2016.07.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB2.4511.367.2016.1.KK

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.367.2016.1.KK
z 18 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży książki napisanej przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży książki napisanej przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, w świetle przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W dacie złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawca przebywa na emeryturze i pobiera świadczenie emerytalne.

Wnioskodawca, na przestrzeni 2015/2016 r., napisał książkę o tematyce więziennej, tj. stworzył utwór, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwór ten w świetle treści art. 1 ust. 1 ww. ustawy stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy oraz posiada charakter indywidualny, tj. stanowi rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą Wnioskodawcy, że mało prawdopodobne by inna osoba, podejmująca identycznie skierowany wysiłek, uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat. Napisana książka jest rzeczową postacią utworu, który Wnioskodawca sam stworzył.

Wnioskodawca napisał książkę z własnej inicjatywy, bez żadnego zlecenia jej stworzenia przez osoby trzecie. Wnioskodawca nie podpisał przed jej stworzeniem ani umowy zlecenia, ani umowy o dzieło. Celem podstawowym napisania utworu było spisanie wiedzy posiadanej przez Wnioskodawcę z zakresu więziennictwa i podzielenie się nią z szerszą publicznością. Wnioskodawca zlecił druk książki w drukarni w liczbie 1 000 egzemplarzy oraz samodzielnie jako osoba prywatna sfinansował w całości jej wydanie. Wnioskodawca nie podpisał umowy z żadnym wydawnictwem.

Wnioskodawca część nakładu książki zamierza podarować bliskim, cześć znajomym, a część sprzedać. Książkę zamierza sprzedawać m.in.: za pośrednictwem specjalnie stworzonej na jego zlecenie strony WWW poświęconej tematyce więziennej, na której publikowane będą informacje z zakresu więziennictwa, w tym m.in.: wewnętrzne kroniki więzienne z okresu komunizmu, gazetki publikowane w minionych czasach przez więźniów oraz znajdą się podstawowe informacje o książce wraz formularzem zamówienia, przez który będzie można kupić (zamówić) książkę. Na stronie znajdzie się także numer rachunku bankowego na jaki należy uiścić cenę. Po wypełnieniu formularza zamówienia, Wnioskodawca, po zweryfikowaniu płatności na rachunku bankowym, będzie samodzielnie pakował książkę i wysyłał na adres wskazany przez kupującego w formularzu. Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza osobistej sprzedaży książki osobom zainteresowanym, tj. np. w domu na zasadzie, kto przyjdzie lub zadzwoni, będzie mógł książkę nabyć.

Wnioskodawca, do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów praw podatkowego, uzyskał nr ISBN - międzynarodowy znormalizowany numer książki.

Wnioskodawca posiada autorskie prawa majątkowe do utworu. Prawa te nie zostały przeniesione na osobę trzecią. Ponadto Wnioskodawca nie udzielił komukolwiek prawa do korzystania z praw autorskich (nie zawarł umowy licencji).

Napisana przez Wnioskodawcę książka oraz jej wydanie, jest zdarzeniem jednokrotnym, incydentalnym, które nie ma charakteru ciągłego. Wnioskodawca po raz pierwszy stworzył utwór w postaci książki, której dystrybucja ma charakter okazjonalny. Wnioskodawca szacuje, że sprzedaż nakładu książki może trwać od kilku miesięcy, nawet do kilku lat. Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających poniesione dotychczas wydatki związane z wydaniem książki. Ze względu na poniesione już koszty, sprzedaż ma na celu jedynie częściowe ich odzyskanie, przy minimalnym zysku.

Do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego Wnioskodawca nie sprzedał ani jednego egzemplarza książki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż książki własnego autorstwa należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 i 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych, w związku z czym podatnik nie ma obowiązku odprowadzania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, a jedynie zobowiązany jest złożyć roczne zeznanie podatkowe do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym?
Czy za dochód z tytułu sprzedaży książki własnego autorstwa należy uważać uzyskane przychody po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości 50% przychodu lub przychody, po odliczeniu faktycznie poniesionych kosztów, gdy koszty te przekroczą 50% przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, planowany przychód jaki Wnioskodawca osiągnie z tytułu wydania i sprzedaży książki własnego autorstwa stanowi przychód o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z praw majątkowych.

