INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011r. (data wpływu 13 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (data wpływu 16 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca słusznie postępuje w przypadku wykorzystanych przez pracowników umysłowych i fizycznych ponad limit posiłków (pełnopłatnych), nie odliczając podatku naliczonego i nie naliczając podatku należnego VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionych posiłków profilaktycznych nieodpłatne przekazanych na rzecz pracowników umysłowych i fizycznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (data wpływu 16 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 sierpnia 2011r. znak: IBPP1/443-800/11/BM, IBPP1/443-801/11/BM, IBPP1/443-802/11/BM, IBPP1/443-803/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem odlewów żeliwnych, jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ma obowiązek zapewnić swoim pracownikom fizycznym posiłki profilaktyczne zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy. Kwestie dotyczące wydawania pracownikom posiłków profilaktycznych reguluje przepis art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany zapewnić nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Rodzaje tych posiłków, wymagania jakie powinny spełniać a także przypadki i warunki ich wydawania określone zostały w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Wnioskodawca kupuje również pracownikom umysłowym (zgodnie z wewnętrznym zapisem w zakładowym Regulaminie) posiłki, które są identycznie przygotowywane jak dla pracowników fizycznych i kupowane od tej samej firmy zewnętrznej (posiadają tę samą wartość energetyczną), mimo iż takiego obowiązku Wnioskodawca nie ma, zgodnie z wyżej powołanymi przepisami KP. Pracownicy umysłowi bezpłatnie otrzymują posiłki, od których zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych spółka potrąca pracownikom podatek dochodowy. Pracownicy na każdy miesiąc otrzymują bloczki, z których rozliczają się na koniec każdego miesiąca. Pracownikom Wnioskodawcy posiłki przysługują za każdy przepracowany dzień. Zdarzają się też sytuacje, w których pracownicy wykorzystują bloczki nienależne, wobec czego spółka potrąca z wypłaty pracownikom 100% wartości brutto posiłku za ponadlimitowe spożycie.

Posiłki dla Wnioskodawcy przyrządza firma zewnętrzna wynajmująca powierzchnię na terenie zakładu Wnioskodawcy składającą się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego. Firma ta w stołówce zakładowej gotowe półprodukty podgrzewa i podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stałych, wyznaczonych godzinach. Co miesiąc Wnioskodawca od firmy zewnętrznej otrzymuje fakturę VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne.

Firma zewnętrzna jest to firma H., dla Wnioskodawcy jest to firma obca, kontrahent. Po uzyskaniu telefonicznej informacji od firmy H. Wnioskodawca wie, że podnajmuje ona jeszcze w kilku innych spółkach tak jak w przypadku Wnioskodawcy powierzchnię w której prowadzi sprzedaż posiłków, firma H. prowadzi także działalność cateringową. Firma H. na podstawie umowy podnajmuje powierzchnię na terenie spółki Wnioskodawcy. Powierzchnia składa się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego, na której to firma H. na rzecz pracowników spółki Wnioskodawcy przygotowuje z półproduktów lub gotowych produktów-posiłki przywiezione ze swojej głównej kuchni a następnie podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stołówce.

Pracownicy bloczki otrzymują na każdy dzień miesiąca (np. miesiąc ma 30 dni i tyle też pracownicy otrzymują bloczków) Na koniec każdego miesiąca nie wykorzystane bloczki ( np. za dni wolne tj. 4 niedziele i 4 soboty i 2 dni urlopu co łącznie daje 10 dni nienależnych bloczków czyli 10 bloczków oddają, które są im nienależne) zwracają do osoby odpowiedzialnej za ich rozliczanie. Osoba w porozumieniu z Działem Kadr sprawdza dni obecności pracownika w pracy. Ponad limitowe spożycie posiłków zarówno przez osoby fizyczne jak i umysłowe występuje wówczas gdy pracownik powinien zwrócić 10 bloczków jak podano powyżej w przykładzie a oddaje 5 bloczków (np. zgubił lub dwa razy w ciągu dnia spożył posiłek).

Pomiędzy Wnioskodawcą a firmą obcą H. jest zawarta umowa na podnajem pomieszczeń na terenie spółki Wnioskodawcy. Z umowy wynika iż Wnioskodawca użycza na rzecz firmy H. przedmiot umowy, czyli 300m kw. pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku administracyjno-socjalnego (z umowy nie wynika, iż jest to zaplecze kuchenne, sala stołówkowa, ale w rzeczywistości pomieszczenia tak wyglądają).

W użyczonych pomieszczeniach Biorący, czyli spółka H., przedmiot umowy czyli powierzchnię używać będzie w celu prowadzenia w nim mini baru pracowniczego i świadczenia usług w zakresie żywienia zbiorowego pracowników firmy Wnioskodawcy na zasadach wyłączności. Na koniec każdego miesiąca firma H. obciąża Wnioskodawcę fakturą w wysokości wydanych posiłków na podstawie rzeczywistej ilości otrzymanych bloczków. Wysokość faktury sprawdzają osoby odpowiedzialne za rozliczanie bloczków. W wynajmowanej stołówce firma H. poza posiłkami profilaktycznymi prowadzi także sprzedaż artykułów spożywczych np: napoje, słodycze, nabiał, oraz odpłatne obiady. Artykuły mogą nabywać pracownicy Wnioskodawcy, jaki i również osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy.

Wydawanie posiłków profilaktycznych odbywa się zawsze w stałych wyznaczonych porach w godzinach pracy pracowników Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie spółka postępuje w przypadku wykorzystanych przez pracowników umysłowych i fizycznych ponad limit posiłków (pełnopłatnych), nie odliczając podatku naliczonego i nie naliczając podatku należnego VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 sierpnia 2011r.), Spółka przygotowane przez firmę zewnętrzną posiłki profilaktyczne traktuje jako zakup usług stołówkowych zgodnie z symbolem PKWiU 56.29.20.0 podanym na fakturze przez firmę zewnętrzną. Spółka uważa że od 1 stycznia 2011 roku w dalszym ciągu ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury przy zakupie ww. posiłków profilaktycznych, przekazanych nieodpłatnie.

W przypadku spożytych przez pracowników umysłowych i fizycznych posiłków ponad przysługujący limit spółka w tej części nie odlicza i nie nalicza podatku VAT.

Na gruncie prawa stosowanego dla celów podatkowych do końca 2010r.(PKWiU z 1997 r.) przyjmowano, że wyłączenie z prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych sensu stricto, tj. usług klasyfikowanych na gruncie PKWiU jako usługi gastronomiczne (symbol PKWiU 55.3), a więc nie dotyczy, między innymi, usług cateringowych i stołówkowych klasyfikowanych na gruncie PKWiU z 1997r. jako usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych (PKWiU 55.5).

Przykładowo interpretacje indywidualne:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 czerwca 2010r., IPPP1/443-340/10-2/AP,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 listopada 2010r., IBPP2/443-685/10/ASz).
   
   

Od dnia 1 stycznia 2011 roku klasyfikacja statystyczna dokonywana jest na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r., które klasyfikuje usługi stołówkowe (56.29.20.0) w dziale 56. w podgrupie 56.29- pozostałe usługi gastronomiczne. W związku z uchyleniem art. 8 ust 3 ustawy VAT z 2004r, który stanowił iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Z dniem 1 stycznia 2011 do ustawy VAT wprowadzono art. 5a, który mówi że towary i usługi będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepis ustawy VAT w art. 88 ust. 1 pkt 4 nie powołuje symbolu statystycznego. Jeżeli ustawa zawiera termin przy którym nie ma odwołania do innych aktów prawnych to rozumiemy ten termin potocznie odwołując się do słownika języka polskiego. Słowniki zasadniczo rozróżniają obydwa pojęcia: osobno usługi gastronomiczne (posiłki serwowane w barach i restauracjach) i usługi stołówkowe (posiłki podawane w salach jadalnych przy zakładach i instytucjach), które to terminy nie są równoznaczne. Zatem spółka uważa, że nie można interpretować usług stołówkowych jako usługi gastronomiczne i w związku z tym art. 88 ust. 1 pkt 4 nie ma w tym przypadku zastosowania. Spółka od dnia 1 stycznia 2011r. ma w dalszym ciągu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie posiłków profilaktycznych dla pracowników.

Wnioskodawca uważa, że państwa członkowskie nie mogą wprowadzać swoim podatnikom nowych ograniczeń prawa do odliczenia podatku VAT bez zgody Unii Europejskiej a taka sytuacja może mieć tutaj miejsce jeżeli polskie organy podatkowe będą od dnia 1 stycznia 2011r. utożsamiać usługi stołówkowe związane z przygotowaniem posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych dla pracowników z usługami gastronomicznymi.

