Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.3.2017.1.EJ
z 21 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 17 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania inwestycji drogowej na rzecz Gminy,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę drogi publicznej,

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania inwestycji drogowej na rzecz Gminy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę drogi publicznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 lutego 2017 r.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 17 lutego 2017 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko pod nazwą: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe W. (w oparciu o wpis do rejestru CEIDG) jest czynnym podatnikiem podatku VAT, od 1 stycznia 2016 r. prowadzi pełne księgi rachunkowe. Prowadzona działalność deweloperska polega na wznoszeniu budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, a następnie sprzedażą nieruchomości dla których funkcjonowanie jest ściśle uzależnione od powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych.

Obecnie dla realizowanej inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi i drogami wewnętrznymi (zwanej inwestycją niedrogową) w celu zapewnienia prawidłowego jej funkcjonowania koniecznym jest wybudowanie drogi publicznej na odcinku wzdłuż nieruchomości, na której prowadzona jest inwestycja niedrogowa. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego na części swojej nieruchomości i nieruchomościach sąsiadujących należących do innych właścicieli, toczy się procedura zmierzająca do uzyskania decyzji ZRID (na rzecz Gminy – Z.).

Wnioskodawcę łączy z Gminą umowa zawarta w związku z koniecznością rozbudowy drogi publicznej, spowodowana realizacją ww. inwestycji niedrogowej w oparciu o art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych zgodnie z którą Wnioskodawca zobowiązany jest do:

• sporządzenia dokumentacji projektowej inwestycji drogowej,
• przygotowania kompletnego wniosku w imieniu Z. w celu uzyskania decyzji ZRID, o której mowa w art. 11d ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych,
• uiszczenia odszkodowania należnego podmiotom trzecim,
• zrealizowania inwestycji drogowej, jako generalny realizator i inwestor zastępczy Z.
  
  

Zawierając umowę z Gminą – Z. na warunkach w niej wskazanych Wnioskodawca jako inwestor ma na swój koszt zaprojektować, zrealizować i przekazać inwestycję drogową „budowę drogi łączącej ul. R. z al. M. K.” (na odcinku równoległym wzdłuż swojej nieruchomości, na których prowadzona jest inwestycja niedrogowa), w tym pokryć koszty odszkodowań na rzecz osób trzecich za grunty zajęte pod inwestycję drogową. Wybudowanie drogi (infrastruktury drogowej) zapewni dostęp do budynków mieszkalnych i lokali niemieszkalnych budowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Realizowana przez Wnioskodawcę inwestycja drogowa jest ściśle związana z prowadzoną inwestycją niedrogową, dla której uzyskanie pozwolenia na użytkowanie budowanych lokali o przeznaczeniu mieszkalnym i niemieszkalnym jest uzależniona od istnienia powiązań z drogą publiczną. Wykonanie infrastruktury drogowej na nieruchomościach będzie następowało na podstawie ostatecznej decyzji ZRID, a więc po przejęciu (na mocy prawa) własności tych nieruchomości na rzecz Gminy, będzie więc wykonywane na nieruchomościach nienależących do Wnioskodawcy. Przeniesienie infrastruktury drogowej na rzecz Gminy nastąpi nieodpłatnie na podstawie protokołu odbioru.

W piśmie z dnia 17 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że wydatki poniesione na budowę drogi publicznej zapewniającej dojazd do budowanych dwóch budynków wielorodzinnych będą miały związek ze sprzedażą opodatkowaną lokali mieszkalnych i niemieszkalnych w tych budynkach. Dla lokali mieszkalnych stawki podatku VAT wyniesie 8% (powierzchnia użytkowa żadnego mieszkania nie przekracza 150 m2), natomiast dla lokali niemieszkalnych stawka podatku VAT wyniesie 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie infrastruktury drogowej wykonanej na gruncie Gminy przez Wnioskodawcę, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT powinno być traktowane jako nieodpłatne przekazanie usług niepodlegające opodatkowaniu VAT?
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę drogi publicznej (infrastruktury drogowej)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Budowa drogi publicznej jest nierozerwalnie związana z prowadzoną działalnością i przekazanie infrastruktury drogowej, wybudowanej na gruncie Gminy powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przekazywana nieodpłatnie inwestycja drogowa dokonywana będzie na gruncie stanowiącym własność Gminy, nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż Gmina z racji posiadanego prawa własności gruntów będzie dysponowała również prawem własności do wszelkich jego części składowych tj. do wybudowanej inwestycji drogowej trwale z gruntem związanej. Wykonując inwestycję drogową Wnioskodawca dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów z prowadzonej w ramach działalności gospodarczej inwestycji nie drogowej polegającą na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi – przeznaczonymi do sprzedaży dla których w celu uzyskania pozwolenia na użytkowanie ww. budynków konieczne jest posiadanie powiązań komunikacyjnych z siecią dróg publicznych.

Uwzględniając zaistniałą sytuację Wnioskodawca stwierdza, że czynność nieodpłatnego przekazania nakładów na inwestycję drogową na gruncie Gminy jest świadczeniem usług, które w świetle art. 8 ust. 2 ustawy VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bo przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana jest z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem. Stanowisko takie potwierdzają wydane interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 listopada 2011 r. znak: IBPP/443-1271/11/LSz, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 listopada 2014 r. IPPP2/443-835/14-2/MT.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę drogi publicznej realizowanej na podstawie umowy zawartej w Gminą (budową inwestycji drogowej na gruncie Gminy).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podstawą uzyskania prawa do odliczania podatku naliczonego jest związek pomiędzy prowadzoną działalnością a usługami i towarami, z tytułu nabycia których ma nastąpić odliczenie. Budowa infrastruktury drogowej ma na celu zapewnienie dojazdu do budowanych dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi – realizowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Konieczność poniesienia przedmiotowych kosztów na realizację infrastruktury drogowej i przekazania jej na rzecz Gminy wynika z regulacji prawnych art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych (ustawa z dnia 21 marca 1985 r. nakładająca na inwestora (którym jest Wnioskodawca) obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych w związku z prowadzoną inwestycją niedrogową, której celem jest uzyskanie przychodu ze sprzedaży lokali mieszkalnych i niemieszkalnych z dwóch budynków wielorodzinnych. Stanowisko takie potwierdzone zostało również w wydanej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 listopada 2014 r. znak: IPPP2/443-835/14-MT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przepis art. 8 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a co za tym idzie za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT prowadzi działalność deweloperską polegającą na wznoszeniu budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, a następnie sprzedaży nieruchomości. Obecnie dla realizowanej inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi i drogami wewnętrznymi (zwanej dalej inwestycją niedrogową) w celu zapewnienia prawidłowego jej funkcjonowania koniecznym jest wybudowanie drogi publicznej na odcinku wzdłuż nieruchomości, na której jest prowadzona inwestycja niedrogowa. Wnioskodawcę łączy z Gminą umowa zawarta w związku z koniecznością rozbudowy drogi publicznej, spowodowana realizacją ww. inwestycji niedrogowej, w oparciu o art. 16 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zawierając umowę z Gminą Wnioskodawca jako inwestor na swój koszt ma zaprojektować, zrealizować i przekazać inwestycję drogową, w tym pokryć koszty odszkodowań na rzecz osób trzecich za grunty zajęte pod inwestycje drogową. Wykonanie infrastruktury drogowej na nieruchomościach będzie następowało na podstawie ostatecznej decyzji ZRID, a więc po przejęciu (na mocy prawa) własności tych nieruchomości na rzecz Gminy, będzie więc wykonywane na nieruchomościach nienależących do Wnioskodawcy. Przeniesienie infrastruktury drogowej na rzecz Gminy nastąpi nieodpłatnie na podstawie protokołu odbioru.

Z powołanego przez Wnioskodawcę art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.) wynika, że budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro inwestycja drogowa jest dokonywana na gruncie stanowiącym własność Gminy, nie można uznać, że przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy powyższej inwestycji stanowi dostawę towaru, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W przedmiotowej sprawie nie nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż Gmina, z racji posiadanego prawa własności do gruntów na których będzie realizowana inwestycja drogowa, będzie dysponowała również prawem własności do wszelkich jego części składowych, to jest w niniejszej sprawie do wybudowanej inwestycji drogowej trwale z tym gruntem związanej.

W związku z powyższym koniecznym jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej inwestycji drogowej realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy jako nieodpłatnego świadczenia usług, które nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku do towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca, realizuje inwestycję drogową polegającą na budowie „drogi łączącej ul. R. al. M. K.”, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania inwestycji niedrogowej realizowanej przez Wnioskodawcę. Wybudowanie drogi zapewni dostęp do budynków mieszkalnych i lokali niemieszkalnych budowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Realizowana przez Wnioskodawcę inwestycja drogowa jest ściśle związana z prowadzoną inwestycją niedrogową, dla której uzyskanie pozwolenia na użytkowanie budowanych lokali o przeznaczeniu mieszkalnym i niemieszkalnym jest uzależniona od istnienia powiązań z drogą publiczną.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca wykonując inwestycję drogową dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które są uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie budowy dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że przekazując nieodpłatnie nakłady poniesione w związku z wykonaniem inwestycji drogowej na gruncie gminnym, Wnioskodawca będzie świadczył usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana jest z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

W konsekwencji, czynność nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej wykonanej przez Wnioskodawcę na gruncie Gminy będzie nieodpłatnym świadczeniem usług, niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej kwestii jest prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę ww. drogi publicznej.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku, oraz
• pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Odnosząc się do warunku nabywania towarów i usług przez podatnika należy stwierdzić, że kwestia ta została uregulowana w art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przepisy ustawy o VAT nie precyzują jednak, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem opodatkowanego obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu opodatkowanego VAT.

Mając na uwadze okoliczności, z których wynika, że wydatki poniesione na budowę drogi publicznej zapewniającej dojazd do budowanych dwóch budynków wielorodzinnych będą miały związek ze sprzedażą opodatkowaną lokali mieszkalnych i niemieszkalnych w tych budynkach, a wybudowanie drogi zapewni dostęp do tych budynków i lokali, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na budowę infrastruktury drogowej będą miały pośredni związek z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na budowie i sprzedaży dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługowymi, garażami podziemnymi i drogami wewnętrznymi (tzw. inwestycją niedrogową).

W ocenie Organu, zapewnienie odpowiedniej drogi dojazdowej zwiększa atrakcyjność prowadzonej inwestycji i przyczynia się do większego zainteresowania klientów zakupem budowanych przez Wnioskodawcę lokali mieszkalnych i użytkowych, a to z kolei pozwala na osiągnięcie odpowiednich obrotów z tytułu prowadzenia opodatkowanej działalności. Tym samym zachodzi związek przyczynowo-skutkowy między wydatkami poniesionym na powstanie infrastruktury drogowej oraz czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę w ramach działalności deweloperskiej, co daje podstawę do dokonania odliczeń podatku naliczonego przy ponoszeniu wydatków na budowę infrastruktury drogowej.

Możliwość dokonania odliczeń, zgodnie z art. 86 ust. 1 jest odzwierciedleniem jednej z fundamentalnych reguł konstrukcji podatku VAT – zasady neutralności. Jej istota polega na zakazie obciążania działalności podatnika kosztem nieodliczalnego podatku VAT, naliczonego przy nabyciu (wytworzeniu) towarów i usług służących tej działalności. Nie istnieją zatem żadne ustawowe przeszkody, aby dokonać obniżenia podatku w związku z nabywanymi towarami i usługami przeznaczonymi na budowę nieodpłatnie przekazywanej infrastruktury drogowej, która to usługa nie jest objęta podatkiem VAT.

Z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w myśl art. 86 ust. 1 z tytułu poniesionych wydatków na budowę infrastruktury drogowej prowadzonej na podstawie umowy zawartej z Gminą i na jej gruncie, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy we zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.