2016.04.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-117/16-2/DK
z 4 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 do przychodów uzyskanych w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego i prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, uznania ww. praw za wartości niematerialne i prawne, możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. praw, ustalenia źródła przychodu oraz podstawy opodatkowania ze zbycia ww. praw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 do przychodów uzyskanych w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego i prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, uznania ww. praw za wartości niematerialne i prawne, możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. praw, ustalenia źródła przychodu oraz podstawy opodatkowania ze zbycia ww. praw.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiadający miejsce zamieszkania w Polsce i podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej. Niewykluczone, iż Wnioskodawca otrzyma od swojego małżonka (dalej również jako: "Darczyńca") w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy - małżonka, prawa do znaku bądź znaków towarowych objętych prawem ochronnym udzielonym przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej i/lub prawa do wspólnotowego znaku lub znaków towarowych objętych prawem z rejestracji przyznanym przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego z praw do znaków towarowych na kwotę powyżej 3500 zł, przy czym nie jest wykluczone, iż w ramach przedmiotu darowizny wartość tylko jednego z praw do znaku towarowego przekraczać będzie kwotę 3500 zł. W ocenie Wnioskodawcy wartość darowanych praw do znaku lub znaków towarowych odpowiadać będzie ich wartości rynkowej, dodatkowo przyjęta umownie wartość każdego prawa do znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie wartości niematerialnych i prawnych.

Otrzymane w formie darowizny prawa do znaków towarowych Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie je wykorzystywał w ramach rozpoczętej działalności gospodarczej, w tym w szczególności do odpłatnego licencjonowania podmiotom, które wyrażą zamiar jego odpłatnej eksploatacji. Niewykluczone również, że prawa do znaku / znaków towarowych będą przedmiotem aportu samodzielnie bądź w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy lub jego zorganizowanej części. Możliwe jest również, iż Wnioskodawca będzie posługiwać się samodzielnie tymi składnikami majątkowymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ewentualnie dokona ich odpłatnego zbycia. Należy również wskazać, że przed rozpoczęciem osiągania przychodów z licencjonowania bądź sprzedaży praw do znaku towarowego / znaków towarowych, Wnioskodawca uwzględni ten fakt w ramach przedmiotu swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca rozważa również możliwość przekazania otrzymanych w formie darowizny ww. praw do znaków towarowych/znaku towarowego innym podmiotom należącym do pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, w tym pierwotnemu Darczyńcy - małżonkowi do jego działalności gospodarczej, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem jego (to jest Wnioskodawcy) majątku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskazana w opisie zdarzenia przyszłego darowizna praw do znaku towarowego / znaków towarowych dokonana na rzecz Wnioskodawcy od osoby należącej do pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (tj. od małżonka Wnioskodawcy), będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, czy też znajdzie zastosowanie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zakładając, że wskazana w opisie zdarzenia przyszłego darowizna będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy w takiej sytuacji będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 tej ustawy i nie będzie kreowała jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy?
Zakładając, że wskazana w opisie zdarzenia przyszłego darowizna będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie obowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego, w jakiejkolwiek deklaracji, informacji bądź zeznaniu podatkowym?
Czy prawo ochronne na znak towarowy udzielone przez Urząd Patentowy RP albo prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego przyznane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest wartością niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od której można dokonywać odpisów amortyzacyjnych?
Czy Wnioskodawca będzie mógł amortyzować prawa do znaku towarowego / znaków towarowych otrzymanych w formie darowizny od wartości rynkowej tych praw, zaś odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości będą kosztem uzyskania przychodów?
Od kiedy Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych w formie darowizny praw do znaku lub znaków towarowych?
W jakim źródle przychodów należy umiejscowić przychody z odpłatnego licencjonowania lub sprzedaży praw do znaku albo znaków towarowych?
W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży praw do znaku towarowego / znaków towarowych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 - zdaniem Wnioskodawcy wskazana w opisie zdarzenia przyszłego darowizna praw do znaku towarowego lub znaków towarowych od osoby należącej do pierwszej grupy podatkowej na rzecz Wnioskodawcy, będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nie będzie podlegała ustawie o podatku od spadków i darowizn z uwagi na przepis art. 3 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ad. 2 - zdaniem Wnioskodawcy wskazana w opisie zdarzenia przyszłego darowizna będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowana na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. oraz nie będzie kreowała jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Ad. 3 - zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on obowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji bądź zeznaniu podatkowym.

Ad. 4 - zdaniem Wnioskodawcy zarówno prawo ochronne na znak towarowy udzielone przez Urząd Patentowy RP, jak i prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego przyznanego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest wartością niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od której można dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów.

Ad. 5 - zdaniem Wnioskodawcy w przypadku wprowadzenia do swojej przyszłej założonej działalności gospodarczej otrzymanych w drodze darowizny praw do znaków towarowych, Wnioskodawca może amortyzować te prawa od ich wartości rynkowej, zaś odpisy amortyzacyjne będą dla Wnioskodawcy w pełnej wysokości kosztem uzyskania przychodów.

Ad. 6 - zdaniem Wnioskodawcy można amortyzować zarejestrowane prawa do znaków towarowych od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji (miesiąca otrzymania w formie darowizny). Zdaniem Wnioskodawcy skoro prawa ochronne na znak towarowy i/lub prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego będą już istnieć w momencie wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych u Wnioskodawcy, w związku z tym zmiana beneficjenta ochrony z Darczyńcy na Obdarowanego-Wnioskodawcę będzie jedynie czynnością formalną, która nie będzie warunkować momentu rozpoczęcia amortyzacji.

Ad. 7 - zdaniem Wnioskodawcy przychody z odpłatnego licencjonowania lub sprzedaży praw do znaku / znaków towarowych należy umiejscowić w źródle przychodów z działalności gospodarczej, tym samym nie będą stanowiły przychodów z odpłatnego zbycia praw majątkowych.

Ad. 8 - zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży praw do znaku towarowego / znaków towarowych podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tych praw a ich wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazana w opisie zdarzenia przyszłego darowizna praw do znaku towarowego / znaków towarowych będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nie będzie podlegała ustawie o podatku od spadków i darowizn z uwagi na przepis art. 3 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W analizowanej sprawie będą miały zastosowanie przepisy u.p.d.o.f., gdyż nie zaistnieje możliwość skorzystania z wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Z brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. wynika, iż przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie na mocy art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego łub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym Ustawodawca wyłączył z regulacji ustawy o podatku od spadków i darowizn darowiznę m.in. praw do znaku towarowego, co z kolei oznacza to iż darowizna praw do znaku towarowego / znaków towarowych będzie podlegała przepisom u.p.d.o.f. Analogicznie w tej kwestii Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2015 r. nr sygn. IBPBI1/1/436-316/14/MCZ oraz z dnia 12 stycznia 2015 r., IBPBI/1/415-1217/14/JS.

Ad. 2.

Stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie drugiego pytania wynika wprost z brzmienia przepisów prawa, a mianowicie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. Przywołany przepis prawa stwierdza, że wolne od podatku dochodowego są wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I lub II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Tytułem wyjaśnienia dodać należy, iż wspomniany ust. 20 mówi, że zwolnienie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej etc., jednak wyłączenie to nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, bowiem prawa do znaku towarowego / znaków towarowych zostaną przekazane w drodze darowizny - ergo zwolnienie znajdzie zastosowanie.

Natomiast art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. dotyczy obliczania wartości świadczeń w naturze, świadczeń nieodpłatnych oraz częściowo odpłatnych. Ze względu na fakt, że Wnioskodawcy otrzyma prawa do znaku towarowego / znaków towarowych w drodze darowizny, a więc w sposób nieodpłatny, to wskazane przepisy, a konkretnie art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. (określanie wartości świadczeń nieodpłatnych) znajdą zastosowanie.

Należy również wyjaśnić pojęcie "darowizny" (na które Wnioskodawca wielokrotnie się powołuje). Mianowicie przez pojęcie darowizny należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), na mocy której (stosownie do art. 888 ustawy Kodeks cywilny) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej, jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze. Mając powyższe na uwadze stwierdzić można, że otrzymanie przez Wnioskodawcę praw do znaku towarowego / znaków towarowych, tak jak opisano to w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, jest otrzymaniem darowizny, to jest nieodpłatnie, a więc również nieodpłatnie z punktu widzenia regulacji u.p.d.o.f.

Co do grup podatkowych w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, to zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów. Z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że „otrzymanie", to jest nabycie, następuje od małżonka, czyli osoby należącej do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, a więc i ten wymóg ustawowy zostanie spełniony.

Podsumowując dotychczasowy wywód stwierdzić należy, że świadczenie, to jest przekazanie praw do znaku towarowego / znaków towarowych w drodze darowizny będzie miało nieodpłatny charakter, w związku z czym ich wartość obliczana będzie zgodnie z art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f., świadczenie to zostanie otrzymane od małżonka, a więc osoby należącej do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, zaś ust. 20 nie znajdzie zastosowania. Tak więc wszelkie wymogi do skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f, zostaną spełnione.

Analogicznie w tej kwestii wypowiadały się również organy podatkowe. Tytułem przykładu Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 listopada 2013 r. (sygn. ILP81/415-846/13-6/AP) stwierdził, że: „(...) należy wskazać, że otrzymanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych". Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2015 r., sygn. IBPB1/1/415-1218/14/JS,

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż wartość otrzymanej darowizny - jako przychodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. - nie podlega wykazaniu i zgłoszeniu do organu podatkowego na jakimkolwiek zeznaniu, deklaracji czy informacji przewidzianych przepisami prawa podatkowego - brak jest bowiem przepisu prawa, który ustanawiałby taki obowiązek. Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2015 r., sygn. IBPBI/1/415-1218/14/JS.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2015 r. znak: ILPB1/4511-1-750/15-5/IM.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno nabyte przez Wnioskodawcę prawa ochronne do znaków towarowych udzielone przez Urząd Patentowy RP, jak i nabyte przez Wnioskodawcę prawa z rejestracji wspólnotowych znaków towarowych udzielone przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), stanowią podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od ww. praw do znaków towarowych jako kosztów uzyskania przychodów.

Zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r, (dalej jako: „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHiM), jest prawem do znaku towarowego, określonym w ustawie z 30 marca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, dalej jako: „ustawa PWP”).

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy PWP, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., prawo ochronne na znak towarowy może stanowić wartość niematerialną i prawną, jako jedno z praw wymienionych w ustawie prawo własności przemysłowej,

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

W konsekwencji prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Oznacza to, że przy spełnieniu pozostałych warunków amortyzacji podatkowej znaków towarowych, czyli:

nabyciu prawa,
jego gospodarczej przydatności w dniu przyjęcia do używania,
przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok oraz,
wykorzystywania takiej wartości przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddanie przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1;
prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w praktyce organów skarbowych; przykładowo w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lipca 2011 r., sygn. IBPB1/2/423-759/11/CzP,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2011 r., sygn. IPPB3/423-781/10-2/MS oraz w interpretacji indywidualnej z 16 września 2011 r., sygn. IPPB3/423-532J11-2/PK1,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 kwietnia 2012 r., sygn. ITPB3/423-38a/12/DK,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB3M23-372/12-2/PK1,
interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2012 r., sygn. IPPB3/423-554/12-3/PK1,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 maja 2013 r., sygn. IBPB1/2/423-239/13/JD,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2013 r., ILPB4/423-340/13-6/MC.

Powyższe stanowisko akceptują również sądy administracyjne. Przykładowo w wyroku z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. akt: I SA/Rz 1146/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uznał, że prawo ochronne na znak towarowy, powstaje w wyniku konstytutywnego orzeczenia organu - Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub Urzędu d.s. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), na mocy którego dany podmiot ubiegający się o rejestrację znaku uzyskuje możliwość jego wyłącznej eksploatacji na polu oznakowywania nim swoich towarów. Skoro więc podatnik będzie nabywał już zarejestrowane znaki towarowe podlegające ochronie, a nie jedynie ekspektatywę, stąd też prawidłowe i uprawnione jest stanowisko, iż nabyte w formie darowizny znaki towarowe będą stanowiły wartość niematerialną i prawną od której można dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów. Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2015 r. znak: ILPB1/4511-1-750/15-6/IM.

Ad. 5.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku wprowadzenia do swojej działalności gospodarczej otrzymanych w drodze darowizny praw do znaku towarowego / znaków towarowych, może on amortyzować te prawa od ich wartości rynkowej, zaś odpisy amortyzacyjne będą dla Wnioskodawcy w pełnej wysokości kosztem uzyskania przychodów. W kwestii amortyzacji praw do znaku towarowego / znaków towarowych otrzymanych w formie darowizny, to jest konkretnie podstawy tej amortyzacji, zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu (KUP) oraz okresu amortyzacji, to w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f. amortyzacji między innymi podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) oraz wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki: zostały nabyte, nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok i są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, iż przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania samych znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy PWP. Prawo ochronne na znak towarowy powstaje na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy, co oznacza, że prawo to nie istnieje przed wydaniem takiej decyzji.

Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie PWP (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Znakiem towarowym może być przy tym każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy). W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1-2 cytowanej ustawy). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150).

Analogiczne konkluzje wywieść można w przypadku znaków towarowych, które będą objęte prawem z rejestracji udzielonej przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) co wynika bezpośrednio z Rozporządzenia.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich. Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego, znak towarowy / znaki towarowe, na które udzielono prawo ochronne / prawo z rejestracji (decyzją Urzędu Patentowego RP bądź Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM)) mieści się w kategorii praw wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że Ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a - 22b u.p.d.o.f.).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedmiotowej sytuacji będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości rynkowej wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego praw do znaku towarowego / znaków towarowych. Stosownie bowiem do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Skoro zaś w ten właśnie, zgodny z wolą Ustawodawcy, sposób ustalona zostanie w niniejszej sprawie wartość praw do znaku towarowego i znaków towarowych przekazywanych w formie darowizny, to ta właśnie wartość stanowić będzie podstawę dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

Skoro wyjaśniono już, że amortyzacji w przedmiotowej sprawie dokonywać można i ustalono, jaka winna być podstawa tej amortyzacji, to kolejną kwestią wymagająca wyjaśnienia jest to, czy odpisy amortyzacyjne będą w niniejszym zdarzeniu przyszłym stanowiły koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź w tym przypadku jest twierdząca, bowiem zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Te warunki zostały w przedmiotowej sprawie spełnione, co uzasadniono już powyżej. A zatem skoro spełnione zostały warunki przewidziane przez Ustawodawcę, to zasadnym jest również stwierdzenie, że Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości prawnie chronionych znaków towarowych - a ściśle praw do tych znaków - w pełnej wysokości niezależnej od wielkości osiągniętych przychodów z tytułu licencjonowania znaku towarowego.

Ad. 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro prawo ochronne (prawo z rejestracji) do znaku towarowego będzie już istnieć w momencie wprowadzenia go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym zmiana beneficjenta ochrony z darczyńcy na obdarowanego będzie jedynie czynnością formalną, która nie będzie warunkować momentu rozpoczęcia amortyzacji. Natomiast jak już wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy dot. poprzedniego pytania, otrzymane przez Wnioskodawcę w formie darowizny prawa do znaku towarowego / znaków towarowych potwierdzone wydaną decyzją przez Urząd Patentowy RP lub Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), stanowią - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji (ściśle rzecz ujmując wartość niematerialną i prawną stanowią prawa do ochrony tego znaku / znaków).

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł co do zasady rozpocząć amortyzację wartości niematerialnych i prawnych od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzi ww. wartości niematerialne i prawne do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Zgodnie bowiem z art, 22d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art, 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Zauważyć przy tym należy, że aby prawo ochronne (prawo z rejestracji) na znak towarowy uznać za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, prawo takie musi zostać nabyte. Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Powyższe oznacza, że dla możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego (prawa z rejestracji) na znak towarowy nabyty w drodze darowizny istotne jest skuteczne przeniesienie prawa do znaku towarowego objętego prawem ochronnym (prawem z rejestracji). Natomiast moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych uzależniony jest od wprowadzenia wartości niematerialnej i prawnej (prawa ochronnego / prawa z rejestracji na znak towarowy) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując: Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny prawa do znaku towarowego objętego prawem ochronnym (prawem z rejestracji) oraz zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca (co do zasady) będzie mógł rozpocząć amortyzację ww. wartości niematerialnych i prawnych od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzi ww. wartości niematerialne i prawne do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Uzyskanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia o przejściu prawa do tego znaku towarowego (tych znaków towarowych) na podatnika jest odrębnym zdarzeniem prawnym niemającym wpływu na wprowadzenie prawa do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, skoro prawo ochronne (prawo z rejestracji) do znaku towarowego będzie już istnieć w momencie wprowadzenia go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym zmiana beneficjenta ochrony z darczyńcy na obdarowanego będzie jedynie czynnością formalną, która nie będzie warunkować momentu rozpoczęcia amortyzacji.

Słuszność zaprezentowanego stanowiska potwierdzają również interpretacje prawa podatkowego wydane przez organy podatkowe, w tym interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 marca 2014 r. sygn. akt IPPB1/415-42/14-2/EC oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 czerwca 2014 r. sygn. akt IBPB1/1/415-282/14/AP.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2015 r. znak: ILPB1/4511-1-750/15-6/IM.

Ad. 7

W opinii Wnioskodawcy przychód z licencjonowania znaków towarowych oraz późniejszej ich sprzedaży będzie umiejscowiony w źródle przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią przepisu art. 9a ust. 1 u.p.d.o.f. dochody osiągnięte przez podatników z pozarolniczej działalności gospodarczej, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wykorzystywanie wartości niematerialnych i prawnych (np. prawa ochronnego / prawa z rejestracji na znak towarowy) może mieć miejsce w ramach działalności gospodarczej (na co wskazuje wprost art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. - o czym poniżej) albo w ramach innego rodzaju działań (w którym to przypadku przychody z tego tytułu zaliczone byłyby do przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, w tym odpłatnego zbycia praw majątkowych) jeśli działania te nie spełniałyby kryteriów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej. Należy w tym miejscu wskazać, że przedmiotem dalszych rozważań będzie wykorzystywanie wartości niematerialnych i prawnych w ramach działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie rozważyć należy, czym są źródła przychodów z działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.d.o.f., czym jest sama działalność gospodarcza oraz czym są wartości niematerialne i prawne ze szczególnym uwzględnieniem praw do znaków towarowych w rozumieniu tej ustawy.

Tak więc uzasadniając stanowisko Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności zasadnym jest wskazać, co jest źródłem przychodów w rozumieniu u.p.d.o.f.

Kwestia ta regulowana jest przez art. 10 u.p.d.o.f. Przepis ten stanowi, że:

„Źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
działy specjalne produkcji rolnej;
(uchylony)
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit, a-c;
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów, innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
1. działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;
inne źródła.

Mając na względzie, że jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, zasadnym jest również wskazać, które przychody uznawane są w świetle u.p.d.o.f za przychody z działalności gospodarczej. Mianowicie: zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto, przywołany artykuł u.p.d.o.f. stwierdza w ust. 2 pkt 11, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zważywszy, że w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym prawa ochronne (prawa z rejestracji) na znak towarowy / znaki towarowe, będą wykorzystywane dłużej niż rok do celów związanych z udzielaniem licencji na rzecz jednego bądź kilku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i amortyzowane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zasadnym jest stwierdzić, iż stanowić one będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą podatnika (Wnioskodawcy). Godzi się dodać, że przychód osiągnięty z wykorzystywania praw do znaku towarowego / znaków towarowych nie jest ujęty w katalogu negatywnym przychodów nie zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej, który zawarty jest w art, 14 ust. 3 u.p.d.o.f.

