Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.951.2016.1.DG
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży niezabudowanych Nieruchomości 1-4 składających się z działek stanowiących tereny budowlane oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży niezabudowanych Nieruchomości 1-4 składających się z działek stanowiących tereny budowlane oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. sp. k. (dalej Zbywca) jest właścicielem następujących niezabudowanych nieruchomości zlokalizowanych :

1. nieruchomości składającej się z działki o numerze ewidencyjnym 4/4, objętej księgą wieczystą (Nieruchomość 1);
2. nieruchomości składającej się z działek o numerach ewidencyjnych 4/3, 4/6, 4/8, 5/4, 5/6, 6/2, 7/2, 7/4, 7/6, 7/8 i 8/2, objętej księgą wieczystą (Nieruchomość 2);
3. nieruchomości składającej się z działki o numerze ewidencyjnym 9, objętej księgą wieczystą (Nieruchomość 3); oraz
4. nieruchomości składającej się z działki o numerze ewidencyjnym 85/2, objętej księgą wieczystą (Nieruchomość 4).
   
   

Sp. z o.o. (dalej Wnioskodawca lub Nabywca) zmierza nabyć od Zbywcy Nieruchomość 1, Nieruchomość 2, Nieruchomość 3 oraz Nieruchomość 4 (dalej Transakcja).

Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 są objęte miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego uchwalonymi przez Radę Miejską z dnia 27 października 2010 r. oraz z dnia 20 grudnia 2013 r. (dalej odpowiednio MPZP 2010 i MPZP 2013, a łącznie MPZP). Zgodnie z „Zaświadczeniem o przeznaczeniu nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego” z dnia 25 lutego 2015 r. wystawionym przez Urząd Miejski Wydział Planowania Przestrzennego (dalej Zaświadczenie), poszczególne działki ewidencyjne składające się na Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 są objęte następującym przeznaczeniem:

1. działki nr 5/4, 5/6, 6/2, 7/2, 7/6, 7/8 - teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów - symbol 2P;
2. działki nr 4/3, 4/8, 7/4, 8/2 - teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów / strefa zieleni towarzysząca obiektom budowlanym - symbol 2P;
3. działka nr 9 - teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów / strefa zieleni towarzysząca obiektom budowlanym - symbol 1P;
4. działki nr 4/4, 4/6 - teren zabudowy techniczno-produkcyjnej / tereny dróg publicznych / strefa zieleni towarzysząca obiektom budowlanym - symbol 3P/1KD-Z.
   
   

Dodatkowo, zgodnie z Zaświadczeniem przez działki nr ewid. 4/3, 4/4, 4/6, 4/8, 5/4, 5/6, 6/2, 7/4, 7/6, 7/8, 8/2, 9, przebiega pas zieleni izolacyjno-krajobrazowej. Pas zieleni izolacyjno-krajobrazowej jest to pas o minimalnej szerokości 5 m dla działek objętych symbolami 1P oraz 2P (zgodnie z MPZP 2013), a o minimalnej szerokości 10 m dla działek objętych symbolem 3P (zgodnie z MPZP 2010), wskazany na rysunkach stanowiących załączniki do MPZP (zasadniczo przy części granic terenów oznaczonych w MPZP symbolami 1P, 2P oraz 3P).

W obu MPZP „zieleń izolacyjno-krajobrazowa” została zdefiniowana jako „pojedyncze drzewa i krzewy formowane w kształcie pasów i szpalerów, wzdłuż linii rozgraniczających tereny”. Zgodnie z mapami stanowiącymi załączniki do MPZP i będącymi integralnymi częściami obu MPZP, pas zieleni izolacyjno-krajobrazowej przebiega w praktyce w znacznej części we wskazanych na rysunkach strefach zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym.

MPZP 2013 zawiera wprost ustalenie, że dla terenów oznaczonych symbolami 1P oraz 2P: „dopuszczenie lokalizowania infrastruktury technicznej i drogowej w strefie zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym”. Z kolei MPZP 2010 nie zawiera żadnych ustaleń odnośnie zakazu jakiejkolwiek zabudowy w strefie zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym.

W obu MPZP (a więc także w MPZP 2010), dla terenów objętych planami m.in.:

1. zawarto ustalenie, zgodnie z którym w zakresie wymagań wynikających z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych ustala się (...) dopuszczenie lokalizacji obiektów małej architektury,
   
2. dopuszczono również budowę rozbudowę i przebudowę sieci i urządzeń infrastruktury technicznej
   

- nie wyłączając w tym zakresie stref zieleni towarzyszącej.

