Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPP2/443-230/14-1/17-S/KN
z 8 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 903/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 21 marca 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w przypadku gdy zapłata dokonywana jest po upływie terminu, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w przypadku gdy zapłata dokonywana jest po upływie terminu, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 14 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPP2/443-230/14/EK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że posiada prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w przypadku gdy zapłata dokonywana jest po upływie terminu, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy. Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 14 maja 2014 r. znak: ITPP2/443-230/14/EK wniósł pismem z dnia 30 maja 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 4 lipca 2014 r. znak: ITPP2/443W-33/14/AP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 14 maja 2014 r. znak: ITPP2/443-230/14/EK złożył skargę z dnia 28 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 12 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 903/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 14 maja 2014 r. znak: ITPP2/443-230/14/EK.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 903/14 Dyrektor Izby Skarbowej złożył skargę kasacyjną z dnia 21 stycznia 2015 r. znak ITPP2/4441-33/14/KT/6/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Postanowieniem z dnia 7 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 980/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W ww. wyroku WSA stwierdził, że: „wykładnia art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054, z późn. zm.), nie może prowadzić do naruszenia zasad: neutralności VAT, proporcjonalności - w rozumieniu art. 31 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP i art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE 2012 C 326 s. 1) oraz ochrony prawa własności – w rozumieniu art. 21 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP, co oznacza, że przepis ten należy rozumieć w ten sposób że nie pozbawia on podatnika dokonującego spóźnionej zapłaty należności rolnikowi ryczałtowemu za nabyte produkty rolne lub usługi, obejmującej zryczałtowany zwrot podatku, prawa do odzyskania kwoty tego zwrotu.”

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w przypadku gdy zapłata dokonywana jest po upływie terminu, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa od rolników ryczałtowych produkty rolne w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku opisanych nabyć, znajdują zastosowanie szczególne zasady rozliczania podatku, uregulowane w art. 115-118 ustawy. Nabycie produktów rolnych związane jest z dostawą opodatkowaną po stronie Spółki (warunek, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 1 ustawy), gdyż zużywa zakupione produkty rolne w procesie produkcji jej wyrobów, których sprzedaż jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dodatkowo w dokumencie potwierdzającym zapłatę należności za zakupione produkty rolne jest podany numer, jak i data wystawienia faktury potwierdzającej nabycie produktów albo na fakturze potwierdzającej zakup produktów rolnych znajdują się dane identyfikacyjne dokumentu potwierdzającego dokonanie zapłaty (warunek, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 3 ustawy). Zdarzają się dostawy, w przypadku których zapłata za produkty rolne jest dokonywana po terminie określonym w umowie z rolnikiem ryczałtowym (warunek, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy). Może to wynikać z różnych przyczyn, leżących po stronie rolników (np. rolnicy podają nieprawidłowy numer konta bankowego, na który powinna zostać dokonana zapłata albo zapomną poinformować Spółkę o zmianie numeru konta, co powoduje opóźnienia w płatnościach), jak i Spółki (np. nieprawidłowo wprowadzony numer konta, zbyt późna akceptacja przelewu).

Spółka podejmuje wszelkiego rodzaju działania zmierzające do ograniczenia sytuacji, w których zapłata następuje po terminie określonym w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy. Jednakże, z różnych przyczyn, wyeliminowanie wszystkich takich przypadków jest w praktyce niemożliwe. Tym niemniej, jak tylko jest to możliwe, po stwierdzeniu naruszenia terminu płatności, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy, Spółka dokonuje zapłaty na rzecz danego rolnika. Oznacza to, że pomimo opóźnień w płatnościach, zaległe należności wobec rolników ryczałtowych są faktycznie „wypłacane”, a transakcje te są udokumentowane zgodnie z wymogami określonymi w art. 116 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonuje zapłaty za produkty rolne, nawet jeżeli zapłata dokonywana jest po upływie terminu, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy, przy założeniu, że pozostałe warunki z art. 116 ust. 6 ustawy są spełnione?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonuje zapłaty za produkty rolne, nawet jeżeli zapłata dokonywana jest po upływie terminu, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy, przy założeniu, że pozostałe warunki z art. 116 ust. 6 ustawy są spełnione.

