2016.09.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-600/16-2/AS
z 28 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty oraz wystawienia faktury korygującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty oraz wystawienia faktury korygującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością mającą swoją siedzibę na terytorium Polski i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje swoim kontrahentom możliwość uzyskania korzystniejszej ceny towaru poprzez udzielanie obniżki cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty (dalej: „Skonto”) wyrażonego jako procent kwoty wynikającej z faktury, jeżeli dany kontrahent dokona płatności za towar w terminie określonym na fakturze. W praktyce, większość kontrahentów płaci w terminie, uzyskując jednocześnie obniżkę ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty na ww. zasadach, tj. Skonto, przez co Spółka, działając w oparciu o przepisy ustawy VAT, zobowiązana jest do wystawienia faktur korygujących.

Wnioskodawca w celu usprawnienia całego procesu udzielania Skonta z tytułu terminowej płatności, zamierza umożliwić kontrahentom uzyskanie Skonta w postaci określonego procentu wartości faktury po złożeniu przez kontrahenta pisemnego zobowiązania do uiszczenia sumy wynikającej z faktury w określonym na niej terminie płatności (dalej: „Zobowiązanie”). Zobowiązanie będzie zawierać zapisy, zgodnie z którymi kontrahent zapewni i zobowiąże się wobec Wnioskodawcy, że za każdą zrealizowaną sprzedaż dokona zapłaty w terminie określonej ilości dni (z reguły 14 dni) od daty wystawienia faktury VAT, zaś Wnioskodawca będzie każdorazowo wystawiał fakturę VAT na wartość towarów / usług z uwzględnieniem Skonta w ustalonej wysokości (z reguły będzie to 2%). Dodatkowo, zgodnie ze Zobowiązaniem, w przypadku niewywiązania się kontrahenta z określonego powyżej zobowiązania Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą - zwiększającą wartość zakupionych towarów lub usług o kwotę będącą równowartością zastosowanego Skonta oraz odpowiednio do niniejszej wartości dokona zwiększenia podatku VAT należnego.

Wnioskodawca zatem, po otrzymaniu Zobowiązania kontrahenta o terminowej płatności, uwzględni Skonto na fakturze dokumentującej sprzedaż towarów / usług. Faktura wydana kontrahentowi będzie zawierała informację o wysokości udzielonego Skonta, jako procentu ceny wskazanej na fakturze, oraz cenę końcową, która już uwzględnia kwotę Skonta.

W sytuacji, gdy kontrahenci dokonają płatności za fakturę w terminie, zachowają prawo do Skonta i tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawiania faktur korygujących. Natomiast w przypadku gdy kontrahent spóźniłby się z zapłatą, tj. dokonał płatności po upływie terminu płatności wyszczególnionego na fakturze, straci prawo do Skonta, a Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą, zwiększającą podstawę opodatkowania oraz podatek należny.

Taka procedura znacząco ułatwiłaby ewidencję faktur, gdyż znaczna większość kontrahentów wywiązuje się terminowo ze swoich zobowiązań względem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w oparciu o przepisy ustawy VAT oraz Zobowiązanie kontrahenta do zapłaty kwoty wynikającej z faktury w określonym w fakturze terminie, może uwzględnić kwotę Skonta, zmniejszając tym samym podstawę opodatkowania, już w momencie wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów?
Czy Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w sytuacji braku zapłaty przez kontrahenta kwoty wynikającej z faktury w określonym w niej terminie płatności, zobowiązany będzie wystawić fakturę korygującą, zwiększając podstawę opodatkowania i podatek należny wykazany w pierwotnej fakturze o kwotę udzielonego Skonta?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, na podstawie przepisów ustawy VAT oraz Zobowiązania kontrahenta do zapłaty kwoty wynikającej z faktury w określonym w fakturze terminie płatności, Wnioskodawca może uwzględnić kwotę Skonta, zmniejszając tym samym podstawę opodatkowania, już w momencie wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w sytuacji braku zapłaty przez kontrahenta kwoty wynikającej z faktury w określonym w niej terminie płatności, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury korygującej, zwiększając tym samym podstawę opodatkowania i podatek należny wykazany w pierwotnej fakturze o kwotę wcześniej udzielonego Skonta.

Uzasadnienie stanowiska

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do art. 29a ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jednocześnie, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 1) ustawy VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, a na podstawie art. 29a ust 7 pkt 2) ustawy udzielonych nabywcy opustów i obniżek cen, udzielonych w momencie sprzedaży.

