Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP2-3.4512.209.2016.2.KS
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 30 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismami z dnia: 10 lutego 2017 r. (data wpływu 14 lutego 2017 r.), 16 maja 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.), 24 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), 24 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniach: 14 lutego 2017 r. o przedłożenie kopii pełnomocnictwa, 17 lutego 2017 r. o oryginał pełnomocnictwa oraz podpisany wniosek ORD-IN, 24 lutego 2017 r. i 27 lutego 2017 r. o doprecyzowanie wniosku ORD-IN oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 17 lutego 2017 r.).

Wnioskodawca zwane dalej „Muzeum”, posiada osobowość prawną i jest biernym podatnikiem VAT (wyrejestrowanym od dnia 1 stycznia 2017 r.), natomiast zapytanie będzie dotyczyło stanu po dniu 1 stycznia 2017 r. Jest samorządową instytucją kultury o charakterze naukowo-badawczym, dokumentacyjnym i edukacyjnym. Należy do kategorii „Muzeów Martyrologicznych w Polsce”. Ogólny nadzór nad Muzeum sprawuje Minister Kultury i Dziedzictwa Naukowego, a bezpośredni – Zarząd Województwa. Wnioskodawca wpisane jest do Państwowego Rejestru Muzeów prowadzonego przez Ministra Kultury (ma prawo do używania nazwy „muzeum rejestrowane”) oraz w księdze rejestrowej prowadzonej przez Zarząd Województwa. Muzeum działa na podstawie: ustawy z 21 listopada 1996 r. o muzeach (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 987, z późn. zm.), ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.) i Statutu Muzeum. Wstęp do Muzeum jest bezpłatny na podstawie Uchwały Zarządu Województwa z dnia 14 kwietnia 2003 r.

Muzeum wniosek o dofinansowanie projektu ze środków europejskiego funduszu rozwoju regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 złożyło 28 października 2010 r. kiedy było podatnikiem VAT czynnym, a jego realizacja nastąpi między 1 stycznia 2010 r. a 31 grudnia 2019 r. czyli w okresie, kiedy muzeum będzie zwolnione z podatku (wyrejestrowało się). Jednym z wymogów złożenia wniosku jest otrzymanie interpretacji w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego Wnioskodawcy lub też uznania VAT naliczonego za koszty uzyskania przychodu.

Muzeum osiąga przychody, m.in. ze: sprzedaży wydawnictw własnych, świadczonych usług przewodnickich, wykonanych kwerend, usług ksero i skanów materiałów archiwalnych i niearchiwalnych, zgody na prezentację zbiorów Muzeum, usług wyświetlania własnego filmu dokumentalnego, wynajmu rowerów i samochodu wraz z kierowcą po terenach poobozowych, wynajmu pokoi gościnnych, pobytów studyjnych, transportu wystaw czasowych do innych instytucji, wynajmu sal i opłat za przesyłkę, jak również wynagrodzenie z tytułu terminowego opłacania podatku od osób fizycznych oraz odsetek bankowych. Oprócz wymienionych wyżej przychodów Muzeum otrzymuje dotacje podmiotowe i celowe, które dotyczą kosztów związanych integralnie z prowadzoną działalnością, nie stanowią one dopłat do ceny. Wszystkie przychody osiągane ze świadczonych usług, przeznaczone są na działalność Muzeum.

Muzeum w ramach swojej działalności prowadzi działalność gospodarczą.

Muzeum wykonuje swoje zadania statutowe poprzez działalność w rozumieniu definicji art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Cele prowadzonej działalności gospodarczej Muzeum rozpatruje w szerokim kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Zdaniem Muzeum mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Takim działaniem Muzeum, jest umożliwienie nieodpłatnego wstępu zwiedzającym na teren Muzeum.

Nieodpłatne umożliwienie wstępu na teren Muzeum jest co prawda działaniem innym statutowym jako inna sfera działalności Muzeum niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy, które to jednak z założenia mają ścisły związek z działalnością gospodarczą podatnika.