W związku z tym Wnioskodawca uważa iż ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie posiłków profilaktycznych, które są wydawane zarówno pracownikom fizycznym (obowiązek ich wydania wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy i jest zagwarantowane pracownikom fizycznym na podstawie Kodeksu Pracy) jak i pracownikom umysłowym (zgodnie z regulaminem zakładowym) dla których możliwość spożywania bezpłatnych posiłków na terenie zakładu stanowi silny element motywacyjny i ma korzystny wpływ na wydajność pracy.

Bezpłatne przekazanie posiłków jest świadczeniem ze strony pracodawcy, jest ściśle związane ze stosunkiem pracy i pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz służy działalności opodatkowanej.

Stanowisko takie potwierdza ETS w wyroku z dnia 11 grudnia 2008r. w sprawie Danfoss A/D. ...(C-371/07) wskazując, że gdy sam pracodawca zapewnia posiłki pracownikom, nie służy to zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracownikom i nie jest dokonywane w celach innych niż cele związane z działalnością. Cytując też za Januszem Zubrzyckim, Leksykon VAT 2011r.:„.... W sytuacji gdy przedsiębiorca nie nabywa obcych usług gastronomicznych, lecz posiłki są przygotowywane i wydawane bezpośrednio w stołówce zakładowej przeznaczonej wyłącznie dla pracowników zakładu, pracodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie produktów służących do ich wytworzenia, ponieważ - mimo że czynność wydania pracownikom tych posiłków nie podlega opodatkowaniu - to skoro wydawanie tych posiłków związane jest z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika, służy czynnościom opodatkowanym."

Powyższa klasyfikacja wskazuje, iż usługi stołówkowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług stołówkowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy VAT. Ponadto nabyte usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i wynikają z ciążących na Spółce obowiązków wynikających z odrębnych przepisów (kodeks pracy). Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż nabywane usługi stołówkowe mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, w związku z tym stoi na stanowisku iż, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem tych usług.

Spółka uważa iż słusznie postępuje, że od ponadlimitowego wykorzystania bloczków nie odlicza podatku VAT i nie nalicza należnego, ponieważ pracownicy, którzy w miesiącu wykorzystali ponad limit bloczki np. 5 tak jak podano w przykładzie to w 100% zwracają Wnioskodawcy wartość bloczków (np. 7,88 x 5 bloczków = 39,40 brutto) poprzez potrącenie z wynagrodzenia.

W ramach działalności Wnioskodawca zapewnia posiłki zarówno pracownikom umysłowym i fizycznym zgodnie z wewnętrznym zarządzeniem za każdy przepracowany przez nich dzień. Przypadek wykorzystania przez pracowników bloczków za dni ich nieobecności w pracy nie jest natomiast uregulowany prawnie przepisami wewnętrznymi. Wnioskodawca zatem nie ma obowiązku i w ramach prowadzonej działalności nie przewiduje w przyszłości i nie świadczy na dzień dzisiejszy odsprzedaży (100% wartości) pracownikom usług stołówkowych. To pracownicy niesłusznie wykorzystują w ramach prywatnej konsumpcji nienależne im bloczki. Braki w ilościach zwracanych bloczków są automatycznie potrącane z wypłaty wynagrodzenia za dany miesiąc. Wnioskodawca nie ma również indywidualnych umów czy porozumień z pracownikami na 100% odsprzedaż bloczków. Wnioskodawca uważa, iż w przypadku takiej transakcji nie jest stroną a jedynie przejmuje rozliczenie finansowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zapewnia swoim pracownikom posiłki profilaktyczne. Pracownicy na każdy miesiąc otrzymują bloczki, z których rozliczają się na koniec każdego miesiąca. Pracownikom Wnioskodawcy posiłki przysługują za każdy przepracowany dzień. Zdarzają się też sytuacje, w których pracownicy wykorzystują bloczki nienależne, wobec czego spółka potrąca z wypłaty pracownikom 100% wartości brutto posiłku za ponadlimitowe spożycie.

Pracownicy bloczki otrzymują na każdy dzień miesiąca (np. miesiąc ma 30 dni i tyle też pracownicy otrzymują bloczków) Na koniec każdego miesiąca nie wykorzystane bloczki ( np. za dni wolne tj. 4 niedziele i 4 soboty i 2 dni urlopu co łącznie daje 10 dni nienależnych bloczków czyli 10 bloczków oddają, które są im nienależne) zwracają do osoby odpowiedzialnej za ich rozliczanie. Osoba w porozumieniu z Działem Kadr sprawdza dni obecności pracownika w pracy. Ponad limitowe spożycie posiłków zarówno przez osoby fizyczne jak i umysłowe występuje wówczas gdy pracownik powinien zwrócić 10 bloczków jak podano powyżej w przykładzie a oddaje 5 bloczków (np. zgubił lub dwa razy w ciągu dnia spożył posiłek).

Posiłki dla Wnioskodawcy przyrządza firma zewnętrzna wynajmująca powierzchnię na terenie zakładu Wnioskodawcy składającą się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego. Firma ta w stołówce zakładowej gotowe półprodukty podgrzewa i podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stałych, wyznaczonych godzinach. Co miesiąc Wnioskodawca od firmy zewnętrznej otrzymuje fakturę VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne.

W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż za ponadlimitowe spożycie posiłków zarówno przez pracowników fizycznych jak i umysłowych Wnioskodawca pobiera opłatę w wysokości 100% wartości brutto posiłku.

Wnioskodawca w ten sposób obciąża za ponadlimitowe spożycie posiłków pracowników fizycznych i umysłowych poniesionymi przez siebie wydatkami na zakup usługi świadczonej przez firmę zewnętrzną przygotowującą posiłki profilaktyczne.

Pracownik jest niewątpliwie beneficjentem tej czynności, jest bezpośrednim jej konsumentem, odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym w postaci ponadlimitowego spożycia posiłków.

Zapłatę przez pracownika na rzecz Wnioskodawcy opłaty za ponadlimitowe spożycie posiłku w wysokości 100% wartości brutto posiłku należy uznać za wynagrodzenie w zamian za wyświadczoną przez Wnioskodawcę usługę.

Pomiędzy Wnioskodawcą, a pracownikiem istnieje zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca podejmuje bowiem określone działania, za które otrzymuje wynagrodzenie w wysokości kwoty opłaty w wysokości 100% wartości brutto posiłku za ponadlimitowe spożycie posiłków. Opłata, o której mowa w niniejszym wniosku jest formą wynagrodzenia za świadczone usługi, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 30 ust. 3 ww. ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że od ponadlimitowego wykorzystania bloczków nie nalicza on podatku należnego należało uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT).

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. przepisu art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniu sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU. Odstąpienie od uznania kwalifikacji statystycznych za podstawowe źródło wytycznych umożliwiających identyfikację usług dla potrzeb opodatkowania VAT, nie wyłącza możliwości ich dalszego pomocniczego zastosowania.

Należy podkreślić, iż od 1 stycznia 2011r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.1 „Usługi restauracji i pozostałych placówkach gastronomicznych”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.10.11 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i podawania posiłków w restauracjach”, a pod symbolem PKWiU 56.10.11 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych”.

Pod symbolem PKWiU 56.2 sklasyfikowana natomiast „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)” a pod symbolem PKWiU 56.29.20.0 mieszczą się „Usługi stołówkowe”.

Odnosząc przytoczony stan prawny do przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych, stołówkowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, iż usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Ponadto należy wskazać, iż w § 7 ust. 1 pkt 1, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392), w brzmieniu obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011r., wskazano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenie wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

W przedmiotowej sprawie posiłki profilaktyczne dostarcza firma zewnętrzna, która na podstawie umowy podnajmuje powierzchnię na terenie spółki Wnioskodawcy. Powierzchnia składa się z sali stołówkowej i zaplecza kuchennego, na której to firma H. na rzecz pracowników spółki Wnioskodawcy przygotowuje z półproduktów lub gotowych produktów-posiłki przywiezione ze swojej głównej kuchni a następnie podaje pracownikom spółki Wnioskodawcy w stołówce.

Spółka przygotowane przez firmę zewnętrzną posiłki profilaktyczne traktuje jako zakup usług stołówkowych zgodnie z symbolem PKWiU 56.29.20.0 podanym na fakturze przez firmę zewnętrzną. Co miesiąc Wnioskodawca od firmy zewnętrznej otrzymuje fakturę VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, iż świadczone usługi stołówkowe na rzecz Wnioskodawcy od firmy zewnętrznej udokumentowane fakturą VAT ze stawką 8% o symbolu PKWiU 56.29.20.0, nazwa towaru i usługi: posiłki profilaktyczne stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Zatem z uwagi na odmienny charakter tych usług, ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do ww. usług.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca w sytuacji ponadlimitowego spożycia posiłków pracowników fizycznych i umysłowych świadczy na rzecz pracownika usługę, opodatkowaną na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w konsekwencji czego Wnioskodawcy stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. posiłków profilaktycznych przekazywanych pracownikom umysłowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że od ponadlimitowego wykorzystania bloczków nie odlicza on podatku naliczonego należnego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy zauważyć, że inne kwestie zawarte we wniosku będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.