurtowa wyrobów porcelanowych, ceramicznych i szklanych oraz środków czyszczących,
73.11.Z, Działalność agencji reklamowych.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z Podmiotem X (osobą prawną prawa obowiązującego na terytorium Szwajcarii) z siedzibą na terytorium Szwajcarii - dalej jako: Podatnik CIT - umowę Zamówienie Usług Informacyjnych X, na którą składają się Standardowe Warunki Świadczenia Usług Informacyjnych X oraz

Załącznik 1: Consumer Health Classification – szczegóły Usług Informacyjnych,

Załącznik 2: Udostepnienie CHC licencjobiorcy,

Załącznik 3: Cennik i warunki płatności,

Załącznik 4: Odpowiedzialność,

Załącznik 5: Kontakt

łącznie dalej jako: Umowa.

Na podstawie Umowy Podatnik CIT udzielił Wnioskodawcy niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji na korzystanie od 1 marca 2016 r. z usług informacyjnych dla własnych bezpośrednich korzyści Wnioskodawcy oraz w wyłącznych celach oznaczonych w Umowie, takich jak:

i.Zarządzanie Wiodącą Kategorią - Optymalizacja „półki”,
ii. Analiza i Optymalizacja Zapasów / Stanu magazynowego,

iii. Analiza własnych wyników Wnioskodawcy oraz trendów rynkowych na poziomie kategorii produktu w celu zidentyfikowania możliwości handlowych.

Usługami informacyjnymi spośród świadczonych przez Podatnika CIT, a zamówionymi przez Wnioskodawcę jest tzw. Consumer Healthcare Classification, tj. Klasyfikacja CHC.

Klasyfikacja CHC jest czteropoziomową klasyfikacją obejmującą konkurencyjne produkty z grupy OTC (bez recepty), związane z szeroko pojętą ochroną zdrowia i oznaczone kodami alfanumerycznymi. Klasyfikacja CHC obejmuje większość światowych rynków, przedstawionych w ten sam sposób, w oparciu o jednolite kryteria, umożliwiające korzystanie z danych na poziomie międzynarodowym. Klasyfikacja CHC jest aktualizowana co roku. Podatnik CIT dokłada uzasadnionych ekonomicznie starań w celu zapewnienia najszerszego możliwego zakresu Klasyfikacji CHC oraz objęcia nią wszystkich produktów istniejących na rynkach, których Klasyfikacja CHC dotyczy.

Klasyfikacja CHC jest efektem (produktem) określonych czynności, wykonywanych przez Podatnika CIT. Czynności te polegają na segregacji (opracowaniu i klasyfikowaniu) danych dotyczących sprzedaży określonych kategorii leków w pewnym formacie i wiążą się ze stale ponoszonymi przez Podatnika CIT kosztami (np. wynagrodzeniami personelu zaangażowanego w proces obróbki danych dotyczących sprzedaży leków). Uzyskiwane przez Wnioskodawcę Klasyfikacje CHC nie mają charakteru stałego i niezmiennego, który nadawałby się do udostępniania w niezmiennej formie - podlegają stałym zmianom wraz ze zmieniającymi się danymi sprzedażowymi. Tworząc Klasyfikację CHC Podatnik CIT nie zdobywa żadnych własnych doświadczeń w dziedzinie handlowej - natomiast jego model działalności polega na opracowaniu/klasyfikowaniu/segregacji udostępnionych mu danych sprzedażowych.

Wnioskodawca przekazuje Podatnikowi CIT listę produktów, którymi Wnioskodawca jest zainteresowany wraz z kodami, z których Wnioskodawca korzysta. Podatnik CIT następnie przypisuje produkty z tej listy do odpowiednich kategorii Klasyfikacji CHC, oraz przekazuje Wnioskodawcy specyfikację, przedstawiającą statystyki sprzedażowe produktów z listy Wnioskodawcy, opracowane zgodnie z Klasyfikacją CHC. Podatnik CIT raz w miesiącu aktualizuje ww. specyfikację na podstawie otrzymanej od Wnioskodawcy zaktualizowanej listy produktów. Specyfikacja stanowi bazę danych w rozumieniu odpowiednich przepisów o ochronie baz danych.