Na wstępie Spółka zaznaczyła, że w przypadku rozliczeń z rolnikami ryczałtowymi ustawodawca wprowadził szczególną metodę rozliczania podatku od towarów i usług, polegającą m.in. na tym, że podmiot zwolniony od obowiązku naliczenia podatku (tj. rolnik ryczałtowy), otrzymuje od swojego kontrahenta (w tym przypadku: Spółki) dodatkową kwotę pieniężną stanowiącą tzw. zryczałtowany zwrot podatku. W założeniu ustawodawcy takie szczególne uregulowanie rozliczeń z rolnikiem ryczałtowym ma na celu zrekompensowanie rolnikom ryczałtowym braku prawa do odliczania kwot podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług związanych z prowadzoną produkcją rolną.

Jednocześnie, w celu zachowania zasady neutralności oraz proporcjonalności podatku od towarów i usług, finansowane przez nabywcę produktów rolnych kwoty stanowiące zryczałtowany zwrot podatku, zwiększają u nabywcy (tutaj: Spółki) kwotę podatku naliczonego podlegającą odliczeniu. Możliwość zaliczenia kwot zryczałtowanego podatku jako podatku naliczonego uzależniona jest od spełnienia warunków przewidzianych w art. 116 ust. 6 ustawy. Jednakże, mając na uwadze przywołane powyżej zasady neutralności, jak i proporcjonalności podatku, dodatkowe wymagania wprowadzone w ramach szczególnej metody rozliczania podatku nie mogą prowadzić do naruszenia tych zasad.

Spółka stwierdziła, że powyższe wynika w szczególności z faktu, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podstawowym elementem konstrukcyjnym podatku od towarów i usług, wynikającym z istoty tego podatku. Ponadto prawo do odliczenia jest gwarancją zachowania zasady neutralności VAT dla podatników. Podatek ten z założenia ma obciążać konsumpcję, w związku z czym jego ciężar powinien ponieść konsument, nie zaś podatnicy uczestniczący w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami. Co więcej, w związku ze szczególnym znaczeniem prawa do odliczenia podatku naliczonego w systemie VAT przyjmuje się, że wszelkie jego ograniczenia mogą być stosowane jedynie wyjątkowo, w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Zgodnie z regulacją art. 116 ust. 6 ustawy, zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem że:

1. nabycie produktów rolnych jest związane z dostawą opodatkowaną;
2. zapłata należności za produkty rolne, obejmująca również kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku, nastąpiła na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego nie później niż 14. dnia, licząc od dnia zakupu, z wyjątkiem przypadku, gdy rolnik zawarł umowę z podmiotem nabywającym produkty rolne określającą dłuższy termin płatności;
3. w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty należności za produkty rolne zostaną podane numer i data wystawienia faktury potwierdzającej nabycie tych produktów albo na fakturze potwierdzającej zakup produktów rolnych podano dane identyfikacyjne dokumentu stwierdzającego dokonanie zapłaty.

Spółka ponownie zaznaczyła, że w zaistniałym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, warunki wymienione w punkcie 1 i 3 przywołanej regulacji są spełnione.

Jednocześnie, pomimo podejmowanych działań zmierzających do ograniczenia sytuacji, w których zapłata następuje po terminie określonym w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy, w szczególności z uwagi na skalę działalności, takie przypadki mogą wystąpić. W konsekwencji, zdarzają się nabycia produktów rolnych, w przypadku których zapłata jest dokonywana po terminie określonym w umowie z rolnikiem ryczałtowym (warunek, o którym mowa w art. 116 ust 6 pkt 2 ustawy).

Zdaniem Spółki, ustawa wprawdzie wprowadza trzy warunki, od których uzależniono możliwość zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku, jednakże, przepis ten nie może być interpretowany w ten sposób, że niespełnienie jednego z warunków (w szczególności warunku, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy) skutkuje bezpowrotną utratą prawa do potraktowania zryczałtowanego zwrotu podatku jako podatku naliczonego. W ocenie Spółki, uzależnienie prawa do powiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku od dokonania zapłaty w terminach, o których mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy, wykracza poza cel Dyrektywy, w szczególności, w przypadku gdy wszystkie inne warunki, o których mowa w art. 116 ust. 6 ustawy zostały spełnione, a zapłata - pomimo opóźnienia - została faktycznie dokonana.

Spółka wskazała, że już sam fakt zapłaty powinien uprawniać podatnika do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego podatku wypłaconego rolnikowi ryczałtowemu, o ile spełnione będą pozostałe warunki określone w art. 116 ustawy. W konsekwencji, prawo do odliczenia zryczałtowanego zwrotu podatku może być odroczone do momentu zapłaty należności rolnikowi, lecz Spółka z powodów opóźnienia w płatności (bardzo często z winy rolnika, a nie jej samej) nie może tracić definitywnie prawa do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku.

Stwierdziła, że taka interpretacja warunku, o którym mowa w art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy ma uzasadnienie w brzmieniu art. 303 Dyrektywy, który stanowi wzór regulacji zawartej w art. 116 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Z art. 303 Dyrektywy można wywieść, że prawo do odliczenia przez podatników kwot zryczałtowanej rekompensaty wypłacanej rolnikom ryczałtowym (tj. zryczałtowanego zwrotu podatku) jest wyrazem zasady neutralności wypłacanych kwot dla ich kontrahentów. Intencją ustawodawcy unijnego (oraz polskiego wprowadzającego opisane regulacje art. 116 ust. 6 do polskiego systemu prawnego) było zapewnienie, że o ile nabywane produkty rolne służą działalności uprawniającej podatnika do odliczenia podatku naliczonego, kwoty wypłaconej zryczałtowanej rekompensaty nie będą ciężarem, w sensie ekonomicznym, dla podatników.

Spółka podniosła, że - jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie - zasada neutralności polega na stworzeniu takich rozwiązań legislacyjnych, w ramach których podatek naliczony zapłacony przez podatnika w cenie towarów i usług nabytych do celów jego działalności opodatkowanej może zostać odliczony. Tym samym podatek naliczony nie stanowi dla podatnika obciążenia (gdyż jednym z podstawowych założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług jest to, że powinien on obciążać konsumpcję). Konieczność respektowania tej zasady w prawodawstwie państw członkowskich była wielokrotnie akcentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał”). W orzecznictwie Trybunału podkreśla się, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone w tym celu, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Zwraca się również uwagę na to, że jakiekolwiek ograniczenia przewidziane przez ustawodawstwo państwa członkowskiego, zmierzające do naruszenia zasady neutralności są sprzeczne z ogólnymi zasadami wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Co więcej, ograniczenie prawa do odliczenia ma wpływ na poziom obciążenia podatkowego i musi być stosowane w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich, zatem odstępstwa od zasady ogólnej dotyczącej neutralności podatku od wartości dodanej są dopuszczalne wyłącznie, gdy przewidują je wprost przepisy Dyrektywy.

