2017.03.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.99.2017.1.AK
z 29 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenia pracowników komórki pod nazwą Jednostka Realizująca Projekt można zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenia pracowników komórki pod nazwą Jednostka Realizująca Projekt można zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka realizować będzie dwa projekty.

Jeden projekt pn. „X.”, w ramach którego realizować będzie zadania inwestycyjne dofinansowane ze środków Funduszu Spójności, w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.
Drugi projekt pn. „Y.”, realizować go będzie przy współudziale środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa.

W Spółce powstała nowa komórka organizacyjna pod nazwą Jednostka Realizująca Projekt (w dalszej części nazywana „JRP”).

Ad. 1

Umowa na projekt realizowany z dofinansowaniem z Funduszu Spójności została podpisana z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, w dniu 25 sierpnia 2016 r. Po podpisaniu umowy komórka JRP zajmuje się zarządzaniem i koordynowaniem wszystkimi pracami związanymi z realizacją projektu. Do zadań pracowników JRP należy:

współpraca z Instytucją Wdrażającą i Zarządzającą,
prowadzenie wszelkich czynności w zakresie obsługi inwestycyjno-technicznej projektu, w tym bezpośrednia współpraca z wykonawcami robót budowlanych oraz właściwymi instytucjami budowlanymi,
weryfikacja dokumentów otrzymanych od wykonawców,
bieżący monitoring stanu zaawansowania prac w ramach poszczególnych zadań projektu,
prowadzenie i dokumentowanie czynności związanych z odbiorem wykonanych robót, rozruchem technologicznym i przekazaniem inwestycji do eksploatacji,
współpraca z Inżynierem Kontraktu,
planowanie i monitorowanie zakresu finansowego,
wypełnianie i składanie wniosków o płatność do Instytucji Wdrażającej,
sporządzanie wszelkich koniecznych sprawozdań, raportów.

Komórka JRP generuje koszty jej utrzymania czyli wynagrodzenia pracowników.

Środki finansowe z Funduszu Spójności, Spółka będzie otrzymywać w późniejszym terminie, kiedy realizowane będą płatności dla wykonawców zadań.

Ad. 2

Umowę na drugi projekt w ramach RPO Spółka jeszcze nie podpisała. Ale gdy to nastąpi, komórka JRP będzie wykonywać podobne czynności jak przy pierwszym projekcie z dofinansowaniem z Funduszu Spójności. Spółka dostała informację że drugi projekt został zakwalifikowany do dofinansowania i obecnie oczekuje na podpisanie umowy o dofinansowanie projektu. Środki finansowe z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Spółka będzie otrzymywać w późniejszym terminie, kiedy realizowane będą płatności dla wykonawcy.

Po podpisaniu drugiej umowy przez Spółkę, komórka JRP będzie prowadziła dwa projekty równocześnie i wykonywała przy ich realizacji, czynności wyżej wymienione (Ad. 1).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wynagrodzenia ponoszone przez komórkę JRP, po podpisaniu umowy przez Spółkę o dofinansowanie projektu z Funduszu Spójności, pn. „X.”, ponoszone na prace przy tej inwestycji, zwiększają wartość środków trwałych powstałych w wyniku realizacji ww. projektu?
Czy wynagrodzenia ponoszone przez komórkę JRP, po podpisaniu umowy przez Spółkę o dofinansowanie projektu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, pn. „Y.” ponoszone na prace przy tej inwestycji, zwiększają wartość środków trwałych powstałych w wyniku realizacji ww. projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

wynagrodzenia komórki JRP, po podpisaniu umowy o dofinansowanie projektu z Funduszu Spójności zwiększają wartość środków trwałych, powstałych z realizacji projektu. Wielkość tych wynagrodzeń powinna być określona w takiej wartości, jaką pracownicy tej komórki pracują przy tym projekcie.

Ad. 2

Wynagrodzenia komórki JRP, po podpisaniu umowy o dofinansowanie projektu dofinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, zwiększają wartość środków trwałych powstałych z realizacji projektu. Wielkość tych wynagrodzeń powinna być określona w takiej wartości, jaką pracownicy tej komórki pracują przy tym projekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka realizować będzie dwa projekty. Jeden projekt pn. „X.”, w ramach którego realizować będzie zadania inwestycyjne dofinansowane ze środków Funduszu Spójności, w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Drugi projekt pn. „Y.”, realizować go będzie przy współudziale środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa. W Spółce powstała nowa komórka organizacyjna pod nazwą Jednostka Realizująca Projekt.

współpraca z Instytucją Wdrażającą i Zarządzającą,
prowadzenie wszelkich czynności w zakresie obsługi inwestycyjno-technicznej projektu, w tym bezpośrednia współpraca z wykonawcami robót budowlanych oraz właściwymi instytucjami budowlanymi,
weryfikacja dokumentów otrzymanych od wykonawców,
bieżący monitoring stanu zaawansowania prac w ramach poszczególnych zadań projektu,
prowadzenie i dokumentowanie czynności związanych z odbiorem wykonanych robót, rozruchem technologicznym i przekazaniem inwestycji do eksploatacji,
współpraca z Inżynierem Kontraktu,
planowanie i monitorowanie zakresu finansowego,
wypełnianie i składanie wniosków o płatność do Instytucji Wdrażającej,
sporządzanie wszelkich koniecznych sprawozdań, raportów.

Komórka JRP generuje koszty jej utrzymania czyli wynagrodzenia pracowników. Środki finansowe z Funduszu Spójności, Spółka będzie otrzymywać w późniejszym terminie, kiedy realizowane będą płatności dla wykonawców zadań.

Uwzględniając powyższe, w pierwszej kolejności należy wskazać, że updop, definiuje wprost, co należy rozumieć pod pojęciem „inwestycja”. Zgodnie z art. 4a pkt 1 updop, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). Z kolei środki trwałe w budowie to – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Z powyższego wynika, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w myśl art. 16a ust. 1 updop. Zatem, inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego lub jego ulepszenie.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się – co do zasady – kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Kwalifikując wydatki do kosztów podatkowych należy uwzględnić wyłączenia enumeratywnie wymienione w art. 16 updop.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b i c updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, a także wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Sposób ustalenia wartości początkowej wytworzonych środków trwałych został zawarty w art. 16g updop. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Zaś w art. 16g ust. 4 updop wskazano, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wynagrodzenia ponoszone przez komórkę JRP, po podpisaniu umowy o dofinansowanie projektu z Funduszu Spójności, pn. „X.” oraz o dofinansowanie projektu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, pn. „Y.” ponoszone na prace przy tych inwestycjach należy zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych. Są to bowiem wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem środków trwałych, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszty te zarazem stanowią element wartości początkowych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Przyporządkowanie wynagrodzeń ponoszonych przez komórkę JRP do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych powinna być określona w takiej wartości, jaką pracownicy tej komórki pracują przy danym projekcie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin