Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-569/16-3/TW
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych niewprowadzenia faktury do obrotu prawnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych niewprowadzenia faktury do obrotu prawnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 144a § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 czerwca 2016 r., znak ILPP1/4512-1-286/16-2/AS, ILPB1/4511-1-569/16-2/TW na podstawie art. 155 § 1 w zw. z art. 14h tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 9 czerwca 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2016 r.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w wyznaczonym terminie nie uzupełnił wniosku o adres elektroniczny w systemie teleinformatycznym wykorzystywanym przez organ podatkowy – zgodnie z pouczeniem zawartym w ww. wezwaniu zastosowanie znajduje art. 144 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawcy zajmuje się sprzedażą materiałów BHP i PPOŻ; z tego tytułu opłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jest też podatnikiem podatku od towarów i usług.

W okresie od grudnia 2010 r. do maja 2013 r. pracownik firmy przywłaszczył powierzone sobie rzeczy ruchome w postaci towaru, podrabiając, w celu użycia za autentyczny, dokument w postaci faktury, poprzez wskazanie jako nabywcy podmiotu, który w rzeczywistości nie był kontrahentem oraz nieprawdziwej formy płatności.

Pracownik wystawiał w tym okresie faktury, których nie wprowadzał do obiegu prawnego, były one wystawione tylko w systemie fakturowania firmy. Na ich podstawie pobierał towar z magazynu, który następnie sobie przywłaszczał. Faktury te znajdują się w rejestrach firmy, zarówno w rejestrze podatku VAT, jak i w księgach firmy, jako przychód (w wartości netto).

Firma Wnioskodawcy, rozliczając należne zobowiązania podatkowe PIT i VAT, uwzględniała wartości zawarte na ww. fakturach. Pracownik przyznał się do winy i potwierdził, że wystawiane przez niego faktury nie były wprowadzone do obiegu prawnego. Potwierdzili to kontrahenci wskazani na niniejszych dokumentach, że nigdy nie zamawiali wyszczególnionego na nich towaru, a także nigdy nie otrzymali żadnego dokumentu związanego z tymi czynnościami.

Sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w zaistniałej sytuacji, kiedy faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, a zostały ujęte w wartości netto w księgach firmy jako przychód, a podatek dochodowy od osób fizycznych został odprowadzony do właściwego urzędu skarbowego, Podatnik ma prawo anulować te faktury, a następnie skorygować rozliczenie roczne podatku dochodowego za okresy wystąpienia zdarzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, firma, w związku z niewprowadzeniem przedmiotowych faktur do obiegu prawnego oraz faktem, że nie doszło do dostawy towaru ani innej czynności związanej ze sprzedażą, ma prawo do anulowania faktur wystawionych przez nieuczciwego pracownika. Wobec braku podstaw stwierdzających faktyczną sprzedaż / dostawę towarów podatnik ma prawo do korekty zeznań podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych za okresy, w których wykazano nieuczciwe działania pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.): jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Moment uzyskania przychodu określa art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – w brzmieniu obowiązującym w zaistniałym stanie faktycznym: za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą materiałów BHP i PPOŻ. W okresie od grudnia 2010 r. do maja 2013 r. pracownik firmy przywłaszczył powierzone sobie rzeczy ruchome w postaci towaru. W związku z tym pracownik podrobił dokument w postaci faktury, poprzez wskazanie jako nabywcy podmiotu, który w rzeczywistości nie był kontrahentem oraz nieprawdziwej formy płatności. Pracownik wystawiał w tym okresie faktury, których nie wprowadzał do obiegu prawnego – były one wystawione tylko w systemie fakturowania firmy – i na ich podstawie pobierał towar z magazynu, który następnie sobie przywłaszczał. Faktury te znajdują się w rejestrach firmy, zarówno w rejestrze podatku VAT, jak i w księgach firmy, jako przychód (w wartości netto). Zainteresowany, rozliczając należne zobowiązania podatkowe, uwzględniał wartości zawarte na ww. fakturach. Jak wskazano, pracownik przyznał się do winy i potwierdził, że wystawiane przez niego faktury nie były wprowadzone do obiegu prawnego. Potwierdzili to kontrahenci wskazani na fakturach, którzy nigdy nie zamawiali wyszczególnionego na nich towaru, a także nigdy nie otrzymali żadnego dokumentu związanego z tymi czynnościami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w zaistniałej sytuacji, kiedy faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, a zostały ujęte w wartości netto w księgach firmy jako przychód, a podatek dochodowy od osób fizycznych został odprowadzony do właściwego urzędu skarbowego, Zainteresowany ma prawo anulować te faktury, a następnie skorygować rozliczenie roczne podatku dochodowego za okresy wystąpienia zdarzenia.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2016 r. nr ILPP1/4512-1-286/16-3/AS, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do anulowania faktur VAT i korekty tego podatku w związku z kradzieżą towarów, tut. Organ stwierdził, że „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skoro wystawione przez pracownika Wnioskodawcy faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, to w tym konkretnym przypadku – w ocenie tutejszego organu – należy dopuścić możliwość anulowania tych faktur”, jak również, iż „Tym samym, mając na uwadze powołane przepisy i opis sprawy, Zainteresowany ma prawo dokonać korekty podatku wykazanego w deklaracjach VAT za okresy wystąpienia zdarzenia”.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego. W związku z powyższym wyjątkowo dopuszczalne jest anulowanie ww. dokumentów. Wystawione faktury nie odzwierciedlały bowiem stanu faktycznego, a wynikający z nich przychód został ustalony nieprawidłowo.

Uregulowania dotyczące korekty deklaracji zostały zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Art. 81 § 1 ww. ustawy stanowi, że: jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na przepis art. 3 pkt 5 ww. ustawy, który stanowi, że: ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Ponadto z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Podsumowując, w zaistniałej sytuacji, kiedy faktury nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego, a zostały ujęte w wartości netto w księgach firmy jako przychód, a podatek dochodowy od osób fizycznych został odprowadzony do właściwego urzędu skarbowego, Wnioskodawca ma prawo anulować te faktury, a następnie skorygować rozliczenie roczne podatku dochodowego za okresy wystąpienia zdarzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.