Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.964.2016.2.MAP
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego po likwidacji działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), w związku z czym pismem z dnia 21 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.964.2016.1.MAP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 grudnia 2016 r. (data doręczenia 30 grudnia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem …. dnia 9 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, zarejestrowaną w ewidencji podmiotów gospodarczych pod nazwą „....”, ..., ul. ..... Działalność prowadzona była na terenie kraju. Była to firma jednoosobowa, oparta o transport towarowy, wykonywany jednym samochodem ciężarowym. W dniu 15 września 2015 r. w trakcie pracy, tj. prowadzenia pojazdu, doszło do wypadku drogowego w miejscowości ...., województwo ..... Wnioskodawca nie był sprawcą tego wypadku. Następnego dnia po zdarzeniu, tj. 16 września 2015 r., Wnioskodawca zwrócił się z pismem o wypłatę odszkodowania z polisy firmy ubezpieczającej pojazd sprawcy wypadku. Pojazd sprawcy wypadku ubezpieczony był w Towarzystwie Ubezpieczeń ..... Po przeprowadzeniu postępowania odszkodowawczego, wypłacono Wnioskodawcy należne Mu odszkodowanie. Wypłata odbywała się dwutorowo. Odszkodowanie za ciągnik siodłowy marki .... wypłacono w dniu 22 października 2015 r. w całości. Natomiast w dniu 25 października 2015 r. za uszkodzoną naczepę marki .... wypłacono jedynie zaliczkę. Powyższe podyktowane było tym, że była to szkoda całkowita i pełna wypłata odszkodowania nastąpiła dopiero po zezłomowaniu naczepy. Zezłomowanie nastąpiło w dniu 13 stycznia 2016 r., a wypłata drugiej raty za zniszczoną naczepę miała miejsce dnia 1 marca 2016 r. Z trzech przelewów, które wpłynęły od ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia na konto Wnioskodawcy zapłacił On podatek w wysokości 8,5%. Wnioskodawca nadmienia, że działalność gospodarczą, którą prowadził opodatkowana była ryczałtem, który wynosił 5,5% podatku od uzyskanych przychodów. Zgodnie z wymogami prowadził On ewidencję przychodów. Wnioskodawca był również płatnikiem podatku VAT. Wypłacone przez ubezpieczyciela sprawcy odszkodowanie zostało wypłacone w kwocie netto, czyli bez podatku VAT. Wszystkie zobowiązania podatkowe regulował w terminie i nigdy nie zalegał z płatnościami na rzecz urzędu skarbowego. W dniu 28 stycznia 2016 r., Wnioskodawca zawiesił prowadzoną działalność gospodarczą. Natomiast w dniu 23 maja 2016 r. zlikwidował działalność gospodarczą wykreślając ją z ewidencji podmiotów gospodarczych. Od momentu wypadku, tj. od dnia 15 września 2015 r. do momentu wykreślenia działalności z ewidencji, czyli do dnia 23 maja 2016 r. z uwagi na zniszczenie środka transportu i przedmiotu przynoszącego dochody, Wnioskodawca pozbawiony został możliwości zarobkowania. W tym czasie nie prowadził żadnej działalności. W 2015 r. Wnioskodawcę wiązała umowa na świadczenie usług transportowych, zawarta z firmą „....”. Wobec zaistniałego faktu w okresie od dnia 15 września 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie był On w stanie wywiązać się z tej umowy. Nie prowadził działalności, a więc nie osiągał dochodów. Wobec powyższego w dniu 11 lipca 2016 r., Wnioskodawca wystąpił z roszczeniem do ubezpieczyciela sprawcy wypadku (Towarzystwa Ubezpieczeń ...) o wypłatę odszkodowania z tytułu poniesionych strat w dochodach, które powstały w okresie prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższa działalność de facto funkcjonowała na papierze i nie przynosiła zysków. Po rozpatrzeniu Jego wniosku, ubezpieczyciel sprawcy, tj. TU... z tytułu odpowiedzialności cywilnej na zasadzie polubownego porozumienia stron przychylił się do roszczenia Wnioskodawcy i w dniu 20 października 2016 r. wypłacił odszkodowanie przelewając na Jego konto sumę 20 000 zł netto, tytułem utraconych dochodów w okresie od dnia 15 września 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., czyli w okresie kiedy była jeszcze prowadzona działalność gospodarcza. W tym czasie, działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana była w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5,5% podatku od przychodów.

Reasumując, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o zainteresowanie się i jasne określenie w jaki sposób ma się obecnie rozliczyć z podatku od otrzymanej kwoty 20 000 zł. Z dwóch różnych instytucji zajmujących się opodatkowaniem otrzymał On trzy odpowiedzi różniące się od siebie diametralnie. W swoim urzędzie skarbowym Wnioskodawca uzyskał odpowiedź, że od wypłaconej kwoty 20 000 zł zobowiązany jest odprowadzić podatek w wysokości 18%, składając deklarację PIT-36 - dochód umieszczony w rubryce inne źródła. Dwukrotnie kontaktując się natomiast telefonicznie (tel. 22 330 03 30) z Krajową Informacją Podatkową w dniu 4 listopada 2016 r. Wnioskodawca otrzymał dwie sprzeczne odpowiedzi. Jedną, że są to należności wypłacone z tytułu odpowiedzialności cywilnej i nie podlegają one opodatkowaniu. Druga odpowiedź, że należności te należy utożsamiać z prowadzoną działalnością gospodarczą i pomimo, że jest ona na dzień dzisiejszy zlikwidowana, powinny być opodatkowane 5,5% stawką ryczałtu.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że w związku z likwidacją szkody zgłoszonej z umowy ubezpieczenia OC, .... „....” przyznało Wnioskodawcy w październiku 2016 r. odszkodowanie w kwocie 20 000 zł tytułem utraconych korzyści, tj. brakiem uzyskiwania przychodu w związku z zaistniałą w dniu 15 września 2015 r. kolizją. Zauważyć należy, że w stosunkach ubezpieczeniowych zasadą jest, że obowiązek pokrycia szkody finalnie spoczywa na zakładzie ubezpieczeń i tak było w sytuacji Wnioskodawcy. A co za tym idzie, podstawą prawną był art. 361 Kodeksu cywilnego, stanowiący też o naprawieniu szkody i wyrównaniu strat, które Wnioskodawca jako poszkodowany poniósł, jako utracone korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby Mu szkody nie wyrządzono. Działalność Wnioskodawcy prowadzona w formie ryczałtu została ostatecznie zlikwidowana w maju 2016 r. Żadne z odszkodowań nie zostało potwierdzone informacją wg wzoru PIT-8C, gdyż otrzymane kwoty wpłynęły od ..... Ugoda została spisana między Wnioskodawcą a Towarzystwem Ubezpieczeń ...., na mocy której ubezpieczyciel wypłacił Wnioskodawcy określoną wyżej kwotę, a Wnioskodawca jako poszkodowany przyjął ją jako pełne zaspokojenie swoich roszczeń i zrzekł się dochodzenia w przyszłości jakichkolwiek dalszych świadczeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie oznaczone Nr 5 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. W jakiej wysokości Wnioskodawca ma rozliczyć podatek od wypłaconej kwoty 20 000 zł?
2. Jaki formularz PIT ma złożyć Wnioskodawca w Urzędzie Skarbowym i w jakim terminie?
3. W jaki sposób wpisać do deklaracji wypłacone należności? Do każdej wypłaconej, podlegającej opodatkowaniu kwoty płatnik wystawia zawszę deklarację PIT. Ubezpieczyciel nie wystawi Wnioskodawcy takiego dokumentu, bo stoi na stanowisku, że jest to odszkodowanie, które nie podlega opodatkowaniu.
4. Czy zasadne było opodatkowanie wypłaconego odszkodowania w wysokości 8,5% za zniszczony ciągnik i naczepę?
5. Czy w związku z otrzymaniem odszkodowania za utracone korzyści Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 5. Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, osoby fizyczne są uprawnione do otrzymania rekompensaty po szkodzie. Odszkodowanie jest rekompensatą przysługującą osobie, która doznała szkody (uszczerbku). Bez względu na to, czy rekompensata została przyznana na podstawie uznania ubezpieczyciela, czy spisanej z nim ugody zostanie Ona zdaniem Wnioskodawcy zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów. Zgodnie z tym przepisem odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),
  

• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użyty w powyższym przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że do „innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody – w rozumieniu ustawy – których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 – 8 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania (zadośćuczynienia), a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań (zadośćuczynień).

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Regulacją powyżej wskazanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, zostały objęte przede wszystkim inne odszkodowania lub zadośćuczynienia niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów prawa, jednakże dla zastosowania zwolnienia koniecznym jest aby to inne odszkodowanie lub zadośćuczynienie otrzymane zostało na mocy wyroku lub ugody sądowej. Analiza cytowanych powyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 powyższej ustawy, wolne od podatku są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie transportu towarowego, wykonywaną jednym samochodem ciężarowym. W dniu 15 września 2015 r. w trakcie pracy, tj. prowadzenia pojazdu, doszło do wypadku drogowego. Wnioskodawca nie był sprawcą tego wypadku. W dniu 23 maja 2016 r. Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą wykreślając ją z ewidencji podmiotów gospodarczych. Od momentu wypadku, tj. od dnia 15 września 2015 r. do momentu wykreślenia działalności z ewidencji, czyli do dnia 23 maja 2016 r., z uwagi na zniszczenie środka transportu i przedmiotu przynoszącego dochody, Wnioskodawca pozbawiony został możliwości zarobkowania. W dniu 11 lipca 2016 r. wystąpił z roszczeniem do ubezpieczyciela sprawcy wypadku o wypłatę odszkodowania z tytułu poniesionych strat w dochodach, które powstały w okresie prowadzonej działalności gospodarczej. Po rozpatrzeniu Jego wniosku, ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej na zasadzie polubownego porozumienia stron przychylił się do roszczenia Wnioskodawcy i w dniu 20 października 2016 r. wypłacił Mu odszkodowanie, przelewając na Jego konto 20 000 zł tytułem utraconych korzyści, tj. brakiem uzyskiwania przychodu w związku z zaistniałą w dniu 15 września 2015 r. kolizją.

Zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i …. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060).

Zgodnie z ww. ustawą, do ubezpieczeń obowiązkowych należy ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane dalej „ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych” (art. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia (art. 34 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 805 § 2 ww. ustawy, świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
   
   

Zgodnie z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 ustawy Kodeks cywilny. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia OC ma wyrównywać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej.

Stosownie do art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Biorąc pod uwagę informacje przedstawione we wniosku oraz wskazane wyżej przepisy uznać należy, że odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu utraconych dochodów nie dotyczy składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie stanowi więc przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie, jako świadczenie wypłacone z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego – polisy OC sprawcy wypadku drogowego stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe odszkodowanie, jak wskazano wyżej, nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, ani na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b powyższej ustawy.

Otrzymana kwota odszkodowania korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odszkodowanie to nie mieści się w zakresie wyłączeń wskazanych w ww. przepisie, gdyż nie jest związane ze szkodą dotyczącą składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.