Oba MPZP zawierają informację o maksymalnej powierzchni zabudowy wynoszącej 60% powierzchni działki budowlanej, oraz minimalnej powierzchni biologicznie czynnej wynoszącej 15% powierzchni działki budowlanej, przy czym w MPZP 2013 (dla terenów objętych symbolami 1P oraz 2P) jest ponadto informacja, że strefę zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym wlicza się do powierzchni biologicznie czynnej.

W obu MPZP dla gruntów oznaczonych symbolem 1KD-Z (tereny dróg publicznych) ustalono możliwość usytuowania jezdni, przystanków, zjazdów oraz skrzyżowań typu rondo etc.

Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną w dniu 3 czerwca 2013 r. przez Burmistrza (dalej Decyzja WZ), dla działki o numerze ewidencyjnym 85/2 stanowiącej Nieruchomość 4, rodzaj zabudowy określono jako „budowę budynku lub zespołu budynków magazynowo-usługowych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i drogową. Zgodnie z Decyzją WZ wskaźnik powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki budowlanej dla ww. działki wynosi 60%, a minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w powierzchni działki budowlanej wynosi nie mniej niż 15%.

Nabywca oraz Zbywca są i będą w momencie zawierania Transakcji zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Nabywca i Zbywca nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów podatkowych.

Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomości 1-4 nabyte w ramach transakcji na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT - m.in. w zakresie realizacji inwestycji budowlanych o charakterze magazynowym/logistycznym na tych Nieruchomościach, a następnie prowadzenia działalności w zakresie najmu nieruchomości, magazynowej i logistycznej w oparciu o magazyny i stosowną infrastrukturę towarzyszącą wybudowaną na nabytych od Zbywcy Nieruchomościach 1-4.

W piśmie z dnia 6 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że nieruchomości 1-4 będące przedmiotem planowanej Transakcji nie są i nie były wykorzystywane przez Zbywcę do działalności zwolnionej z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana Transakcja (tj. sprzedaż Nieruchomości 1-4 przez Zbywcę na rzecz Nabywcy) powinna być w całości zakwalifikowana na potrzeby VAT jako dostawa gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlegająca w całości opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki tego podatku?
2. Czy Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z Transakcją (nabyciem od Zbywcy Nieruchomości 1-4), na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, planowana Transakcja (tj. sprzedaż Nieruchomości 1-4 przez Zbywcę na rzecz Nabywcy) powinna być w całości zakwalifikowana na potrzeby VAT jako dostawa gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlegająca w całości opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki tego podatku wynoszącej 23%.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z Transakcją (tj. nabyciem od Zbywcy Nieruchomości 1-4), na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części (a więc m.in. grunty).

Dostawa towaru mieści się również w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie niespełniający definicji „terenów budowlanych” z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 788 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego:

1. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku
2. decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
   
   

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, odpowiada treści wskazanego orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W analizowanej sprawie, wszystkie działki ewidencyjne składające się na Nieruchomości 1-3 zostały objęte w całości MPZP.

Zgodnie z Zaświadczeniem, poszczególne działki ewidencyjne składające się na Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomość 3 są objęte następującym przeznaczeniem:

1. działki nr 5/4, 5/6, 6/2, 7/2, 7/6, 7/8 - teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów - symbol 2P;
2. działki nr 4/3, 4/8, 7/4, 8/2 - teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów / strefa zieleni towarzysząca obiektom budowlanym - symbol 2P;
3. działka nr 9 - teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów / strefa zieleni towarzysząca obiektom budowlanym - symbol 1P;
4. działki nr 4/4, 4/6 - teren zabudowy techniczno-produkcyjnej / teren dróg publicznych / strefa zieleni towarzysząca obiektom budowlanym - symbol 3P / 1KD-Z.
   