W ocenie Wnioskodawcy, Klasyfikacja CHC oraz specyfikacja produktów, sklasyfikowanych zgodnie z Klasyfikacją CHC jest użyteczna z punktu widzenia sprzedaży hurtowej wyrobów farmaceutycznych i medycznych, prowadzonej przez Wnioskodawcę. Należy jednak zwrócić uwagę, że przekazywane Wnioskodawcy przez Podatnika CIT statystyki sprzedażowe nie zawierają żadnego elementu wartościującego (porady, opinii czy rekomendacji). Informacje te, choć przydatne, nie stanowią aktywu, który samodzielnie umożliwiałby uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów. Wnioskodawca, posługując się swoją własną wiedzą i doświadczeniem biznesowym, jest natomiast w stanie wykorzystać ww. statystyki do celów własnej działalności gospodarczej. Z drugiej strony, z praktyki rynkowej wynika, że dla osób nieposiadających własnego know-how w zakresie sprzedaży leków wartość komercyjna tych danych jest bardzo ograniczona lub żadna. Innymi słowy, dopiero zestawienie przez Wnioskodawcę statystyk sprzedażowych pozyskiwanych od Podatnika CIT oraz własnej wiedzy i doświadczenia handlowego (relacji biznesowych, znajomości ogólnopolskich i regionalnych kanałów dystrybucji) pozwala Wnioskodawcy na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawca nie może:

scedować ani przenieść Klasyfikacji CHC na rzecz osób trzecich,
zezwolić na wykorzystanie kopii Klasyfikacji CHC przez więcej niż jednego użytkownika bez zakupu dodatkowych licencji,
odtwarzać kodu źródłowego, dekomponować lub demontować Klasyfikacji CHC,
udostępniać Klasyfikacji CHC poza wskazaną lokalizacją,
podzlecać, udzielać dalszej licencji, dystrybuować, ujawniać Klasyfikację CHC na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca przyjął do wiadomości i potwierdził, że Klasyfikacja CHC jest poufna dla Podatnika CIT. Wnioskodawca zobowiązał się do tego, że nie będzie (i zapewni, że jego pracownicy i przedstawiciele nie będą), w dowolnym czasie obowiązywania Umowy i po nim, przekazywać do wiadomości, ujawniać, lub upubliczniać Klasyfikację CHC lub innych informacji poufnych Podatnika CIT, chyba że zostało to wyraźnie przewidziane Umową lub, w innym przypadku, za pisemną jednoznaczną zgodą Podatnika CIT. Wnioskodawca zobowiązał się traktować Klasyfikację CHC jako poufną i stosować do ochrony jej poufności przynajmniej ten sam poziom staranności, jak ten, który stosuje do ochrony własnych informacji poufnych, a w każdym przypadku nie mniejszy niż należyta staranność.

Usługi informacyjne są świadczone przez Podatnika CIT na zasadzie „w stanie obecnym”, bez żadnych dalszych gwarancji jakiegokolwiek rodzaju. Podatnik CIT nie gwarantuje, że Klasyfikacja CHC będzie odpowiadała istniejącym lub przyszłym potrzebom lub celom Wnioskodawcy, a Wnioskodawca przyjmuje wyłączną odpowiedzialność za korzystanie, wybór i zastosowanie Klasyfikacji CHC do jego potrzeb i celów. Ponadto Podatnik CIT nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek wyrażone opinie, oceny lub prognozy zawarte w Klasyfikacji CHC. Informacje dostarczone przez Wnioskodawcę lub osobę trzecią, w oparciu o które Podatnik CIT świadczy usługi informacyjne, Podatnik CIT uprawniony jest przyjąć jako poprawne i rzetelne. Podatnik CIT ponosi odpowiedzialność za niepoprawność, niekompletność, opóźnienie w dostawie usług informacyjnych jedynie w przypadku, gdy wynika to nieprawidłowego działania Podatnika CIT.

Odpowiedzialność Podatnika CIT za roszczenia wynikające z Umowy lub z nią związane jest ograniczona w następujący sposób:

Podatnik CIT nie ponosi odpowiedzialności za żadne umyślne, przypadkowe lub wynikowe straty, w tym między innymi utracone możliwości biznesowe lub przewidywane oszczędności, utracone zyski lub roszczenia osób trzecich, zarówno możliwe do przewidzenia jak i niemożliwe, nawet jeżeli Podatnik CIT został powiadomiony, wiedział lub winny był wiedzieć o możliwości wystąpienia takiej straty oraz
Łączna odpowiedzialność Podatnika CIT, o ile ma zastosowanie, nie przekroczy kwoty łącznego Wynagrodzenia (bez VAT) zapłaconego przez Wnioskodawcę w okresie dwunastu miesięcy za tę usługę informacyjną, której dotyczy zarzut spowodowania szkody, tj. Klasyfikacji CHC.