Zgodnie natomiast z art. 106e ust. 1 pkt 10) ustawy VAT, faktura powinna zawierać kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.

Tym samym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawa opodatkowania nie powinna obejmować kwoty, która w istocie stanowi obniżkę ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty za towar. A zatem, Wnioskodawca powinien uwzględnić kwotę Skonta na pierwotnej fakturze, zmniejszając przy tym podstawę opodatkowania już w momencie wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w:

interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-573/13-4/AP: „Odnosząc przytoczone przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, iż sprzedaż towaru z rabatem następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków, tj. po otrzymaniu wniosku od kontrahenta wraz z jego zobowiązaniem o zapłacie w terminie 14 dni od wystawienia faktury, a zatem nie jest wynikiem przypadku, lecz wynika z relacji istniejących pomiędzy Wnioskodawcą a danym kontrahentem. Tym samym, określając podstawę opodatkowania, Nadleśnictwo winno jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży. W przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania (obrotem) dla Wnioskodawcy będzie zatem - zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT - kwota faktycznie należna od nabywcy, tj. cena uwzględniająca przyznane skonto, pomniejszona o należny podatek”.

interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2015 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/4512-715/15/RS:
„Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że stosowane skonta będą to rabaty udzielone w momencie odbioru drewna przez kontrahentów i udokumentowania tych czynności fakturami – tym samym nie będą miały one wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, ponieważ kwotą otrzymaną od nabywcy będzie kwota uwzględniająca już przyznany rabat.”

interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2015 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/4512-271/15/AD:
„Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż towaru z rabatem następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków, tj. pisemnego zobowiązania do dokonania płatności w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, a zatem nie jest wynikiem przypadku, lecz wynika z relacji istniejących pomiędzy kontrahentem, a Nadleśnictwem. Zatem, określając podstawę opodatkowania, Nadleśnictwo winno jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży. Tym samym w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania dla Nadleśnictwa - zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z ust. 6 i 7 pkt 1 tego artykułu - jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży drewna, tj. cena promocyjna pomniejszona o kwotę podatku.”

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji braku zapłaty przez kontrahenta kwoty wynikającej z faktury w określonym na niej terminie płatności, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury korygującej, zwiększając tym samym podstawę opodatkowania i podatek należny wykazany na pierwotnej fakturze.

Zgodnie bowiem z art. 106j ust. 1 pkt 5) ustawy VAT, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą.

A zatem, w sytuacji, gdy kontrahent nie wywiąże się ze swojego zobowiązania i nie dokona płatności w terminie określonym na fakturze, wówczas nie będzie uprawniony do skorzystania ze Skonta, co w konsekwencji będzie oznaczać podwyższenie ceny po wystawieniu faktury, wskutek czego Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawić fakturę korygującą, zwiększającą podstawę opodatkowania i podatek należny wykazane na pierwotnej fakturze.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie m.in. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 maja 2016 r., sygn. ITPP2/4512-159/16/PB „W przypadku natomiast niespełnienia warunków określonych przez strony w umowie, tj. jeżeli kontrahent nie zapłaci w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury kwoty należności określonej w fakturze, Nadleśnictwo zobowiązane będzie wystawić fakturę korygującą, zwiększającą podstawę opodatkowania i podatek należny wykazane na pierwotnej fakturze.”

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 września 2015 r., sygn. ITPP2/4512-715/15/RS.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na fakturze VAT pierwotnej powinien umieścić kwotę wartości faktury pomniejszonej o odpowiednie Skonto, do której zapłaty zobowiązał się kontrahent, a dopiero w razie braku wpłaty w odpowiednim terminie, Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawić fakturę korygującą, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5) ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z art. 29a ust. 6 ustawy wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast, jak stanowi art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1,

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy wynika, że faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem; (…).

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje swoim kontrahentom możliwość uzyskania korzystniejszej ceny towaru poprzez udzielanie obniżki cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty (dalej: „Skonto”) wyrażonego jako procent kwoty wynikającej z faktury, jeżeli dany kontrahent dokona płatności za towar w terminie określonym na fakturze. Wnioskodawca zamierza umożliwić kontrahentom uzyskanie Skonta w postaci określonego procentu wartości faktury po złożeniu przez kontrahenta pisemnego zobowiązania do uiszczenia sumy wynikającej z faktury w określonym na niej terminie płatności. Zobowiązanie będzie zawierać zapisy, zgodnie z którymi kontrahent zapewni i zobowiąże się wobec Wnioskodawcy, że za każdą zrealizowaną sprzedaż dokona zapłaty w terminie określonej ilości dni (z reguły 14 dni) od daty wystawienia faktury VAT, zaś Wnioskodawca będzie każdorazowo wystawiał fakturę VAT na wartość towarów / usług z uwzględnieniem Skonta w ustalonej wysokości (z reguły będzie to 2%). Dodatkowo, zgodnie ze Zobowiązaniem, w przypadku niewywiązania się kontrahenta z określonego powyżej zobowiązania Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą - zwiększającą wartość zakupionych towarów lub usług o kwotę będącą równowartością zastosowanego Skonta oraz odpowiednio do niniejszej wartości dokona zwiększenia podatku VAT należnego.

Wnioskodawca zatem, po otrzymaniu Zobowiązania kontrahenta o terminowej płatności, uwzględni Skonto na fakturze dokumentującej sprzedaż towarów/usług. Faktura wydana kontrahentowi będzie zawierała informację o wysokości udzielonego Skonta, jako procentu ceny wskazanej na fakturze, oraz cenę końcową, która już uwzględnia kwotę Skonta.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca może uwzględniać kwotę skonta już w momencie wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów, a następnie w sytuacji braku zapłaty przez kontrahenta w określonym terminie płatności wystawić fakturę korygującą zwiększając podstawę opodatkowania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z tym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Wskazać należy, że rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty. Jeśli faktura zostanie wystawiona przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta (co ma miejsce w analizowanym przypadku), wówczas nie może on zostać uwzględniony w momencie wystawienia faktury. Na tym etapie nie wiadomo bowiem, czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści cyt. art. 106e ust. 1, 106j ust. 1 oraz art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy. Stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Przy tym przepis art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy przewiduje, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy podatnik wystawia fakturę korygującą. Przewidziana w art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy, informacja o kwocie skonta na fakturze, jest informacją dla nabywcy. Jej zamieszczenie nie jest jednak jednoznaczne z udzieleniem rabatu. To na podstawie tej informacji nabywca ma prawo do określonego zachowania (zapłaty za towar dokonanej w określonym przez sprzedawcę terminie), uprawniającego go do skorzystania ze skonta. To nabywca – swoim zachowaniem – warunkuje udzielenie rabatu. Jak wynika z art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. A zatem nie obejmuje skont (ponieważ o udzieleniu skonta decyduje zachowanie nabywcy po wystawieniu faktury).

Wskazać należy, że odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z nabywców zapłaci w określonym terminie i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą wcześniejszej zapłaty istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku, tj. po otrzymaniu zapłaty ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 1 w zw. z art. 106j ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Spółka w momencie wystawienia faktury nie będzie wiedziała, czy skonto faktycznie zostanie przyznane, czy też nie – uzależnione to będzie od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty przez nabywcę. Jak wskazuje Wnioskodawca, przyznanie skonta będzie miało charakter warunkowy, tj. od klienta (nabywcy) będzie zależało, czy zapłaci za wystawioną przez Spółkę fakturę przed terminem płatności. Wobec tego w sytuacji, gdy faktura wystawiona jest w momencie dostawy przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta (przed zapłatą w określonym terminie), powinna dokumentować całą wartość sprzedaży.

Zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego klienta (nabywcy). Co istotne, w rozpatrywanej sprawie warunkiem do zastosowania skonta nie może być samo – wynikające z umowy – zobowiązanie się kontrahenta do wcześniejszej zapłaty, lecz faktyczna wpłata we wcześniejszym terminie. Zatem tylko i wyłącznie faktyczne dokonanie wcześniejszej zapłaty daje podstawę do zastosowania skonta.

W konsekwencji, z uwagi na przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne należy stwierdzić, że faktura pierwotna wystawiona w momencie dostawy przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta, powinna dokumentować całą wartość sprzedaży z ewentualnym zamieszczeniem uwagi o warunkach udzielanego skonta.

Natomiast po otrzymaniu zapłaty w umówionym, krótszym niż standardowy terminie płatności, przez co ziszczą się warunki uprawniające do rabatu, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą, zmniejszającą podstawę opodatkowania o wartość udzielonego skonta, stosownie do art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy. W tej sytuacji nie ma zastosowania art. 29a ust. 13 ustawy, tzn. podstawą obniżenia podstawy opodatkowania jest wystawiona faktura korygująca.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe

W odniesieniu natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)”. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57 a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin