Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP1-2.4512.266.2016.1
z 21 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży posiadanych akcji Spółki giełdowej przez Wnioskodawcę, obowiązku stosowania prewspółczynnika proporcji oraz określenia podstawy opodatkowania

• jest prawidłowe – w odniesieniu do pytań nr 1 i nr 2,
• jest bezprzedmiotowe – w odniesieniu do pytań nr 3.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży posiadanych akcji Spółki giełdowej przez Wnioskodawcę, obowiązku stosowania prewspółczynnika proporcji oraz określenia podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Spółka – jest Wnioskodawcą.

X Spółka z o.o. jest polskim rezydentem, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność zarówno opodatkowaną jak i zwolnioną od podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania usług takich jak doradztwo, usługi finansowe czy wynajem powierzchni biurowej.

Spółka X posiada udziały w kilku innych Spółkach z o.o. w których w posiadanie weszła na skutek wniesienia do niej udziałów aportem przez jednego z udziałowców, jak również na skutek utworzenia nowych Spółek wraz z innymi podmiotami prawnymi lub osobami fizycznymi. Łącznie X Spółka posiada udziały w ośmiu innych Spółkach kapitałowych na poziomie od 30% do 99% własności w kapitale tych jednostek. We wszystkich podmiotach w których X Spółka posiada udziały jeden z członków jej zarządu jest zawsze oddelegowywany do składu zarządu danej Spółki w celu szybkiego pozyskiwania i wymiany informacji oraz wsparcia w zarządzaniu daną jednostką. Ponadto X Spółka świadczy ciągłe usługi wynajmu lokali biurowych dla kilku jednostek z grupy, a także sporadyczne/okazjonalne usługi w zakresie: doradztwa, czy usług finansowych dla niektórych podmiotów podległych. Na rzecz kilku Spółek nie są świadczone żadne usługi, a jedynym przejawem udziału w zarządzaniu nimi jest fakt powołania jednego z Członków Zarządu X Spółki na stanowiska w zarządzie danej jednostki. Wchodzenie w posiadanie udziałów w Spółkach kapitałowych jest dla jednostki działaniem mającym na celu osiąganie przychodów z tytułu uzyskiwania dywidend od tych podmiotów, ale również możliwości sprzedaży ich udziałów w przypadku otrzymania korzystnych ofert rynkowych od innych podmiotów gospodarczych. Świadczenie usług na rzecz Spółek nie jest założeniem podstawowym w momencie nabywania ich udziałów, a występowanie takich transakcji jest wynikiem zaspokajania potrzeb jednostek na usługi które może zaoferować im X Spółka. Wejście w posiadanie udziałów podmiotów zależnych nie miało na celu jedynie obrotu tymi udziałami czy uzyskiwanie profitów z dywidend, ale również wsparcie budowy struktury grupy kapitałowej w której Spółka X stanowi jednostkę nadrzędną, a także rozwój podległych Spółek i zwiększanie ich majątku, co w konsekwencji miało by przełożenie na wzrost ceny ich udziałów w przypadku ewentualnej późniejszej ich odsprzedaży.