Zdaniem Spółki, w tym kontekście na uwagę zasługuje uzasadnienie wyroku Trybunału z dnia 1 marca 2012 r. w sprawie C-280/10 (Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawertyn P. Granatowicz, M. Wąsiewicz spółka jawna przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu). Z uzasadnienia wyroku Spółka wywnioskowała, że podstawowa zasada, jaką jest neutralność VAT, wymaga by prawo do odliczenia podatku naliczonego zostało przyznane w razie spełnienia podstawowych wymagań, nawet jeśli podatnicy nie spełnili niektórych wymagań formalnych. W jej ocenie, takim formalnym wymogiem jest dokonanie płatności w określonym terminie, w przypadku gdy naruszenie terminu nie odsuwa w czasie prawa do odliczenia podatku naliczonego a w praktyce pozbawia podatnika tego uprawnienia. Powyższe potwierdza m.in. wyrok w sprawie 123 Lea Orion, w którym TSUE stwierdził m.in., że „(...) art. 18 ust. 1 lit. a) oraz art. 22 ust. 3 lit. a i b szóstej dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. pozwalają Państwom Członkowskim uzależnić prawo do odliczenia od posiadania faktury, która musi zawierać określone dane, konieczne dla zapewnienia poboru podatku od wartości dodanej i umożliwienia nadzoru ze strony organów skarbowych. Takie dane nie mogą, z powodu ich ilości lub technicznego charakteru, sprawiać, by wykonywanie prawa do odliczenia było praktycznie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione (...)”. W opinii Spółki, w konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku gdy okoliczności transakcji są bezsporne, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie może być uzależniane od spełnienia wymogów formalnych, w tym przypadku od dokonania płatności w określonym terminie.

Spółka wskazała, że z przywołanego powyżej art. 303 Dyrektywy wynika, że „(...) w przypadku gdy nabywca lub usługobiorca będący podatnikiem wypłaca zryczałtowaną rekompensatę zgodnie z art. 301 ust. 1, ma on prawo, na warunkach przewidzianych w art. 167,168 i 169 oraz art. 173-177 oraz zgodnie z procedurami ustalonymi przez państwa członkowskie, do odliczenia kwoty wypłaconej rekompensaty od kwoty VAT, którą jest on zobowiązany zapłacić w państwie członkowskim, w którym dokonuje on swoich opodatkowanych transakcji (...)”. Stwierdziła, że interpretując ten przepis Dyrektywy należy mieć jednak na uwadze, że Dyrektywa pozwala państwom członkowskim na opracowanie zasad (procedur) realizacji odliczenia zryczałtowanego zwrotu podatku, niemniej procedury, o których w nim mowa, nie mogą prowadzić do zanegowania podstawowej zasady, jaką w systemie podatku od wartości dodanej jest zasada neutralności.

W szczególności, ustalone przez państwa członkowskie procedury nie mogą pozbawiać podatnika możliwości odliczenia kwoty zryczałtowanego podatku, jeżeli została ona faktycznie zapłaconą rolnikowi (nawet po terminie płatności). Prowadziłoby to do niczym nieuzasadnionego zanegowania zasady neutralności VAT i powodowałoby, że faktyczny ciężar kwoty zryczałtowanego zwrotu obciążałby podatnika, tylko z tego powodu, iż spóźnił się on z dokonaniem płatności, podczas gdy pozostałe warunki, w szczególności sam fakt dokonania płatności z tytułu nabycia produktów rolnych na potrzeby działalności opodatkowanej oraz należyte udokumentowanie tej transakcji jest bezsporny.

Spółka zwróciła uwagę, że literalna interpretacja art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy, zgodnie z którą tylko terminowa zapłata należności rolnikowi ryczałtowemu uprawniałaby Spółkę do podwyższenia kwoty podatku naliczonego o zryczałtowany zwrot podatku byłaby sprzeczna z zasadą proporcjonalności - jedną z podstawowych zasad prawa wspólnotowego. Jak wskazano w wyroku z dnia 12 stycznia 2006 r., w sprawie C-504/04 „(...) zasada proporcjonalności, będąca jedną z ogólnych zasad prawa wspólnotowego, wymaga, by akty instytucji Wspólnoty nie wykraczały poza to, co jest odpowiednie i konieczne do realizacji uzasadnionych celów, którym mają służyć, przy czym oczywiście tam, gdzie istnieje możliwość wyboru spośród większej liczby odpowiednich działań, należy stosować najmniej dotkliwe, a wynikające z tego niedogodności nie mogą być nadmierne w stosunku do zamierzonych celów (...)”.

W ocenie Spółki, w związku z powyższym, chcąc dokonać prawidłowej wykładni art. 116 ust. 6 piet 2 ustawy, należy wziąć pod uwagę również przywołaną powyżej zasadę proporcjonalności i zbadać, czy definitywne uniemożliwienie podatnikowi odliczenia zryczałtowanego podatku „wypłaconego” po terminie płatności jest niezbędne.

Jej zdaniem, taka sankcja jest niewspółmierna do celu, w jakim został ustanowiony „ art. 116 ust. 6 pkt” ustawy o VAT. Za ustanowieniem tak daleko idących konsekwencji nieterminowego uregulowania należności wobec rolnika ryczałtowego, nie może przemawiać chęć skłaniania nabywców produktów rolnych do terminowego regulowania swoich należności. Cel ten jest niewątpliwie słuszny, ale nie powinien on mieć wpływu na prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przez podatnika. Można bowiem innymi środkami dyscyplinować nabywców produktów rolnych do terminowego regulowania należności i nie powinno to mieć wpływu na prawo do odliczenia kwoty zwrotu zryczałtowanego podatku.

Spółka wniosła o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska, tj. że opóźnienie w dokonaniu zapłaty na rzecz rolnika ryczałtowego nie wyłącza definitywnie jej prawa do powiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku. W jej ocenie, w takim przypadku powinno, co najwyżej dochodzić do przesunięcia w czasie możliwości rozliczenia zryczałtowanego zwrotu podatku, do momentu dokonania zaległej zapłaty.

Spółka zaznaczyła, że powyższe stanowisko zostało w pełni zaakceptowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego („NSA”) z dnia 9 września 2013 r. (sygn. I FSIC 709/12), którym potwierdzono m.in., że: „(...) wykładnia art. 116 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie może prowadzić do naruszenia zasad: neutralności VAT, proporcjonalności - w rozumieniu art. 31 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP i art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE 2012 C 326 s. 1) oraz ochrony prawa własności - w rozumieniu art. 21 ust. 1 w zw, z art. 64 ust. 1 Konstytucji ICP, co oznacza, że przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że nie pozbawia on podatnika dokonującego spóźnionej zapłaty należności rolnikowi ryczałtowemu za nabyte produkty rolne lub usługi, obejmującej zryczałtowany zwrot podatku, prawa do odzyskania kwoty tego zwrotu (...)”. NSA stwierdził również, że „(...) rozumienie ustanowionego w art. 116 ust. 6 pkt 2 u.p.t.u warunku w ten sposób, że przekroczenie terminów płatności określonych w jego normie prowadziłoby do pozbawienia podatnika prawa do odzyskania zapłaconego rolnikowi ryczałtowemu zryczałtowanego zwrotu podatku, oznaczałoby wykroczenie poza wynikające z art. 303 dyrektywy 2006/112/WE w zw. z piet 65 jej preambuły uprawienie do określania warunków procedury ustalanej przez państwa członkowskie, do odliczenia kwoty wypłaconej rekompensaty rolnikowi ryczałtowemu, jako naruszające zasadę neutralności VAT i proporcjonalności (...)”.

Zdaniem Spółki, w opisanym powyżej zaistniałym stanie faktycznym, jak i zdarzeniu przyszłym, w przypadku gdy zakup produktów rolnych bezspornie związany jest z czynnościami opodatkowanymi (art. 116 ust. 6 pkt 1), potwierdzony jest również odpowiednią dokumentacją (art. 116 ust. 6 pkt 3), a jedynie zapłata za towary następuje po terminie (art. 116 ust. 6 pkt 2), przysługuje jej prawo do powiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym Spółka dokona zapłaty. Zgodnie z przywołaną argumentacją, tylko taka interpretacja art. 116 ust. 6 prowadzi do wniosków zgodnych z zasadą neutralności oraz proporcjonalności podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia a w przypadku zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.