Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.1096.2016.3.BC
z 22 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia l2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów udziału Pracowników Spółki w Programie Motywacyjnym wynikającym z faktur jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów udziału Pracowników Spółki w Programie Motywacyjnym wynikającym z faktur.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest zarejestrowaną w Polsce spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność w branży medycznej.

W 2013 r. w całej Grupie do której należy Spółka wprowadzono długoterminowy plan motywacyjny („The 2013 Incentive Award Plan, dalej „Program Motywacyjny”) skierowany również do wybranych, kluczowych pracowników Spółki.

Organizatorem Programu (dalej: „Organizator”) jest podmiot z siedzibą w Irlandii działający w formie public limited company tj. odpowiednika polskiej spółki akcyjnej, notowany na giełdzie papierów wartościowych w Nowym Yorku.

Na podstawie powyższego Programu Motywacyjnego kluczowym pracownikom Spółki przyznano (a także będzie przyznawane w przyszłości) warunkowe prawo do nabywania akcji Organizatora na preferencyjnych warunkach, także nieodpłatnie (dalej: „Opcje”). Wprowadzenie Programu Motywacyjnego miało / ma charakter motywacyjny i lojalnościowy, tj.

1. powiązanie interesów Pracowników z interesem Spółki, a tym samym korzyściami akcjonariuszy;
2. przyciąganie, utrzymywanie oraz motywowanie utalentowanych pracowników, zorientowanych na długoterminowy sukces Spółki;
3. zapewnienie utrzymania wzrostu przychodów Spółki.
   
   

W świetle powyższego oraz biorąc pod uwagę, że:

• przyznane i zrealizowane Opcje stanowią formę nagrody dla pracowników Spółki (dalej: „Pracownicy”),
  

• rok 2016 był pierwszym rokiem, w którym pracownicy zrealizowali przyznane im Opcje - tj. nabyli akcje Organizatora (także Opcje przyznane im w latach ubiegłych),
  
  
  

Spółka oraz Organizator zawarli umowę (z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z którą Spółka została obciążona przez Organizatora (oraz będzie obciążana w przyszłości) kosztami przyznania (i zrealizowania) przez jej Pracowników Opcji. Obciążenie to miało miejsce / będzie miało miejsce na podstawie faktur wystawionych na Spółkę przez Organizatora. Na podstawie takiej faktury Spółka ujmuje / będzie ujmować analizowane obciążenie jako koszt w swoich księgach rachunkowych.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca zwraca się z następującymi pytaniem:

W którym momencie Spółka powinna rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów koszty udziału jej Pracowników w analizowanym Programie Motywacyjnym wynikające z faktur otrzymanych od Organizatora?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty udziału jej pracowników w analizowanym Programie Motywacyjnym stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji, powinny one zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w dniu, na który zostały ujęte jako koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury otrzymanej od Organizatora.

Uzasadnienie

1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zatem, aby dany koszt mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 16 ust. l ustawy o CIT, wśród kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. być należycie udokumentowany.
   
   

W konsekwencji, powszechnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło mogło przynosić przychody także w przyszłości. Zatem, w takim ujęciu, kosztami uzyskania przychodów będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami podatkowymi, jak i te pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

2.

Jak przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego / stanu faktycznego wprowadzenie Programu Motywacyjnego miało / ma charakter motywacyjny i lojalnościowy, tj.:

1. powiązanie interesów Pracowników z interesem Spółki;
   
2. przyciąganie, utrzymywanie oraz motywowanie utalentowanych pracowników, zorientowanych na długoterminowy sukces Spółki;
   
3. zapewnienie utrzymania wzrostu przychodów Spółki.

Zapewnienie przez Spółkę możliwości udziału jej Pracowników w Programie Motywacyjnym powoduje zatem, że jej Pracownicy są lepiej zmotywowani do pracy na rzecz Spółki oraz bardziej przywiązani do Spółki jako swojego pracodawcy. Utrzymanie wartościowej kadry bezsprzecznie wpływa pozytywnie na poziom przychodów generowanych przez Spółkę oraz zachowanie lub zabezpieczenie źródła jej przychodów. Udział w Programie minimalizuje także ryzyko utraty Pracowników, którzy ze względu na zajmowane stanowiska oraz posiadane kompetencje i doświadczenie są osobami kluczowymi dla sprawnego i efektywnego funkcjonowania Spółki. Ma to tym większe znaczenie w sytuacji, w której obecnie większość międzynarodowych korporacji o profilu działalności podobnym do Spółki (tj. zarówno bezpośrednich konkurentów rynkowych Spółki, jak i podmiotów z innych branż, ale konkurujących ze Spółką na rynku pracy o potrzebnych specjalistów) oferuje analogiczne programy motywacyjne. Ponoszenie przez Spółkę kosztów związanych z Programem Motywującym ma zatem na celu poprawę efektywności Spółki, zwiększenie jej możliwości gospodarczych poprzez zmotywowanie Pracowników do utrzymywania ściślejszego związku ze Spółką i poczucia osobistej odpowiedzialności za działalność i rezultaty finansowe Spółki. Dzięki Programowi Pracownicy są konkretnie - bo finansowo -zainteresowani zwiększeniem efektywności swoich działań, co prowadzi do sprawniejszej realizacji celów biznesowych Spółki, a także poprawy jej wyników finansowych. W konsekwencji, ponoszony przez Spółkę koszt udziału jej pracowników w Programie Motywacyjnym ma bezsprzecznie bezpośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a w rezultacie jest racjonalnie ponoszony w celu osiągnięcia przez Spółkę przychodów podatkowych (oraz zabezpieczenia źródła przychodów Spółki). Ponadto tego typu koszty nie zostały wymienione w art. 16 ust. l ustawy o CIT, jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Wreszcie, ponoszony przez Spółkę koszt udziału jej pracowników w Programie Motywacyjnym będzie należycie udokumentowany (na podstawie faktury otrzymanej od Organizatora otrzymane obciążenie ujmowane będzie jako koszt w księgach rachunkowych Spółki).

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że spełnione są wszystkie przesłanki do zaliczenia analizowanych kosztów ponoszonych przez Spółkę z związku z udziałem jej pracowników w Programie Motywacyjnym do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia kosztów Programu Motywacyjnego do kosztów uzyskania przychodów znajduje potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych. W szczególności stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 16 lutego 2015 r. nr IPPB5/423-1261/14-2/AS, w której Dyrektor całkowicie potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) istnieją podstawy, by można było mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem, dlatego też - co do zasady - wydatki poniesione w związku z realizacją Programów spełniające przedstawione powyżej kryteria, Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów - w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy o CIT”.

Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 14 maja 2014 r. nr ILPB3/423-60/14-2/JG, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 11 lutego 2014 r. nr IPPB5/423-976/13-2/AS, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 3 lipca 2012 r. nr ITPB3/423-165/12/MK, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 26 kwietnia 2011 r. nr IBPBI/2/423- 156/11/JD.

3.

Jednocześnie stosownie do treści art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c / ust. 5a i 5b, Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Zatem w odniesieniu do kosztów, których nie można powiązać z konkretnym przychodem Spółki, decydującym kryterium odnośnie daty ich rozpoznania jako koszt podatkowy jest moment ich poniesienia (potrącenia).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zgodnie z powszechną praktyką organów podatkowych za moment poniesienia takiego kosztu uznaje się zatem dzień na który został on ujęty w księgach rachunkowych na koncie kosztowym (o ile nie stanowi on rezerwy albo biernych rozliczeń międzyokresowych). Jako przykład może posłużyć tu interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 stycznia 2013 r., nr ILPB3/423-407/12-2/JG, w której czytamy:

„(...) Pojęcie „dzień, na który ujęto koszt” interpretowane musi być zgodnie z przepisami o rachunkowości, z których wynikają normy określające m.in., do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatków w księgach, tylko jego ujęcie jako kosztu, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 17 sierpnia 2016 r., nr ITPB3/423-241/11/AW wyjaśnił: "Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Wynika zatem z tego, iż pod pojęciem »dzień poniesienia kosztu« rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych ”.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż chociaż koszty poniesione przez nią w związku z udziałem jej Pracowników w Programie Motywacyjnym są racjonalnie związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i jej funkcjonowaniem, to nie można ich jednak powiązać z konkretnymi przychodami podatkowymi Spółki. W rezultacie, stanowią one dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie powinny stanowić koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, tj. na dzień ujęcia ich (jako koszt) w księgach rachunkowych Spółki.

Stanowisko Spółki znajduje w szczególności potwierdzanie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 3 lutego 2015 r. nr IPPB5/423-1146/14-2/AS, w której uznano, że: „(...) wydatki związane z Programem powinny być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4d UPDOP, tj. w dacie ujęcia go w księgach rachunkowych Spółki (...).Podsumowując, obciążenia płacone przez Spółkę na rzecz Spółki zagranicznej z tytułu uczestnictwa Uprawnionych w Programie, Wnioskodawca powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w momencie, w którym dokonano zaksięgowania tych obciążeń w ciężar kosztów księgowych

Analogiczne stanowisko w zakresie momentu rozpoznania wydatków ponoszonych w związku z programem motywacyjnym, tj. na dzień na który koszt ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) zostało potwierdzone m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 października 2010 r. nr IPPB5/423 -464/10-4/JC.

Podsumowując, biorąc pod uwagę, że:

• ponoszony przez Spółkę koszt udziału jej pracowników w Programie Motywacyjnym ma bezsprzecznie bezpośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a w rezultacie jest racjonalnie ponoszony w celu osiągnięcia przez Spółkę przychodów podatkowych,
  

• kosztu tego nie można jednak powiązać z konkretnymi przychodami podatkowymi Spółki,
  

• koszt ten powinien stanowić koszt podatkowy Spółki w dacie poniesienia, tj. na dzień jego ujęcia (jako koszt) w księgach rachunkowych Spółki.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów udziału Pracowników Spółki w Programie Motywacyjnym wynikającym z faktur – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.