Za udostępnienie Klasyfikacji CHC Wnioskodawca płaci Podatnikowi CIT miesięczną opłatę licencyjną z terytorium RP.

Wnioskodawca nie posiada na terytorium Szwajcarii zagranicznego zakładu, w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”) w zw. z art. 5 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz.U. z 1993 r., Nr 22 poz. 92 ze zm., dalej: umowa polsko-szwajcarska), a wobec tego zobowiązanie, z tytułu którego wypłacane są miesięczne opłaty licencyjne nie powstało w związku z działalnością takiego zakładu i zapłata tych należności licencyjnych nie jest pokrywana przez taki zakład.

Podatnik CIT udokumentował miejsce swojej siedziby dla celów podatkowych na terytorium Szwajcarii certyfikatem rezydencji, w rozumieniu art. 4a pkt 12 updop, ważnym od 1 stycznia 2016 r. - Wnioskodawca posiada ten certyfikat rezydencji Podatnika CIT i będzie posiadał takie certyfikaty w kolejnych okresach dwunastu miesięcy od dnia wydania tych certyfikatów.

Podatnik CIT nie prowadzi działalności poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakład, w rozumieniu art. 4a pkt 11 updop w zw. z art. 5 umowy polsko-szwajcarskiej. Dochody z tytułu miesięcznej opłaty licencyjnej Podatnik CIT nie osiąga w ramach działalności takiego zakładu.

W okolicznościach takich samych, jak okoliczności stanu faktycznego, Wnioskodawca za udostępnienie Klasyfikacji CHC będzie płacił Podatnikowi CIT miesięczne opłaty licencyjne w kolejnych miesiącach następujących po wydaniu i doręczeniu Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej w sprawie z Wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy - w okolicznościach stanu faktycznego - miesięczne opłaty licencyjne, jakie Wnioskodawca wypłacił Podatnikowi CIT, mieszczą się w pojęciu należności licencyjnych, w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej, jako należności za udostępnienie Wnioskodawcy informacji związanych ze zdobytymi przez Podatnika CIT doświadczeniami w dziedzinie handlowej, a w związku z tym, czy po stronie Podatnika CIT powstało na terytorium RP zobowiązanie do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu z tytułu tych miesięcznych opłat licencyjnych według stawki 5%, zaś Wnioskodawca zobowiązany był, jako płatnik, do poboru tego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od dokonanych wypłat tych miesięcznych opłat licencyjnych według stawki 5%? (stan faktyczny)
Czy - w okolicznościach zdarzenia przyszłego - miesięczne opłaty licencyjne, jakie Wnioskodawca wypłaci Podatnikowi CIT, będą się mieściły w pojęciu należności licencyjnych, w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej, jako należności za udostępnienie Wnioskodawcy informacji związanych ze zdobytymi przez Podatnika CIT doświadczeniami w dziedzinie handlowej, a w związku z tym czy po stronie Podatnika CIT powstanie na terytorium RP zobowiązanie do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu z tytułu tych miesięcznych opłat licencyjnych według stawki 5%, zaś Wnioskodawca zobowiązany będzie, jako płatnik, do poboru tego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłat tych miesięcznych opłat licencyjnych według stawki 5%? (zdarzenie przyszłe)

Stanowisko Wnioskodawcy dot. stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów;

Zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 22a updop, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 umowy polsko-szwajcarskiej, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 % kwoty należności licencyjnych brutto.

Określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego, w tym prawa do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej).

W myśl art. 12 ust. 5 umowy polsko-szwajcarskiej, należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane należności licencyjne i zapłata tych należności licencyjnych jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że takie należności licencyjne powstają w tym Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

Przepis art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej stanowi, że należnościami licencyjnymi są m.in. należności uzyskiwane za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami handlowymi.

Odpowiednikiem art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej jest art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, wersja skrócona z lipca 2010 - dalej jako: MK OECD 2010.

Zgodnie z pkt 11 komentarza do art. 12 ust. 2 MK OECD 2010, know-how stanowią:

informacje nieujawnione publicznie (specjalistyczna wiedza, doświadczenie), o charakterze m.in. handlowym,
mające związek z doświadczeniem nabytym przez udostępniającego,
mające praktyczne zastosowanie w działalności przedsiębiorstwa, których ujawnienie może generować korzyści ekonomiczne.

