Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4514.54.2017.1.BD
z 8 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2017 r. (data wpływu – 20 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z 27 lutego 2017 r. (data wpływu – 27 lutego 2017 r.) i w piśmie z 20 lutego 2017 r. (data wpływu – 28 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania otrzymywanych pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania otrzymywanych pożyczek. Wniosek uzupełniony został w piśmie z 27 lutego 2017 r. (data wpływu – 27 lutego 2017 r.) i z 20 lutego 2017 r. (data wpływu – 28 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej prowadzącej działalność w zakresie świadczenia usług dla instytucji i firm działających w sferze publicznej.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawiera pożyczkę od spółki powiązanej z siedzibą w Polsce będącej zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: pożyczkodawca). Pożyczka będzie oprocentowana, tak więc w wyniku jej udzielenia Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty kwoty głównej wraz z odsetkami.

Umowa pożyczki będzie pożyczką odnawialną, tj. zawarcie umowy pożyczki z pożyczkodawcą będzie pozwalało na wielokrotne uzyskiwanie finansowania (otrzymanie kolejnych pożyczek do ustalonego w umowie limitu). Każda spłata pożyczki w trakcie trwania umowy pożyczki, będzie powodowała odnowienie wolnego limitu pożyczki o spłaconą kwotę, umożliwiając Wnioskodawcy wielokrotne wykorzystanie limitu pożyczki, do czasu całkowitego wygaśnięcia zawieranej z pożyczkodawcą umowy pożyczki.

Pożyczkodawca posiada znaczne środki finansowe, które pożytkowane będą na cele działalności pożyczkowej. W konsekwencji, oprócz pożyczek dla Wnioskodawcy, pożyczkodawca ma zamiar również udzielić pożyczek innym spółkom z grupy kapitałowej.

Jednocześnie, przedmiot działalności pożyczkodawcy wskazany w akcie założycielskim (umowie spółki) zawiera działalność związaną z udzielaniem pożyczek. W akcie założycielskim (umowie spółki) pożyczkodawcy zostały wskazane następujące pozycje PKD:

64.20.Z – Działalność holdingów finansowych,

64.91.Z – Leasing finansowy,

64.92.Z – Pozostałe formy udzielania kredytów,

64.99.Z – Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,

70.10.Z – Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych.

Tym samym, z uwagi na fakt, że pożyczkodawca posiada nadwyżki finansowe, w ramach przyjętej w grupie strategii gospodarczej oraz modelu biznesowego jedną z funkcji pełnionych przez pożyczkodawcę będzie udzielanie wsparcia finansowego zgodnie z zapotrzebowaniem poszczególnych spółek z grupy, w tym Wnioskodawcy. Tak więc, założeniem jest, że pożyczkodawca udzielać będzie Wnioskodawcy lub innym spółkom z grupy kolejnych oprocentowanych pożyczek.

W rezultacie, wniosek dotyczy planowanej pożyczki przez pożyczkodawcę dla Wnioskodawcy, jak również pożyczek, które mogą zostać mu udzielone w przyszłości.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że przedmiotem zapytania są udzielane pożyczki, które spełniają warunki wskazane w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym umowa dotycząca udzielenia pożyczek Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, że przedmiotowe pożyczki będą czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Czy zatem działalność pożyczkowa pożyczkodawcy w zakresie udzielania przedmiotowych pożyczek podlega opodatkowaniu VAT i jednocześnie korzysta z przedmiotowego zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym umowa dotycząca udzielenia pożyczek Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, iż przedmiotowe pożyczki będą czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Po dokonaniu analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca stwierdził, że pożyczka mu udzielona, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Tym niemniej, jako czynność wymieniona w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że jako czynność zwolniona z podatku od towarów i usług, umowa pożyczki udzielona Wnioskodawcy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazano bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

W związku z faktem, że umowa pożyczki:

• została wymieniona jako czynność cywilnoprawna w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,
• nie jest czynnością, do której nie stosuje się wyłączenia z opodatkowania (tj. umową spółki lub jej zmianą, umową rozporządzenia nieruchomością, udziałami lub akcjami),
• jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, w przedmiotowej sytuacji udzielenie pożyczki będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,

spełnione zostaną warunki do wyłączenia umowy pożyczki z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w szczególności spełniony zostanie warunek, zgodnie z którym przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania czynności musi być zwolniona z podatku od towarów i usług.

Taka okoliczność zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż pożyczkodawca z tytułu udzielenia pożyczki będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy od umowy pożyczki zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał szereg indywidualnych interpretacji podatkowych.

Konkludując Wnioskodawca uważa, że nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od zawieranych z pożyczkodawcą umów pożyczek, gdyż udzielone pożyczki będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług i będą korzystać z przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy 20 kwietnia 2017 r. interpretację indywidualną znak: 2461-IBPP2.4512.204.2017.2.AZE.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Przy czym treść art. 3 ust. 1 pkt 1a powołanego przepisu stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych, jeżeli umowa pożyczki określa, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 cytowanej ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę. Obowiązek ten – w przypadku gdy środki będą wypłacane niejednokrotnie i ich suma nie będzie znana w chwili zawarcia umowy – powstaje z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca planuje zawarcie umów pożyczki od spółki powiązanej z siedzibą w Polsce będącej zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Umowa pożyczki będzie pożyczką odnawialną, tj. zawarcie umowy pożyczki z pożyczkodawcą będzie pozwalało na wielokrotne uzyskiwanie finansowania (otrzymanie kolejnych pożyczek do ustalonego w umowie limitu).

W kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że co do zasady, opisana we wniosku umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych a podstawa opodatkowania określona jest według art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Niemniej w analizowanej sytuacji zastosowanie będzie miało wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ww. ustawy.

Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wskazanym w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2017 r., znak: 2461-IBPP2.4512.204.2017.2.AZE, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Skoro zatem otrzymane przez Wnioskodawcę pożyczki będą zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia omawianych umów pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.