Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.820.2016.1.IG
z 19 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pośrednictwa finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dodanej usług pośrednictwa finansowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek osobom fizycznym (konsumentom) i jest instytucją pożyczkową określoną przez art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim. Wnioskodawca spełnia warunki określone przez przepisy rozdziału 5a ukk. W związku z działalnością Wnioskodawcy powstają należności z tytułu udzielonych pożyczek, opłat i odsetek, które są obsługiwane z opóźnieniami bądź nieobsługiwane całkowicie przez pożyczkobiorców.

Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności korzysta z pośrednictwa finansowego oferowanego przez podmiot zarejestrowany poza terytorium Polski, w innych krajach Unii Europejskiej, nabywając od niego usługi, za które zobowiązanie reguluje na podstawie faktur niezawierających kwot podatku od towarów i usług. Usługodawca jest w swoim kraju zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i świadczy usługi z terytorium tego kraju.

Wnioskodawca ujmuje nabywane przez siebie, opisane niżej usługi jako nabycie usług z pozostałych krajów Unii stosując do nich zwolnienie z podatku od towarów i usług.

Usługi świadczone przez partnera zagranicznego polegają na oferowaniu usług Wnioskodawcy podmiotom krajowym, kojarzeniu z zainteresowanymi nabywcami usług Wnioskodawcy, udostępnianiu zainteresowanym danych o ofercie i przekazywaniu Wnioskodawcy oraz przetwarzaniu w tym celu danych potencjalnych klientów udostępniających te dane usługodawcy dobrowolnie oraz czynności pomocniczych, takich jak analiza wypłacalności (w tym posprzedażowa) oraz zdolności kredytowej itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo dla nabywanych przez siebie od usługodawcy wykonującego działalność na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zarejestrowanego w swoim kraju jako podatnik VAT czynny, usług pośrednictwa finansowego stosuje stawkę VAT "zwolniony”?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo dla nabywanych przez siebie od usługodawcy wykonującego działalność na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zarejestrowanego w swoim kraju jako podatnik VAT czynny, usług pośrednictwa finansowego stosuje stawkę VAT "zwolniony".

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest więc podatnikiem z tytułu nabywanych przez siebie usług pośrednictwa finansowego.

Żadne przepisy ustawy nie przewidują, by dla usług nabywanych od podatników z innych krajów Unii Europejskiej, dla których podatnikiem jest nabywca, zastosowanie miały inne stawki podatku od towarów i usług niż przewidziane w dziale VIII ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jako że usługi świadczone przez opisanego we wniosku usługodawcę stanowią pośrednictwo w świadczeniu usług udzielania pożyczek, Wnioskodawca prawidłowo stosuje do nich stawkę "zwolniony".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej „podatkiem” podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (towarami zaś są, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii).

Z kolei przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi wyżej zdefiniowanej dostawy towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego przepisu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, pod pojęciem importu usług rozumie się świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:

• w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
  
  

Jak stanowi art. 28b ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28 ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Powyższe wyjątki nie mają jednak zastosowania w świetle przedstawionego stanu faktycznego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek osobom fizycznym (konsumentom) i jest instytucją pożyczkową określoną przez art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim. Wnioskodawca spełnia warunki określone przez przepisy rozdziału 5a ukk. W związku z działalnością wnioskodawcy powstają należności z tytułu udzielonych pożyczek, opłat i odsetek, które są obsługiwane z opóźnieniami bądź nieobsługiwane całkowicie przez pożyczkobiorców.

Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności korzysta z pośrednictwa finansowego oferowanego przez podmiot zarejestrowany poza terytorium Polski, w innych krajach Unii Europejskiej, nabywając od niego usługi, za które zobowiązanie reguluje na podstawie faktur nie zawierających kwot podatku od towarów i usług. Usługodawca jest w swoim kraju zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i świadczy usługi z terytorium tego kraju.

Wnioskodawca ujmuje nabywane przez siebie, opisane niżej usługi jako nabycie usług z pozostałych krajów Unii stosując do nich zwolnienie z podatku od towarów i usług.

Usługi świadczone przez partnera zagranicznego polegają na oferowaniu usług wnioskodawcy podmiotom krajowym, kojarzeniu z zainteresowanymi nabywcami usług wnioskodawcy, udostępnianiu zainteresowanym danych o ofercie i przekazywaniu wnioskodawcy oraz przetwarzaniu w tym celu danych potencjalnych klientów udostępniających te dane usługodawcy dobrowolnie oraz czynności pomocniczych, takich jak analiza wypłacalności (w tym posprzedażowa) oraz zdolności kredytowej itp.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji w roli usługodawcy, nieposiadającego siedziby działalności oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, występuje Pośrednik.

Z kolei usługobiorcą Usług Pośrednictwa Finansowego jest Spółka, tj. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT. Zatem to Spółka - w oparciu o wyżej wskazane przepisy - zobowiązana jest rozpoznać dla potrzeb VAT obowiązek podatkowy powstały z tytułu nabycia Usług Pośrednictwa Finansowego. Tym samym Spółka, nabywając usługi od Pośrednika, będzie zobowiązania do wykazywania w stosownej deklaracji VAT importu usług ze stawką właściwą dla świadczenia tychże usług jako podatnik podatku VAT, gdyż miejsce świadczenia przedmiotowych usług będzie w Polsce na podstawie art. 28b ustawy.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. l46f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Należy przy tym podkreślić, że ani przepisy krajowe, ani też przepisy Dyrektywy 112 nie zawierają definicji pojęcia „pośrednictwo”, występujące odpowiednio w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 112. Sprawia to, że celem stwierdzenia, czy nabywane przez Spółkę Usługi Pośrednictwa Finansowego stanowią pośrednictwo w udzielaniu pożyczek należy w pierwszej kolejności - dla potrzeb dokonania wykładni normy prawnej wynikającej z analizowanego przepisu - zdefiniować przedmiotowe pojęcie.

W oparciu o podstawowe reguły w zakresie interpretowania przepisów - w przypadku, gdy dla pojęcia zastosowanego przez ustawodawcę w danym akcie prawnym nie wprowadzono stosownej definicji, jak również pojęcie to nie jest definiowane przez inne ustawy, których charakter może sprawiać, że posłużenie się definicją w nich zawartą będzie celowościowo właściwe z punktu widzenia dokonania poprawnej wykładni stosownego przepisu - konieczne jest odniesienie się do wykładni językowej.

Zgodnie z Wielkim słownikiem języka polskiego autorstwa PAN, pośrednictwo to „działalność polegająca na kojarzeniu strony sprzedającej lub oferującej coś ze stroną kupującą lub korzystającą z danej oferty”. Z kolei opierając się na internetowej wersji słownika języka polskiego należy stwierdzić, że pośrednictwo to „działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron” (znaczenie wskazane jako pierwsze), czy też „kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy” (znaczenie wskazane jako drugie). Inny słownik internetowy w sposób bardzo zbliżony definiuje to pojęcie, uznając za pośrednictwo „umowę, w której jedna strona (pośrednik) zobowiązuje się do załatwienia stwarzania sposobności zawarcia umowy lub do pośredniczenia przy jej zawarciu”.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje słownikowe, za istotę pośrednictwa należy przyjąć podejmowanie jakichkolwiek działań (a więc - co znamienne - bez względu na ich charakter) przyczyniających się do zawarcia transakcji pomiędzy sprzedawcą a nabywcą.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby uznać daną usługę za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, konieczne jest wystąpienie następujących okoliczności z nią związanych:

• usługa ta jest świadczona za wynagrodzeniem na rzecz strony transakcji finansowej,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej, usługa ta stanowi element usługi finansowej,
• celem świadczenia tej usługi jest dążenie do zawarcia umowy przez stronę transakcji finansowej (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu, co do treści takiej umowy),
• usługa taka nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową, tj. np. nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej.
  
  

Z opisu stanu faktycznego wynika że na rzecz Wnioskodawcy świadczone są usługi pośrednictwa finansowego, które spełniają kryteria usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, o których mowa w ww. artykule 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

• Wskazane we wniosku usługi są świadczone za wynagrodzeniem na rzecz Spółki, a więc strony transakcji finansowej.
• Z punktu widzenia nabywcy usług finansowych (czyli Klientów), Usługi Pośrednictwa Finansowego stanowią element usługi finansowej.
• Celem Usługi Pośrednictwa Finansowego jest niewątpliwie dążenie do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy Spółką a Klientami (przy czym Pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy pożyczki, rentowności tej umowy ani innych aspektów z nią związanych).
• Usługa Pośrednictwa Finansowego, świadczona przez partnera zagranicznego w swej istocie, polega na aktywnym działaniu Pośrednika, tj. na oferowaniu usług Wnioskodawcy podmiotom krajowym, kojarzeniu z zainteresowanymi nabywcami usług Wnioskodawcy, udostępnianiu zainteresowanym danych o ofercie i przekazywaniu Wnioskodawcy oraz przetwarzaniu w tym celu danych potencjalnych klientów udostępniających te dane usługodawcy dobrowolnie oraz czynności pomocniczych, takich jak analiza wypłacalności (w tym posprzedażowa) oraz zdolności kredytowej.
  
  

Tym samym stanowisko Strony, że dla nabywanych przez siebie od usługodawcy wykonującego działalność na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zarejestrowanego w swoim kraju jako podatnik VAT czynny, usług pośrednictwa finansowego, stosuje stawkę VAT "zwolniony” na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.