Muzeum podejmuje wszelkie formy aktywności mającej na celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej przez sprzedaż wydawnictw własnych, z świadczonych usług przewodnickich, z wykonanych kwerend, z usług ksero i skanów materiałów archiwalnych i nie archiwalnych, zgody na prezentację zbiorów Muzeum, z usługi wyświetlania filmu dokumentalnego, z wynajmu rowerów i samochodu wraz z kierowcą po terenach poobozowych, z wynajmu pokoi gościnnych, pobytów studyjnych, z transportu wystaw czasowych do innych instytucji, wynajmu sal i opłat za przesyłkę, jak również wynagrodzenie z tytułu terminowego opłacania podatku od osób fizycznych oraz odsetek bankowych. Prowadzi w całości działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów/usług/wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, do której zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy, Muzeum nie prowadzi żadnych działań, które będą służyły innym celom jak uzyskanie przychodu opodatkowanego lub zwolnionego z VAT (nieodpłatnie udostępnienie wejście na teren Muzeum mają bowiem służyć jedynie potencjalnym klientom usług przewodnickich Muzeum, sprzedaży wydawnictw, wypożyczenie rowerów) Muzeum, nie będzie wykonywało więc innych czynności niż czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Muzeum do dnia 1 stycznia 2017 r. było czynnym podatnikiem VAT, w związku z czym, opodatkowywało podatkiem VAT należnym sprzedaż czynności podlegających opodatkowaniu, a VAT naliczony odliczało według zasad, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy od towarów i usług.

Od 1 stycznia 2017 r. Muzeum wybrało zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ustawy VAT, przez co, traci prawo do odliczenia VAT naliczonego, a jednocześnie VAT ten staje się kosztem uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 24 lutego 2017 r.).

Czy podmiot o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług zwolniony z VAT podmiotowo ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie w dniu 17 lutego 2017 r.), nie będzie miał on prawa po 1 stycznia 2017 r. do odliczenia VAT naliczonego, a VAT ten stanie się jego kosztem uzyskania przychodu, albowiem Muzeum korzysta z podmiotowego zwolnienia z VAT z art. 113. Mimo, że wniosek o dofinansowanie został złożony w dniu 28 października 2010 r., kiedy to Muzeum było podatnikiem VAT czynnym, jego realizacja nastąpi jednak dopiero w okresie od 1 stycznia 2017 r. czyli w okresie, kiedy Muzeum będzie już zwolnione z podatku od towarów i usług. Gdyby Muzeum zrezygnowało z VAT sytuacja się zmieni.

Muzeum pisząc wniosek o dofinansowanie projektu, środki które miało w ten sposób uzyskać miało na celu wydać je na działalność zgodną z wnioskiem. W 2016 r. Muzeum poniosło koszty za wykonane studium wykonalności do tego projektu i odliczyło VAT wg stosowanej proporcji 50%, natomiast za wykonany program funkcjonalno-użytkowy konserwacji stalagu – pozostałości poobozowych, nie odliczono podatku VAT. Poniesione wydatki zostały zaliczone do tego projektu.

Zdaniem Muzeum, VAT ten stanie się kosztem uzyskania przychodu, albowiem zgodnie z generalną zasadą, kosztem uzyskania nie jest podatek od towarów i usług, lecz w myśl powołanych przepisów jest kosztem uzyskania przychodu podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2010 r. ITPP2/443-359/10/AJ „Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi.”

Na podstawie art. 96 ww. ustawy podatnicy VAT czynni są zobowiązani przed dniem dokonania pierwszej czynności do złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, następnie naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako podatnika VAT czynnego lub podatnika VAT zwolnionego w przypadku podatników u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, przysługuje podmiotom zarejestrowanym jako podatnicy VAT czynni. Aby zatem podatnik VAT mógł odliczyć VAT naliczony od nabytych towarów i usług musi być podmiotem zarejestrowanym na potrzeby podatku VAT. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. Osoba, która nie złożyła odpowiedniego dokumentu rejestracyjnego (formularz VAT-R) i nie ma prawa do wystawiania faktur VAT oraz prawa do odliczenia tego podatku, jest nievatowcem.

Zdaniem Wnioskodawcy jako podatnik zwolniony z VAT z art. 113 nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Podatek naliczony stanie się więc jego kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy – podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jak stanowi art. 96 ust. 3 ustawy – podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak stanowi art. 96 ust. 5 pkt 4 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminie: przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.

