Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.995.2016.2.KC
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone dnia 26 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego:

• dla usług magazynowania oraz usług przygotowania urządzeń mechanicznych do utylizacji lub sprzedaży-jest nieprawidłowe,

• dla usług logistyki – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług. Wniosek uzupełniony został pismem Strony w dniu 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 stycznia 2017 r. (data doręczenia 26 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz innego podmiotu usługi obejmujące następujące czynności:

1. magazynowanie urządzeń mechanicznych,
2. logistyczne związane z urządzeniami dostarczanymi przez kontrahenta lub w jego imieniu w tym ich odbiór z miejsca wskazanego przez kontrahenta,
3. przygotowanie wskazanych przez kontrahenta urządzeń do ich utylizacji,
4. przygotowanie do sprzedaży urządzeń wskazanych przez kontrahenta.
   
   

Spółka i kontrahent umownie ustaliły, że usługi będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie protokołów potwierdzających ilość wykonanych usług. Wynagrodzenie za wykonywane usługi jest uzależnione od ilości urządzeń i stawki jednostkowej za jedno urządzenie.

Spółka dokonuje rozpoznania obowiązku podatkowego dla celów podatku VAT w następujących momentach:

1. w dacie wystawienia faktury dla usług magazynowania urządzeń,
2. w ostatnim dniu miesiąca okresu rozliczeniowego dla usług logistycznych, przygotowywania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży.
   
   

W piśmie z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Spółka wskazała:

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach przygotowywania urządzeń do utylizacji czy też sprzedaży polegają na przygotowaniu konkretnego urządzenia w oparciu o zlecenie usługobiorcy do utylizacji czy też sprzedaży. Nie ma w tym przypadku stałego działania Spółki tj. stałego harmonogramu prac.

W danym miesiącu usługobiorca daje zlecenie, aby przygotować np. 10 urządzeń do sprzedaży i 20 urządzeń do utylizacji. Czynności przygotowania do sprzedaży i utylizacji są stałe tzn. powtarzające się za każdym razem. Przy utylizacji dochodzi do rozmontowania urządzenia na poszczególne części, które trafiają do firmy zajmującej się przetwarzaniem odpadów elektronicznych. Przy sprzedaży dochodzi do remontu urządzenia, wymiany niektórych podzespołów celem nadania temu urządzeniu gotowości do bezawaryjnego działania. W związku z tym można wyodrębnić powtarzające się czynności w ramach przygotowania do utylizacji i sprzedaży.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach logistyki to planowanie i organizacja przemieszczania urządzeń pomiędzy poszczególnymi miejscami na zlecenie usługobiorcy. Czynności te nie mają stałego harmonogramu prac. Usługobiorca daje konkretne zlecenie na wykonanie czynności logistyki. Czynności te są powtarzalne w oparciu o poszczególne zlecenia usługobiorcy. W związku z tym można wyodrębnić powtarzające się czynności w ramach logistyki.

Usługa magazynowania składa się następujących czynności:

• rozładunek urządzenia z samochodu i jego oznakowanie nr ewidencyjnym,
• sporządzenie dokumentu przyjęcia urządzenia,
• umieszczenie urządzenia w miejscu składowania w sposób zgodny z nr ewidencyjnym,
• przechowywanie urządzenia do czasu gdy usługobiorca nie zabierze urządzenia lub nie zleci jego przewozu do określonego miejsca w zleceniu.
  
  

Urządzenia mechaniczne magazynowane w pomieszczeniach Spółki są dozorowane przez system monitoringu i pracowników ochrony, którzy świadczą w tym zakresie usługi na rzecz Spółki. W związku z czym usługobiorca nabywający od Spółki usługi magazynowania ma zapewnione bezpieczeństwo nad powierzonym majątkiem - urządzeniami mechanicznymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przez Spółkę usług magazynowania urządzeń mechanicznych powstaje w dniu wystawienia faktury dokumentującej te usługi ?
2. Czy obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przez Spółkę usług logistyki, przygotowywania urządzeń do utylizacji i sprzedaży powstaje w ostatnim dniu miesiąca - okresu rozliczeniowego ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

W świetle przepisu art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) dalej zwaną „ustawa o VAT" obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jak wynika z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługę dla której w związku z jej świadczeniem zostały ustalone następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu do którego odnoszą się te płatności i rozliczenia.

Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje generalnie z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Natomiast w sytuacji, gdy dochodzi do świadczenia usług podatnik powinien sam ustalić kiedy następuje wykonanie usługi aby w tym momencie rozpoznać obowiązek podatkowy dla celów podatku VAT.

Ustawodawca w celu uproszczenia rozliczeń podatku VAT dla świadczeń trwających przez pewien okres czasu (usług ciągłych) określił moment w którym dochodzi do wykonania usługi. W takich przypadkach gdy strony transakcji ustaliły pomiędzy sobą cykliczne formy rozliczeń lub terminy płatności to momentem wykonania usługi jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego którego dotyczą ustalone rozliczenia lub terminy płatności.

Na przykład jeżeli strony ustaliły, że usługi będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych to obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT powstanie w ostatnim dniu tego okresu rozliczeniowego tj. ostatnim dniu miesiąca.

Obowiązek podatkowy może powstawać w innym momencie niż z chwilą wykonania usługi co wynika z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT który to przepis zawiera zastrzeżenia.

W przypadku Spółki należy rozważyć zastrzeżenie określone w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy o VAT z którego wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu m.in. świadczenia usług dozoru i przechowywania mienia. W związku z tym jeżeli dochodzi do świadczenia usług polegających na dozorze i przechowywaniu mienia należy rozpoznawać obowiązek podatkowy w dacie wystawienia faktury.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka świadczy usługi, które składają się z kilku odrębnych świadczeń: magazynowania, logistyki (procesu planowania, realizacji, kontrolowania przemieszczania urządzeń pomiędzy różnymi miejscami), przygotowania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży.

W przypadku usług magazynowania mamy do czynienia z czynnościami, które polegają na przyjęciu towaru do posiadanego pomieszczenia (np. budynku, hali stalowej) jego zaewidencjonowaniu takiego zdarzenia w posiadanej dokumentacji (systemie ewidencyjnym), umieszczeniu w miejscu tak aby można było dany towar w łatwy i szybki sposób zlokalizować, wydaniu towaru i zaewidencjonowaniu takiej operacji w dokumentacji (systemie ewidencyjnym). Ponadto Spółka jako przyjmujący towar na przechowanie w posiadanym magazynie ponosi odpowiedzialność materialną za przyjęte mienie. Zdaniem Spółki wykonywane czynności w ramach magazynowania stanowią usługi polegające na dozorze i przechowywaniu mienia. Przez usługi dozoru i przechowywania mienia należy rozumieć usługi polegające na pilnowaniu i doglądaniu czegoś (dozór) a przechowywanie to umieszczenie w odpowiednich warunkach celem uchronienia przed zniszczeniem czy też zepsuciem. Spółka przyjmując urządzenia mechaniczne na magazyn musi je pilnować i przechowywać w taki sposób aby nie doszło do ich zniszczenia.

Pozostałe czynności w zakresie logistyki, przygotowywania urządzeń do ich utylizacji lub sprzedaży wykonywane stanowią usługi, które nie mieszczą się w zakresie przepisów ustawy o VAT określających moment powstawania obowiązku podatkowego na zasadach szczególnych. W przypadku tych świadczeń strony umowy określiły, że usługi te są rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych co determinuje moment w którym dochodzi do uznania, że doszło do wykonania usługi.

W związku z powyższym zdaniem Spółki obowiązek podatkowy dla celów podatku VAT przy świadczeniu usług polegających na magazynowaniu urządzeń powstaje z chwilą wystawienia faktury gdyż jest to usługa mieszcząca się w pojęciu usług dozoru i przechowywania mienia. Natomiast w przypadku pozostałych usług tj. logistyki, przygotowania do utylizacji i przygotowania do sprzedaży obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu okresu rozliczeniowego tj. ostatniego dnia miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług magazynowania oraz usług przygotowania urządzeń mechanicznych do utylizacji lub sprzedaży oraz prawidłowe dla usług logistyki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Unormowanie zawarte w przywołanym przepisie ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W myśl art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Z kolei w art. 19a ust. 3 ustawy wskazano, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Kolejnym wyjątkiem od zasady ogólnej dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego jest art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy. W myśl tego przepisu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2. świadczenia usług:
   • telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
     
   • wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
     
     
   • najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
     
   • ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
     
   • stałej obsługi prawnej i biurowej,
     
   • dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
     

z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz innego podmiotu usługi obejmujące następujące czynności:

1. magazynowanie urządzeń mechanicznych,
2. logistyczne związane z urządzeniami dostarczanymi przez kontrahenta lub w jego imieniu w tym ich odbiór z miejsca wskazanego przez kontrahenta,
3. przygotowanie wskazanych przez kontrahenta urządzeń do ich utylizacji,
4. przygotowanie do sprzedaży urządzeń wskazanych przez kontrahenta.
   
   

Spółka i kontrahent umownie ustalili, że usługi będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie protokołów potwierdzających ilość wykonanych usług. Wynagrodzenie za wykonywane usługi jest uzależnione od ilości urządzeń i stawki jednostkowej za jedno urządzenie.

Spółka dokonuje rozpoznania obowiązku podatkowego dla celów podatku VAT w następujących momentach:

1. w dacie wystawienia faktury dla usług magazynowania urządzeń,
2. w ostatnim dniu miesiąca okresu rozliczeniowego dla usług logistycznych, przygotowywania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży.
   
   

Usługa magazynowania składa się następujących czynności:

• rozładunek urządzenia z samochodu i jego oznakowanie nr ewidencyjnym,
• sporządzenie dokumentu przyjęcia urządzenia,
• umieszczenie urządzenia w miejscu składowania w sposób zgodny z nr ewidencyjnym,
• przechowywanie urządzenia do czasu gdy usługobiorca nie zabierze urządzenia lub nie zleci jego przewozu do określonego miejsca w zleceniu.
  
  

Urządzenia mechaniczne magazynowane w pomieszczeniach Wnioskodawcy są dozorowane przez system monitoringu i pracowników ochrony, którzy świadczą w tym zakresie usługi na rzecz Wnioskodawcy. Usługobiorca nabywający usługi magazynowania ma zapewnione bezpieczeństwo nad powierzonym majątkiem - urządzeniami mechanicznymi.

Czynności wykonywane w ramach przygotowywania urządzeń do utylizacji czy też sprzedaży polegają na przygotowaniu konkretnego urządzenia w oparciu o zlecenie usługobiorcy do utylizacji czy też sprzedaży. Nie ma w tym przypadku stałego działania Wnioskodawcy tj. stałego harmonogramu prac. W danym miesiącu usługobiorca daje zlecenie, aby przygotować np. 10 urządzeń do sprzedaży i 20 urządzeń do utylizacji. Czynności przygotowania do sprzedaży i utylizacji są stałe tzn. powtarzające się za każdym razem. Przy utylizacji dochodzi do rozmontowania urządzenia na poszczególne części, które trafiają do firmy zajmującej się przetwarzaniem odpadów elektronicznych. Przy sprzedaży dochodzi do remontu urządzenia, wymiany niektórych podzespołów celem nadania temu urządzeniu gotowości do bezawaryjnego działania. W związku z tym można wyodrębnić powtarzające się czynności w ramach przygotowania do utylizacji i sprzedaży.

Czynności wykonywane w ramach logistyki to planowanie i organizacja przemieszczania urządzeń pomiędzy poszczególnymi miejscami na zlecenie usługobiorcy. Czynności te nie mają stałego harmonogramu prac. Usługobiorca daje konkretne zlecenie na wykonanie czynności logistyki. Czynności te są powtarzalne w oparciu o poszczególne zlecenia usługobiorcy. W związku z tym można wyodrębnić powtarzające się czynności w ramach logistyki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług, tj. usługi magazynowania, usługi przygotowywania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży oraz usługi logistyki.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla usług polegających na magazynowaniu urządzeń obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, natomiast w przypadku usług logistyki oraz przygotowania do utylizacji/sprzedaży urządzeń, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu okresu rozliczeniowego tj. ostatniego dnia miesiąca.

Jak wskazano wyżej, jednym z wyjątków od zasady ogólnej, przewidzianych dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT jest art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b. tiret 4 ustawy, w którym to obowiązek podatkowy dla usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Przepisy podatkowe nie zawierają ustawowej definicji terminu „przechowywania mienia”, dlatego sięgnąć należy do definicji zawartych w słowniku języka polskiego, gdzie przez „przechowywać” należy rozumieć uchronić coś przed zepsuciem, zaginięciem itp. (Słownik Języka Polskiego (wersja online) sjp.pwn.pl.)

Zwrócić jednak należy uwagę, że wskazane w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy usługi „przechowywania mienia” wymienione zostały łącznie z usługami ochrony i dozoru. Wskazuje to, że ustawodawca uznał usługi przechowywania za usługi tego samego rodzaju co usługi ochroniarskie, czy usługi dozoru. Cel świadczenia usług ochroniarskich, dozoru i przechowywania wskazany został przez odniesienie ich do „mienia”. W art. 44 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) przez „mienie” rozumieć należy własność i inne prawa majątkowe. Wynika z tego, że celem usług, które są świadczone w odniesieniu do mienia, jest jedynie ochrona własności (np. ochrona przed kradzieżą).

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Z 2014 r., poz. 1099 z późn.zm.), „ochrona mienia” to działania zapobiegające przestępstwom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz niedopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony.

Wobec tego, za usługi należące do grupy usług wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 4 ustawy mogą zostać uznane usługi o zupełnie innym charakterze niż usługi magazynowania świadczone przez Wnioskodawcę, np. usługi ochroniarskie, usługi przechowywania bagażu na dworcu, itp.

Jednocześnie, w ustawie o podatku od towarów i usług nie znajduje się także definicja usług magazynowych. Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (wersja online) sjp.pwn.pl, magazynować to 1. «składać, przechowywać coś w jakimś pomieszczeniu lub pojemniku» 2. «gromadzić, odkładać coś w celu późniejszego wykorzystania». Zatem aby skutecznie realizować tego typu zadania, należy posiadać przede wszystkim warunki techniczne tj. magazyny (np. budynki bądź inne nieruchomości) przystosowane do pełnionej funkcji oraz specjalistyczne wyposażenie takich magazynów. Niewątpliwie usługa polegająca na składowaniu, magazynowaniu towaru dla kontrahenta związana jest m.in. z wykorzystaniem powierzchni magazynu (budynku bądź innej nieruchomości) w celu przechowania jego towarów.

Wnioskodawca opisując świadczone usługi magazynowania wskazuje, że w skład takich usług wchodzi m.in. rozładunek urządzenia z samochodu i jego oznakowanie nr ewidencyjnym, sporządzenie dokumentu przyjęcia urządzenia, czy umieszczenie urządzenia w miejscu, zatem są to usługi faktycznie wykorzystujące warunki techniczne danej nieruchomości.

Z uwagi na charakter usług świadczonych przez Wnioskodawcę, wskazany przepis art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 4 ustawy nie znajdzie zastosowania.

Przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują również pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym - charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

W związku z powyższym sformułować można wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

W opisanych usługach magazynowania wskazano, że przechowywanie urządzenia trwa do czasu gdy usługobiorca nie zabierze urządzenia lub nie zleci jego przewozu do określonego miejsca w zleceniu. Skoro Wnioskodawca dysponuje narzędziami w postaci protokołów, które pozwalają na ustalenie ilości wykonanych usług, jak również istnieje możliwość ustalenia momentu zakończenia usługi magazynowej, to mamy do czynienia ze świadczeniami jednorazowymi dokonywanymi w ustalonych umowami okresach czasu, które można wyodrębnić jako samodzielne usługi, określone jednoznacznie co do czasu ich realizacji.

W związku z powyższym, dokonywane przez Wnioskodawcę usługi magazynowania na rzecz Kontrahenta, nie można uznać za usługi o charakterze ciągłym. W konsekwencji do przedmiotowych usług nie ma zastosowania przepis art. 19a ust. 3 ustawy, odnoszący się do „usług ciągłych”, natomiast dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego zastosowanie ma w przypadku świadczenia usług magazynowania zasada ogólna zawarta w art. 19a ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

W przypadku usług przygotowywania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży, które polegają, jak wskazuje Wnioskodawca, na wykonywaniu stałych i powtarzających się czynnościach, które można wyodrębnić w ramach tego świadczenia. Ponadto, usługobiorca daje zlecenie w danym miesiącu na przygotowanie określonej (wskazanej) ilości urządzeń do utylizacji lub sprzedaży.

Zatem trudno uznać, że tego rodzaju usługa przygotowania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży jest wykonywana nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, innymi słowy odbywa się stale i nieprzerwanie.

W konsekwencji, również w tym przypadku Wnioskodawca nie może zastosować do usługi przygotowania urządzeń do utylizacji lub sprzedaży przepis art. 19a ust. 3 ustawy, odnoszącego się do „usług ciągłych”, natomiast dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego zastosowanie ma zasada ogólna zawarta w art. 19a ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Czynności wskazane przez Wnioskodawcę, które wchodzą w skład usługi logistyki to planowanie i organizacja przemieszczania urządzeń pomiędzy poszczególnymi miejscami na zlecenie usługobiorcy. Czynności te nie mają stałego harmonogramu prac. Usługobiorca daje konkretne zlecenie na wykonanie czynności logistyki. Czynności te są powtarzalne w oparciu o poszczególne zlecenia usługobiorcy.

Logistyka jest terminem opisującym proces planowania, realizowania i kontrolowania sprawnego i efektywnego ekonomicznie przepływu surowców, materiałów, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu pochodzenia do punkt konsumpcji w celu zaspokojenia wymagania klienta. Działania logistyczne mogą obejmować (choć nie muszą się do nich ograniczać): obsługę klienta, prognozowanie popytu, przepływ informacji, kontrolę zapasów, czynności manipulacyjne, realizowanie zamówień, czynności reparacyjne i zaopatrywanie w części, lokalizację zakładów produkcyjnych i składów, procesy zaopatrzeniowe, pakowanie, obsługę zwrotów, gospodarowanie odpadami, transport i składowanie.

Usługa logistyczna polega więc na zarządzaniu towarem. Koncentrowana jest przede wszystkim na umożliwieniu usługobiorcy wykonywania obrotu towarem w sposób możliwie efektywny, oszczędny, minimalizujący ewentualne straty (wpisane z zasady w obrót towarów). Jest to zatem proces takiego zarządzania przepływem towarów, by zostały one sprawnie dostarczone do wskazanego odbiorcy we wskazanym czasie.

Zatem, w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie uznania za wykonaną „usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli taką usługę, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że usługi logistyki rozliczane są w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Zatem z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły ww. usługi rozliczane są w ustalonych okresach rozliczeniowych (miesiąc). Oznacza to, że obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy w związku z ich świadczeniem usług logistyki powstanie zgodnie z dyspozycją powołanego powyżej art. 19a ust. 3 ustawy, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się te rozliczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.