Aby uściślić wywód należy również wskazać, czym jest pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu u.p.d.o.f.

Mianowicie zgodnie z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i4-9.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 8 ustawy daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jesli m.in. łączne spełnienie trzech warunków, tj. wykonywanie tej działalności:

w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
w sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celom osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości nie przesądza prowadzenie danej działalności przez np. kilka lat, lecz powtarzalność (stałość) podejmowanych działań,
w sposób zorganizowany - co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Należy również wskazać, że przed rozpoczęciem osiągania przychodów z licencjonowania bądź sprzedaży praw do znaku towarowego / znaków towarowych, Wnioskodawca uwzględni ten fakt w ramach przedmiotu swojej działalności gospodarczej.

Podsumowując dotychczasowy wywód należy stwierdzić, iż nie ulega wątpliwości, że działalność gospodarcza, w tym odpłatne udostępnianie składników majątku wykorzystywanych w tej działalności, niezależnie od tego czy stanowią środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie przepisów u.p.d.o.f. Nie ulega również wątpliwości, że w świetle ustawowej definicji działalności gospodarczej wykorzystywanie wartości niematerialnych i prawnych mieści się w zakresie przedmiotowym tej definicji - ergo wykorzystywanie składników majątku, w tym wartości niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu z tej działalności i winno być opodatkowane na zasadach przewidzianych dla opodatkowania przychodów (dochodów) uzyskiwanych z działalności gospodarczej. Powyższe zdaniem Wnioskodawcy wyraźnie potwierdza ustawodawca, nie ma bowiem przepisu w u.p.d.o.f., który by ograniczał w możliwości zakwalifikowania do źródeł przychodów związanych z działalnością gospodarczą przychodów związanych z licencjonowaniem praw do znaku towarowego, Jak w przypadku składników majątkowych będących budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi - jak w art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2015 r., znak: ILPB1/4511-1-750/15-7/IM.

Ad. 8.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży praw do znaku towarowego / znaków towarowych, podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku (prawa / praw), a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, W podatkach dochodowych, w tym podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Aby to uczynić, w pierwszej kolejności należy sięgnąć do podstawowych regulacji tego zagadnienia. Otóż w myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52. 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dalej u.p.d.o.f. w treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 stanowi, że źródłami przychodów są m.in.:

pozarolnicza działalność gospodarcza,
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.
2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy.

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Trzeba jednak zaznaczyć, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

"Przychodem z działalności gospodarczej są również:

przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust, 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;

Podsumowując dotychczasowy wywód należy stwierdzić, że - biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w cytowanych przepisach prawa oraz opis przedstawionego zdarzenia przyszłego - przychody uzyskano z tytułu sprzedaży znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku) stanowią przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.. tj, z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak towarowy, a tym samym prawo z nim związane, zostałaby wycofane z tej działalności - ostatnia z wymienionych okoliczności w sprawie nie zaistnieje.

Skoro zaś mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej, to dochód z tego tytułu, a więc w przedmiotowej sprawie z odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do jego ochrony) ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniom ust. 2-18, uważa się m.in.: w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Reasumując wywody dotyczące ostatniego z postawionych przez Wnioskodawcę pytań stwierdzić należy, że w podatkach dochodowych, w tym u.p.d.o.f. podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie, to jest w przypadku sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej praw do znaku towarowego / znaków towarowych otrzymanych w drodze darowizny, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dochód będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tych praw a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Stanowisko takie wyprowadzić można z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Przepis ten, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym również nabytych w drodze darowizny) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

przychodu z odpłatnego zbycia,
wartość początkowej środka trwałego,
sumy dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku) ustalając dochód, czyli podstawę opodatkowania, należy uwzględnić wszystkie trzy ww. wartości, tj. przychód z odpłatnego zbycia, wartość początkową tego środka trwałego oraz sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, brak bowiem w opisie zdarzenia przyszłego sprawy jakichkolwiek przesłanek, by uczynić inaczej.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2015 r. znak: ILPB1/4511 -1-750/15-8/IM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin