Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.242.2016.2.EW
z 17 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania odpłatnego udostępnienia (na podstawie umowy cywilnoprawnej) części Budynku przez Gminę na rzecz Gminnego Ośrodka Kultury za czynność podlegającą opodatkowaniu stawką 23% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania odpłatnego udostępnienia (na podstawie umowy cywilnoprawnej) części Budynku przez Gminę na rzecz Gminnego Ośrodka Kultury za czynność podlegającą opodatkowaniu stawką 23%. Wniosek został uzupełniony pismem z 30 stycznia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Gmina podjęła rozliczenie VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi z dniem 1 lutego 2016 r.

Niemniej jednak, po stronie Gminy, zrodziły się wątpliwości związane z przepisami ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (dalej: ustawa centralizacyjna).

Wspomniane wątpliwości dotyczą możliwości zawarcia przez Gminę umowy cywilnoprawnej z Gminnym Ośrodkiem Kultury (dalej: GOK) i wystawiania faktur przez Gminę na rzecz GOK.

GOK jest samorządową instytucją kultury powołaną przez Gminę na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Obecnie Gmina jest w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego pod nazwą „Przebudowa i rozbudowa Gminnego Ośrodka Kultury”. Celem realizowanego zadania i ponoszonych przez Gminę wydatków z tym związanych jest przede wszystkim wybudowanie dodatkowej kondygnacji budynku oraz rozbudowa pomieszczeń znajdujących się na istniejącej kondygnacji. Celem inwestycji jest powstanie zmodernizowanego budynku (dalej: Budynek). Gmina po zakończeniu zadania inwestycyjnego, które jest planowane na 31 maja 2017 r. zamierza odpłatnie udostępnić część Budynku na rzecz GOK na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Zgodnie z pierwotnymi założeniami – które legły u podstaw decyzji o rozpoczęciu modernizacji Budynku – część Budynku ma zostać odpłatnie udostępniona GOK (na podstawie umowy najmu lub dzierżawy).

Wobec powyższego założenia i w związku z ustawą centralizacyjną, po stronie Gminy zrodziły się wątpliwości dotyczące możliwości zawarcia umowy cywilnoprawnej, wystąpienia podatku należnego z tego tytułu oraz zasadności wystawiania z tego tytułu faktur przez Gminę na GOK.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r., Zainteresowany wskazał, że:

1. Gminny Ośrodek Kultury posiada odrębną od Gminy podmiotowość prawną. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (dalej: u.o.p.dz.k.), na podstawie której działa GOK, instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora (jednostkę samorządu terytorialnego – tu: Gminę).
2. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „Czy Gminny Ośrodek Kultury prowadzi działalność na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406 z późn. zm.)?” – we wniosku wskazano, że GOK jest samorządową instytucją kultury powołaną przez Gminę na podstawie przepisów u.o.p.dz.k. Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.o.p.dz.k., jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. W dalszych przepisach u.o.p.dz.k. sprecyzowano sposób tworzenia, funkcjonowania i organizowania działalności samorządowych instytucji kultury. Tym samym, GOK prowadzi działalność na podstawie art. 9 i nast. u.o.p.dz.k., w tym art. 14 ust. 1 u.o.p.dz.k.
3. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „Czy w związku z informacją, że: »Gmina podjęła rozliczenie VAT ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi z dniem 1 lutego 2016 r.«, to czy Gmina scentralizowała się również z Gminnym Ośrodkiem Kultury? Jeżeli nie, to należy odpowiedzieć na poniższe pytania:
   1. Czy Gminny Ośrodek Kultury jest odrębnym od Gminy czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?
   2. Czy Gminny Ośrodek Kultury dokonuje odrębnych od Gminy rozliczeń oraz prowadzi odrębne rejestry dla potrzeb podatku VAT?” – GOK nie został objęty wspólnym rozliczeniem VAT Gminy (Gmina nie scentralizowała się z GOK).
   
   

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U., poz. 1454) jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczenia podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy centralizacyjnej przez jednostkę organizacyjną rozumie się: utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy oraz urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

W broszurze informacyjnej z dnia 24 listopada 2016 r. pt. „Centralizacja rozliczeń w podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego” na str. 3-4 wskazano, iż jednostki organizacyjne JST, które podlegają centralizacji rozliczeń to: urząd gminy (starostwo powiatowe, urząd marszałkowski), utworzone przez JST samorządowe jednostki budżetowe oraz utworzone przez JST samorządowe zakłady budżetowe. Podkreślono, że centralizacji rozliczeń nie podlegają m.in. samorządowe instytucje kultury posiadające osobowość prawną.

Według powyższego GOK jest odrębnym od Gminy podmiotem na gruncie VAT, który dokonuje odrębnych rozliczeń (GOK jest podmiotem o odrębnym od Gminy statusie na gruncie VAT).

W konsekwencji, Gmina nie prowadzi i nie odpowiada za rozliczenia GOK w zakresie VAT (GOK jest zobowiązany samodzielnie wykonywać obowiązki w tym zakresie, w tym obowiązki w zakresie prowadzenia stosownej ewidencji). Na Portalu Podatkowym prowadzonym przez Ministerstwo Finansów, przy sprawdzeniu statusu podmiotu w VAT, dla identyfikatora podatkowego NIP … (NIP GOK) pojawia się informacja „Podmiot o podanym identyfikatorze podatkowym NIP jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony”. Przy czym status GOK na gruncie VAT, w ocenie Gminy, nie wpływa na ocenę pytanej przez Gminę kwestii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne udostępnienie części Budynku przez Gminę na rzecz GOK na podstawie umowy cywilnoprawnej będzie stanowiło świadczenie przez Gminę na rzecz GOK odpłatnej usługi podlegającej opodatkowaniu VAT według stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne udostępnienie części Budynku przez Gminę na rzecz GOK na podstawie umowy cywilnoprawnej będzie stanowiło świadczenie przez Gminę na rzecz GOK odpłatnej usługi podlegającej opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) (dalej: uptu), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 uptu stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 uptu przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, że odpłatne udostępnienie budynku GOK nie stanowi dostawy towaru, stanowi ono usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 uptu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 uptu podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednakże zgodnie z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych regulacji, w przypadku działania przez Gminę na podstawie umowy cywilnoprawnej, uznaje się, że działa ona w charakterze podatnika VAT. Biorąc pod uwagę okoliczność, że umowa odpłatnego udostępniania jest umową cywilnoprawną, w opinii Gminy w ramach wykonywania przedmiotowej czynności działa ona w roli podatnika VAT.

Mając na uwadze fakt, że Gmina będzie wykonywać usługę odpłatnego udostępniania części Budynku na rzecz GOK za wynagrodzeniem, na rzecz odrębnego od Gminy podatnika, tj. instytucji kultury i będzie działać w roli podatnika VAT, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT wg stawki 23%, wobec czego Gmina będzie zobowiązana z tego tytułu wystawić fakturę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego wyżej artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W tym miejscu należy wskazać, że jak stanowi art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Natomiast, zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc, dzierżawa (najem) jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego (wynajmującego), polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy (najemcy), polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej dzierżawcę (najemcę).

W związku z tym należy uznać, że dzierżawa (najem) stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. GOK jest samorządową instytucją kultury powołaną przez Gminę na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej na podstawie której działa GOK, instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Gminny Ośrodek Kultury posiada odrębną od Gminy podmiotowość prawną. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Jednostki organizacyjne JST, które podlegają centralizacji rozliczeń to: urząd gminy (starostwo powiatowe, urząd marszałkowski), utworzone przez JST samorządowe jednostki budżetowe oraz utworzone przez JST samorządowe zakłady budżetowe. Podkreślono, że centralizacji rozliczeń nie podlegają m.in. samorządowe instytucje kultury posiadające osobowość prawną. GOK jest odrębnym od Gminy podmiotem na gruncie VAT, który dokonuje odrębnych rozliczeń (GOK jest podmiotem o odrębnym od Gminy statusie na gruncie VAT). Gmina nie prowadzi i nie odpowiada za rozliczenia GOK w zakresie VAT (GOK jest zobowiązany samodzielnie wykonywać obowiązki w tym zakresie, w tym obowiązki w zakresie prowadzenia stosownej ewidencji). Obecnie Gmina jest w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego pod nazwą „Przebudowa i rozbudowa Gminnego Ośrodka Kultury ”. Celem realizowanego zadania ponoszonych przez Gminę wydatków z tym związanych jest przede wszystkim wybudowanie dodatkowej kondygnacji budynku oraz rozbudowa pomieszczeń znajdujących się na istniejącej kondygnacji. Celem inwestycji jest powstanie zmodernizowanego budynku. Gmina po zakończeniu zadania inwestycyjnego, które jest planowane na 31 maja 2017 r. zamierza odpłatnie udostępnić część Budynku na rzecz GOK na podstawie umowy cywilnoprawnej. Zgodnie z pierwotnymi założeniami – które legły u podstaw decyzji o rozpoczęciu modernizacji Budynku – część Budynku ma zostać odpłatnie udostępniona GOK (na podstawie umowy najmu lub dzierżawy).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy odpłatne udostępnienie części Budynku przez Gminę na rzecz GOK na podstawie umowy cywilnoprawnej będzie stanowiło świadczenie przez Gminę na rzecz GOK odpłatnej usługi podlegającej opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności na tle powołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że w przypadku świadczenia usług na podstawie umowy najmu lub dzierżawy na rzecz GOK, Gmina będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż czynności te – jak wynika z wniosku – będą miały charakter cywilnoprawny. Zatem, czynności te w świetle ustawy podatku od towarów i usług traktowane będą jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 tej ustawy. Czynności, które będą wykonywane na podstawie zawartej przez Gminę umowy cywilnoprawnej nie będą podlegały wyłączeniu z opodatkowania na mocy powołanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy, co będzie skutkowało opodatkowaniem tej czynności.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, na mocy art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Powyższy przepis został zmieniony z dniem 1 stycznia 2017 r. na mocy art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024).

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na odpłatnym udostępnieniu przez Gminę na podstawie umowy najmu lub dzierżawy budynku na rzecz zewnętrznych podmiotów na cele inne niż mieszkaniowe, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

Reasumując, odpłatne udostępnienie przez Gminę części Budynku na rzecz GOK, na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy najmu lub dzierżawy), będzie stanowiło usługę podlegającą opodatkowaniu – 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wskazuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, dotyczące obowiązku wystawienia faktury VAT, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.