Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.24.2017.1.EK
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu dokonania płatności przez Bank za kawy i herbaty nabywane przez klienta od Operatora – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu dokonania płatności przez Bank za kawy i herbaty nabywane przez klienta od Operatora.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i podatnikiem VAT UE, posiadającym osobowość prawną. Bank zamierza zawrzeć umowę z podmiotem zewnętrznym, prowadzącym profesjonalną działalność w sektorze gastronomicznym (dalej: „Operator"). Przedmiotem umowy będzie prowadzenie kawiarni na terenie budynku biurowego należącego do Banku (dalej: „Kawiarnia"). Podstawowym celem umowy jest umożliwienie pracownikom Banku i innym osobom przebywającym na terenie budynku biurowego należącego do Banku, w tym gościom, kontrahentom i współpracownikom Banku (dalej: „Klienci"), nabywania produktów żywnościowych przygotowanych zgodnie z najwyższym funkcjonującymi na rynku standardami. Asortyment produktów Operatora będzie obejmował: kawę, herbatę, inne napoje gorące, napoje zimne butelkowane, soki wyciskane na miejscu, ciasta i ciastka, posiłki zimne i gorące, tj. kanapki, sałatki, kisze, zupy.

Dodatkowo, umowa umożliwi świadczenie przez Operatora na rzecz Banku usług cateringu wewnętrznego, obejmujących przygotowywanie, dostarczanie i ekspozycję posiłków związanych z obsługą spotkań, szkoleń i konferencji (tzw. przerwy kawowe, lunche, obiady). Usługi cateringu wewnętrznego nie są jednak przedmiotem niniejszego wniosku. Wstęp na teren budynku biurowego należącego do Banku, jest monitorowany przez elektroniczny system kontroli dostępu. Na terenie budynku biurowego należącego do Banku (a tym samym w Kawiarni) mogą znajdować się tylko osoby upoważnione, posiadające identyfikator osobisty. Stałe identyfikatory posiadają tylko pracownicy Banku. Zaproszeni goście otrzymują karty umożliwiające identyfikację osoby z imienia i nazwiska, które upoważniają do przebywania na terenie Banku w czasie niezbędnym do wypełnienia funkcji związanej z zaproszeniem. Kawiarnia prowadzona będzie zatem w systemie zamkniętym, dostępna będzie wyłącznie dla osób przebywających na terenie Banku, tj. pracowników i zaproszonych gości. Udostępnianie Kawiarni Klientom ma pomóc w utworzeniu miejsca do organizacji spotkań budowaniu pozytywnej atmosfery do pracy w Banku, zwiększeniu jakości pracy wykonywane przez pracowników, budowaniu wizerunku Banku jako atrakcyjnego pracodawcy. Część asortymentu kawiarni będzie dostępna dla Klientów nieodpłatnie, dotyczy to wyłącznie napojów gorących, tj. kawy i herbaty. W pozostałym zakresie kawiarnia będzie prowadziła sprzedaż za odpłatnością według obowiązujących cen. W ramach działalności Kawiarni, Banku zamierza zatem umożliwić nieodpłatne spożywanie w Kawiarni kawy oraz herbaty (na miejscu lub na wynos). Dodatkowo, Bank zamierza ustalić z Operatorem ceny, po których dostępne będą dla Klientów pozostałe produkty z oferty Operatora, które mogą być waloryzowane w trakcie obowiązywania umowy. Klient będzie miał możliwość zamówienia bezpośrednio od Operatora wybranej przez siebie kawy lub herbaty. Płatność z tytułu wszystkich kaw i herbat wydanych przez Operatora w kawiarni w danym okresie rozliczeniowym będzie pokrywana przez Bank po zakończeniu tego okresu na podstawie rozliczenia liczby wydanych kaw i herbat przekazanego przez Operatora.

W przypadku pozostałych towarów z oferty objętych cenami ustalonymi z Operatorem, płatność dokonywana będzie bezpośrednio przez Klienta i Operatorowi nie będzie z tego tytułu przysługiwać jakiekolwiek dodatkowe wynagrodzenie od Banku. Bank ani Operator nie będą identyfikować osób, którym wydawana jest kawa. Innymi słowy, nie będzie możliwa weryfikacja, czy dany konsument jest pracownikiem banku, czy gościem Operator będzie ewidencjonował ilość i wartość wydanych nieodpłatnie gorących napojów. Płatnością za wydane Klientom nieodpłatnie napoje obciążony zostanie Bank. Bank będzie realizował płatności za okresy miesięczne, na podstawie zbiorczego zestawienia. Operator nie ma możliwości ewidencjonowania spożycia napojów przez poszczególnych Klientów. Również Bank nie przewiduje prowadzenia imiennych statystyk spożycia kawy lub herbaty przez pracowników w czasie pracy lub przez zaproszonych gości podczas pobytu w Banku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu dokonania płatności za kawy i herbaty nabywane przez Klientów w Kawiarni?

W ocenie Banku, nie będzie On zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dokonania płatności za kawy i herbaty nabywane przez Klientów w Kawiarni.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT- każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, iż w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W ocenie Banku, zasadne jest przyjęcie, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Bank nie wykonuje żadnego świadczenia (dostawy towarów lub świadczenia usług) na rzecz Klientów, czy też na rzecz Operatora.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Operator w ramach zawartej umowy zobowiązany będzie do prowadzenia Kawiarni na terenie budynku biurowego należącego do Banku, w tym do przygotowywania i wydawania kawy i herbaty Klientom. Jednocześnie, wydanie kawy i herbaty Klientom należy uznać za odrębne i samodzielne świadczenie od samego prowadzenia kawiarni, a co za tym idzie traktowanie takie powoduje jego opodatkowanie na gruncie podatku VAT.

Pomimo, że wydanie kawy i herbaty odbywa się bez pobrania wynagrodzenia od otrzymującego kawę lub herbatę Klienta, to czynność ta nie jest czynnością nieodpłatną. Bank zlecający Operatorowi prowadzenie Kawiarni wypłaci Operatorowi określone kwotowo wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za wydaną kawę i herbatę. Operator dokona więc świadczenia na rzecz Klienta, za które to świadczenie odpłatność poniesie Bank zlecający prowadzenie Kawiarni. A zatem w przypadku ww. wydania kawy i herbaty zapłaty nie dokonuje nabywca (Klient), lecz osoba trzecia, tj. Bank. W konsekwencji, w tych okolicznościach przedmiotowa czynność wydania kawy i herbaty Klientowi przez Operatora w ramach realizacji umowy dotyczącej prowadzenia kawiarni, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wskazać należy w tym miejscu, że z treści art. 29a ustawy o VAT wynika wprost, że podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. A zatem wskazany przepis wyraźnie wskazuje, że możliwe są sytuacje, kiedy dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane są na rzecz innego podmiotu niż ten, który dokonuje płatności na rzecz sprzedawcy.

Stanowisko to potwierdzone zostało przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wskazał w wyroku z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie C-494/12 Dixons Retail plc, że: „Szósta dyrektywa i dyrektywa 2006/112 nie wymagają dla [odpłatnego] dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług, aby owo świadczenie wzajemne za taką dostawę lub taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. W rzeczywistości bowiem zgodnie z art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy oraz art. 73 dyrektywy 2006/112 zapłata wynagrodzenia za dostawę towarów może zostać dokonana nie tylko przez nabywcę, ale także przez osobę trzecią.

Tym samym, skoro świadczenie w zakresie kawy i herbaty nie jest dokonywane na rzecz Banku, lecz bezpośrednio przez Operatora na rzecz Klienta, to należy uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Bank nie będzie wykonywał żadnych czynności podlegających opodatkowaniu VAT, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu powyższej argumentacji, wskazać należy, że samo dokonanie płatności przez Bank (tj. przekazanie środków pieniężnych Operatorowi) nie stanowi dostawy towarów (środki pieniężne nie stanowią bowiem towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) lub świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W przedstawionym stanie faktycznym czynności podlegające opodatkowaniu wykonywane są wyłącznie przez Operatora na rzecz Klienta, co jednak nie ma żadnego wpływu na rozliczenia VAT Banku.

Stanowisko takie znajduje oparcie w orzecznictwie organów podatkowych. W szczególności, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. IPPP1/443-1583/11-2/EK, wskazał, że: „Wnioskodawca pośrednicząc w przekazywaniu ekwiwalentu pieniężnego za wirtualny prezent nie dokonuje świadczenia usług na rzecz Reklamobiorców, czy też Odbiorców. Wnioskodawca przekazując środki pieniężne nie zobowiązuje Reklamobiorców, Odbiorców do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek czynności. Tym samym, przekazywane przez Zainteresowanego kwoty pieniężne nie są w żaden sposób związane z uzyskiwaniem świadczeń wzajemnych. (...) Reasumując, w analizowanym przypadku czynność przekazania zarówno Reklamobiorcom jak i Odbiorcom ekwiwalentu pieniężnego za wirtualny prezent nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w takim przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy, ani dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ustawy".

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2013 r., sygn. IPPP3/443-413/13-4/IG, stwierdził, że: „środki pieniężne nie spełniają definicji towaru, tym samym ich przekazanie nie może stanowić dostawy towarów, jak również nie można uznać, że przekazanie pieniędzy stanowi świadczenie usług".

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. IBPP2/4512-5/15/ICz, wskazał, że: „w świetle art. 7 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług przekazanie środków pieniężnych nie stanowi czynności, która dla celów ustawy o VAT mogłaby zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów bądź świadczenie usług tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynika to z faktu, że środki pieniężne nie spełniają definicji towaru, tym samym ich przekazanie nie może stanowić dostawy towarów, jak również nie można uznać, że samo przekazanie pieniędzy stanowi świadczenie usług".

Należy zatem uznać, że w świetle powyższego nie można uznać, że dokonanie przez Bank płatności za nabywaną przez Klientów u Operatora kawę lub herbatę stanowiło czynność opodatkowaną VAT na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.