Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.110.2017.1.JW
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), uzupełnionym 11 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzenie świadectw efektywności energetycznej przyznanych bezpośrednio przez Prezesa URE rodzi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie koszt podatkowy z tytułu ich umorzenia (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzenie świadectw efektywności energetycznej przyznanych bezpośrednio przez Prezesa URE rodzi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie koszt podatkowy z tytułu ich umorzenia. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 marca 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.92.2017.1.JW wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 11 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) Spółka z o.o. eksploatuje m.in. ciepłownię rejonową. Na ciepłowni tej zabudowane są trzy kotły wodne o łącznej mocy cieplnej 30,76 MW (w tym dwa o mocy nominalnej 11,63 MW oraz jeden o mocy nominalnej 7,5 MW). Paliwem do tych kotów jest miał węglowy, łącznie średniorocznie na ciepłowni spalanych jest ok. 10.000-11.000 ton miału węglowego o kaloryczności 22-24 MJ. W wyniku spalania miału węglowego rocznie produkowana jest energia cieplna na potrzeby CO i CWU miasta w ilości średniej ok. 180.000 GJ.

Powyższa instalacja została objęta od roku 2005 systemem monitorowania i handlu emisjami CO2, i zakwalifikowana do grupy emisji A jako instalacja o emisji CO2 ≤ 50.000 Mg/rok (aktualnie mówi się o mocy nominalnej powyżej 20 MW).

Na podstawie art. 41 i 43 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. z 2011 r., nr 122, poz. 695 ze zm.) w grudniu 2014 r. przez Starostę wydana została decyzja zezwalająca na uczestnictwo w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych na okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2024 r. Powyższa decyzja została wydana w miejsce decyzji Starosty z grudnia 2012 r. Stosownie do art. 10 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U z 2016 r., poz. 831), przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jest obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii, potwierdzone audytem efektywności energetycznej (...), lub
   
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 20 ww. ustawy świadectwo efektywności energetycznej jest potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej Świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu, u którego będzie realizowane przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia tego samego rodzaju służące poprawie efektywności energetycznej, albo podmiotu upoważnionego przez ten podmiot. Świadectwo efektywności energetycznej zawiera w szczególności:
   
   1. numer świadectwa efektywności energetycznej;
      
   2. imię i nazwisko lub nazwę, adres siedziby oraz numer identyfikacji podatkowej,
      
   3. określenie wartości świadectwa efektywności energetycznej, wyrażonej w tonach oleju ekwiwalentnego, równej ilości energii finalnej planowanej do zaoszczędzenia średnio w ciągu roku, w wyniku realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej.
   
   
   

Stosownie do art. 30 ust. 1 - 3 ww. ustawy, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej (...) i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta.

Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej prowadzonym przez podmiot prowadzący giełdę towarową.

Prezes URE, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej wygasają z chwilą umorzenia tego świadectwa (art. 32 ww. ustawy).

W prawie europejskim świadectwa efektywności energetycznej zostały zdefiniowane w dyrektywie 2006/32/WE w następujący sposób: „białe certyfikaty” to „certyfikaty wydane przez niezależne organy certyfikujące, potwierdzające roszczenia uczestników rynku w związku z oszczędnościami energetycznymi, uzyskanymi w efekcie zastosowania środków poprawy efektywności energetycznej”.

Biały certyfikat potwierdza więc poniesienie nakładów z tytułu oszczędności energii.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o efektywności energetycznej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 2167 ze zm.) we wrześniu 2016 spółka otrzymała bezpłatnie świadectwa efektywności energetycznej potwierdzające deklarowaną oszczędność energii wynikającą z przedsięwzięcia służącego poprawie efektowności energetycznej. Wartość świadectwa efektywności energetycznej 459 toe została wpisana do rejestru. Numer i data ogłoszenia Prezesa URE w sprawie przetargu została podana we wniosku. Podmiot prowadzący rejestr został określony we wniosku. Spółka wykorzysta te świadectwa do rozliczenia się z efektywności energetycznej za rok 2016 i następne lata i będą one umarzane w marcu 2017 r. i w latach następnych. W uzupełnieniu wniosku wskazano, że wywiązując się z obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej art. 20 ust. 1 ustawy przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej Spółka zgłosiła do umorzenia na Giełdzie w marcu 2017 r. za rok 2016 świadectwa efektywności energetycznej w ilości 63,781 toe. W przypadku nieprzedstawienia Certyfikatów do umorzenia za rok 2016 Spółka byłaby zobowiązana nabyć te Certyfikaty w wysokości 70% opłaty wyliczonej zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umorzenie świadectw efektywności energetycznej przyznanych bezpośrednio przez Prezesa URE rodzi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie koszt podatkowy z tytułu ich umorzenia? (pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku), umorzenie Certyfikatów przyznanych przedsiębiorcy przez Prezesa URE nie podlega opodatkowaniu, tj. przedsiębiorca nie rozlicza w takim przypadku przychodu ani kosztów uzyskania przychodów.

Umorzenie jest bowiem w takiej sytuacji jedynie czynnością techniczną niewywierającą skutku w postaci zmiany wartości majątku przedsiębiorcy. Obowiązująca do końca września 2016 r. ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 2167 ze zm.) nakładała na określone w niej podmioty (m.in. przedsiębiorstwa energetyczne sprzedające energię elektryczną, cieplną lub gaz ziemny oraz na tzw. odbiorców końcowych nabywających energię bądź paliwa za pośrednictwem giełdy towarowej) obowiązek pozyskiwania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (URE) określonej ilości świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych świadectw). Jeżeli wskazane podmioty świadectw tych nie uzyskały albo ich nie nabyły, a w konsekwencji nie przedstawiły Prezesowi URE do umorzenia, to wówczas - mocą tej ustawy - zobowiązane były do uiszczenia opłaty zastępczej w wysokości określonej treścią tej ustawy. Aktualnie analogiczne zasady wynikają z obowiązującej od 1 października 2016 r. "nowej" ustawy, tj. ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831).

Konieczność uzyskiwania białych świadectw oraz ich przedstawiania do umorzenia Prezesowi URE, stanowi zatem obowiązek nałożony na określone podmioty powołanymi wcześniej ustawami. To oznacza, że koszty ponoszone w związku z realizacją tego obowiązku pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez te przedsiębiorstwa działalnością i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Oceniając skutki, jakie na gruncie przepisów ustawy o CIT wiążą się z umorzeniem wcześniej uzyskanych (nabytych) przez podatnika tego podatku świadectw efektywności energetycznej, a w szczególności to, czy umorzenie takie rodzi przychód w tym podatku, zauważyć należy, że ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu podatkowego. W art. 12 ust. 1 updop wymienione zostały jedynie przykładowe kategorie przysporzeń majątkowych, podlegających zaliczeniu do takich przychodów. Z kolei w interpretacjach podatkowych oraz w doktrynie jednolicie prezentowany jest pogląd, że za przychody uznać można takie przysporzenia majątkowe, które mają charakter definitywny i w sposób ostateczny faktycznie powiększają aktywa podatnika.

Trzeba jednak wskazać, że w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a updop ustawodawca określa, iż do przychodów w podatku dochodowym podlega zaliczeniu wartość umorzonych bądź przedawnionych zobowiązań podatnika. Z przepisu tego wynika zatem, że stanowiące przychód podatkowy "przysporzenie majątkowe" wynikać może również z czynności prawnej skutkującej zmniejszeniem istniejących zobowiązań podatnika, w szczególności z umowy zwalniającej podatnika z długu.

Przedstawienie przez podatnika Prezesowi URE do umorzenia białych świadectw nie może być jednak utożsamiane ze zwolnieniem takiego podatnika z długu. Nie skutkuje także ono zwiększeniem aktywów podatnika bądź zmniejszeniem jego zobowiązań. W konsekwencji umorzenie takie nie może być kwalifikowane jako rodzące przysporzenie majątkowe po stronie podatnika, a tym samym przychód w podatku dochodowym od osób prawnych.

Certyfikaty przyznane zostały na podstawie wcześniej obowiązującej ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2167 ze zm. dalej: „s.u.e.e”. W myśl art. 21 ust. 1 s.u.e.e. potwierdzeniem deklarowanej oszczędności energii wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, przez podmiot, który wygrał przetarg, jest świadectwo efektywności energetycznej. Świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 1, w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wydawania świadectw efektywności energetycznej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń. Przedstawienie przez podatnika Prezesowi URE do umorzenia białych świadectw nie może być jednak utożsamiane ze zwolnieniem takiego podatnika z długu. Nie skutkuje także ono zwiększeniem aktywów podatnika bądź zmniejszeniem jego zobowiązań. W konsekwencji umorzenie takie nie może być kwalifikowane jako rodzące przysporzenie majątkowe po stronie podatnika, a tym samym przychód w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 updop, wymienione jednak zostały rodzaje przychodów, określono moment ich powstania, jak również enumeratywnie wskazano wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14 updop). Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop). Stosownie do art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury, albo
2. uregulowania należności.
   
   

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem czynnikiem warunkującym możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów są m.in. poniesienie wydatku i związek z przychodem. W przypadku Wnioskodawcy otrzymanie świadectw od Prezesa URE nie wystąpi element wydatku, ani też związek z przychodem, gdyż samo otrzymanie i umorzenie świadectw efektywności energetycznej nie rodzi przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu – z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831), podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej "podmiotami zobowiązanymi", są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, o których mowa w art. 19 ust. 1, jest świadectwo efektywności energetycznej. Zgodnie z art. 20 ust. 3 ww. ustawy, świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu:

1. u którego będzie realizowane przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia tego samego rodzaju służące poprawie efektywności energetycznej, albo
2. upoważnionego przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.
   
   

Art. 30 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne. Zaś stosownie do art. 30 ust. 2 ww. ustawy, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji, o której mowa w art. 24 ust. 2, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta.

W myśl art. 32 ust. 1 i 4 ww. ustawy, Prezes URE, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej wygasają z chwilą umorzenia tego świadectwa.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca uzyskał świadectwo efektywności energetycznej w związku ze zrealizowaniem przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, które to świadectwo zostało wpisane stosownego rejestru. Udziały te Wnioskodawca zamierza umorzyć w 2017 r. i następnych latach, tytułem wykonania ciążącego na nim obowiązku wynikającego z art. 10 ustawy o efektywności energetycznej.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy umorzenie udziałów otrzymanych bezpośrednio od Prezesa URE stanowi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie koszt podatkowy z tytułu ich umorzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że umorzenie świadectwa efektywności energetycznej otrzymanego bezpośrednio od Prezesa URE nie rodzi po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego. Odnosząc się natomiast do możliwości powstania w takim przypadku kosztów uzyskania przychodów należy wskazać, że nie został poniesiony wydatek na nabycie tych świadectw, jak również Wnioskodawca przy umorzeniu nie określa przychodu z tego tytułu. Dlatego też operacja ta nie wiąże się z powstaniem kosztu uzyskania przychodów.

Wskazać jednak należy, że z inną sytuacją mielibyśmy do czynienia w przypadku przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzących z zakupu, co w przypadku Wnioskodawcy nie ma miejsca i tym samym nie jest przedmiotem interpretacji.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego zgodnie z którym umorzenie certyfikatów przyznanych przedsiębiorcy przez Prezesa URE nie podlega opodatkowaniu, tj. przedsiębiorca nie rozlicza w takim przypadku przychodu ani kosztów uzyskania przychodów należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.