Stanowisko swe Wnioskodawca wywodzi mając na uwadze, że wydanie oraz sprzedaż książki własnego autorstwa, w ramach przedstawionego stanu faktycznego, nie nosi w Jego ocenie znamion działalności gospodarczej, o której mowa w treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nie stanowi działalności prowadzonej w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły, dlatego też przychód z tego tytułu nie można zaliczać do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W ocenie Wnioskodawcy, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność ma charakter zarobkowy wówczas, gdy jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Definicja działalności gospodarczej wymaga również, aby działalność taka wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działań o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Dla uznania określonego pola aktywności gospodarczej za pozarolniczą działalność gospodarczą, koniecznym jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawiony stan faktyczny oraz treść ww. przepisu pozwalają twierdzić, że sprzedaż własnej książki nie nosi w przypadku Wnioskodawcy znamion działalności prowadzonej zwłaszcza w sposób zorganizowany i ciągły, dlatego też przychodów z tego tytułu nie należy zaliczać do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przede wszystkim, w przypadku Wnioskodawcy, wydanie i sprzedaż książki nie jest głównym zajęciem Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie co prawda odpłatnie sprzedawał książki własnego autorstwa, niewątpliwie we własnym imieniu i na własny rachunek, jednakże ta sprzedaż nie będzie odbywać się w sposób ciągły (powtarzalny i stały), lecz będzie nieregularna (rozciągnięta w czasie). W działaniu Wnioskodawcy wystąpi znikomy stopień zorganizowania, tj. część książek zostanie podarowana bliskim i znajomym, część okazjonalnie sprzedana za pośrednictwem strony internetowej, część sprzedana osobiście. Nie będzie prowadzona stała działalność wydawnicza ani literacka. Wydanie książki dla Wnioskodawcy jest zdarzeniem jednorazowym (bez względu na rozmiar nakładu), jest zatem działalnością incydentalną, poboczną, a nie o charakterze stałym, z zaznaczeniem, że okres przez jaki książki faktycznie zostaną sprzedane (czy to będzie miesiąc, czy np. rok) nie ma znaczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na powyższe, zastosowanie ma przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, który określa jako odrębne źródło przychodów - kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c). W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18, są m.in przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (DZ. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 63, z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na podstawie ust. 2, przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Co do zasady, twórcom utworów, objętych ochroną prawa autorskiego, przysługuje więc wyłączność do tychże praw. Twórca może jednak umożliwić korzystanie podmiotom trzecim ze swojego utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu,

osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi.

Zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów, ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdza, że przychody ze sprzedaży dzieł wykonanych przez autorów (sprzedaż własnej książki) należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych.

W przedmiocie kosztów uzyskania przychodu, tj. możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do przychodów uzyskanych ze sprzedaży własnej książki, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednakże w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6 ustawy, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 ww. ustawy stosuje się odpowiednio. Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, o zastosowaniu podwyższonych, tj. 50% kosztów uzyskania przychodu, decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu z tytułu wykonania czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Mając ww. na uwadze oraz fakt, że sprzedawane przez Wnioskodawcę książki są jego własnymi utworami, z którymi związane są prawa autorskie, a faktycznie poniesione koszty mogą przekroczyć normę procentową określoną w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie może także mieć także art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczy, z uwagi na treść art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie przewiduje obowiązku odprowadzania zaliczek przez podatnika w trakcie roku podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodu ze źródła określonego w art. 18 ww. ustawy, tj. z praw majątkowych, nie spoczywa na Nim obowiązek uiszczenia zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego, bowiem tego rodzaju źródło przychodu nie zostało wymienione w art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normującym obowiązek „samodzielnego” wpłacania przez podatników zaliczek na podatek dochodowy.

Stosownie natomiast do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Wnioskodawca, osiągający dochody z praw majątkowych bez pośrednictwa płatnika, obowiązany jest zatem wykazać dochody ze sprzedaży książek własnego autorstwa w zeznaniu rocznym PIT-36.

Reasumując, biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie oraz przedstawiony powyżej stan prawny, według Wnioskodawcy, uzyskany przez Niego przychód podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany przychód będzie mógł On pomniejszyć o zryczałtowane koszty uzyskania przychodu (50%) lub faktycznie poniesione koszty uzyskania przychodu, o ile udowodni, że poniósł te koszty w wysokości przekraczającej normę procentową określoną w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W związku z tym, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się:

działalność wykonywaną osobiście (pkt 2),

pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),

kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z treścią ww. przepisu, niemożność uznania określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą zachodzi w przypadku łącznego wystąpienia wskazanych powyżej warunków. Oznacza to, że w przypadku, gdy chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, wyłączenie to nie będzie miało miejsca, a czynności wykonywane przez podatnika będą uznawane za działalność gospodarczą, oczywiście przy założeniu, że działalność ta spełnia kryteria wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec przywołanych przepisów, w sytuacji gdy wykonywanie określonych czynności dokonywane jest w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas działalność taka może posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskany z tego tytułu przychód może być opodatkowany w ramach źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dla uznania określonego pola aktywności gospodarczej za pozarolniczą działalność gospodarczą, koniecznym jest zatem łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Natomiast stosownie do art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Odrębnym od działalności gospodarczej i działalności wykonywanej osobiście źródłem przychodów są prawa majątkowe, w tym ich odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu, przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje, zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z działalnością artystyczną, literacką, w tym z prawami autorskimi. W sytuacji, gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie, to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu (dzieła), czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 666, z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, w świetle przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca, na przestrzeni 2015 r. i 2016 r., napisał książkę o tematyce więziennej, tj. stworzył utwór, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwór ten, w świetle treści art. 1 ust. 1 ww. ustawy, stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy oraz posiada charakter indywidualny, tj. stanowi rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą Wnioskodawcy, że mało prawdopodobne by inna osoba, podejmująca identycznie skierowany wysiłek, uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat. Napisana książka jest rzeczową postacią utworu, który Wnioskodawca sam stworzył. Wnioskodawca napisał książkę z własnej inicjatywy, bez żadnego zlecenia jej stworzenia przez osoby trzecie. Wnioskodawca nie podpisał przed jej stworzeniem ani umowy zlecenia, ani umowy o dzieło. Celem podstawowym napisania utworu było spisanie wiedzy posiadanej przez Wnioskodawcę z zakresu więziennictwa i podzielenie się nią z szerszą publicznością. Wnioskodawca zlecił druk książki w drukarni w liczbie 1 000 egzemplarzy oraz samodzielnie, jako osoba prywatna, sfinansował w całości jej wydanie. Wnioskodawca nie podpisał umowy z żadnym wydawnictwem.

Do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego Wnioskodawca nie sprzedał ani jednego egzemplarza książki.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że napisana przez Wnioskodawcę książka spełnia znamiona utworu literackiego, w rozumieniu przepisów prawa autorskiego. W związku z tym, że książka stanowi utwór, przychód z tytułu jej sprzedaży należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, określonych w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia kosztów uzyskania przychodów została uregulowana przepisami rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis ust. 9a ustawy stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do ust. 10a powołanej ustawy, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, mogą zostać zastosowane do przychodów z praw majątkowych. Koszty te znajdą zastosowanie o ile istotnie napisana przez Wnioskodawcę książka jest twórcza, tzn. niepowtarzalna oraz jej efekt spełnia przesłanki utworów, określonych w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym, skoro istotnie, jak stwierdza Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, książka stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego, w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wówczas Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do uzyskanych przychodów z praw majątkowych, z uwzględnieniem limitu, określonego w treści art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym w postępowaniu podatkowym, to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek udowodnienia, że istotnie przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu są przychodami z tytułu praw autorskich.

Wnioskodawca osiągnięte przez siebie przychody z tytułu praw majątkowych, opodatkowane na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy (pomniejszone o koszty uzyskania przychodów), zobowiązany jest do wykazania wraz z innymi przychodami w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został uzyskany.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów, nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych lub czy konkretna praca będzie stanowić prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Wskazać należy, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stwierdził, że napisana przez Niego książka będzie częściowo darowana osobom znajomym oraz częściowo sprzedawana. Jednocześnie sformułowane w tym wniosku pytanie oraz zajęte stanowisko dotyczy wyłącznie sprzedaży przez Wnioskodawcę książki. W związku z tym, w niniejszej interpretacji tutejszy Organ zajął stanowisko jedynie w zakresie opodatkowania sprzedaży książki.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przestawiony we wniosku stan faktyczny, należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 i Nr 2 za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin