Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.163.2016.1.TR
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 2 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2014 r. gmina wydała zgodę na wykup mieszkania komunalnego „A”, w którym Zainteresowana zamieszkuje, wraz z mężem. Termin wykupu określono na sierpień 2014 r., a koszt wykupu na 57 389,71 zł.

W lipcu 2014 r. Zainteresowana zaciągnęła kredyt gotówkowy w banku na wykup mieszkania w kwocie 60 000 zł. Całkowity koszt spłaty wyniósł 76 800 zł. Mieszkanie Wnioskodawczyni wykupiła.

W dniu 3 października 2014 r. sąd rejonowy wydał decyzję o nabyciu spadku po swoim zmarłym ojcu – przez Zainteresowaną i jej dwie siostry. Masę spadkową stanowiło mieszkanie „B”.

W dniu 26 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrami sprzedały ww. mieszkanie za kwotę 275 000 zł za kwotę 275 000 zł. Część przypadająca na Zainteresowaną to, zgodnie z aktem notarialnym, 91 666,67 zł.

Część sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania Zainteresowana przeznaczyła natychmiast – 28 listopada 2014 r. – na spłatę kredytu zaciągniętego w lipcu 2014 r. na wykup mieszkania.

Wnioskodawczyni zgłosiła się do urzędu skarbowego z prośbą o informację, czy – zgodnie z ustawą – spłata kredytu przeznaczonego na cel mieszkaniowy (wykup mieszkania) ze środków uzyskanych ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości przed upływem pięciu lat zostanie uwzględniona w naliczonym podatku.

Zainteresowana uzyskała odpowiedź odmowną i kredyt zaciągnięty na wykup mieszkania nie został uznany za kredyt przeznaczony na cel mieszkaniowy pomimo przedstawionych przelewów bankowych potwierdzających wykup mieszkania za ten kredyt oraz całkowitą spłatę, kredytu po sprzedaży odziedziczonego mieszkania. Urzędniczka uznała, że jedynie kredyt hipoteczny można uznać za zaciągnięty na cel mieszkaniowy.

W dniu 17 marca 2016 r. Wnioskodawczyni skierowała pismo do naczelnika urzędu skarbowego o wydanie decyzji umożliwiającej odliczenie od należnego podatku kwoty spłaconego kredytu wraz z odsetkami, tj. 58 558,85 zł (po uwzględnieniu zwrotu części składki ubezpieczeniowej przez bank) oraz uwzględnienie wszystkich okoliczności (decyzja o dacie i kwocie wykupu mieszkania, dowód wpłaty na wykup mieszkania, potwierdzenie całkowitej spłaty kredytu). Wnioskodawczyni nie otrzymała do dzisiaj żadnej odpowiedzi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kredyt zaciągnięty na wykup mieszkania – co zaznaczone jest w przelewie gotówki na wykup mieszkania – należy uznać za kredyt na cel mieszkaniowy, choć takowy nie widnieje w tytule kredytu?
2. Czy Wnioskodawczyni może odliczyć kwotę spłaconego kredytu środkami ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania od należnego podatku od kwoty uzyskanej ze sprzedaży tego mieszkania?
3. Czy jeśli przepisy praw mogą rodzić wątpliwości co do ich interpretacji, należy je rozstrzygać na korzyść podatnika?
4. Czy interpretacja wydana przez Organ interpretacyjny jest obligatoryjna dla urzędu skarbowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 (poz. 25) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. spłata kredytu przeznaczonego na cele mieszkaniowe ze środków, o których mowa wyżej, jest zwolniona z podatku.
   Ustawa nie precyzuje, że kredyt ma mieć w tytule cel mieszkaniowy, ale ma być wykorzystany na ten cel, co Zainteresowana udowodniła, załączając odpowiednie przelewy bankowe.
   Spłata kredytu została dokonana 2 dni po sprzedaży mieszkania, co również można prześledzić na kontach bankowych.
   Wspomniany przez urzędniczkę US kredyt hipoteczny jako jedyny typowo mieszkaniowy, nie jest możliwy do spłaty przed upływem 5 lat, gdyby więc brać pod uwagę ten typ kredytu, przepisy ustawy o „celu mieszkaniowym” nie miałyby sensu, zresztą ustawa nie wyszczególnia typów kredytów. Punktem spornym jest „cel mieszkaniowy”, którego nie sposób nie uznać w przypadku Zainteresowanej.
2. Zgodnie z ustawą Zainteresowana może odliczyć kwotę spłaconego kredytu, czyli 58 558,85 zł, od należnego podatku od kwoty uzyskanej ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania. Zainteresowana przedstawiła wszystkie należne dokumenty i przelewy bankowe w urzędzie skarbowym.
3. Przepisy rodzące wątpliwości, zgodnie z art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., powinny być rozstrzygane na korzyść podatnika.
4. Interpretacja niniejsza – wbrew oświadczeniu urzędniczki i naczelnika urzędu skarbowego – nie jest dla US obligatoryjna.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 26 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrami sprzedały mieszkanie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nabyły je w drodze spadku.

Skoro zatem przedmiotowe zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Zainteresowaną, stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że co do zasady przypadający na Zainteresowaną dochód osiągnięty z odpłatnego zbycia nieruchomości dokonanego w dniu 26 listopada 2014 r. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony w zeznaniu podatkowym (PIT-39) składanym za rok 2014, stosownie do uregulowań wynikających z art. 45 tejże ustawy.

Z kolei ewentualny należny podatek wynikający z ww. zeznania PIT-39 – w myśl art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy – winien zostać zapłacony przez Zainteresowaną w terminie złożenia ww. zeznania.

Jednakże od powyższej zasady w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy ustawodawca ustanowił pod pewnymi warunkami wyjątek. Zgodnie bowiem z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia opisanych nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4 (tj. na gruncie niniejszej sprawy – 30 kwietnia 2014 r.), do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

‒ przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Tut. Organ podkreśla, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od podatku z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy jest fakt wydatkowania nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychodu ze zbycia nieruchomości i praw, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

Jak wynika z wniosku, część sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania Zainteresowana przeznaczyła natychmiast – 28 listopada 2014 r. – na spłatę kredytu gotówkowego zaciągniętego w lipcu 2014 r. Tymże kredytem gotówkowym Wnioskodawczyni sfinansowała nabycie innego mieszkania w sierpniu 2014 .

W tym miejscu należy zaakcentować, że z literalnego brzmienia art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że tylko spłata kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele mieszkaniowe spełnia przesłanki zwolnienia dochodu ze sprzedaży nieruchomości od podatku dochodowego. Tym samym tenże przepis nie łączy prawa do zwolnienia jedynie z „przeznaczeniem kredytu”, lecz również z faktem „jego zaciągnięcia” na cel mieszkaniowy. Zwolnienie w sposób literalny dotyczy więc spłaty kredytów, z których wynika, że zostały zaciągnięte na cel mieszkaniowy.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że zaciągnięty przez Zainteresowana w lipcu 2014 r. kredyt gotówkowy, chociażby został faktycznie przeznaczony na cele mieszkaniowe – na nabycie lokalu mieszkalnego – nie wypełnia dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wydatki poniesione na cele wymienione w tym przepisie nie można bowiem uznać środków, które zostały przeznaczone na spłatę rzeczonego kredytu, jeżeli umowa z bankiem nie wskazuje, że jej przeznaczenie jest związane z realizacją celów mieszkaniowych kredytobiorcy, a więc kredytu, który nie był przeznaczony na określony cel.

Przeznaczenie pożyczki bądź kredytu na cele mieszkaniowe powinno wynikać wprost z zawartej umowy kredytowej/pożyczki. Przy zaciąganiu kredytu bankowego (pożyczki), w interesie podatnika leży przeanalizowanie możliwości skorzystania z wybranej preferencji podatkowej przed skorzystaniem z konkretnego produktu bankowego, bowiem w świetle obowiązującej w prawie cywilnym swobody zawierania umów jest możliwe takie wynegocjowanie ostatecznego kształtu umowy kredytu lub pożyczki, który uwzględniłby obowiązujące przepisy podatkowe (w szczególności w zakresie zwolnień podatkowych).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, wydatkowanie przez Zainteresowaną przychodu uzyskanego przez nią z dokonanej w dniu 26 listopada 2014 r. sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu gotówkowego zaciągniętego w lipcu 2014 r., nie może być uznane za uprawniające do skorzystania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskanego dochodu.

W konsekwencji, przypadający na Wnioskodawczynię dochód z ww. sprzedaży podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odnosząc się do rozstrzygania na korzyść podatnika wątpliwości co do rozumienia przepisu, stwierdzić należy idąc za wyrokiem TK z dnia 19 lipca 2007 r., sygn. akt K 11/06, że „z Konstytucji nie wynika obowiązek przyjmowania przez ustawodawcę, w dziedzinie ciężarów i świadczeń publicznych, wyłącznie rozwiązań korzystnych dla podatników. Nie wynika też z niej obowiązek, by ustawodawca – rozstrzygając wątpliwości wynikające ze stosowania niejasnych przepisów – musiał działać zawsze na korzyść podatników.” Natomiast wynikająca z przepisu art. 120 Ordynacji podatkowej zasada działania organów podatkowych na podstawie przepisów prawa, obliguje organ podatkowy wydający indywidualną interpretację przepisów prawa do respektowania określonych prawem warunków i zbadania, czy w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym, w świetle obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, jego stanowisko w zakresie jest prawidłowe, czy nie.

Z kolei w odniesieniu do sformułowania Wnioskodawcy – „Przepisy rodzące wątpliwości, zgodnie z art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., powinny być rozstrzygane na korzyść podatnika” – należy wyjaśnić, że zasada wyrażona w art. 2a Ordynacji podatkowej – zgodnie z którym, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika – nie została naruszona. Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy Organ nie miał żadnych wątpliwości co do treści oraz zastosowania przepisów prawa podatkowego, dlatego też w sposób zrozumiały wyjaśnił, że analizowany przepis art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) nie łączy prawa do zwolnienia od podatku jedynie z „przeznaczeniem kredytu”, lecz również z faktem „jego zaciągnięcia” na cel mieszkaniowy. Zwolnienie w sposób literalny dotyczy więc spłaty kredytów, z których wynika, że zostały zaciągnięte na cel mieszkaniowy. Trudno w takim przypadku doszukiwać się i uznać, że w sprawie zaistniały wątpliwości interpretacyjne, a Organ nie działał zgodnie z powyższą zasadą określoną w Ordynacji podatkowej.

W odniesieniu zaś do oceny obowiązków urzędu skarbowego, należy wskazać, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, a tym samym postępowania interpretacyjnego, może być wyłącznie ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że rolą Organu interpretacyjnego i istotą jego postępowania w sprawie indywidualnej interpretacji jest tylko i wyłącznie ocena stanowiska strony w odniesieniu do jej praw bądź obowiązków podatkowych, nie zaś ocena obowiązków, stanowiska, czy też postępowania innych organów podatkowych, do czego sprowadzałaby się odpowiedź na pytanie dotyczące tego, do czego jest zobligowany urząd skarbowy. W trybie postępowania interpretacyjnego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, wydaje bowiem interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego i nie jest uprawniony do weryfikacji postępowania innych organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.