INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku opatrzonym datą 17 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 30 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia roku podatkowego, którego winna dotyczyć korekta zeznania podatkowego, będąca następstwem zmniejszenia wysokości przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia roku podatkowego, którego winna dotyczyć korekta zeznania podatkowego, będąca następstwem zmniejszenia wysokości przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 9 października 2009 r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę, dotyczącą rozliczenia zaliczki za prowizję dodatkową na kwotę 26.525,74 zł. Powyższa kwota została jej przekazana jako zaliczka w dniu 10 października 2008 r., a zaksięgowana i zaliczona jako przychód podatkowy z datą wystawienia faktury, tj. 9 października 2009 r. Za miesiąc październik 2009 roku, został odprowadzony podatek. W dniu 30 grudnia 2010 r. w związku z nie wywiązaniem się z umowy z kontrahentem Wnioskodawczyni zwróciła mu całą a ww. kwotę, tj. 26.525,74 zł. Na ww. kwotę w dniu 30 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę korygującą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Którego roku podatkowego powinna dotyczyć korekta, aby możliwym było odzyskanie zapłaconego podatku...

Zdaniem Wnioskodawczyni, korekta powinna dotyczyć roku 2009, w przeciwnym razie nie będzie mogła odzyskać nadpłaconego podatku, ponieważ w 2010 r. było on dużo niższy i był korygowany o zwrot z tytułu posiadania dwójki dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Z treści § 1 ww. przepisu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji.

Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty. Podatnik może więc skutecznie zmienić (skorygować) wysokość zobowiązania podatkowego w ramach jego samoobliczenia, o ile to zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Należy jednocześnie zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera odrębnych przepisów, które ograniczałyby uprawnienie podatnika do składania korekt deklaracji (zeznań).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie regulują zasad dokonywania korekty przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. wskazujących, czy przychód należy stosownie powiększyć (pomniejszyć) w dacie dokonania korekty (na bieżąco), czy też w dacie powstania przychodu należnego (wstecz).

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Co do zasady, uzyskanie przychodu należnego za świadczoną usługę, potwierdzonego wystawioną fakturą VAT następuje w dacie wystawienia tej faktury (o ile pozostałe zdarzenia wskazane w art. 14 ust. 1c ww. ustawy nie wystąpiły wcześniej). Natomiast faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w dniu 9 października 2009 r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę dotyczącą rozliczenia zaliczki za prowizję dodatkową na kwotę 26.525,74 zł. Ww. kwota przekazana pierwotnie jako zaliczka dnia 10 października 2008 r., została zaksięgowana i uznana za przychód podatkowy z datą wystawienia faktury tj. 9 października 2009 r. Za miesiąc październik 2009 r. od ww. kwoty został również odprowadzony podatek dochodowy. W dniu 30 grudnia 2010 r. w związku z nie wywiązaniem się z umowy z kontrahentem Wnioskodawczyni zwróciła mu całą kwotę, tj. 26.525,74 zł. Na ww. kwotę w dniu 30 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni wystawiła również fakturę korygującą.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie wywiązała się z umowy z kontrahentem i zwróciła mu całą (otrzymaną uprzednio od niego) kwotę, to kwota ta nie jest przychodem należnym z prowadzonej działalności gospodarczej, co oznacza tym samym iż koniecznym jest skorygowanie uprzednio wykazanych i opodatkowanych przychodów (dochodów) z tego tytułu. Złożona w ww. zakresie korekta przychodów (a tym samym i złożonego zeznania podatkowego) winna zostać odniesiona wstecz do okresu sprawozdawczego (roku), w którym przychód został pierwotnie zaewidencjonowany, a więc w przedmiotowej sprawie korekta winna się odnosić do roku podatkowego 2009.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.