Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-3.4510.25.2017.1.AB
z 15 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną wydatków na rozbudowę i modernizację nabytych środków trwałych, pomimo, że wydatki na nabycie tych środków trwałych nie zostały zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną wydatków na rozbudowę i modernizację nabytych środków trwałych, pomimo, że wydatki na nabycie tych środków trwałych nie zostały zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”, „Podatnik” „Wnioskodawca”) korzysta ze zwolnienia podatkowego w związku z działalnością prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie czterech zezwoleń. Pierwsze zezwolenie zostało udzielone Spółce 27 maja 1998 r., drugie 26 grudnia 2006 r., trzecie 8 lutego 2011 r., czwarte zaś 24 czerwca 2014 r. Zezwolenia dotyczą prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej, określonych w pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

Podatnik zamierza nabyć od podmiotu powiązanego maszyny służące do produkcji wyrobów, których produkcja powierzona zostanie Spółce. W tym miejscu należy podkreślić, że w stosunku do niektórych nakładów ustawodawca sformułował dodatkowe warunki, których spełnienie pozwoli potraktować je jako koszty kwalifikowane. W § 6 ust. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: „Rozporządzenie SSE”), ustawodawca wprowadził dla dużych przedsiębiorców dodatkowy warunek umożliwiający uznanie poniesionych przez nich wydatków na zakup środków trwałych za wydatki kwalifikowane. Mianowicie, środki trwałe, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe. Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca jest „dużym” przedsiębiorcą a nabywane przez niego maszyny nie będą nowe, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup maszyn nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych.

Spółka planuje również ponieść nakłady na rozbudowę i modernizację ww. maszyn. Wnioskodawca powziął jednak wątpliwość, czy jest możliwe zaliczenie wydatków na rozbudowę i modernizację używanych maszyn w poczet wydatków kwalifikowanych wskazanych w trzecim i czwartym zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia SSE, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), wydatki na rozbudowę i modernizację nabytych środków trwałych pomimo, że wydatki na nabycie tych środków trwałych nie zostały zaliczone w poczet wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z rozbudową i modernizacją środków trwałych będą mogły być zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia SSE, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Planowana przez Wnioskodawcę rozbudowa i modernizacja istniejących środków trwałych mieścić będzie się bowiem w pojęciu rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych wskazanej w § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia SSE.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 20 października 1994 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 282 ze zm.; dalej „usse”).

Spółka pragnie zaliczyć wydatki na rozbudowę i modernizację, o których mowa powyżej, do kosztów kwalifikowanych przewidzianych treścią trzeciego i czwartego z posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności zwolnionej z opodatkowania. Ze względu na fakt, że trzecie zezwolenie zostało udzielone Spółce 8 lutego 2011 r., a czwarte 24 czerwca 2014 r. konieczna jest analiza przepisów Rozporządzenia SSE w brzmieniu, które było obowiązujące na dzień wydania każdego z zezwoleń. W tym czasie nie nastąpiły istotne zmiany przywołanego rozporządzenia.

Stosownie do § 3 ust. 1 Rozporządzenia SSE, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt updop, stanowi pomoc regionalną z tytułu:

• kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, lub,
• tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
  
  

Na podstawie § 3 ust. 4 Rozporządzenia SSE, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów, bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

W myśl § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu;
6. zakończenia nowej inwestycji;
7. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa mają postać leasingu finansowego oraz obejmują zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Środki trwałe z czasem ulegają zużyciu i tracą przydatność. Podatnicy decydują się wtedy zakupić nowy środek trwały lub ponieść wydatki w celu przywrócenia cech przydatności lub poprawy cech środka trwałego. Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych. Jedną z postaci wydatków kwalifikowanych są zatem wydatki poniesione na rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego, jak wskazał Wnioskodawca w poz. 70 wniosku) przedstawionego przez Wnioskodawcę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

• musi to być koszt inwestycji,
• musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego, musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
• musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE.
  
  

Należy również zwrócić uwagę na zapis § 6 ust. 7 Rozporządzenia SSE, w myśl którego środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe. Jak wynika z literalnego brzmienia tego przepisu powyższe ograniczenie dotyczy wydatków na nabycie a nie modernizację środków trwałych. Tym samym, żaden z obowiązujących przepisów prawa nie zabrania aby w poczet wydatków kwalifikowanych, stanowiących podstawę do zwolnienia z opodatkowania, zaliczyć wydatki na rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych, w przypadku których wydatki na ich nabycie nie zostały zaliczone w poczet wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Przepisy updop nie zawierają definicji legalnej „modernizacji”, a zatem należy odwołać się do językowego rozumienia tego pojęcia. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), „modernizacja” to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”. Tym samym modernizacja środka trwałego to jego unowocześnienie, usprawnienie skutkujące np. poprawą jakości wytwarzanych za pomocą tego środka trwałego produktów. Tak więc, modernizacja to działania związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą i kosztami eksploatacji. W ten sposób definicja modernizacji pokrywa się z definicją ulepszenia.

Prezentowane stanowisko znalazło odzwierciedlenie w interpretacjach podatkowych wydanych przez organy skarbowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 marca 2011 r., znak: IBPBI/2/423-1907/10/AK).

Zgodnie z art. 16g ust. 13 updop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeśli wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W powyższym przepisie istotne jest pojęcie „ulepszenie”. Sądy administracyjne oraz organy skarbowe jednogłośnie twierdzą, że „ulepszenie” środka trwałego nie jest równoznaczne z jego „remontem”. Przyporządkowanie jednego z tych pojęć do stanu faktycznego podatnika jest znaczące, ponieważ wywiera różny wpływ na sposób ujęcia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Definicja remontu została przedstawiona w art. 3 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290): należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej.

Organy skarbowe wskazują, że remont ma miejsce wtedy, gdy ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Warto zwrócić uwagę na podkreślenie celu, a nie rezultatu. Oznacza to, że jeśli pomimo poczynionych nakładów na przywrócenie stanu środka trwałego, cel nie został uzyskany, wydatki można nadal nazywać wydatkami o charakterze remontowym. Użycie „ma na celu” odwzorowuje zasadę ogólną dotyczącą zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, gdzie istotny jest cel poniesienia wydatku, a nie skutek. Nie dotyczy to sytuacji, gdy podatnik celowo poniósł wydatki, wiedząc, że nie poprawią one stanu środka trwałego.

Organy skarbowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 11 września 2014 r., znak: IPTPB3/423-207/14-4/PM również powołują się na pojęcia wykorzystane w definicji ulepszenia:

1. przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny;
2. rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;
3. adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych;
4. rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;
5. modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
   
   

Z powyższego wynika, że remont ma na celu odnowienie wartości użytkowej środków trwałych, a ulepszenie środka trwałego podwyższenie lub istotną zmianę cech użytkowych składnika majątkowego (podobnie interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 sierpnia 2014 r., znak: ITPB3/423-280/14/AW).

W omawianym zdarzeniu przyszłym (winno być stanie faktycznym) Spółka poniesie szereg wydatków, których jedynym celem będzie zwiększenie wartości użytkowej środków trwałych. Wzrost ten będzie znaczący oraz będzie możliwy do zmierzenia obiektywnym, zewnętrznym miernikiem (wskazanym wprost w art. 16g ust. 13 updop). Spółka spodziewa się, że w wyniku dokonanej rozbudowy i modernizacji wzrośnie zdolność produkcyjna przedmiotowych maszyn, co oznacza, że środki trwałe zostaną ulepszone w rozumieniu art. 16g ust. 13 updop.

Jednocześnie, Wnioskodawca jest świadomy, że tutejszy organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest władny rozstrzygnąć, czy dany środek trwały został zmodernizowany, czy wyremontowany. W takiej sytuacji niniejsza interpretacja indywidualna opiera się wyłącznie na stanowisku Spółki przyporządkowanemu opisanemu we wniosku stanowi faktycznemu.

Z treści Rozporządzenia SSE wynika, że aby koszty poniesione na rozbudowę i modernizację środka trwałego mogły być uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, muszą być to koszty inwestycji poniesione na rozbudowę i modernizację istniejących środków trwałych, a więc środków trwałych związanych z prowadzoną przez przedsiębiorcę inwestycją strefową. W niniejszym przypadku, rozbudowywane i modernizowane środki trwałe służą właśnie takiej inwestycji. W przedmiotowej sytuacji nie ma znaczenia, czy istniejący środek trwały został przez Spółkę zakupiony w przeszłości, jako nowy czy używany. Rozporządzenie SSE w odniesieniu do kosztów poniesionych na rozbudowę i modernizację nie uzależnia możliwości zaliczenia wydatków na rozbudowę i modernizację do kosztów inwestycji od stanu, w jakim zakupiono środek trwały, ani też od tego czy wydatki na jego zakup zostały zaliczone w poczet wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, a jedynie od jego statusu, tj. aby na dzień ponoszenia wydatku na rozbudowę lub modernizację stanowił środek trwały przedsiębiorcy. Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 marca 2011 r., znak: IBPBI/2/423-1907/10/AK.

Reasumując, wydatki, które Wnioskodawca zamierza ponieść na rozbudowę i modernizację składników majątku wykorzystywanych w działalności strefowej korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, mieszczą się w pojęciu nowej inwestycji, uprawniającej do korzystania z pomocy regionalnej, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach Rozporządzenia SSE do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. W konsekwencji, skoro Spółka wskazuje, że dokonała rozbudowy i modernizacji posiadanego środka trwałego służącego działalności strefowej, to w myśl § 6 ust. 1 pkt 3 ww. Rozporządzenia SSE, wydatki te kwalifikują się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji, bez względu na fakt, czy wydatki na ich nabycie nie zostały zaliczone w poczet wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie, art. 17 ust. 4 updop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (…) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Przy czym, jak wynika z § 3 ust. 4 Rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. (…)

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Ww. przepisy określają następujące warunki do uznania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. muszą być poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. muszą być poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. muszą być przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.

Należy również zwrócić uwagę na § 6 ust. 7 Rozporządzenia, w myśl którego środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika że dotyczy on wydatków wskazanych w § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia, a więc nie dotyczy pozostałych wydatków wskazanych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i posiada m.in. Zezwolenia z 8 lutego 2011 r. i 24 czerwca 2014 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. Spółka zamierza nabyć od podmiotu powiązanego maszyny służące do produkcji wyrobów, których produkcja powierzona zostanie Spółce. Z uwagi fakt, że Spółka jest „dużym” przedsiębiorcą, a nabywane przez niego maszyny nie będą nowe, wydatki poniesione na ich zakup nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych. Spółka planuje ponieść nakłady na rozbudowę i modernizację ww. maszyn i ma wątpliwość, czy wydatki na rozbudowę i modernizację używanych maszyn może zaliczyć w poczet wydatków kwalifikowanych, stanowiących podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie nakłady na rozbudowę i modernizację maszyn, o których mowa we wniosku zostaną poniesione przez Spółkę w ramach posiadanych zezwoleń na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej i realizowanie będą na terenie tej strefy,

a ww. maszyny stanowią i będą stanowić środek trwały w Spółce, to wydatki jakie zostaną poniesione na rozbudowę i modernizację tych maszyn będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w ramach zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym, wydatki te będą mogły zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w ramach przysługującego Spółce limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto zaznaczyć należy, że tutejszy organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest władny rozstrzygnąć, czy dany środek trwały został zmodernizowany czy wyremontowany. W takiej sytuacji niniejsza interpretacja indywidualna opiera się wyłącznie na stanowisku Spółki przyporządkowanemu opisanemu we wniosku stanowi faktycznemu z którego wynika, że środki trwałe zostaną ulepszone w rozumieniu art. 16g ust. 13 updop.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.