Zgodnie z pkt 11.1 i 11.2 komentarza do art. 12 ust. 2 MK OECD 2010, przedmiotem umowy o know-how jest zobowiązanie się do udostępnienia specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu ich wykorzystania na własny rachunek przez korzystającego, przy czym udostępniający nie jest zobowiązany do zagwarantowania wyników stosowania tej specjalistycznej wiedzy i doświadczeń.

Zgodnie z pkt 11.3 komentarza do art. 12 ust. 2 MK OECD 2010, tym, co odróżnia umowę o know-how od umowy o świadczenie usług jest to, że:

w umowie o świadczenie usług zobowiązuje się do zapewnienia usług, których wykonanie może wymagać przez świadczącego wykorzystania specjalistycznej wiedzy i doświadczeń, a nie do udostępnienia tejże specjalistycznej wiedzy i doświadczeń, potrzebnej do świadczenia takich usług,
w związku z umową o know-how udostępniający co do zasady nie ponosi kosztów na potrzeby wykonania tej umowy, natomiast wykonanie umowy o świadczenie usług co do zasady wymaga poniesienie określonych kosztów.

Odnosząc powyższe uwagi do Klasyfikacji CHC, o której mowa w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w ocenie Wnioskodawcy nie stanowi ona informacji związanej ze zdobytymi przez Podatnika CIT doświadczeniami handlowymi natomiast jest ona efektem (produktem) określonych czynności, wykonywanych przez Podatnika CIT. Czynności te polegają na segregacji (opracowaniu i klasyfikowaniu) danych dotyczących sprzedaży określonych kategorii leków w pewnym formacie, i wiążą się ze stale ponoszonymi przez Podatnika CIT kosztami (np. wynagrodzeniami personelu zaangażowanego w proces obróbki danych dotyczących sprzedaży leków). Uzyskiwane przez Wnioskodawcę Klasyfikacje CHC nie mają więc charakteru stałego i niezmiennego, który nadawałby się do udostępniania w niezmiennej formie - podlegają stałym zmianom wraz ze zmieniającymi się danymi sprzedażowymi. Co więcej, Podatnik CIT w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie zdobywa żadnych własnych doświadczeń w dziedzinie handlowej - jego model działalności polega na opracowaniu/klasyfikowaniu/segregacji udostępnionych mu danych sprzedażowych.

Należy przy tym podkreślić, że umowa polsko-szwajcarska nieprzypadkowo posługuje się pojęciem „informacji związanej ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie handlowej” - a nie np. „informacji handlowej”. Nieomal każda usługa niematerialna (porada prawna, usługa reklamowa czy informatyczna) łączy się z przekazaniem pewnego rodzaju informacji. Nie oznacza to jednak, że każda taka usługa stanowi know - how w rozumieniu traktatów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tak więc np. informacja o możliwości sprzedaży leków na rzecz pewnej konkretnej sieci aptek jest niewątpliwie informacją handlową - ale nie stanowi know - how, ponieważ nie wynika ona ze zdobytych przez dany podmiot doświadczeń w dziedzinie handlowej; informacji takiej dostarczyć może każda osoba która choćby przypadkowo uzyskała wiedzę o pewnym zapotrzebowaniu rynkowym - choćby osoba ta nie miała żadnych własnych doświadczeń w dziedzinie handlowej.

Podobnie, udostępnienie danych statystycznych o wielkości sprzedaży leków jest w pewnym potocznym rozumieniu udostępnieniem informacji handlowej - ale nie jest to informacja związana ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie handlowej.

Udostępnianie Klasyfikacji CHC stanowi zatem usługę Podatnika CIT, świadczoną na rzecz Wnioskodawcy, do której zastosowanie znajduje przepis art. 7 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, a nie art. 12 ust. 2 w zw. z ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej.

Fakt posiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji oznacza, że na podstawie art. 26 ust. 1 updop do miesięcznych opłat licencyjnych należnych Podatnikowi CIT za udostępnienie Klasyfikacji CHC zastosowanie znajduje art. 7 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, który wyłącza po stronie Podatnika CIT na terytorium RP zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od dochodu z tytułu miesięcznych opłat licencyjnych, a tym samym obowiązek poboru przez Wnioskodawcę podatku u źródła od tego dochodu Podatnika CIT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego - miesięczne opłaty licencyjne, jakie Wnioskodawca wypłacił/wypłaci Podatnikowi CIT, nie mieszczą/nie będą się mieściły się w pojęciu należności licencyjnych, w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej, a w związku z tym po stronie Podatnika CIT nie powstało/nie powstanie na terytorium RP zobowiązanie do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu z tytułu tych miesięcznych opłat licencyjnych według stawki 5%, zaś Wnioskodawca nie był/nie będzie zobowiązany, jako płatnik, do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłat tych miesięcznych opłat licencyjnych według stawki 5%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawą z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1550), został dodany ust. 3-5 do art. 3 updop, który obowiązuje od 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20 % przychodów.

Przepis art. 21 ust. 2 updop, stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z kolei art. 26 ust. 1 updop stanowi, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie można pogodzić z umową.

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz.U. z 1993 r., Nr 22 poz. 92 ze zm., dalej: umowa polsko-szwajcarska).

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 umowy polsko-szwajcarskiej, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto. Bez względu na postanowienia ust. 2, należności licencyjne wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych jest spółką (nie będąca spółką osobową) powiązaną ze spółką wypłacającą należności licencyjne (art. 12 ust. 2 i 2a umowy polsko-szwajcarskiej).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej, określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego, w tym prawa do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Kluczową kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest ustalenie czy umowę zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem szwajcarskim, należy traktować jako umowę know-how, czy jako umowę o świadczenie usług.

Pod pojęciem „know-how” należy rozumieć określoną wiedzę o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu, m.in. sprzedaży praw, udzielenia licencji. Pojęcie to określa m.in. wiedzę techniczną i specjalne właściwości odkryte przez dany podmiot w rezultacie prowadzonych przez siebie badań, a nieznane konkurencji. „Know-how” można zdefiniować jako pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,
istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania czy sprzedaży produktów objętych umową oraz
zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-szwajcarskiej, należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W punkcie 8.5 Komentarza do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2011 r.), odnoszącego się do definicji należności licencyjnych, wskazano, że „Jeżeli informacje, o których mowa w ustępie 2, są dostarczone lub jeżeli przyznane zostało użytkowanie lub prawo do użytkowania majątku, o którym mowa w tym ustępie, osoba władająca takimi informacjami lub majątkiem może zgodzić się nie udostępniać takich informacji lub majątku nikomu innemu. Zapłata dokonana za taką zgodę stanowi zapłatę za zapewnienie wyłączności posiadania takich informacji lub wyłączności prawa użytkowania takiego majątku, w zależności od przypadku. Te płatności stanowiące „należności wszelkiego rodzaju uzyskane jako wynagrodzenie wypłacone (...) za prawo do użytkowania mienia lub za informacje” podlegają definicji należności licencyjnych”.

Ponadto pkt 11 cyt. Komentarza wyraźnie wskazuje, że „Kwalifikując należności licencyjne jako wynagrodzenia wypłacane za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej, ustęp 2 czyni aluzję do know-how (…).

Określenie „Wynagrodzenia (…) za informacje związane z doświadczeniem nabytych w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej” jest stosowane w kontekście przenoszenia /przekazywania pewnych informacji, które nie były przedmiotem patentu i które na ogół nie mieszczą się w innych kategoriach praw własności intelektualnej. Wyposażenie to odsyła w zasadzie do informacji publicznie nieujawnionych o charakterze przemysłowym, handlowym lub naukowym, mających związek z nabytym doświadczeniem, które mają praktyczne zastosowanie w działalności przedsiębiorstwa, i których ujawnienie może generować korzyści ekonomiczne. Ponieważ definicja nawiązuje do informacji związanych z nabytym doświadczeniem, to artykuł nie ma zastosowania do wynagrodzenia za nowe informacje otrzymane w wyniku usług wykorzystywanych na zlecenie osoby wypłacającej wynagrodzenie.

W punkcie 11.1, 11.2, 11.3 ww. Komentarza do art. 12 ust. 2, wyraźnie stwierdza się, że „W umowie na zakup know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły. Taki rodzaj umowy różni się od umowy o świadczenie usług, według której jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony. Płatności dokonane z tego tytułu wchodzą na ogół w zakres artykułu 7.” (…)

Zgodnie z pkt 11.3 ww. Komentarza, umowy know-how to „Umowy na udostępnienie know-how odnośnie do informacji, które już istnieją lub za udostępnienie informacji po ich opracowaniu lub stworzeniu, i które zawierają specjalne postanowienia dotyczące poufności takich informacji.”

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z Podmiotem szwajcarskim umowę o świadczenie usług informacyjnych - udostępnienia Klasyfikacji CHC. Podmiot szwajcarski udzielił Wnioskodawcy niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji na korzystanie z usług informacyjnych dla własnych bezpośrednich korzyści oraz w celach oznaczonych w Umowie.

