Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.47.2017.2.WM
z 26 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2017 r. (data wpływu 10 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dofinansowania w formie dotacji z WFOŚiGW na realizację mikroinstalacji fotowoltaicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dofinansowania w formie dotacji z WFOŚiGW na realizację mikroinstalacji fotowoltaicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 maja 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła z WFOŚiGW umowę, zgodnie z którą WFOŚIGW udzielił jej dofinansowania w kwocie 46.875 zł w formie pożyczki oraz kwoty 31.249 zł w formie dotacji, na realizację przedsięwzięcia „Budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 9.79kW na dachu budynku”. Dofinansowanie uzyskane w ramach tej umowy stanowi pomoc publiczną (mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U z 2007 nr 59, poz. 404). W związku z zawarciem tej umowy Wnioskodawczyni zobowiązana była dokonać wyboru wykonawcy spełniającego warunki narzucone przez dofinansowującego w par. 3 pkt 4 umowy. W dniu 15 września 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z wykonawcą prac, którego akceptował WFOŚiGW. Firma wykonawcy wykonała mikroinstalację. Po dokonanym odbiorze technicznym na wykonane prace wykonawca wystawił dwie faktury VAT na kwotę 46.874 zł 40 gr (równowartość pożyczki), oraz na kwotę 31.249 zł (równowartość dotacji).

Należności te zostały przez WFOŚiGW w całości przelane na konto wykonawcy. Wykonawca z tytułu wykonanych usług na rzecz Wnioskodawczyni osiągnął przychód netto w kwocie 72.337 zł i od takiej wysokości organ podatkowy pobrał od wykonawcy podatek dochodowy, inaczej rzecz ujmując wypłacona na rzecz wykonawcy dotacja w wysokości 31.249 zł stanowiąca faktycznie przychód firmy wykonawcy została już opodatkowana. Zgodnie z definicją przychodu zawartą w art. 14 ustawy PIT za przychód z działalności gospodarczej o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Art. 10 ust. 1 pkt 9 stanowi, że źródłami przychodu są inne źródła. Art. 11 ust. 1 stanowi, że przychodami z są wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art. 11 ust. 2b stanowi „Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń (ustaloną według zasad określonych w ust. 2a-2 według cen zakupu), a odpłatnością ponoszoną przez podatnika”. Przedmiotem świadczeń firmy wykonawcy są usługi zakupione (wartość pieniężna zakupionych u niego usług według wiedzy Wnioskodawczyni wynosi 46.875 zł - ustalona zgodnie z ust. 2a pkt 2-według cen zakupu przez wykonawcę. Ponieważ taka odpłatność jest faktycznie ponoszona przez Wnioskodawczynię (pożyczka w tej wysokości jest spłacana w comiesięcznych ratach na rzecz WFOŚiGW), zgodnie z art. 11 ust. 2b wartość przychodu Wnioskodawczyni z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych w związku z wykonaniem niniejszej umowy wynosi 0 zł. W miesiącu lutym 2017 r. WFOŚiGW przesłał Wnioskodawczyni PIT-8C, w którym określił jej przychód w pozycji D na kwotę 31.249 zł

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wystawca PIT-8C prawidłowo określił przychód Wnioskodawczyni, który jego zdaniem wynosi 31.249 zł i podlega opodatkowaniu?

Czy fakt, że wykonawca uregulował już należności podatkowe od przychodu ze sprzedaży swoich usług (w tym dotacji, którą on faktycznie otrzymał) nie doprowadzi do sytuacji (w przypadku przyjęcia, że działanie WFOŚiGW są prawidłowe, że tak naprawdę podatek od kwoty otrzymanej dotacji tj. 31.249 zł zostanie pobrany przez organ podatkowy podwójnie, tzn. od wykonawcy i od beneficjenta, czyli od Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przytoczonym stanem faktycznym sprawy oraz wykazaniem, że przychód wykonawcy (który tą dotację faktycznie otrzymał) został opodatkowany od sumy zawierającej dotację, WFOŚiGW nieprawidłowo zatem określił przychód w przesłanym PIT-8C, (według Wnioskodawczyni winien wynosić 0).

Wnioskodawczyni wykazała, że organ podatkowy pobrał należny podatek od dotacji od wykonawcy prac, któremu dotacja została faktycznie wypłacona przez wystawcę PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm. ), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, jednym ze źródeł przychodów są „inne źródła”. Do przychodów z innych źródeł należy zaliczyć każdy przychód, który nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8.

Stosownie zaś do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36

Oznacza to, że skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia uzależnione jest od źródła finansowania wypłacanej dotacji (tj. źródła pochodzenia środków przeznaczonych na dotację) oraz od tego, czy przyznawane świadczenie jest w istocie dotacją w rozumieniu przepisów o finansach publicznych.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku określonego tym przepisem musi otrzymać:

• nieodpłatne świadczenie, bądź
• świadczenie częściowo odpłatne, bądź
• świadczenie rzeczowe (w naturze),
• świadczenia te muszą być sfinansowane (współfinansowane) z konkretnych, ściśle określonych źródeł,
• otrzymanie świadczeń winno nastąpić w ramach programów rządowych.

Jeżeli zatem podatnik otrzyma takie świadczenie i jest ono finansowane lub współfinansowane m.in. ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego w ramach rządowych programów, to wartość tego świadczenia jest zwolniona z podatku.

Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 z późn. zm.) dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Na podstawie art. 127 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dotacje celowe są to środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie:

1. zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami,
2. ustawowo określonych zadań, w tym zadań z zakresu mecenatu państwa nad kulturą, realizowanych przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego,
3. bieżących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego,
4. zadań agencji wykonawczych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b,
5. zadań zleconych do realizacji organizacjom pozarządowym,
6. kosztów realizacji inwestycji;

Stosownie do art. 221 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, podmioty niezaliczane do sektora finansów publicznych i niedziałające w celu osiągnięcia zysku mogą otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego dotacje celowe na cele publiczne, związane z realizacją zadań tej jednostki, a także na dofinansowanie inwestycji związanych z realizacją tych zadań.

Tryb postępowania o udzielenie dotacji na inne zadania niż określone w ustawie, o której mowa w ust. 2, sposób jej rozliczania oraz sposób kontroli wykonywania zleconego zadania określa, w drodze uchwały, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, mając na uwadze zapewnienie jawności postępowania o udzielenie dotacji i jej rozliczenia (art. 221 ust. 4 ww. ustawy).

Na podstawie art. 403 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r. poz. 519), do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy.

Finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, odbywa się w trybie określonym w przepisach odrębnych, z zastrzeżeniem ust. 4-6 (art. 403 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 403 ust. 4 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo ochrony środowiska, finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o którym mowa w ust. 1 i 2, może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności osób fizycznych.

W myśl art. 400 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, 1948, 1984 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 191).

Natomiast Wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwane dalej „wojewódzkimi funduszami”, są samorządowymi osobami prawnymi w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy, o której mowa w ust. 1. Wojewódzkie fundusze nie są wojewódzkimi samorządowymi jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486, 1948 i 2260) - (art. 400 ust 2 i 3 ww. ustawy).

Na podstawie art. 400q ust. 1 powołanej ustawy, Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych wpływów wydatki na finansowanie zadań określonych w ustawie oraz kosztów działalności.

Podstawą gospodarki finansowej Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy jest roczny plan finansowy, w którym wyodrębnione są ściśle określone środki (art. 400q ust. 3 w zw. z ust. 4).

Zgodnie z art. 411 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy Finansowanie działalności, o której mowa w art. 400a ust. 1 oraz art. 410a ust. 4-6, ze środków Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy odbywa się przez udzielanie dotacji, w tym dokonywanie częściowych spłat kapitału kredytów bankowych.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 22 maja 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła z WFOŚiGW umowę na dofinansowanie w formie dotacji oraz pożyczki na realizację programu pn.: „Budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 9.79kW na dachu budynku”. W związku z zawarciem tej umowy Wnioskodawczyni zobowiązana była dokonać wyboru wykonawcy spełniającego warunki narzucone przez dofinansowującego w par. 3 pkt 4 umowy. W dniu 15 września 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z wykonawcą prac, którego akceptował WFOŚiGW. Firma wykonawcy wykonała mikroinstalację. Po dokonanym odbiorze technicznym na wykonane prace wykonawca wystawił dwie faktury VAT na kwotę 46.874 zł 40 gr (równowartość pożyczki), oraz na kwotę 31.249 zł (równowartość dotacji). Należności te zostały przez WFOŚiGW w całości przelane na konto wykonawcy. Wykonawca z tytułu wykonanych usług na rzecz Wnioskodawczyni osiągnął przychód netto w kwocie 72.337 zł i od takiej wysokości organ podatkowy pobrał od wykonawcy podatek dochodowy, inaczej rzecz ujmując wypłacona na rzecz wykonawcy dotacja w wysokości 31.249 zł stanowiąca faktycznie przychód firmy wykonawcy została już opodatkowana. W miesiącu lutym 2017 r. WFOŚiGW przesłał Wnioskodawczyni PIT-8C, w którym określił jej przychód w pozycji D na kwotę 31.249 zł.

Na podstawie powyższych ustaleń należy stwierdzić, że otrzymującym świadczenie jest Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, która zawarła z WFOŚiGW umowę na dofinansowanie w formie dotacji na realizację programu pn.: „Budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 9.79kW na dachu budynku”, której przyznano ww. dofinansowanie.

Natomiast wykonawca mikroinstalacji fotowoltaicznej jest podmiotem, któremu powierzono wykonanie określonej usługi. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem, że otrzymuje on dotację.

Wnioskodawczyni jako beneficjent programu wprawdzie nie otrzymała środków finansowych, uzyskała jednak nieodpłatne świadczenie w postaci wykonanej na jej nieruchomości mikroinstalacji fotowoltaicznej. Uznać w związku z powyższym należy, że wartość otrzymanego przez Wnioskodawczynię nieodpłatnego świadczenia w formie wykonania usługi mikroinstalacji fotowoltaicznej (w części pokrytej dotacją), stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z nieodpłatnych świadczeń otrzymany przez Wnioskodawczynię, finansowany z dotacji pozyskanej z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, będącego państwową osobą prawną, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy, gdyż nie są to środki, o których mowa w owym przepisie (nie pochodzą ani z budżetu państwa ani budżetu jednostki samorządu terytorialnego).

Wobec tego, wartość otrzymanego świadczenia (kwota dotacji) stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy, wartość nieodpłatnego świadczenia w wysokości przyznanej dotacji z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej należało wykazać w zeznaniu za 2015 r. jako przychód z innych źródeł. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu łącznie z pozostałymi dochodami, według stawki określonej skalą zawartą w treści art. 27 ust. 1 powołanej ustawy.

Prawidłowo zatem – wbrew stanowisku Wnioskodawczyni – Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej określił przychód Wnioskodawczyni, jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że w przedmiotowej sytuacji nie wystąpi podwójne opodatkowanie, bowiem podatek dochodowy od osób fizycznych jest podatkiem osobistym. Podwójne opodatkowanie miałoby miejsce jedynie w takiej sytuacji, gdy ten sam dochód – z tego samego źródła - byłby opodatkowany dwukrotnie u tego samego podatnika.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena skutków podatkowych otrzymania przez wykonawcę mikroinstalacji fotowoltaicznej należności za wykonaną usługę. Powyższa kwestia wykracza poza zakres przedmiotowego wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.