Spółka X posiada również akcje giełdowe Spółki akcyjnej które zakupiła poprzez pośredniczące w transakcji biuro maklerskie w ramach lokowania wolnych środków finansowych licząc również na osiągnięcie przychodów z tytułu dywidendy i zysku z tytułu sprzedaży tych że akcji przy wzroście ich ceny rynkowej. W przypadku podmiotu giełdowego jednostka nie ma jakiegokolwiek wpływu na zarządzanie podmiotem z tytułu niewielkiego udziału w tym podmiocie jak również nie świadczy na jego rzecz żadnych usług i nie zawiera z nim jakichkolwiek transakcji. Transakcja nabycia akcji podmiotu giełdowego została przeprowadzona na regulowanym rynku giełdowym przy pomocy pośrednika profesjonalnie zajmującego się obrotem na zlecenie swoich klientów. Zamiarem Spółki X przy zakupie wspomnianych akcji była jedynie lokata środków w ramach inwestycji o umiarkowanym ryzyku. Jednostka sama nie zajmuje się obrotem papierami wartościowymi na rynku regulowanym i nie zamierza w przyszłości prowadzić takiej działalności. Lokata taka prócz potencjalnych wpływów w postaci dywidend gwarantuje jej szybki zwrot zaangażowanego kapitału ale już bez gwarancji zysku z tej inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż posiadanych akcji w Spółce giełdowej przez X Spółkę nie podlega opodatkowaniu VAT? (we wniosku pytanie nr 2)
2. Czy w przypadku uznania przez organ, że sprzedaż akcji giełdowych nie podlega opodatkowaniu VAT zdarzenie to wywołuje powstanie obowiązku stosowania przez podatnika prewspółczynnika proporcji zgodnie z art. 86 ustawy o VAT? (we wniosku pytanie nr 3)
3. Jak określić podstawę opodatkowania podatkiem VAT w związku z zakupem i sprzedażą akcji przez Spółkę przeprowadzoną przez biuro maklerskie, w przypadku uznania stanowiska X Spółki z pytania 1 za nieprawidłowe? (we wniosku pytanie nr 4)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Spółki przy sprzedaży przez nią akcji, nie wystąpi ona tutaj w charakterze podatnika podatku VAT, bez względu na wielkość ilość tych transakcji. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na gruncie ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje przede wszystkim czynności, polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. TSWE wielokrotnie podkreślał, że samo posiadanie udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika ze względu na to że zwykłe nabycie akcji w innych podmiotach nie stanowi korzystania z majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, gdyż dywidenda uzyskania z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych, gdyż ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności i nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu działalności gospodarczej w rozumienie Dyrektywy.

Niemniej jednak od powyższej zasady istnieją wyjątki:

• posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,
• sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
• posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Powyższe wyjątek nie występują w sytuacji X Spółki, gdyż nie zarządza ona spółką giełdową której akcje posiada nie prowadzi na jej rzecz sprzedaży opodatkowanej, nie prowadzi działań w zakresie działań maklerskich i brokerskich, nabyte akcje służą jedynie wykonywaniu praw własności i nabyte zostały jedynie w celu dobrej lokaty posiadanych środków obrotowych. Dlatego bez względu na ilość i wielkość sprzedaży akcji Spółka nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. X Spółka nie planuje rozszerzenia swoich działań w zakresie nabywania i sprzedaży akcji giełdowych a lokowanie środków obrotowych w tego typu inwestycje możliwe jest jedynie w przypadku braku bardziej atrakcyjnych alternatyw z zakresu prowadzonej działalności. Zarazem sprzedaż posiadanych akcji nie jest wynikiem oczekiwania na najkorzystniejsze oferty, a wywołana jest potrzebą odzyskania zainwestowanych środków w celu zagospodarowania ich na potrzeby prowadzonej działalności.

Zatem na podstawie wielu orzeczeń TSWE również krajowe organy podatkowe podzielają opinie, że sprzedaż akcji nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, co zostało wielokrotnie wyrażone chociażby w interpretacjach podatkowych wydawanych przez te organy, jak np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r. nr IPPP1/443 -658/12-2/Mpe.

W opisanym przypadku działania Wnioskodawcy polegają wyłącznie na inwestowaniu wolnych środków pieniężnych w akcje giełdowe i ich późniejszą odsprzedaż, a działalność ta nie wykracza ponad zwyczajne wykonywanie uprawnień właścicielskich i nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W okolicznościach wskazanych przez X Spółkę dochodzi wyłącznie do transakcji we własnym imieniu za pomocą rachunku maklerskiego, gdzie Wnioskodawca działa jedynie na własny rachunek. Transakcje te nie będą również zmierzały do pomnażania obcego kapitału za umówionym wynagrodzeniem, w związku z tym brak więc będzie jakiegokolwiek konsumenta tych transakcji. Ponieważ wykonywane czynności opisane w niniejszym wniosku nie wykraczają poza standardowe inwestowanie własnych środków pieniężnych, czyli poza zwykłe wykonywanie prawa własności, nie wchodzą one w obszar działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad 2

Powołując się na art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, który mówi że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, z wyjątkiem celów osobistych, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5, w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, w razie gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, należy obliczyć zgodnie ze sposobem określenia obszaru wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć o czym mówi art. 86 ust. 2b ustawy, jeżeli: zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5, w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Ustawodawca określił również na podstawie art. 86 ust. 2c ustawy o VAT, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

• średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
• średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
• roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
• średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
  
  

Na podstawie powyższych przepisów podatnik powinien określić zakres w jakim wykorzystuje nabyte towary i usługi do celów działalności gospodarczej, w przypadku gdy przypisanie zakupionych towarów i usług nie jest możliwe w całości do działalności gospodarczej podatnika. W niniejszym przypadku podatnik jest zobowiązany do określenia proporcji (prewspółczynik proporcji) w sposób najbardziej odpowiadający zakresowi prowadzonej działalności gospodarczej oraz dokonywanych zakupów. Równocześnie do ww. przepisów moc obowiązującą nadal będzie miał art. 90 ustawy o VAT, na podstawie którego podatnik jest zobowiązany do odliczenia proporcją podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności dających mu prawo do odliczenia podatku VAT oraz nie dających mu prawa do odliczenia tego podatku, w przypadku gdy wydzielenie tych kwot podatku naliczonego nie jest możliwe. Niemniej jednak ustawa o VAT przewidziała pewne wyjątki od obowiązku uwzględniania niektórych czynności przy obliczaniu zarówno prewspółczynnika jak i samego współczynnika proporcji. W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących usług pomocniczych w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim czynności te mają charakter pomocniczy. Sprzedaż akcji, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40a i 41 ustawy o VAT nie powinna być zatem uwzględniana przy obliczaniu prewspółczynnika proporcji, w przypadku gdy ma charakter pomocniczy. W związku z powyższym należy uznać, że intencją ustawodawcy jest wyłączenie sprzedaży akcji giełdowych z kalkulacji prewspółczynnika w zakresie w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy, incydentalny, poboczny. Pojęcie transakcje pomocnicze: zostało wyjaśnione w orzecznictwie ETS które stwierdziło że: pomocniczy charakter mają transakcje, z których przychody nie są stałym, bezpośrednim i koniecznym uzupełnieniem zasadniczej działalności firmy. ETS wskazał również, że o transakcjach sporadycznych można mówić w przypadku transakcji, przy których wykorzystywane są aktywa podatnika lub usługi podlegające opodatkowaniu w ograniczonym zakresie, a sformułowanie „pomocniczy" odnosi się do transakcji, które nie należą do zasadniczej i podstawowej działalności podatnika, chociaż są ściśle z nią związane. W związku z tym sprzedaż akcji giełdowych należących do X Spółki stanowi jedynie wykonywanie praw właścicielskich i powoduje jedynie zbycie posiadanych aktywów.

Zdaniem X Spółki prowadzona przez nią sprzedaż akcji ma charakter pomocniczy nie jest stałym bezpośrednim, regularnym i koniecznym uzupełnieniem działalności Wnioskodawcy. Nabycie akcji miało jedynie na celu lokowanie środków obrotowych w sposób pozwalający na ich szybkie odzyskanie i możliwość uzyskania korzystniejszej ceny przy ich sprzedaży. Nie można również określić by jedynym czynnikiem determinującym sprzedaż akcji była ich cena, gdyż X Spółka dokonuje niniejszej sprzedaży pod wpływem potrzeby odzyskania zainwestowanych środków, a ich aktualna cena sprzedaży jest jedynie warunkiem wspomagającym decyzję o ich upłynnieniu. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że posiadanie przez niego akcji giełdowych nie stanowi w chwili obecnej prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie, choć jest z nią związane. Działalność gospodarcza prowadzona przez X Spółkę opiera się na świadczeniu zarówno usług opodatkowanych jak i zwolnionych, a przychody uzyskiwane ze sprzedaży inwestycji wolnych środków nie wchodzą w zakres jej działalności bez względu na ich wielkość. Ustawodawca w niniejszych wyjątkach nie określa wielkości i częstotliwości występujących transakcji, a jedynie wskazuje, że transakcje te muszą mieć charakter pomocniczy, czyli na podstawie wydawanych orzeczeń nie wchodzić w zakres podstawowej działalności podatnika. Należy zaznaczyć również, że to nie wielkość przychodów z tego typu transakcji powinna mieć tutaj znaczenia, gdyż zdaniem Wnioskodawcy to nie przychód ze sprzedaży akcji za pośrednictwem biura maklerskiego, a jedynie dochód stanowi podstawę do określania wartości obrotu (jak ma to miejsce w przypadku sprzedaży akcji w ramach działalności, gdzie podstawę opodatkowania stanowi dochód na sprzedaży) z tytułu sprzedaży akcji w stosunku do wartości przychodów z prowadzonej działalności. Odnosząc się natomiast do częstotliwości zdaniem X Spółki działania polegające na sprzedaży akcji oparte czy to na jednej większej transakcji, czy na kilku mniejszych są wywołane jedynie potrzebą odzyskiwania zainwestowanych środków i nie są działaniami z góry zaplanowanymi w celu zwiększenia przychodów, a ich powtarzalność nie jest uwarunkowana prowadzeniem działań z obszaru obrotu papierami wartościowymi. Reasumując, wartość obrotu (dochodu) uzyskanego przez Spółkę z tytułu sprzedaży akcji, należy zdaniem Spółki, uznać za obrót uzyskany z tytułu transakcji mających charakter pomocniczy w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, który podlega wyłączeniu przy wyliczaniu prewspótczynnika proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-h ustawy o VAT.

Ad 3

X Spółka uważa, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży akcji giełdowych (jeżeli uznamy, że Spółka, jest podatnikiem z tego tytułu), przeprowadzonej przez biuro maklerskie, jest „dochód” rozumiany, jako różnica pomiędzy ceną sprzedaży akcji, a ceną ich zakupu. Sposób ustalenia podstawy opodatkowania w sprawie stanowi prawidłowa interpretacja art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, który ma następujące brzmienie „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”. Wynagrodzeniem/dochodem Spółki podczas zakupu i sprzedaży akcji we własnym imieniu na własny rachunek jest wynik sprzedaży, czyli zysk osiągnięty na transakcjach wdanym miesiącu. Wynik jest rozumiany, jako różnica pomiędzy ceną sprzedaży akcji, a ceną ich zakupu. Ustalony tak wynik winien być uwzględniony przez Spółkę w wartości podstawy opodatkowania podatkiem VAT. W związku z tym obrót, rozumiany jako podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, stanowią kwoty zrealizowanego przez X Spółkę w przyjętych miesięcznych okresach rozliczeniowych wyniku ustalonego zgodnie z przedstawionymi powyżej zasadami. Tym samym całość świadczenia, czyli podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT stanowi dla X Spółki dochód powstały w wyniku różnicy pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży akcji w momencie ich zbycia. W omawianej sytuacji należy jednoznacznie stwierdzić, że pojęcie „zapłaty”, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć, dokładnie jako ww. wynagrodzenie. X Spółka stoi na stanowisku, że ustawodawca wyraził wolę opodatkowania rzeczywistego, realnego przysporzenia w wyniku realizacji takiej transakcji, a nie wartości przedmiotu świadczonej usługi. Tak więc, odejmując kwotę nabycia akcji przy ich sprzedaży otrzymujemy „zapłatę” wskazaną w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, jako kwotę stanowiącą podstawę opodatkowania. W przypadku gdyby cena sprzedaży papierów wartościowych była niższa od ceny ich nabycia X Spółka nie powinna w ogóle wykazywać obrotu do opodatkowania, ponieważ strata nie może stanowić podstawy opodatkowania. Potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska znajduje się w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo w wyrokach z dnia 30 września 2010 r. I FSK 1402/09, z dnia 17 czerwca 2009 r., I FSK 398/08, z dnia 21 stycznia 2010 r., I FSK 1846/08 oraz interpretacjach indywidualnych, jak np. ITPP1/443-910/14/BS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytania nr 1 i nr 2.

Z uwagi na uznanie stanowiska Zainteresowanego dotyczącego pytania nr 1 za prawidłowe odpowiedź na pytanie nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem tego opisu we wniosku. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmian legislacyjnych lub zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, a w szczególności, gdy Spółka:

1. nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu spółką, której akcje będzie posiadała,
2. nie będzie dokonywać sprzedaży akcji, udziałów czy jednostek uczestnictwa w ramach działalności maklerskiej lub brokerskiej,
3. posiadanie udziałów nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej ww. Spółki,

– udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.