Klasyfikacja CHC jest efektem (produktem) określonych czynności, wykonywanych przez Podmiot szwajcarski, które polegają na segregacji (opracowaniu i klasyfikowaniu) danych dotyczących sprzedaży określonych kategorii leków w pewnym formacie i wiążą się ze stale ponoszonymi przez Podmiot szwajcarski kosztami. Wnioskodawca przekazuje Podatnikowi szwajcarskiemu listę produktów, którymi Wnioskodawca jest zainteresowany wraz z kodami, z których Wnioskodawca korzysta. Podmiot szwajcarski następnie przypisuje produkty z tej listy do odpowiednich kategorii Klasyfikacji CHC oraz przekazuje Wnioskodawcy specyfikację, przedstawiającą statystyki sprzedażowe produktów z listy Wnioskodawcy, opracowane zgodnie z Klasyfikacją CHC. Podmiot szwajcarski raz w miesiącu aktualizuje ww. specyfikację na podstawie otrzymanej od Wnioskodawcy zaktualizowanej listy produktów. Specyfikacja stanowi bazę danych w rozumieniu odpowiednich przepisów o ochronie baz danych.

Przekazywane Wnioskodawcy przez Podmiot szwajcarski statystyki sprzedażowe nie zawierają żadnego elementu wartościującego (porady, opinii czy rekomendacji). Informacje te, choć przydatne, nie stanowią aktywu, który samodzielnie umożliwiałby uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów. Wnioskodawca, posługując się swoją własną wiedzą i doświadczeniem biznesowym, jest natomiast w stanie wykorzystać ww. statystyki do celów własnej działalności gospodarczej. Innymi słowy, dopiero zestawienie przez Wnioskodawcę statystyk sprzedażowych pozyskiwanych od Podmiotu szwajcarskiego oraz własnej wiedzy i doświadczenia handlowego (relacji biznesowych, znajomości ogólnopolskich i regionalnych kanałów dystrybucji) pozwala Wnioskodawcy na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawca nie może:

scedować ani przenieść klasyfikacji CHC na rzecz osób trzecich,
zezwolić na wykorzystanie kopii klasyfikacji CHC przez więcej niż jednego użytkownika bez zakupu dodatkowych licencji,
odtwarzać kodu źródłowego, dekomponować lub demontować klasyfikacji CHC,
udostępniać klasyfikacji CHC poza wskazaną lokalizacją,
podzlecać, udzielać dalszej licencji, dystrybuować, ujawniać klasyfikację CHC na rzecz osób trzecich.

Klasyfikacja CHC jest poufna dla Podmiotu szwajcarskiego. Wnioskodawca zobowiązał się do tego, że nie będzie (i zapewni, że jego pracownicy i przedstawiciele nie będą), w dowolnym czasie obowiązywania Umowy i po nim, przekazywać do wiadomości, ujawniać, lub upubliczniać Klasyfikację CHC lub innych informacji poufnych Podmiotu szwajcarskiego, chyba że zostało to wyraźnie przewidziane Umową lub, w innym przypadku, za pisemną jednoznaczną zgodą Podmiotu szwajcarskiego. Podmiot szwajcarski ponosi odpowiedzialność za niepoprawność, niekompletność, opóźnienie w dostawie usług informacyjnych jedynie w przypadku, gdy wynika to nieprawidłowego działania tego Podmiotu. Za udostępnienie Klasyfikacji CHC Wnioskodawca płaci Podmiotowi szwajcarskiemu miesięczną opłatę licencyjną z terytorium RP.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że opłaty za udostępnienie Klasyfikacji CHC mieszczą się/będą się mieścić w definicji należności licencyjnych w rozumieniu umowy polsko-szwajcarskiej. Powinny być zatem traktowane jako wynagrodzenie za udostępnienie know-how. Informacje uzyskane od Podmiotu szwajcarskiego są niejawne i przydatne dla Wnioskodawcy gdyż w połączeniu z własną wiedzą Wnioskodawca jest w stanie wykorzystać je dla celów prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Wobec tego opłaty miesięczne płacone z tego tytułu stanowią należności licencyjne, o których mowa w art. 12 umowy polsko-szwajcarskiej. Oznacza to, że Spółka posiadając certyfikat rezydencji Podmiotu szwajcarskiego jest zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego z tego tytułu w wysokości 5% kwoty należności licencyjnej brutto.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin