Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-30/13-11/16-S/AG
z 21 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 736/14 (data wpływu 18 lipca 2016 r.) oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 950/13 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 22 sierpnia 2016 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu w związku z uzyskaniem spłaty wierzytelności pożyczkowej otrzymanej w wyniku likwidacji Spółki komandytowo-akcyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawczyni - osoba fizyczna, polski rezydent podatkowy (dalej jako: „Akcjonariusz”, „Wnioskodawczyni”), zamierza prowadzić działalność gospodarczą za pośrednictwem Spółki komandytowo-akcyjnej (dalej jako: „SKA”, „Spółka”), jako Jej akcjonariusz. Komplementariuszem w SKA będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce.

Z tytułu uczestnictwa w SKA, Wnioskodawczyni zamierza osiągać przychód w postaci dywidendy. W takim przypadku, zysk wypracowany przez SKA będzie wypłacany akcjonariuszom SKA, po podjęciu uchwały przez walne zgromadzenie akcjonariuszy o podziale zysku i jego przeznaczeniu na wypłatę dywidendy oraz po wyrażeniu zgody przez komplementariusza, zgodnie z wymogami Kodeksu spółek handlowych.

Przyjęte założenia biznesowe pozwalają przewidywać, że inna spółka z o.o. wniesie aportem do SKA określone składniki majątkowe (dalej jako „Składniki”) oraz SKA bądź wprowadzi otrzymane w drodze aportu Składniki do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, bądź zakwalifikuje je jako środki obrotowe i przeznaczy do sprzedaży.

Wspólnicy SKA (w tym Wnioskodawczyni), dopuszczają możliwość (np. z powodów biznesowych) dokonania w przyszłości likwidacji SKA. W takim przypadku, w rezultacie likwidacji SKA, Wnioskodawczyni uzyskałaby w ramach majątku likwidacyjnego, np. składniki majątkowe, do których mogłyby się zaliczać środki pieniężne (pochodzące np. ze sprzedaży Składników), środki trwałe, towary oraz prawa majątkowe (np. w postaci wierzytelności pożyczkowych, które mogą przysługiwać Spółce względem pożyczkobiorców przed operacją likwidacji, dalej jako „wierzytelności pożyczkowe”).

Mając na uwadze powyższe, może dojść do sytuacji, że w trakcie funkcjonowania SKA wypracowany zysk (o ile powstanie), może nie być w całości dzielony pomiędzy wspólników w drodze wypłaty dywidendy. Zatem na moment likwidacji w Spółce będą mogły występować skumulowane i niewypłacone zyski SKA.

Część przekazywanych składników majątkowych wskazanych powyżej, w tym środków pieniężnych, środków trwałych, towarów, praw majątkowych (w tym wierzytelności), będzie zatem odpowiadała wartości zatrzymanych zysków SKA nieprzeznaczonych do podziału w drodze dywidendy.

Mając na uwadze fakt, że w toku ewentualnej likwidacji SKA na Wnioskodawczynię mogą przejść wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek, Wnioskodawczyni może otrzymać zwrot pożyczek z tytułu ww. wierzytelności (już po likwidacji SKA).

Wnioskodawczyni, w części dotyczącej konsekwencji podatkowych dla SKA, wywodzi swoje uprawnienie do wystąpienia z niniejszym wnioskiem z art. 14n § l pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, tj. w przypadku likwidacji SKA, otrzymanie przez Wnioskodawczynię majątku likwidacyjnego (np. w postaci środków pieniężnych i/lub niepieniężnych składników majątku, takich jak np. środki trwale i/lub prawa majątkowe, np. w formie wierzytelności pożyczkowych), korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w razie spłaty przez pożyczkobiorców na rzecz Wnioskodawczyni pożyczki (w zakresie zwrotu kwoty głównej pożyczki) z tytułu wierzytelności pożyczkowej otrzymanej przez Wnioskodawczynię w wyniku likwidacji Spółki, w ramach zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, Wnioskodawczyni osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 2. Natomiast odnośnie pytania Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy w ramach likwidacji Spółki otrzyma, np. wierzytelności pożyczkowe (wierzytelności pożyczkowe, które będą przysługiwać Spółce względem pożyczkobiorców przed operacją likwidacji), to w przypadku spłaty do Wnioskodawczyni pożyczki, z tytułu której wierzytelność przeszła na Nią w wyniku likwidacji Spółki, w odniesieniu do kwoty głównej pożyczki (kapitał bez odsetek), nie osiągnie Ona przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że taka sytuacja powinna być traktowana analogicznie, jak otrzymanie środków pieniężnych w toku likwidacji spółki osobowej (zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Otrzymana w toku likwidacji Spółki wierzytelność pożyczkowa, z chwilą jej spłaty przekształca się bowiem w środki pieniężne.

Wnioskodawczyni obrazując to przykładem wskazuje, że np. otrzymując w ramach likwidacji wierzytelność pożyczkową o wartości nominalnej, np. X zł, która to wartość nie stanowi przychodu podatkowego Wnioskodawczyni, w przypadku jej spłaty przez dłużnika, przedmiotowa wierzytelność o określonej wartości przekształci się w środki pieniężne o tej samej wartości tj. X zł.

Wnioskodawczyni, uważa, że nie będzie mieć wpływu na podatkowe skutki dla Niej okoliczność, czy na datę likwidacji otrzymałby środki pieniężne ze spłaconej już Spółce pożyczki (np. X zł), czy też otrzyma Ona jedynie wierzytelność względem dłużnika, która zostanie uregulowana w okresie późniejszym (tj. po likwidacji).

W ocenie Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać natomiast będą zapłacone (względnie - skapitalizowane) odsetki od takiej pożyczki. Zgodnie z art. 14 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 oraz w zw. art. 14 ust. 3 pkt 12b tej ustawy, do przychodów Wnioskodawczyni nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją Spółki niebędącej osobą prawną - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe regulacje stwierdzić należy, że w przypadku, gdy w wyniku likwidacji Spółki, Wnioskodawczyni (jako wspólnik Spółki) otrzyma majątek niepieniężny (w postaci wierzytelności pożyczkowych), na chwilę likwidacji tej Spółki nie powstanie u Niej przychód z działalności gospodarczej. Przedmiotowy przychód może powstać dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku (np. wierzytelności pożyczkowej) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną. Natomiast w przypadku, gdy w wyniku likwidacji tej Spółki Wnioskodawczyni otrzyma wierzytelność, która uprzednio (przed likwidacją) przysługiwała tej Spółce względem podmiotów trzecich, spłata tych wierzytelności przez podmioty trzecie na rzecz Wnioskodawczyni będzie dla Niej neutralna podatkowo.

W takim przypadku pomimo, że w drodze likwidacji Spółki dojdzie do nabycia składnika majątkowego (wierzytelności), to jednak nie nastąpi jego późniejsze zbycie, a jedynie jego spłata (uregulowanie zobowiązania) - natomiast zgodnie z przepisem art. 14 ust. 3 pkt 12b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowanie następuje tylko w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku.

Ponadto, niezależnie od ww. argumentacji, Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z przepisami ww. ustawy (art. 14 ust. 3 pkt 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 8a), udzielenie, a następnie otrzymanie zwrotu pożyczki (kwota główna świadczenia) jest zdarzeniem neutralnym podatkowo z uwagi na okoliczność, że przedmiotowa transakcja nie prowadzi ani do przysporzenia majątkowego o trwałym charakterze (nie jest to przychód), ani do uszczuplenia majątku o trwałym charakterze (nie jest to koszt). Jedynie zapłacone/otrzymane bądź skapitalizowane odsetki stanowią odpowiednio koszt, bądź przychód podatkowy. Z tego względu wypłata oraz późniejsza spłata pożyczki nie stanowi zarówno kosztu, jak i przychodu podatkowego (wypłata środków pieniężnych w ramach pożyczki nie będzie stanowiła kosztu podatkowego Spółki, tj. kosztu podatkowego po stronie jej wspólników jako podmiotów opodatkowanych podatkiem dochodowym, w tym: Wnioskodawczyni, a jej zwrot na rzecz Wnioskodawczyni nie stanowi przychodu podatkowego).

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje poparcie w aktualnym stanowisku organów podatkowych, m.in. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 22 listopada 2011 r. interpretacji indywidualnej (Nr ILPB1/415-1037/11-3/AMN), w której potwierdzono stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym: „Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku spłaty do Jego rąk pożyczki, z której tytułu wierzytelność przeszła na Wnioskodawcę w wyniku likwidacji spółki, Wnioskodawca w odniesieniu do kwoty głównej pożyczki (kapitał bez odsetek), nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Sytuacja taka powinna być bowiem traktowana analogicznie jak otrzymanie środków pieniężnych w toku likwidacji spółki osobowej (art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Otrzymana w toku likwidacji spółki osobowej wierzytelność z tytułu pożyczki z chwilą spłaty przekształci się bowiem w środki pieniężne. Wnioskodawca stoi natomiast na stanowisku, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać będą zapłacone Wnioskodawcy (lub skapitalizowane wobec Wnioskodawcy) odsetki od takiej pożyczki”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - w interpretacji z dnia 2 lipca 2012 r., Nr IPPB1/415-363/12-2/ES,
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - w interpretacji z dnia 5 grudnia 2012 r., Nr IPTPB2/415-631/12-6/KR,
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - w interpretacji z dnia 20 listopada 2012 r., Nr IPPB1/415-1096/12-2/ES.
  
  

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku spłaty do Jej rąk kwoty głównej pożyczki (kapitał bez odsetek), z tytułu której wierzytelność przejdzie na Nią w wyniku likwidacji Spółki, Wnioskodawczyni nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 9 kwietnia 2013 r. tutejszy Organ wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPTPB1/415-30/13-4/DS., uznającą stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania przychodu w związku z uzyskaniem spłaty wierzytelności pożyczkowej otrzymanej w wyniku likwidacji Spółki komandytowo-akcyjnej za nieprawidłowe.

Organ, mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 4 stycznia 2013 r. opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, stwierdził, że spłata wierzytelności nabytych w wyniku likwidacji Spółki komandytowo-akcyjnej wygeneruje u Wnioskodawczyni przychód z praw majątkowych. Przychodem z praw majątkowych w takim przypadku jest uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności. W konsekwencji, u nabywcy wierzytelności przychód powstaje w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika z tej wierzytelności.

Wyżej wymienioną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 9 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-30/13-4/DS., doręczono Pełnomocnikowi Wnioskodawczyni w dniu 12 kwietnia 2013 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Pełnomocnik Wnioskodawczyni pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r., nadanym w polskiej placówce pocztowej w dniu 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, zawartej w piśmie z dnia 28 maja 2013 r., Nr IPTPB1/415W-22/13-2/DS (doręczonej w dniu 3 czerwca 2013 r.), tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Na powyższą interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 9 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-30/13-4/DS, Pełnomocnik Wnioskodawczyni wniósł w dniu 3 lipca 2013 r. skargę z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w której wniósł o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Pismem z dnia 1 sierpnia 2013 r., Nr IPTPB1/4160-43/13-2/DS, tut. Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie.

Po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Pani …., reprezentowanej przez Pełnomocnika, z dnia 3 lipca 2013 r. na zaskarżoną interpretację z dnia 9 kwietnia 2013 r, Nr IPTPB1/415-30/13-4/DS, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 950/13 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że skarga jest zasadna z powodu błędnej wykładni przepisów prawa dokonanej w zaskarżonej interpretacji.

Pytanie zadane we wniosku o wydanie interpretacji w rozpoznawanej sprawie dotyczyło tego, czy spłata pożyczki (w zakresie kwoty głównej), wynikającej z wierzytelności pożyczkowej otrzymanej przez Wnioskodawczynię w wyniku likwidacji spółki osobowej, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

Sąd wskazał, że rozważania stron w tym przedmiocie koncentrowały się na wykładni art. 14 ust. 3 pkt 10-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mocą których do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się środków pieniężnych ani składników majątku otrzymanych przez wspólnika spółki osobowej z tytułu likwidacji takiej spółki.

W ocenie sądu pierwszej instancji istota rozpoznawanej sprawy tkwi w rozumieniu pojęcia „środków otrzymanych”, którym posługuje się ustawodawca definiując przychody z działalności gospodarczej i wyłączenia od nich.

W znaczeniu słownikowym „otrzymać” to dostać coś w darze lub w zamian za coś, powiększyć swój stan posiadania - Słownik języka polskiego PWN pod red. Elżbiety Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 626. Wykładnia gramatyczna akcentuje zatem określone przysporzenie po stronie osoby „otrzymującej”.

Takie rozumienie omawianego pojęcia jest zbieżne ze znaczeniem, jakie ma ono w języku potocznym.

Sąd zważył, że jasne i nie nasuwające wątpliwości interpretacyjnych wyniki wykładni gramatycznej, jak przedstawione wyżej, mają pierwszeństwo w odkodowaniu znaczenia słów użytych w przepisie prawnym przed innymi rodzajami wykładni.

Oznacza to, że z wykładni językowej wynika, że otrzymanie środków pieniężnych, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 10 ww. ustawy podatkowej, to uzyskanie określonego przysporzenia majątkowego.

Tymczasem zwrot pożyczki (w zakresie kwoty głównej) nie jest otrzymaniem środków pieniężnych. Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zwrot pożyczki nie jest zatem przysporzeniem po stronie pożyczkodawcy. Jego obowiązkowi przeniesienia własności przedmiotu umowy na pożyczkobiorcę odpowiada obowiązek zwrotu, czyli przeniesienia przez pożyczkobiorcę na pożyczkodawcę przedmiotu umowy. Jeśli pożyczkobiorca spełni swój obowiązek wynikający z umowy pożyczki i zwróci określoną sumę pieniędzy to nie przysporzy majątku pożyczkodawcy, a jedynie odda kwotę pożyczki.

Stąd też przyjmuje się, że spłata pożyczki (w zakresie kwoty głównej) jest obojętna dla podatku dochodowego, gdyż nie powoduje powstania przychodu po stronie pożyczkodawcy. Czynność zawarcia umowy pożyczki podlega jedynie podatkowi od czynności cywilnoprawnych, co pozostaje poza zakresem sporu w rozpoznawanej sprawie.

Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie, zgodnie ze zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku o interpretację, chodzi o przypadające na wspólnika (Wnioskodawczynię) zlikwidowanej spółki osobowej prawo majątkowe w postaci wierzytelności, proporcjonalnie do wysokości Jej udziału w tej spółce.

Tak więc również w przypadku zajścia zdarzenia, o którym mowa we wniosku interpretacyjnym, nie dochodzi do przysporzenia po stronie Wnioskodawczyni, gdyż zwrócona pożyczka nie wykracza poza wysokość Jej udziału w zlikwidowanej spółce osobowej.

Zdaniem Sądu, mając na uwadze przedstawione wyżej wywody należało przyjąć, że zaskarżona interpretacja, skupiająca się na wpływie uchwały 7 sędziów NSA z dnia 16 stycznia 2012 r., sygn. akt II FPS 1/11, na opodatkowanie wspólników spółki osobowej oraz celu, jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzającemu art. 14 ust. 3 punkt 10-12 ustawy podatkowej, nie dotyka istoty sprawy wyłożonej powyżej.

Formułując powyższe wywody Sąd miał na względzie to, że zaskarżonym aktem jest indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca zdarzenia przyszłego, w ramach której nie dochodzi do rzeczywistego stosowania przepisów prawa podatkowego. Niemniej, w ocenie Sądu, powyższe rozważania nie tracą z tego powodu waloru aktualności, gdyż stanowisko Organu co do wykładni stosowania przepisów prawa materialnego, jak wyżej wskazano, nie ma usprawiedliwionych podstaw prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd wskazał, że obowiązkiem Organu przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie uwzględnienie wykładni art. 14 ust. 3 pkt 10 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedstawionej powyżej.

Nieprawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 950/13 wpłynął do tut. Organu w dniu 25 listopada 2013 r.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 950/13, tut. Organ wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną z dnia 18 grudnia 2013 r., Nr IPTRP-4160-99/13-1. Skarga ta została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 736/14 (data wpływu do Organu 18 lipca 2016 r.).

W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Według NSA, z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że nie budzi wątpliwości Organu interpretującego, że wierzytelność z tytułu pożyczki Wnioskodawczyni ma otrzymać w wyniku likwidacji spółki komandytowo-akcyjnej. Tym samym nie jest kwestionowane, że samo przeniesienie wierzytelności z tytułu pożyczki na wspólnika w wyniku likwidacji spółki jest neutralne podatkowo, stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 10 i 12 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej „u.p.d.o.f.”.

NSA nie podzielił poglądu Organu, że spełnienie zobowiązania z tytułu umowy pożyczki przez pożyczkobiorcę już po likwidacji Spółki na rzecz byłego wspólnika nie stanowi zwrotu pożyczki. NSA wskazał, że Spółka komandytowo-akcyjna mogła udzielić pożyczki we własnym imieniu (art. 8 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych - Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.). Przyznanie wspólnikowi w ramach podziału majątku wierzytelności z tytułu pożyczki wymagało przeniesienia tej wierzytelności, stosownie do art. 509 § 1 ustawy Kodeks cywilny (dalej: k.c.). W miejsce wierzyciela, jakim była Spółka komandytowo-akcyjna, wstąpi z mocy umowy cesji wspólnik likwidowanej Spółki. Stosunek zobowiązaniowy między pożyczkobiorcą a nowym wierzycielem nie ulegnie zmianie w stosunku do tego, jaki łączył go z cedentem (zbywcą). W ramach przelewu wierzytelności nie można bowiem przenieść więcej praw, niż posiadał zbywca. W wyniku cesji dłużnik umowy pożyczki pozostaje niezmienny, zmienia się natomiast osoba wierzyciela (pożyczkodawcy). Pożyczkodawca jest zobowiązany zwrócić pożyczkę na rzecz cesjonariusza (art. 720 § 1 w zw. z art. 509 § 1 k.c.). Nabywcy wierzytelności zobowiązany będzie także zapłacić odsetki, jeżeli umowa przewidywała ich zapłatę (art. 509 § 2 k.c.). Tym samym, zdaniem NSA, spłata pożyczki (należności głównej) stanowić będzie zwrot pożyczki. Były wspólnik nie uzyska poprzez zwrot kwoty uprzednio pożyczonej dłużnikowi przez Spółkę komandytowo-akcyjną dodatkowego przysporzenia majątkowego ponad jego udział w majątku likwidowanej Spółki. W zamian za wierzytelność (prawo majątkowe) o określonej wartości otrzyma ekwiwalent tej wierzytelności - kwotę pieniędzy, które uprzednio zostały pożyczone przez Spółkę komandytowo-akcyjną. Nie można uznać, że spłata pożyczki stanowić będzie w tym przypadku zbycie wierzytelności z tytułu pożyczki, bowiem mimo zmiany wierzyciela podstawa spełnienia świadczenia przez pożyczkobiorcę nastąpi na podstawie tego samego tytułu prawnego. Wspólnik nie uzyska zatem żadnego dodatkowego przysporzenia majątkowego, a jedynie spełnione zostanie świadczenie wynikające z przysługującej mu wierzytelności - zwrot pożyczki. Nie będzie to zatem przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 1, art. 18, art. 14 ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.f.

W dniu 22 sierpnia 2016 r. do tut. Organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 950/13 oraz akta sprawy.

W związku z powyższym ponownemu rozpatrzeniu podlega wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 4 stycznia 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 950/13, którego zgodność z prawem potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 736/14 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania przychodu w związku z uzyskaniem spłaty wierzytelności pożyczkowej otrzymanej w wyniku likwidacji Spółki komandytowo-akcyjnej - uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. na dzień 9 kwietnia 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.