Na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy – jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on zobowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia z tym, że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca do dnia 1 stycznia 2017 r. było czynnym podatnikiem VAT, w związku z czym opodatkowywało podatkiem VAT należnym sprzedaż czynności podlegających opodatkowaniu, a VAT naliczony odliczało według zasad, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy od towarów i usług. Od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wybrał zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ustawy VAT, przez co, traci prawo do odliczenia VAT naliczonego, a jednocześnie VAT ten staje się kosztem uzyskania przychodu. Muzeum wniosek o dofinansowanie projektu ze środków europejskiego funduszu rozwoju regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 złożyło 28 października 2010 r. kiedy było podatnikiem VAT czynnym, a jego realizacja nastąpi między 1 stycznia 2010 r. a 31 grudnia 2019 r. czyli w okresie, kiedy muzeum będzie zwolnione z podatku (wyrejestrowało się). Jednym z wymogów złożenia wniosku jest otrzymanie interpretacji w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego Wnioskodawcy lub też uznania VAT naliczonego za koszty uzyskania przychodu. Muzeum osiąga przychody, m.in. ze: sprzedaży wydawnictw własnych, świadczonych usług przewodnickich, wykonanych kwerend, usług ksero i skanów materiałów archiwalnych i niearchiwalnych, zgody na prezentację zbiorów Muzeum, usług wyświetlania własnego filmu dokumentalnego, wynajmu rowerów i samochodu wraz z kierowcą po terenach poobozowych, wynajmu pokoi gościnnych, pobytów studyjnych, transportu wystaw czasowych do innych instytucji, wynajmu sal i opłat za przesyłkę, jak również wynagrodzenie z tytułu terminowego opłacania podatku od osób fizycznych oraz odsetek bankowych. Oprócz wymienionych wyżej przychodów Muzeum otrzymuje dotacje podmiotowe i celowe, które dotyczą kosztów związanych integralnie z prowadzoną działalnością, nie stanowią one dopłat do ceny. Wszystkie przychody osiągane ze świadczonych usług, przeznaczone są na działalność Muzeum. Muzeum w ramach swojej działalności prowadzi działalność gospodarczą. Muzeum wykonuje swoje zadania statutowe poprzez działalność w rozumieniu definicji art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Cele prowadzonej działalności gospodarczej Muzeum rozpatruje w szerokim kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Zdaniem Muzeum mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Takim działaniem Muzeum, jest umożliwienie nieodpłatnego wstępu zwiedzającym na teren Muzeum. Nieodpłatne umożliwienie wstępu na teren Muzeum jest co prawda działaniem innym statutowym jako inna sfera działalności Muzeum niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy, które to jednak z założenia mają ścisły związek z działalnością gospodarczą podatnika. Muzeum podejmując wszelkie formy aktywności mającej na celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej przez sprzedaż wydawnictw własnych, z świadczonych usług przewodnickich, z wykonanych kwerend, z usług ksero i skanów materiałów archiwalnych i nie archiwalnych, zgody na prezentację zbiorów Muzeum, z usługi wyświetlania filmu dokumentalnego, z wynajmu rowerów i samochodu wraz z kierowcą po terenach poobozowych, z wynajmu pokoi gościnnych, pobytów studyjnych, z transportu wystaw czasowych do innych instytucji, wynajmu sal i opłat za przesyłkę, jak również wynagrodzenie z tytułu terminowego opłacania podatku od osób fizycznych oraz odsetek bankowych. Prowadzi w całości działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów/usług/wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, do której zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy Muzeum nie prowadzi żadnych działań, które będą służyły innym celom jak uzyskanie przychodu opodatkowanego lub zwolnionego z VAT (nieodpłatnie udostępnienie wejście na teren Muzeum mają bowiem służyć jedynie potencjalnym klientom usług przewodnickich Muzeum, sprzedaży wydawnictw, wypożyczenie rowerów) Muzeum, nie będzie wykonywało więc innych czynności niż czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy jako podmiot o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolniony z VAT podmiotowo ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni”, przez złożenie deklaracji VAT.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy, w tym art. 86 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi poniesione w związku z realizacją operacji. Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2017 r. nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, a zatem towary i usługi zakupione w związku z realizacją ww. projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług nabywanych w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją projektu Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.