Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-2/4512-1-18/16-4/NF
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 25 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest producentem materiałów budowlanych. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż cementów portlandzkich, cementów mieszanych oraz cementu hutniczego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, niekorzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa od kontrahentów granulowany żużel wielkopiecowy, który jest następnie wykorzystywany przez Spółkę do wytwarzania, tzw. spoiwa żużlowego. Produkcja spoiwa żużlowego polega na obróbce granulowanego żużla wielkopiecowego poprzez jego wysuszenie oraz zmielenie. Powstałe w ten sposób spoiwo żużlowe nie zawiera żadnych dodatkowych materiałów lub składników.

Wytwarzane przez Spółkę spoiwo żużlowe jest wykorzystywane w produkcji betonu i cementu jako substytut klinkieru. Wykorzystanie tego komponentu pozwala ograniczyć zużycie kopalnych minerałów oraz obniżyć koszty spiekania klinkieru. Wytwarzane przez Spółkę spoiwo żużlowe jest:

• wykorzystywane przez zakład Wnioskodawcy w toku własnej produkcji cementu i betonu, lub
• odprzedawane na rzecz klientów zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni.
  
  

W myśl punktu 7.3. załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r., Nr 207, poz. 1293) „Zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU 2008 należy do obowiązków producenta (usługodawcy) tego produktu. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU 2008, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć produkt, producent lub usługodawca może zwrócić się o pomoc do właściwej jednostki określonej w komunikacie Prezesa GUS w sprawie udzielania informacji dotyczącej standardów klasyfikacyjnych, publikowanego w Dzienniku Urzędowym GUS”.

W świetle powyższego, mając na względzie zasady klasyfikacyjne PKWiU 2008 oraz skład, technologię wytwarzania i sposób wykorzystania spoiwa żużlowego Wnioskodawca – jako producent – zaklasyfikował ten towar do grupowania PKWiU 2008 „38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

Ponadto, w celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości klasyfikacyjnych Spółka zwróciła się z zapytaniem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego z wnioskiem o wskazanie grupowania właściwego dla spoiwa żużlowego. Pismem z dnia 11 maja 2016 r. organ klasyfikacyjny potwierdził, że ww. wyrób mieści się w grupowaniu PKWiU 2008 „38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że dostawy towarów będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) oraz nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 122 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonywane przez Spółkę na rzecz podatników VAT czynnych dostawy spoiwa żużlowego podlegają obowiązkowi rozliczenia podatku należnego przez nabywcę w ramach tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawy spoiwa żużlowego na rzecz podatników VAT czynnych – jako towaru wymienionego w załączniku nr 11 do ustawy VAT – podlegają opodatkowaniu przez nabywców w ramach, tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT. W konsekwencji, Spółka nie ma obowiązku rozliczania podatku należnego z tytułu dostaw spoiwa żużlowego na rzecz podatników VAT czynnych.

Uzasadnienie

1. Mechanizm odwrotnego obciążenia na gruncie przepisów ustawy VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT „Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15. zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122”.
   
   

Ponadto, na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy VAT „W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego”.

Powyższe przepisy wprowadzające, tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia wskazują, że podatnikami VAT są podmioty nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy VAT, jeżeli poniższe warunki są spełnione łącznie:

• dostawa jest dokonywana przez podatnika VAT, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego,
• nabywcą towarów jest podatnik VAT czynny,
• dostawa nie jest objęta zwolnieniem dotyczącym złota inwestycyjnego lub towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT.
  
  

Jednocześnie ustawodawca wskazał, że w sytuacji, gdy powyższe warunki są spełnione, dokonujący dostawy towarów nie powinien rozliczać podatku należnego.

2. Zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do dostawy spoiwa żużlowego.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonywane przez niego dostawy spoiwa żużlowego na rzecz podatników VAT czynnych spełniają wszystkie wskazane wyżej przesłanki przemawiające za zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. W szczególności:

• przedmiotem dostaw jest spoiwo żużlowe, tj. towar wymieniony załączniku nr 11 do ustawy VAT. W załączniku nr 11 do ustawy VAT zdefiniowano zakres towarów objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia poprzez odesłania do odpowiednich grupowań klasyfikacji PKWiU 2008. Tym samym ocena czy dany towar powinien być objęty mechanizmem odwrotnego obciążenia jest uzależniona od przypisania go do właściwego grupowania PKWiU 2008. Przykładowo, ww. załącznik wskazuje, że mechanizmem odwrotnego obciążenia objęte są towary zaliczone do grupowania PKWiU 2008 „38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”. Jak wskazano wyżej, Wnioskodawca przypisał spoiwo żużlowe do tego właśnie grupowania, a prawidłowość takiej klasyfikacji znajduje potwierdzenie w informacji klasyfikacyjnej otrzymanej z Urzędu Statystycznego. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, że spoiwo żużlowe stanowi towar objęty zakresem załącznika nr 11 do ustawy VAT;
• dostawy dokonywane są przez Spółkę, tj czynnego podatnika VAT niekorzystającego ze zwolnienia podmiotowego;
• nabywcami spoiwa żużlowego są podmioty zarejestrowane jako czynni podatnicy VAT;
• transakcje te nie są objęte zwolnieniem dotyczącym dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT, dla których nabycia, importu lub wytworzenia nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowe dostawy dotyczą bowiem spoiwa żużlowego wykorzystywanego przez Spółkę do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT;
• transakcje te nie są objęte zwolnieniem dotyczącym dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu złota inwestycyjnego i transakcji pokrewnych powodujących przeniesienie prawa własności do złota inwestycyjnego, ponieważ przedmiotem dostawy jest w tym przypadku spoiwo żużlowe.
  
  

W konsekwencji, dostawy spoiwa żużlowego realizowane przez Spółkę na rzecz czynnych podatników VAT podlegają opodatkowaniu przez nabywców w ramach, tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczania podatku należnego z tytułu dostaw spoiwa żużlowego na rzecz kontrahentów.

Końcowo Spółka wskazuje, że analogiczne stanowisko zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 27 sierpnia 2012 r., nr ITPP1/443-722/12/DM. Wprawdzie rozstrzygnięcie to dotyczy zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do dostaw m.in. granulowanego żużla, niemniej w ocenie Spółki wnioski zaprezentowane w ww. interpretacji indywidualnej mają zastosowanie również w niniejszej sprawie, ponieważ:

• oba towary zostały zaklasyfikowane do grupowania PKWIU 2008 „38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”,
• granulowany żużel stanowi jedyny składnik używany do produkcji spoiwa żużlowego,
• skład chemiczny i pochodzenie obu towarów są zbliżone.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu wypadkach odwołują się do grupowań PKWiU.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) do celów:

1. opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
2. opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej

– do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem sprzedawanych towarów.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wynika, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do brzmienia art. 122 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę, wewnątrzwspólnotowe nabycie i import złota inwestycyjnego, w tym również złota inwestycyjnego reprezentowanego przez certyfikaty na złoto asygnowane lub nieasygnowane, lub złota, którym prowadzony jest obrót na rachunkach złota, oraz w szczególności pożyczki w złocie i operacje typu swap w złocie, z którymi wiąże się prawo własności lub roszczenie w odniesieniu do złota inwestycyjnego, a także transakcje dotyczące złota inwestycyjnego związane z kontraktami typu futures i forward, powodujące przeniesienie prawa własności lub roszczenia w odniesieniu do złota inwestycyjnego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W poz. 34 załącznika nr 11 do ustawy został wymieniony następujący towar: „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” – PKWiU 38.11.58.0.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są warunki:

1. dokonującym dostawy ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

W przypadku gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony, obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, niekorzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa od kontrahentów granulowany żużel wielkopiecowy, który jest następnie wykorzystywany przez Spółkę do wytwarzania tzw. spoiwa żużlowego.

Wytwarzane przez Spółkę spoiwo żużlowe jest wykorzystywane w produkcji betonu i cementu jako substytut klinkieru. Spoiwo żużlowe jest wykorzystywane przez zakład Wnioskodawcy w toku własnej produkcji cementu i betonu, lub odsprzedawane na rzecz klientów zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni.

Mając na względzie zasady klasyfikacyjne PKWiU 2008 oraz skład, technologię wytwarzania i sposób wykorzystania spoiwa żużlowego Wnioskodawca – jako producent – zaklasyfikował ten towar do grupowania PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”.

Ponadto, dostawy towarów nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 122 ustawy.

Zatem, z okoliczności sprawy wynika, że są spełnione wszystkie warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Wnioskodawca działający jako dostawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ustawy. Nabywcami towaru są podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, a dostawy towaru nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 122 ustawy.

Wobec powyższego, dokonywane przez Spółkę na rzecz podatników VAT czynnych dostawy spoiwa żużlowego podlegają obowiązkowi rozliczenia podatku należnego przez nabywcę, w ramach tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.