   

Dodatkowo, zgodnie z Zaświadczeniem przez działki ewidencyjne o numerach 4/3, 4/4, 4/6, 4/8, 5/4, 5/6, 6/2, 7/4, 7/6, 7/8, 8/2, 9, przebiega pas zieleni izolacyjno-krajobrazowej.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie należy zatem ocenić, że zgodnie z MPZP wszystkie wskazane działki ewidencyjne wchodzące w skład Nieruchomości 1-3 w całości stanowią grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Tym samym działki te spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy na powyższą kwalifikację nie powinno w żaden sposób rzutować uwzględnienie w MPZP dla poszczególnych kategorii terenu (symbole 1P, 2P, 3P) stref zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym oraz stanowiącego część ww. strefy zieleni pasa zieleni izolacyjno-krajobrazowej, czy też obowiązku uwzględnienia przy zabudowie określonej minimalnej powierzchni biologicznie czynnej.

W tym zakresie należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że brak przeznaczenia pełnej powierzchni danej działki budowlanej pod zabudowę (tj. przyjęcia 100% powierzchni zabudowy działki) jest standardową praktyką związaną z przygotowaniem aktów prawa miejscowego jakimi są miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego i dotyczy większości tego typu dokumentów. Powyższy wymóg dotyczący utrzymania minimalnej powierzchni biologicznie czynnej, jako element szczegółowych warunków zabudowy regulowanej planem nie powinien zatem w żaden sposób rzutować na kwalifikację całości danej działki ewidencyjnej jako działki przeznaczonej pod zabudowę, a w konsekwencji za jej uznanie w całości jako terenu budowlanego dla potrzeb regulacji VAT.

Analogicznie na kwalifikację całości danej działki jako gruntu pod zabudowę (i w efekcie terenu budowlanego w rozumieniu VAT), nie powinna rzutować uwzględniona w MPZP obecność stref zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym oraz przebiegającego w znacznej części w ww. strefie zieleni pasa zieleni izolacyjno-krajobrazowej (zgodnie z mapami załączonymi do MPZP).

Warto pokreślić, że w MPZP 2013 (dla terenów objętych symbolami 1P oraz 2P) jest zawarta informacja, że strefę zieleni towarzyszącej obiektom budowanym wlicza się do powierzchni biologicznie czynnej. W konsekwencji skoro pas zieleni izolacyjno-krajobrazowej przebiega w znacznej części w strefie zieleni towarzyszącej obiektom budowanym, to również wspomniany pas jest elementem powierzchni biologicznie czynnej. Ponadto MPZP 2013 zawiera wprost ustalenie, że dla terenów oznaczonych symbolami P1 oraz P2 dopuszczalne jest lokalizowanie infrastruktury technicznej i drogowej w strefie zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym - dopuszcza się więc zabudowę tego terenu. Z kolei MPZP 2010 nie zawiera żadnych ustaleń odnośnie zakazu jakiejkolwiek zabudowy w strefie zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym.

Przy tym warto wskazać, że w obu MPZP (a więc także w MPZP 2010), dla terenów objętych planami m.in.:

• zawarto ustalenie, zgodnie z którym „w zakresie wymagań wynikających z potrzeb kształtowanie przestrzeni publicznych ustala się (...) dopuszczenie lokalizacji obiektów małej architektury,
  

• dopuszczono również m.in. budowę rozbudowę i przebudowę sieci i urządzeń infrastruktury technicznej,
  
  

- nie wyłączając w tym zakresie stref zieleni.

Ponadto należy nadmienić, że w obu MPZP dla gruntów oznaczonych symbolem 1KD-Z (tereny dróg publicznych) ustalono możliwość usytuowania jezdni, przystanków, zjazdów oraz skrzyżowań typu rondo etc. Możliwość lokalizacji tych obiektów oznacza zatem, że część terenu objęta symbolem 1KD-Z, również będzie stanowić grunt pod zabudowę zgodnie z MPZP, a w konsekwencji będzie spełniać definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Na potwierdzenie stanowiska spółki można odwołać się do interpretacji podatkowych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych.

Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 marca 2015 r., sygn. IBPP1/443-1291/14/BM, czytamy m.in., że:

„Przy ocenie czy część przedmiotowych działek oznaczonych symbolami planu zagospodarowania przestrzennego jako ZI1, ZL1, WS2 jest terenem budowlanym, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie jako tereny zieleni izolacyjnej - (symbol - ZI1), tereny lasów i zadrzewień (symbol - ZL1), tereny wód stojących (symbol - WS2).

Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia uzupełniającego tego terenu w którym dopuszczono możliwość lokalizacji ww. obiektów budowlanych.

Należy zauważyć, że zakaz zabudowy przewidziany dla terenów objętych symbolami ZI1, ZL1 i WS2 dotyczy wyłącznie obiektów kubaturowych, natomiast, dopuszcza możliwość realizacji na tym obszarze ww. inwestycji nie stanowiących zabudowy kubaturowej. (...) Natomiast zakres obiektów objętych pojęciem obiektu budowlanego w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane jest znacznie szerszy a obiekty kubaturowe nie wyczerpują jego definicji.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2008 r., Nr 193, poz. 1287 ze zm.), przez pojęcie sieci uzbrojenia terenu, rozumie się wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia: wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, z wyłączeniem urządzeń melioracji szczegółowych, a także podziemne budowle, jak: tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki itp.

Ciągi i urządzenia uzbrojenia terenu, które zostały wprost wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, stanowią budowlę.

Ponadto, drogi zgodnie z art. 3 ust. 3a ustawy Prawo budowlane są obiektami budowlanymi liniowymi zaliczonymi przez ustawodawcę do kategorii budowli.

Tym samym dostawa ww. części nieruchomości objętych symbolami planu zagospodarowania przestrzennego: ZI1, ZL1, WS2 jako gruntu przeznaczonego pod zabudowę nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz będzie objęta 23% stawką VAT.”

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 czerwca 2014 r., sygn. IBPP1/443-269/14/DK, czy też w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2014 r., sygn. ILPP2/443-353/14-3/SJ.

Zgodnie z Decyzją WZ, dla działki o numerze ewidencyjnym 85/2 wchodzącej w skład Nieruchomości 4, rodzaj zabudowy określono jako „budowę budynku lub zespołu budynków magazynowo-usługowych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i drogową”. Również zgodnie z Decyzją WZ wskaźnik powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki budowlanej dla ww. działki wynosi 60%, a minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w powierzchni działki budowlanej wynosi nie mniej niż 15%.

W związku z powyższym, z uwagi na przeznaczenie ww. działki pod zabudowę w myśl ustaleń Decyzji WZ, w ocenie Wnioskodawcy również Nieruchomość 4 będzie spełniać w całości definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym jej zbycie na rzecz Nabywcy również będzie podlegać opodatkowaniu VAT zgodnie ze stawką wynosząca 23%.

Tak jak w przypadku Nieruchomości 1-3 wyznaczenie w tym zakresie w Decyzji WZ obowiązkowej minimalnej części powierzchni biologicznie czynnej będzie okolicznością nie rzutującą w żaden sposób na możliwość zakwalifikowania całości Nieruchomości 4 jako „terenów budowlanych” w rozumieniu regulacji VAT.

Ad. 2

Przepis art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT realizuje jedną z kluczowych zasad podatku VAT - tj. zasadę neutralności tego podatku oraz związane z nią prawo do obniżenia przez podatnika VAT kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to przysługuje zasadniczo wtedy, gdy nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dodatkowo, aby można było mówić o prawie do odliczenia musi wystąpić podatek naliczony.

Jak wskazano powyżej, zarówno Zbywca jak i Wnioskodawca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska w kwestii Pytania nr 1, w ocenie Wnioskodawcy planowane nabycie Nieruchomości 1, Nieruchomości 2, Nieruchomości 3 oraz Nieruchomości 4 będzie podlegało w całości opodatkowaniu VAT zgodnie z podstawową stawką tego podatku wynoszącą 23%.

W związku z tym, że nabyte Nieruchomości 1-4 będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych przewidzianych w Dziale IX Ustawy o VAT. Tym samym po stronie Wnioskodawcy wystąpi podatek naliczony w wysokości wynikającej z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy o VAT.

Odliczenie podatku naliczonego będzie przysługiwało na zasadach ogólnych, tj. z uwzględnieniem całokształtu przepisów o odliczaniu VAT, a w szczególności przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności negatywne wyłączające prawo do odliczenia, w szczególności nie będzie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że nieruchomości 1-4 będące przedmiotem planowanej Transakcji nie są i nie były wykorzystywane przez Zbywcę do działalności zwolnionej z VAT, zatem zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 nie znajdzie zastosowania.

Końcowo Organ wskazuje, że art. 146a zdanie wstępne zostało zmienione przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024) zmieniającej m. in. ustawę z dniem 1 stycznia 2017 r.

Zatem zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.