Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.262.2016.3.EC
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2016 r. (data wpływu 16 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego do przedszkola własnym transportem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2016 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego do przedszkola własnym transportem.

Pismem z dnia 24 marca 2016 r., Nr IBPB-2-2/4511-335/16/JG, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), powyższy wniosek został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu 30 marca 2016 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 12 maja 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.262.2016.1.EC, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 13 maja 2016 r. (skutecznie doręczono w dniu 18 maja 2016 r.), zaś w dniu 23 maja 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 24 maja 2016 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się o interpretację problemu, który powstał przy otrzymaniu informacji PIT-8C. Organ, który wydał powyższy PIT w punkcie D (PIT-8C pkt D- Informacja o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy) wykazał przychód, z którego należy się rozliczyć i odprowadzić podatek.

Wnioskodawca zadzwonił na infolinię Krajowej Informacji Podatkowej i otrzymał odpowiedź, że zwrot kosztów dowozu do przedszkola transportem własnym dziecka niepełnosprawnego nie powinien być wykazany, ponieważ przedszkole i szkoła winny być traktowane na równi, czyli wolne od podatku. Wnioskodawcy podano art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dziecko niepełnosprawne jest w wieku 6 lat. Wnioskodawca nadmienia, że dziecko było objęte realizacją obowiązku przedszkolnego od lat 5 „zerówka”. Została zawarta umowa na dojazdy z miejsca zamieszkania do przedszkola, na zwrot kosztów przejazdu i z powrotem, najkrótszą trasą łączącą te dwa miejsca. Zwrot kosztów następuje miesięcznie w formie ryczałtu w wysokości 7,69 za jeden przejazd, na dowód Wnioskodawca załączył kopię umowy.

Wnioskodawca podając we wniosku przepisy prawa podatkowego odnośnie do zaistniałego stanu faktycznego, wskazał art. 14a ust. 3 i 4 i art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy zwrot kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych do szkół i przedszkoli podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wie On czy powinien się rozliczyć i odprowadzić podatek. Wnioskodawca otrzymał informację PIT-8C z tytułu dowozu do przedszkola, który „rzekomo” się rozlicza, jednak zasięgnął On opinii na forum rodziców dzieci niepełnosprawnych i okazało się, że nikt z nich nie otrzymuje PIT-8C i się nie rozlicza z tego.

Wnioskodawca zadzwonił na infolinię Krajowej Informacji Podatkowej i otrzymał odpowiedź, że zwrot kosztów dowozu do przedszkola transportem własnym dziecka niepełnosprawnego nie powinien być wykazany, ponieważ przedszkole i szkoła winny być traktowane na równi, czyli wolne od podatku. Do stanowiska Wnioskodawca podaje art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienił źródła przychodów, w pkt 9 wskazując „inne źródła”.

W myśl art. 11 ust. 1, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6,9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.), za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i w art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest ojcem niepełnosprawnego dziecka. Realizacja obowiązku przedszkolnego niepełnosprawnego dziecka rozpoczęła się od 5 roku jego życia (syn skończył 6 lat). Między gminą a Wnioskodawcą, została zawarta na podstawie przepisów o systemie oświaty – umowa o zwrot kosztów przejazdu niepełnosprawnego dziecka Wnioskodawcy, z miejsca zamieszkania do przedszkola i z powrotem, najkrótszą trasą łączącą te dwa miejsca. Zwrot kosztów z tego tytułu, następuje miesięcznie w formie ryczałtu (gmina wystawiła Wnioskodawcy informację PIT-8C).

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156) zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkoli specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, o których mowa w art. 14a ust. 1a, szkół podstawowych oraz gimnazjów, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych i gimnazjów specjalnych, szkół artystycznych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do zadań własnych gmin.

Sieć publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych wraz z publicznymi innymi formami wychowania przedszkolnego powinna zapewniać wszystkim dzieciom pięcioletnim zamieszkałym na obszarze gminy możliwość spełniania obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3. Droga dziecka pięcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej lub do publicznej innej formy wychowania przedszkolnego nie powinna przekraczać 3 km (art. 14a ust. 2 tej ustawy).

Zgodnie z art. 14a ust. 3 ustawy o systemie oświaty, jeżeli droga dziecka pięcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej lub publicznej innej formy wychowania przedszkolnego przekracza 3 km, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dziecka lub zwrot kosztów przejazdu dziecka i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice.

W myśl art. 14a ust. 4 ww. ustawy, obowiązkiem gminy jest zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom pięcioletnim oraz dzieciom objętym wychowaniem przedszkolnym - na podstawie art. 14a ust. 1a bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, innej formy wychowania przedszkolnego lub ośrodka umożliwiającego dzieciom, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3 albo zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) i rodzicami, opiekunami lub opiekunami prawnymi, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowie prawni.

Analizując brzmienie ww. przepisów ustawy o systemie oświaty, a w szczególności ciążący obowiązek przygotowania przedszkolnego oraz obowiązki nałożone przez gminę, uznać należy, że zarówno w sytuacji zapewnienia przez gminę bezpłatnego transportu, jak i zwrotu kosztów przejazdu, nie powstaje przychód na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 11 ust. 1 tej ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że w związku ze zwrotem przez gminę w ramach realizacji obowiązku przedszkolnego, kosztów za dowóz niepełnosprawnego dziecka Wnioskodawcy „do” przedszkola i „z” powrotem, stosownie do umowy zawartej pomiędzy gminą a Wnioskodawcą na podstawie art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty, u Wnioskodawcy nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy, a płatnik nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe, albowiem w sytuacji, gdy nie występuje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest zasadne analizowanie zwolnień przedmiotowych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który został powołany przez Wnioskodawcę w stanowisku.

W związku z załączeniem przez Wnioskodawcę do wniosku dokumentów należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.